Γεγονός καὶ Σχόλιο: Πλούσιοι Χριστιανοί

Στίς ἐφημερίδες δημοσιεύθηκαν τόν τελευταῖο καιρό πολλά περιστατικά ἀπό διαθῆκες πλουσίων Χριστιανῶν, καθώς ἐπίσης καί τά ὅσα διαμείφθησαν μεταξύ τῶν κληρονόμων τους καί τῶν συγγενῶν τους.

Δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τήν πλευρά αὐτή τοῦ θέματος, ἀλλά θά σημειώσω μιά ἄλλη παράμετρο πού μέ ἐνδιαφέρει περισσότερο.

Διαβάζοντας τά κείμενα πού ἔχουν γραφῆ γιά τό θέμα αὐτό δέν μπόρεσα νά καταλάβω πῶς εἶναι δυνατόν νά εἶναι κανείς εὐσεβής Χριστιανός καί νά συσσωρεύη πολλά κτήματα καί χρήματα, ἀγροκτήματα, διαμερίσματα καί μετρητά σέ Τράπεζες τοῦ ἐξωτερικοῦ, γιά νά τά ἔχη γιά τά γεράματά του! Μοῦ εἶναι ἀκατανόητη ἡ σύνδεση μεταξύ πνευματικῆς ζωῆς καί φιλοπλουτίας - φιλοχρηματίας.

Πράγματι, ἡ συσσώρευση μεγάλου πλούτου καί πολλῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν δείχνει μιά ἀνασφάλεια καί ἀπώλεια τῆς προσωπικῆς πίστης στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν Θεό, μπορεῖ νά ἔχη ἕνα μικρό ποσό καί κάτι ἀπαραίτητα γιά τίς πρῶτες ἀνάγκες του, ἀλλά δέν μπορεῖ νά ἔχη κολλημένο τον νοῦ του στά χρήματα καί τά κτήματα.

Ἀκόμη ἡ φιλοκτημοσύνη καί ἡ φιλαργυρία δείχνει καί μιά ἀνελεήμονα καρδιά. Δέν μπορῶ νά καταλάβω τί εἴδους χριστιανική καρδιά ἔχει αὐτός πού δέν συγκινεῖται ἀπό τήν φτώχεια καί τήν δυστυχία πού ἐπικρατεῖ γύρω μας καί γι' αὐτό συγκεντρώνει χρήματα καί κτήματα, κάνει ἀγοραπωλησίες σέ προχωρημένη ἡλικία γιά νά τά ἀπολαμβάνη, γιά νά αὐξάνη τό εἰσόδημα. Αὐτή ἡ νοοτροπία μόνον χριστιανική δέν εἶναι.

Βέβαια, μπορεῖ μέσα του ὁ ἄνθρωπος τῆς κατηγορίας αὐτῆς νά ἔχη ὡς σκοπό νά συγκρεντρώνη χρήματα, ὥστε νά τά δωρήση μετά τόν θάνατό του σέ ἀγαθοεργούς σκοπούς. Ἀλλά καί ἐδῶ κρύπτεται μιά σκοπιμότητα, ἀφοῦ διακρίνεται ἀπό τήν νοοτροπία του νά ἀπολαμβάνη κανείς τά ὑλικά ἀγαθά ὅσο ζῇ καί ὅταν δέν τά χρειάζεται νά τά δίνη σέ ἄλλους, γιά νά τόν θυμοῦνται. Δηλαδή, πρίν τόν θάνατο ὁ ἄνθρωπος αὐτός καλλιεργεῖ τήν φιλοκτημοσύνη, μετά τόν θάνατο καλλιεργεῖ τήν φιλοδοξία μέ τήν ὑστεροφημία.

Τέτοιες ὑστερόβουλες πράξεις συνήθως δέν τίς εὐλογεῖ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος θέλει νά μή κολλᾶμε τον νοῦ μας σέ ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά νά συγκινούμαστε ἀπό τό δρᾶμα τῶν πτωχῶν συνανθρώπων μας, νά πεθαίνουμε ὡς πτωχοί, καί νά μή ἐνδιαφερόμαστε γιά τό πάθος τῆς φιλοδοξίας μετά τόν θάνατό μας. Ἀπόδειξη τοῦ ὅτι μᾶλλον δέν εὐλογεῖ ὁ Θεός τέτοιες νοοτροπίες εἶναι τό γεγονός ὅτι συνήθως ὅσα ἀποκτοῦνται μέ τέτοιους τρόπους καί κληρονομοῦνται μέ τέτοιους σκοπούς κατασπαταλοῦνται καί ἐξανεμίζονται εὔκολα. Γι' αὐτό καί χαίρομαι γιά ἐκείνους πού ἀποφασίζουν καί γίνονται δωρητές καί εὐεργέτες ἤ διαθέτουν τήν περιουσία τους σέ πτωχούς, ὅσο ζοῦν.

Ὁ ἄνθρωπος, ἰδιαιτέρως ὁ Χριστιανός, πρέπει νά ἐμπνέεται ἀπό φιλάνθρωπα αἰσθήματα καί κυρίως νά διακρίνεται ἀπό ἕνα βαθύ αἴσθημα ὅτι ὁ κόσμος ἀνήκει στόν Θεό καί ἐμεῖς, πού εἴμαστε παιδιά Τοῦ, ἔχουμε ἴσα δικαιώματα ἀπέναντι στήν πατρική κληρονομιά. Ὁπότε δέν ἔχουν νόημα οἱ ἰδιοκτησίες καί κυρίως οἱ ὑπερβολικές. Καί ὅσοι ἔχουν ὑλικά ἀγαθά θά πρέπη νά τά προσφέρουν στά ἄλλα ἀδέλφια τους πού ὑποφέρουν, ὄχι ὡσάν νά εἶναι γενναιόδωροι καί νά προκαλοῦν τήν εὐγνωμοσύνη τους, πού μπορεῖ νά θεωρηθῇ μιά μορφή δουλείας, ἀλλά ὡς ὀφειλέτες στόν Θεό πού εἶναι Κύριος τοῦ κόσμου καί ὡς διαχειριστές τοῦ Θεοῦ πρός τούς συνανθρώπους τους πού εἶναι παιδιά Τοῦ καί δικά τους ἀδέλφια.

Δέν μπορῶ νά καταλάβω το νά εἶναι κανείς Χριστιανός πλούσιος! Καί μάλιστα δέν μπορῶ νά καταλάβω νά εἶναι κανείς μοναχός, Κληρικός καί Ἐπίσκοπος πλούσιος!

Ν.Ι.