Γράφτηκε στις .

Προσκύνημα στο Άγιο Όρος

 ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣΣτις 10 Απριλίου, Τρίτη της Διακαινησίμου, οι μεγαλύτεροι κατασκηνωτές και τα στελέχη της κατασκήνωσης της Μητρόπολής μας, πραγματοποιήσαμε με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου προσκυνηματική εκδρομή στο Άγιον Όρος.

Επιθυμία όλων μας ήταν να προσκυνήσουμε και τον τάφο του πατρός Παϊσίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή. Τον επισκεφθήκαμε το απόγευμα της Τρίτης. Η γαλήνη και η ηρεμία που νιώσαμε ήταν σημάδια της ζωντανής παρουσίας του Γέροντα ακόμη και σήμερα. Η επίσκεψη αυτή λειτούργησε ως εισαγωγή για το προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος.

Στο πλοίο ανεβήκαμε την Τετάρτη το πρωί και το πρόγραμμά μας στο Όρος περιελάμβανε επίσκεψη και διανυκτέρευση στην μονή Γρηγορίου την πρώτη ημέρα και στη μονή Ιβήρων την δεύτερη. Είχαμε επίσης την ευλογία να επισκεφθούμε τα κελιά δυό ευλογημένων γερόντων, παρ' όλο που ενδιάμεσο πρόγραμμα δεν είχαμε κανονίσει.

Σε κάθε άνθρωπο μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος αφήνει διαφορετικές εμπειρίες και εντυπώσεις. Εξαρτάται από το αν το επισκέπτεται με πρόθεση να γευθή λίγο από την πραγματική και αληθινή ζωή των μοναχών η απλά ως περίεργος εκδρομέας. Λόγω της μεγάλης μας επιθυμίας να το επισκεφθούμε, εδώ και πολύ καιρό, η προσκυνηματική μας εκδρομή μετατράπηκε σε μια πνευματική περιήγηση.

Πρώτα ήρθε η προσπάθεια και η κούραση με την πολύωρη πεζοπορία, προς την μονή Γρηγορίου, κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες και στην συνέχεια η φιλοξενία στο αρχονταρίκι της μονής. Την πεζοπορία και την κόπωση τις νιώσαμε σαν διαδικασία κάθαρσης και την φιλοξενία σαν λύτρωση και τερματισμό αυτής της διαδικασίας. Με αυτόν τον τρόπο ενταχθήκαμε στο πρόγραμμα της μονής. Έπρεπε πρώτα να περάσουμε την δοκιμασία μας.

Η συμμετοχή στα μυστήρια, με την κατανυκτικότητα και τις ψαλμωδίες αποτέλεσε για μας ακόμη ένα βήμα. Η ευκαιρία, που μας δόθηκε, να συνομιλήσουμε και να κουβεντιάσουμε με πατέρες και μοναχούς, ακόμη και με τον σεβαστό ηγούμενο π. Γεώργιο, ήταν μοναδική. Μας μίλησαν για το πόσο σημαντική είναι η απλότητα των πράξεων και των λόγων μας μέσα στην ζωή μας, για την υπακοή, στην οποία πρέπει ν’ ασκούμαστε, και την υπομονή που πρέπει να κάνουμε. Και όλα αυτά με θαυμαστά παραδείγματα αγίων γερόντων. Όλα όσα μας δίδαξαν τα είδαμε και στην πράξη μέσα στο πρόγραμμα της μονής: από το φούρνισμα του ψωμιού μέχρι και τον τρόπο με τον οποίο πλησίαζαν οι μοναχοί την θεία Κοινωνία. Γίνονταν όλα με απλότητα και φόβο Θεού.

Η δεύτερή μας πεζοπορία ήταν πιο ήρεμη. Στο μέσον της διαδρομής συναντήσαμε έναν ευλογημένο γέροντα, με τον οποίο είχαμε κουβέντα, ωφέλιμη πνευματικά. Μας έδωσε την ευχή του και φύγαμε: η θύμηση της συνάντησης έκανε την διαδρομή προς τη μονή Ιβήρων να μοιάζη πολύ εύκολη. Και εκεί η απλότητα, η φιλοξενία και η αγάπη των μοναχών μας συγκίνησε ιδιαίτερα. Δεν ξεχνούσαμε ότι παρά την μεγάλη κούρασή τους από τις ημέρες που προηγήθηκαν, μας πρόσφεραν πλούσια φιλοξενία, με την ευλογία του σεβαστού Ηγουμένου π. Ναθαναήλ. Η ιεροπρέπεια των μυστηρίων στο καταπληκτικό καθολικό της μονής και η κατάνυξη, που υπήρχε μέσα στο ναό ήταν μια μοναδική εμπειρία.

Η τελευταία μας πεζοπορία ήταν και η πιο ειρηνική. Είχαμε την ευλογία να επισκεφθούμε το κελί του πατρός Παϊσίου στην Παναγούδα, και έναν ευλογημένο γέροντα στο κελί του κοντά στις Καρυές. Αλλαγμένοι προς το καλύτερο, γεμάτοι με συμβουλές και αγγελικές ψαλμωδίες, ο καθένας μας είχε συγκεντρωθεί στον εαυτό του. Οι φωνές και τα πειράγματα της πρώτης πεζοπορίας δεν υπήρχαν• μόνο αναστάσιμοι ύμνοι ακούγονταν που και που και αυτοί χαμηλόφωνα.

Φτάσαμε στις Καρυές, από εκεί στη Δάφνη κι έπειτα στην Ουρανούπολη. Η πνευματική μας περιήγηση στο Άγιον Όρος είχε τελειώσει, αφήνοντάς μας όμως ανάμνηση, που θα μας οδηγεί σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

Α.Θ.Β.