Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Σεισμικοί προβληματισμοί

Παρακολουθήσαμε μέ βαθύ πόνο τούς σεισμούς πού ἔγιναν στήν Τουρκία καί τήν Συρία. Κάθε σεισμός δημιουργεῖ προβληματισμούς, προκαλεῖ πόνο, ἀλλά αὐτός ὁ σεισμός πού εἶχε μεγάλη ἔκταση καί ἔνταση μᾶς δημιούργησε πολλούς προβληματισμούς.

Ἀπό ὅσα γράφηκαν γιά τούς σεισμούς αὐτούς στίς ἐφημερίδες ξεχώρισα τά ὅσα εἶπε ὁ «κορυφαῖος σεισμολόγος» Εὐθύμης Λέκκας, ἀπό ὅσα ἔζησε ὁ ἴδιος κατά τήν ἑπταήμερη παραμονή του μαζί μέ τήν Ἑλληνική ἀποστολή στόν τόπο τῆς καταστροφῆς, καί τά διηγήθηκε στήν δημοσιογράφο Κατερίνα Ροββᾶ (ΝΕΑ, 13-2-2023).

Ὁ Εὐθύμης Λέκκας εἶναι Πρόεδρος τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἀντισεισμικῆς Προστασίας καί Καθηγητής Γεωλογίας στό Ἐθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο τῆς Ἀθήνας.

Διηγεῖται ὅτι, ὅταν ἔφθασαν ἐκεῖ, βρέθηκαν μπροστά σέ τεράστιες δυσκολίες. Ὁ σεισμός βρῆκε τούς ἀνθρώπους «νά κοιμοῦνται, καθώς ἔγινε στίς 3 τά ξημερώματα. Οἱ νεκροί πού ἐντοπίζαμε ἦταν στά κρεβάτια τους, δέν εἶχαν προλάβει νά ἀντιδράσουν. Ἡ κατάρρευση τῶν οἰκοδομῶν ἔγινε μέσα σέ μερικά δευτερόλεπτα».

Εἶναι φρικτό αὐτό θέαμα. Οἱ εἰκόνες πού μᾶς ἔρχονταν ἔδειχναν πῶς μερικοί διασώθηκαν, βγῆκαν ζωντανοί, ἀλλά τό νά βρίσκη κανείς νεκρούς στά κρεββάτια εἶναι φρικτό. Ὅπως φρικτότερο εἶναι νά παραμένουν ἄνθρωποι γιά ἕνα μικρό ἤ μεγάλο χρονικό διάστημα ζωντανοί μέσα σέ μικρούς χώρους, στό σκοτάδι, στό κρύο, δίχως νερό, καί οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς νά πεθαίνουν σέ τέτοιες φρικτές καταστάσεις.

Μιά ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ἐντύπωσή του εἶναι γιά τήν κατάσταση τῶν κτιρίων. Εἶπε ὅτι στήν Τουρκία «ὑπάρχει ἕνας πολύ ἐλαστικός ἀντισεισμικός κανονισμός, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι καλά μελετημένος καί πολύ συχνά παραβιάζεται, ἐνῶ οἱ παραβάτες παίρνουν συγχωροχάρτι ἀντί νά τούς ἐπιβάλλονται κυρώσεις».

Ἔτσι, παρατηρεῖ ὅτι «ἡ ποιότητα τῶν ὑποδομῶν ἦταν πάρα πολύ χαμηλή, τά ὑλικά χάλια, ὅπως καί ὁ σχεδιασμός τῶν κατασκευῶν μέ μορφοποιήσεις πού λειτουργοῦν εἰς βάρος τῆς στατικῆς τους ἐπάρκειας. Γιά τόν λόγο αὐτό κατέρρευσαν τόσο εὔκολα καί πολλά ἔγιναν σωρός».

Ὅλοι μιλοῦν γιά τό μέγεθος τοῦ σεισμοῦ ἤ στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ γιά τόν σεισμό, ἀλλά παραβλέπουν ὅτι γιά τά ἀποτελέσματα τοῦ σεισμοῦ εὐθύνεται ἡ ἀμέλεια τοῦ Κράτους καί τῶν μηχανικῶν πού ἐκμεταλλεύονται τούς ἀνθρώπους καί κάνουν φτηνές καί παράνομες κατασκευές.

Ἀπό ὅσα εἶπε ὁ Καθηγητής ἔδειξε καί τά ἠθικά διλήμματα τῶν σχεδιαστῶν καί τῶν διασωστῶν. Τό δυσκολότερο κομμάτι τῆς ἀποστολῆς, ὅπως εἶπε, ἦταν νά ἐπιλέξουν σέ ποιό μέρος θά γινόταν ἡ διάσωση. Εἶπε:

«Τό νά ἐπιλέξεις μέ βάση τό ποῦ ἔχεις περισσότερες πιθανότητες ἐπιτυχίας, ποῦ θά χρειαστῆ λιγότερος χρόνος, ἄν ὑπάρχει μικρό παιδί ἀπό κάτω ἤ κάποιος ἡλικιωμένος, ἄν τό συγκεκριμένο σημεῖο εἶναι ἐπικίνδυνο γιά τούς διασῶστες» αὐτό «εἶναι μιά ἀπόφαση στιγμῆς, χωρίς συναισθηματισμούς, μέσα σέ ἕνα τόσο ἰδιαίτερο περιβάλλον, μέ καθαρά κριτήρια λογικῆς».

Εἶναι ὄντως φοβεροί προβληματισμοί ἑνός ἐπιστήμονος τῶν σεισμῶν, πού δείχνουν τό ὅλο πρόβλημα πού δημιουργοῦν οἱ σεισμοί. Νά παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς προστατεύη ἀπό τούς σεισμούς, ἀλλά καί νά ἀπαιτοῦμε ἀπό τό Κράτος καί τούς μηχανικούς νά κατασκευάζουν ἀνθεκτικές οἰκοδομές. Νά μή καταφερόμαστε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ γιά δικά μας λάθη καί δικές μας ἔνοχες παραλείψεις.

Ν.Ι.