Ἀνάδειξη Κληρικῶν

"...Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα πολλὰ προσόντα ποὺ πρέπει νὰ κατέχη ὁ ἱερωμένος καὶ ἐγὼ τὰ στεροῦμαι. Καὶ πρῶτον ἀπ' ὅλα τοῦτο: νὰ μὴ ἔχη φωλιασμένη στὴν ψυχή του τὴν φιλόδοξη ἐπιθυμία τοῦ ἀξιώματος αὐτοῦ. Διότι ἂν συμβῇ νὰ ποθῇ τὸ ἀξίωμα αὐτὸ μὲ πάθος, μόλις τὸ καταλάβη, ἡ φλόγα τοῦ πάθους ἀνάβει ἰσχυρότερη καὶ τότε παραδίδεται σὲ αὐτὸ τὸ πάθος καὶ χρησιμοποιεῖ κάθε μέσο γιὰ νὰ κρατῇ τὸ ἀξίωμα μὲ ἀσφάλεια· κολακεύει, συμπεριφέρεται μὲ δουλοπρέπεια καὶ ἀναξιότητα, ξοδεύει ἄφθονα χρήματα... Ἐγὼ λοιπὸν νομίζω ὅτι κάθε ἄνθρωπος πρέπει νὰ τρέφη τόση εὐλάβεια πρὸς τὸ ἀξίωμα, ὥστε νὰ τὸ ἀποφεύγη λόγῳ τοῦ ὕψους του, καὶ ἂν τὸ καταλάβη, μόλις συμβῇ νὰ ὑποπέση σὲ ἁμάρτημα ἄξιο καθαιρέσεως νὰ μὴ περιμένη τὴν ἀπόφαση ἄλλων, ἀλλὰ νὰ παραιτῆται προηγουμένως μόνος του. Ἔτσι ὑπάρχει ἐλπίδα νὰ ἐλκύση τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ..."

"Ἄλλοι δὲ προσθέτουν καὶ ἄλλες προφάσεις ἀκόμη πιὸ ἄτοπες. Μερικοί, π.χ., ἐκλέγονται Ἱερεῖς (ἐκβιάζοντας) γιὰ νὰ μὴ προσχωρήσουν στοὺς αἱρετικοὺς ἢ σχισματικούς, ἄλλοι δὲ ἐκλέγονται λόγῳ τῆς πονηρίας τους, δηλαδὴ (ἐκβιάζοντας καὶ ἀπειλῶντας) γιὰ νὰ μὴ προξενήσουν κακὰ στὴν Ἐκκλησία ἐξ αἰτίας τοῦ ἀποκλεισμοῦ τους ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη. Ὑπάρχει ἄραγε μεγαλυτέρα παρανομία ἀπὸ τὸ νὰ ἐξυπηρετοῦνται καὶ ν΄ ἀνεβάζωνται στὴν ἱερατικὴ ἀξία ἄνθρωποι γεμᾶτοι ἀπὸ πονηρία καὶ πολλὴ κακία, λόγῳ ἀκριβῶς τῶν ἐλαττωμάτων τους αὐτῶν, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ τιμωρηθοῦν καὶ νὰ μὴ δικαιοῦνται νὰ περάσουν οὔτε κἂν τὸ κατώφλι τῆς Ἐκκλησίας;"

"Ἐγὼ δὲ ἐπιθυμῶ νὰ ἐρωτήσω στὸ σημεῖο αὐτό: Τί μπορεῖ νὰ κάνη ὁ Ἐπίσκοπος ὅταν μάχεται μὲ τόσους ἀνέμους; Πῶς θ' ἀντισταθῆ στὰ τόσα κύματα; Πῶς θ' ἀντικρούση ὅλες αὐτὲς τὶς ἐπιθέσεις;

Ἂν μὲν πολιτευθῇ ὀρθῶς, ὅλοι γίνονται ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι καὶ αὐτοῦ καὶ τῶν ἐκλεγέντων (Κληρικῶν) καὶ ἀντενεργοὺν σὲ ὅλες τὶς πράξεις του, δημιουργῶντας καθημερὲς φιλονεικίες καὶ στάσεις ἐναντίον αὐτοῦ καὶ ἀπευθύνοντες μυρίους χλευασμοὺς πρὸς τοὺς ἐκλεγέντας, μέχρις ὅτου ἢ ἐκδιώξουν αὐτοὺς ἢ εἰσάγουν τοὺς προστατευομένους των. Καὶ γίνεται κάτι παρόμοιο πρὸς ὅ,τι συμβαίνει μὲ κυβερνήτη ποὺ ἔχει μέσα στὸ πλοῖο του κατὰ τὸν πλοὺν πειρατὲς ὡς συνταξειδιῶτες, οἱ ὁποῖοι ἐπιβουλεύονται καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς ναῦτες καὶ τοὺς ἐπιβάτες.

Ἐὰν δὲ ὁ Ἐπίσκοπος προτιμήση νὰ κάνη σὲ αὐτούς την χάρη παρὰ νὰ ἐξασφαλίση τὴν σωτηρία του, καὶ δεχθῇ στὴν ἱερωσύνη ἀναξίους, θὰ ἔχη τὸν Θεὸ ὡς ἐχθρὸ ἀντὶ ἐκείνων, πρᾶγμα ἀκόμη χειρότερο ἀπὸ πρίν, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι θὰ συμπράττουν πλέον καὶ θὰ καταστοῦν ἰσχυρότεροι. Ὅπως, ὅταν συγκρούωνται ἄγριοι ἄνεμοι πνέοντες ἀπὸ ἀντιθέτους διευθύνσεις, τὸ ἥσυχο πρὸ ὀλίγου πέλαγος γίνεται ξαφνικὰ κυματῶδες καὶ τρικυμιώδες, καὶ ἀνατρέπει τὰ πλοῖα, ἔτσι καὶ ἡ γαλήνη τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν δέχεται ἀνθρώπους διαφθορεῖς, γεμίζει μὲ σάλον καὶ πλημμυρίζει ἀπὸ ἄφθονα ναυάγια".

(ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, ἔργα, Ἐκδόσεις Μερετάκη, τόμος 28)