''Τήν Ἡλικίαν Ἀτελής ἐν Φρονήσει Τελεία''

Ἅγιος Παιδομάρτυς Κήρυκος καί Ἰουλίττα ἡ μήτηρ αὐτοῦ

Βρισκόμαστε στό Ἰκόνιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τόν 3ο αἰώνα μ.Χ., ὅπου λόγῳ τῶν φοβερῶν διωγμῶν κατά τῶν Χριστιανῶν καί μετά ἀπό πολύ δρόμο καταφθάνει στήν Ταρσό τῆς Κιλικίας μιά πιστή χριστιανή μαζί μέ τόν μονάκριβο υἱό της. Τό ὄνομά της Ἰουλίττα καί τοῦ μικροῦ τριετοῦς υἱοῦ της Κήρυκος. Φθάνοντας στήν καινούργια τους πόλη τό μόνο πού ποθοῦσε ἡ Ἰουλίττα ἦταν νά συμμετάσχει στήν Θεία Μυσταγωγία πού τά χρόνια ἐκεῖνα γινόταν κρυφά. Χωρίς λοιπόν νά ζητάει τίποτε ἄλλο παρά μόνο τα Ἅγια καί Ἄχραντα Μυστήρια. Ἡ μητέρα αὐτή ἔψαχνε χριστιανούς, πού τόν καιρό ἐκεῖνον ἦταν ἐλάχιστοι, ὥστε νά συνομιλοῦν καί νά συμπροσεύχονται στόν Ἅγιο Θεό τόν Τρισυπόστατο.

Ἀφοῦ πέρασε λίγος καιρός, ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς μέ τό ὄνομα Ἀλέξανδρος ἔμαθε γιά τήν Ἰουλίττα καί τόν υἱό της καί τούς φυλάκισε μαζί καί μέ ἄλλους χριστιανούς. Ὁ ἡγεμόνας ζήτησε τήν μητέρα μέ τό παιδί της, ἡ ὁποία ξεχώριζε μέσα στήν φυλακή ἀπό τό θάρρος καί τήν ἀδάμαντη πίστη της γιά τόν Χριστό. Ἀφοῦ παρουσιάστηκαν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος ἐκεῖνος τούς ἀπείλησε λέγοντάς τους πώς, ἐάν δέν προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα θά τούς περίμεναν καί τούς δύο βασανιστήρια καί θάνατος.

Ἡ Ἰουλίττα μέ τό θάρρος πού εἶχε ἄρχισε νά ἀντιλέγει στόν ἡγεμόνα λέγοντας πώς ἔχει περισσότερη ἀξία κάποιος νά θυσιάζεται γιά τόν Ἐνσαρκωμένο Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ παρά γιά τά ἄψυχα εἴδωλά τους. Ὁ ἡγεμόνας ἐξοργισμένος γιά τήν ἄρνηση πού τοῦ ἀνταπέδωσε, διέταξε νά τήν στείλουν στήν φυλακή καί νά τήν ὑποβάλουν σέ βασανιστήρια. Ἔτσι καί ἔγινε.

Ἡ Ἰουλίττα πέρασε πολλά βασανιστήρια μπροστά στά μάτια τοῦ τριετοῦς υἱοῦ της, ὁ ὁποῖος ψιθύριζε καί ἔλεγε τήν προσευχή πού τοῦ εἶχε μάθει ἡ μητέρα του, τό ''Χριστέ Ἐλέησον''. Ὅταν ὁ ἡγεμόνας ξανά κάλεσε τήν ἐξαντλημένη μητέρα μέ τό παιδί της μπροστά του, τήν ρώτησε ἐαν μετά ἀπό ὅλα αὐτά θά ἄλλαζε τήν πίστη της καί τήν βεβαίωσε πώς, ἐάν δέν προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα θά τήν ἔβρισκε θάνατος μαζί μέ τό παιδί της. Ἐκείνη σώπασε καί χωρίς νά χάσει τήν πίστη της, δέν μίλησε παρά μόνο προσευχόταν κρυφά.

Ὁ Ἡγεμόνας ἐκμεταλλεύτηκε τήν μητρική ἀγάπη τῆς μητέρας πρός τό παιδί, τό πῆρε στήν ἀγκαλιά του καί εἶπε στήν μητέρα νά λυπηθεῖ τό παιδί της καί νά προσκυνήσει. Ἔπειτα γύρισε στό παιδί καί τοῦ εἶπε: -Ἐδῶ γονάτισε καί αὐτός εἶναι Θεός σου! Τήν ὥρα ἐκείνη ἡ μόνη σκέψη τοῦ μικροῦ Κηρύκου ἦταν τό ''Χριστέ Ἐλέησον!'' Μετά ἀπό τά λόγια τοῦ ἡγεμόνα ὁ τρίχρονος Κήρυκος ἔκλεισε τήν μικρή παλάμη του καί ἔδωσε μιά γροθιά στόν ἡγεμόνα καί φώναξε: ''Ὁ Θεός εἶναι ὁ Χριστός!'' Ὁ ἡγεμόνας μετά ἀπό τήν ντροπή πού τοῦ προκάλεσε ὁ μικρός Κήρυκος καί τόν ἐξοργισμό του, ἔδωσε μία δυνατή κλωτσιά στό νήπιο Κήρυκο ρίχνοντας τον ἀπό τίς μαρμάρινες σκάλες μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνοίξει τό κεφαλάκι του στήν μέση καί πλέον ὁ Κήρυκος νά γίνει μάρτυρας Χριστοῦ.

Ἡ μητέρα βλέποντας τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ υἱοῦ της δάκρυσε «...καί τήν ψυχήν αὐτῆς διῆλθε ρομφαία», θυμήθηκε τόν πόνο τῆς Θεοτόκου κάτω ἀπό τόν Σταυρό καί μέ Χριστιανική καρτερία ἡ μητέρα θαύμασε τόν υἱό της καί εὐχαρίστησε τόν Θεό πού τόν πῆρε κοντά Του, ὡς γενναῖο ἀθλητή καί μάρτυρά Του, ζητώντας πλέον νά παραλάβη καί τήν δική της ψυχή! Ἀκούγοντας ὁ ἡγεμόνας τά λόγια τῆς Ἰουλίττας μετά τά γεγονότα τήν ὑπέβαλε σέ νέα βασανιστήρια, ὅπου καί παρέδωσε τό πνεῦμα της στόν Θεό πού τόσο πολύ ἀγάπησε, πίστεψε καί θυσιάστηκε γι' Αὐτόν ὡς μάρτυς Αὐτοῦ!

Ἄς ἀναλογιστοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα γιατί μᾶς κυριαρχεῖ ἡ ταραχή, τό ἄγχος καί ὁ φόβος τοῦ θανάτου; Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἅγιο Τριετῆ Παιδομάρτυρα καί τήν μητέρα του πού δέν φοβήθηκαν τόν θάνατο καί ἄς φέρουμε στόν νοῦ μας καί τούς χιλιάδες ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ὄχι μόνο δέν φοβήθηκαν, ἀλλά ἀντιθέτως ποθοῦσαν τόν θάνατο καί τό μαρτύριο ὥστε νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας λέγει σέ ἕνα ἀπό τά κείμενά του: «..οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων διερχόμενες μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ θανάτου, μυοῦνται μυστικά καί ἀποτελεσματικά στήν νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο καί τούς πονηρούς δαίμονες».

Ἄς μιμηθοῦμε λοιπόν καί ἄς «ζηλέψουμε» καί ἐμεῖς τούς ἁγίους μας καί ἄς ἀποδώσουμε τιμή στούς Ἁγίους Μάρτυρες Κήρυκο καί Ἰουλίττα τῶν ὁποίων τήν ἱερά μνήμη τιμοῦμε τήν 15η τοῦ μηνός Ἰουλίου καθώς καί σέ ὅλους τούς μάρτυρας καί παιδομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀμήν!

Σπύρος Ἀσημακόπουλος, μαθητής Λυκείου.