Γράφτηκε στις .

του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη: Ημερίδα για τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη

Στις 3-2-2007 πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών ημερίδα αφιερωμένη στον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη (+2006) από τον Πανελλήνιο Σύλλογο των Φίλων του Αγίου Όρους, με την συμπλήρωση έτους από της εκδημίας του.

Ημερίδα για τον Γέροντα Θεόκλητο ΔιονυσιάτηΣτην ενδιαφέρουσα αυτή ημερίδα εισηγήσεις είχαν• ο μοναχός Ιλαρίων Νεοσκητιώτης, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. Ελισσαίος, οι Καθηγητές κ.κ. Σ. Παπαδόπουλος, Κ. Γρηγοριάδης και Δ. Μόσχος, ο νομικός Δ. Πελέκης και ο υπογράφων. Την ημερίδα έκλεισε ο Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών (σ.Ε.Π..: Η Εφημερίδα μας θα δημοσιεύση προσεχώς τις εισηγήσεις του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου και του Νομικού Συμβούλου της Μητροπόλεώς μας κ. Διονυσίου Πελέκη).

Ο γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης κυρίως είναι γνωστός ως συγγραφέας. Προσήλθε στην Ιερά Μονή Διονυσίου το 1940. Ηγούμενος της μονής ήταν ο πολύσοφος Γέροντας Γαβριήλ, συγγραφέας κι’ αυτός και πνευματοφόρος. Ο γέροντας Θεόκλητος, την αρθρογραφία του άρχισε το 1951 και τη διατήρησε επί 55 έτη. Άρχισε ν’ αρθρογραφεί 35 ετών. Ασχολήθηκε μ’ εκκλησιαστικά, θεολογικά, μοναστικά και πνευματικά θέματα. Τα άρθρα του έχουν συγκεντρωθεί σε δέκα τόμους με τον γενικό τίτλο «Αθωνικά Άνθη».

Η αρθρογραφία του Γ. Θεοκλήτου δεν εξαντλείται σ’ έναν πρόχειρο σχολιασμό της παρερχόμενης επικαιρότητος. Μιλά με απλό και μεστό τρόπο για μεγάλα θέματα που απασχολούν τον κάθε πνευματικό άνθρωπο. Τ’ άρθρα του καθίστανται αξιόλογα δοκιμιακά μελετήματα. Γράφει με γνώση, σθένος, τόλμη και τέχνη πύρινα άρθρα για τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας και του Έθνους, για πρόσωπα και πράγματα, δίχως καμιά εμπάθεια. Αγαπά το Άγιον Όρος ιδιαίτερα και του αφιερώνει πολλές σελίδες. Γράφει χαρακτηριστικά: «Ο,τι αποτελεί τον χαρακτήρα του Αγίου Όρους, είναι το πνεύμα της Ορθοδοξίας συνεχιζόμενον. Η ιδιότυπος και ασκητική ζωή των Μοναχών, αναλισκομένη εις ψαλμωδίας, προσευχάς, νηστείας, αγρυπνίας και γενικώς εις ηθελημένην πολύμορφον κακοπάθειαν προς εξαγνισμόν και υπόταξιν του “χείρονος εις το κρείττον”, συνιστά την ουσία της ζωής των Πατέρων».

Ο Γ. Θεόκλητος αντέκρουσε τα δύο μεγάλα κακά• τον ζηλωτισμό, τον ανεπίγνωστο, δηλαδή, ζηλωτισμό και τον οικουμενισμό. Υποστήριξε και υπεράσπισε σθεναρά το ορθόδοξο δόγμα, βίωμα, ήθος, ύφος, φρόνημα και πνεύμα. Αντέκρουσε με δύναμη τις παραχαράξεις και τις εμπάθειες διαφόρων. Ο πιο αγαπητός του «άμβωνας» ήταν το πολύ καλό περιοδικό του «Αθωνικοί Διάλογοι», που με πολλούς κόπους ετοίμαζε και τύπωνε.

Το πρώτο του βιβλίο ήταν το «Μεταξύ ουρανού και γης», που βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Το βιβλίο αυτό γνώρισε πολλές εκδόσεις, μεταφράσθηκε σε διάφορες γλώσσες κι’ έκανε πολλούς να γνωρίσουν τον μοναχισμό και ν’ αγαπήσουν το Άγιον Όρος. Η πρώτη έκδοση έγινε στην Αθήνα το 1956 και δέχθηκε πολύ θετικές κριτικές. Γράφει αρχίζοντας• «Το πλοίον όλο και μας έφερνε προς ένα κόσμον εύμορφον, αγγελικόν, ένα ιδιόμορφον τμήμα της ελληνικής γης, προωρισμένον εις προσευχήν και μυστικήν εν Χριστώ ζωήν, εις μίαν από τας πύλας του ουρανού...».

Στην πεντηκονταετία που ακολούθησε έγραψε συνολικά πενήντα αξιόλογα, αξιοπρόσεκτα κι ενδιαφέροντα βιβλία. Φρονούμε πως τα καλύτερα βιβλία του είναι τα βιογραφικά. Βιογράφησε πολλές ωραίες και ιερές μορφές: Γρηγόριο Παλαμά, Νικόδημο Αγιορείτη, Νεκτάριο Πενταπόλεως, Άνθιμο της Χίου, Φιλόθεο της Πάρου, Γαβριήλ Διονυσιάτη, Αθανάσιο Ιβηρίτη, Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, Α. Παπαδιαμάντη, Μακρυγιάννη και Φ. Κόντογλου. Ιδιαίτερα ευλάβεια είχε στην Παναγία και λατρεία στον Χριστό. Έτρεφε μεγάλο σεβασμό στους αγίους, πολλά έργα των οποίων μετέφρασε, σχολίασε και εξέδωσε.

Το συγγραφικό έργο του Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου είναι λίαν αξιόλογο. Βοήθησε στην επάνδρωση του Αγίου Όρους. Βοήθησε και μας να γίνουμε μοναχοί. Γι’ αυτό τον ευχαριστούμε ευγνώμονα.