Γράφτηκε στις .

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Χαμηλὸ προφὶλ καὶ ἐξουσία - Ὁ ρόλος τοῦ Ἱερέα

Χαμηλὸ προφὶλ καὶ ἐξουσία

Ὁ Γάλλος ἠθοποιὸς Μισὲλ Πικολὶ σὲ συνέντευξή του στὴν Καθημερινὴ (Κυριακὴ 24 Ἀπριλίου 2005), μεταξὺ ἄλλων σημαντικῶν, εἶπε: "Ὅταν εἶσαι ἠθοποιός, πρέπει ἀπὸ τὴ μία νὰ ἔχης χαμηλὸ προφὶλ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ξέρης νὰ παίρνης τὴν ἐξουσία στὰ χέρια σου. Στὸ θέατρο, γιὰ παράδειγμα, ὁ ἠθοποιὸς εἶναι κυρίαρχος. Στὴ σκηνὴ δὲν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸν ἠθοποιό. Γιὰ τὸ κοινό, ὁ ἠθοποιὸς εἶναι καὶ ὁ σκηνοθέτης. Τὸν ρυθμὸ τῆς παράστασης τὸν ὁρίζει ὁ ἠθοποιός. Πρέπει νὰ δίνουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι τὸ κείμενο εἶναι δικό μας".

Αὐτὰ ποὺ λέει ὁ Μ. Πικολὶ γιὰ τὸν ἠθοποιὸ εἶναι πολὺ σημαντικὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Σὲ ὅλους χρειάζεται τὸ "χαμηλὸ προφίλ", ὄχι ἀπὸ ἀδυναμία ἢ ἔλλειψη ἱκανοτήτων, ἀλλὰ ἀπὸ μετριοφροσύνη, ἀπὸ "ταπεινὸ πνεῦμα", ποὺ ἐκτονώνει τὶς ἐντάσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ δημιουργεῖ τὶς κατάλληλες προϋποθέσεις γιὰ κάθε πρόοδο. Ὁ εὐαγγελικὰ ταπεινὸς πεινᾶ γιὰ ἀληθινὴ γνώση.

Μαζὶ μὲ τὸ "χαμηλὸ προφίλ", ὅμως, χρειάζεται ὁ καθένας μας νὰ μπορῇ, ἀνὰ πᾶσα στιγμή, "νὰ παίρνη τὴν ἐξουσία στὰ χέρια" του. Ὄχι ἀπὸ ὑπεροψία ἢ αὐταρχισμό, ἀλλὰ ἀπὸ μέριμνα νὰ μὴν χαθῇ ὁ στόχος τῆς κάθε προσπάθειας, ἀλλὰ καὶ πολύτιμος χρόνος στὴν ἀδράνεια.

Ὅσα λέει πιὸ πάνω ὁ Μ. Πικολὶ γιὰ τὸν ἠθοποιό, παρὰ τὴν μεγάλη διαφορὰ τῶν ρόλων, ταιριάζουν πιὸ πολὺ στὸν Ἱερέα, ὁ ὁποῖος χρειάζεται νὰ συνδυάζη, ὅσο μικρὸ κι ἂν εἶναι τὸ ποίμνιο τῆς Ἐνορίας του, ταπεινὸ πνεῦμα καὶ ἡγετικὸ χάρισμα.

Ὁ ρόλος τοῦ Ἱερέα

Κάποτε παλαιότερα εἶχα ἀκούσει τὴν ἄποψη ὅτι ὁ λειτουργός, κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς Θ. Λειτουργίας, "παίζει" ἕναν ἱερὸ ρόλο ἀνάλογο μὲ τὸ ρόλο ποὺ παίζει ὁ ἠθοποιὸς πάνω στὴν σκηνή. Αὐτὴν τὴν ἄποψη ἐνισχύει ἡ μελέτη τῆς δομῆς τῆς Θ. Λειτουργίας, ἡ ὁποία διασώζει πολλὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τραγωδίας.

Μπορεῖ, βλέποντας κανεὶς ἐξωτερικὰ τὰ πράγματα, νὰ εἶναι πράγματι ἡ λειτουργία τοῦ Ἱερέα ἕνας "ἱερὸς ρόλος". Ὅμως, ποτὲ δὲν πρέπει ὁ Ἱερέας νὰ ἀφήση τὸν ἑαυτό του νὰ αἰσθανθῇ τὴν λειτουργία του ὡς ἄσκηση τῆς ὑποκριτικῆς τέχνης. Διότι λειτουργῶντας δὲν παίζει τὸν ρόλο τοῦ Ἱερέα. Εἶναι Ἱερέας. Ἄλλωστε εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ "ὑποκριτική", ὄχι ὡς τέχνη, ἀλλὰ ὡς ψεῦδος ποὺ ἐκφέρουμε μὲ ὅλη μας τὴν ὕπαρξη, εἶναι ἕνα φοβερὸ ἐμπόδιο στὴν ἄσκηση τῶν ἱερατικῶν καὶ λειτουργικῶν καθηκόντων.

Γιὰ νὰ ὑπερβαθῇ αὐτὸ τὸ ἐμπόδιο χρειάζεται νὰ προσεχθῇ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Μ. Πικολὶ γιὰ τοὺς ἠθοποιούς, ἀλλὰ σὲ ἕνα βαθύτερο ἐπίπεδο. Εἶπε: "Πρέπει νὰ δίνουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι τὸ κείμενο εἶναι δικό μας".

Ὁ Ἱερέας δὲν πρέπει ἁπλῶς "νὰ δίνη τὴν ἐντύπωση" ὅτι τὰ λόγια τῶν εὐχῶν ποὺ διαβάζει ἐκφράζουν τὴν δική του προσευχή, ἀλλὰ νὰ ζῇ μὲ τὸ πνεῦμα τῆς λατρείας, μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ μυστηρίου. Ἔτσι, θὰ μπορῇ νὰ "ποιῇ [λειτουργικὸ] ἦθος", ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ λαὸς τῆς Ἐκκλησίας.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ