Skip to main content

Φωτεινή Παναγιωτοπούλου-Δροσίτη: Περιδιαβαίνοντας τὰ ἐξωκκλήσια τῆς Ἐλατοῦς

Φωτεινή Παναγιωτοπούλου-Δροσίτη

(δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «Η Φωνή της Ελατούς»)

Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, όλοι επιθυμούμε να βρεθούμε σε κάποια ήσυχη παραλία, να απολαύσουμε το κολύμπι και την θάλασσα. Θέλουμε όμως, και αφήνουμε γι’ αυτό ένα σημαντικό μερίδιο από τις διακοπές μας, να βρεθούμε, έστω και για λίγο, στην πατρική μας γη, την Ελατού την πανέμορφη. Να αναβαπτισθούμε στην κολυμβήθρα της Ιστορίας, να αναζωογονηθούμε από τον καθαρό και δροσερό αέρα, να περπατήσουμε στα σκιερά μονοπάτια, να αγναντέψουμε στις ραχούλες, να ξαναθυμηθούμε τα παλιά. Να προσκυνήσουμε στην Αγια-Σωτήρα μας και να επισκεφθούμε τους τάφους των γονιών μας και τα εξωκκλήσια μας, άλλα περιποιημένα και άλλα ερειπωμένα και μισογκρεμισμένα.

Φωτεινή Παναγιωτοπούλου-Δροσίτη: Περιδιαβαίνοντας τὰ ἐξωκκλήσια τῆς ἘλατοῦςΟ Αϊ Γιάννης, κοντά στο χωριό, είναι σε καλά κατάσταση. Πανέμορφη και η Παναγίτσα στις Καμάρες, καθιερώθηκε να λειτουργείται στις 23 Αυγούστου. Η Αγία Σοφία στέκεται ανακαινισμένη μέσα σε καταπράσινα χωράφια. Ο Προφήτης Ηλίας, κατακαίνουργιος, δεσπόζει στην Οροσειρά της Ομάλιας, χάρη στις προσφορές όλων μας. Ο Άγιος Σπυρίδωνας, χαμηλά στα Γιαννάκια σιγά σιγά ανακαινίζεται, επιδιορθώνεται, ώστε να αντέξη αρκετά χρόνια ακόμη στη φθορά. Τώρα με την καινούρια χάραξη και την διάνοιξη του δρόμου τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι εύκολα φθάνουν στον Άγιο στα Γιαννάκια.

Βέβαια, με νοσταλγία θυμάμαι το ταξίδι που κάναμε τα πρώτα καλοκαίρια στον Άγιο Σπυρίδωνα πηγαίνοντας από τον παλιό δρόμο, το μονοπάτι. Μια μέρα πριν προηγείτο ο καθαρισμός του δρόμου και η διόρθωσή του με ψαλίδες, τσεκούρια και σκαλιστήρια. Πρωτεργάτες οι: Ιωάννης Πάνου, Σπύρος Καλατζόπουλος, Γιωργάκης και ο καθαρισμός της εκκλησίας με αρχηγό την Γεωργία Πάνου-Σφλουγιώργαινα. Παρά την ηλικία της ερχόταν φορτωμένη με σαπούνι, ζεστό νερό, σκούπα (απαραίτητα για τον καθαρισμό) και φρέσκο ψωμί για το κολατσιό. Την άλλη μέρα πανηγύρι στα Γιαννάκια. Νύχτα νύχτα ομάδες ομάδες οι προσκυνητές άρχιζαν να κατηφορίζουν προς τις Σαρούλες, Ρέμα του Κοντόγιαννου, Πλατανάκια, Γιαννακόραχη, Γιαννάκια. Παιδιά, νέοι, μεγαλύτεροι. Τα αναγκαία εφόδια για την Θεία Λειτουργία φορτωμένα στο μοναδικό γαϊδουράκι της Ελατούς, του μπαρμπα Αναστάση του Γούλα. Όρθρος, Θεία Λειτουργία, αρτοκλασία, αγγελικές ψαλμωδίες. Μετά τη Λειτουργία ακολουθούσαν τα κεράσματα, λουκούμια, νερό, ούζο, τσίπουρο. Και παίρναμε το δρόμο της επιστροφής λόγω ζέστης. Ανηφόρα πολλή, βαθιές ανάσες, πολύ λαχάνιασμα. Το επίσημο κολατσιό στις καστανιές, σε βαθύ ίσκιο, στο ίσιωμα. Και επιστρέφαμε καταευχαριστημένοι.

Κι εφέτος ο Άγιος Σπυρίδωνας περιμένει εκεί καρτερικά και ταπεινά την παρουσία όλων μας και την βοήθειά μας. Οι εξωτερικές εργασίες με την συνδρομή όλων μας τελείωσαν. Απομένουν τώρα οι εσωτερικές εργασίες, τέμπλο, τοίχοι κλπ. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας και την τσέπη μας, απλόχερα και πάλι να προσφέρουμε ώστε να καλλωπισθή ο οίκος του. Ο Θαυματουργός Άγιος Σπυρίδων πλουσιοπάροχα θα ευλογή κι εμάς και τα παιδιά μας και όλο το χωριό μας. Είναι μεγάλη ευλογία να αξιώνεται ο άνθρωπος να βοηθά ώστε να χτίζονται και να συντηρούνται οι εκκλησίες. Θα ευλογηθή πολύ. Ένας Αγιορείτης έλεγε: «Όταν κάποιος ασχολήται με τον Άγιο και ο Άγιος ασχολείται μαζί του»

Η Αγία Τριάδα γκρεμίστηκε. Ευχή όλων μας είναι να αξιωθούμε να λειτουργήση κάποια μέρα το εκκλησάκι μας.

Ο Αϊ Γιώργης στέκεται κατακαίνουργιος...

Το μικρό εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, ιδιοκτησία Σπύρου Μαυραγάνη, λειτουργείται σπάνια.

Από πολλά χρόνια με την αδερφή μου την Ασπασία, επιθυμούσαμε να εντοπίσουμε τα ερείπια της Αγίας Παρασκευής. Από μικρά παιδιά το θυμόμαστε το εκκλησάκι, άλλωστε φαινόταν από το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Το καλοκαίρι του 2006, με τον αδερφό μου τον Αχιλλέα, ξεκινήσαμε γι’ αυτήν την εξερεύνηση. Ανηφορίσαμε από το Ψηλό Λιθάρι, βαδίζοντας στην κορυφογραμμή, οργανωμένοι με ψαλίδες και τσεκούρι κόβαμε συνέχεια κλαδιά. Προσπεράσαμε τον δρόμο που πήγαινε από το χωριό μας στο Στρομπουλό, νομίζοντας πως είναι κάποιο χαντάκι. Προχωρήσαμε αρκετά και η έρευνά μας έμεινε άκαρπη. Κατεβήκαμε την πλαγιά προς την Λάκα, βρήκαμε τον δρόμο που κατηφόριζε και κόβοντας συνέχεια κλαδιά φτάσαμε στον αυτοκινητόδρομο στη Λάκα. Βάλαμε σημάδι και την επόμενη μέρα ανηφορίσαμε από την Λάκα πιο οργανωμένοι, μια μεγαλύτερη ομάδα: Αχιλλέας Παναγιωτόπουλος, Μάριος Κ. Παναγιωτόπουλος, Δημήτριος Π. Παναγιωτόπουλος, Κωνσταντίνος Β. Παναγιωτόπουλος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου και η γράφουσα. Ανηφορίζαμε συνεχώς καθαρίζοντας καλύτερα τον δρόμο. Περάσαμε την πρώτη κορυφή, ακολουθήσαμε τον δρόμο και φτάσαμε στην δεύτερη κορυφή. Μετά από αρκετή ώρα περιπλάνησης, δεξιά σε μια λάκα βρήκαμε το μισογκρεμισμένο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Έχουν πέσει οι τοίχοι μέχρι τα σινάζια και ολόκληρος ο τοίχος που βλέπει δυτικά προς το χωριό. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη. Ανάψαμε το καντηλάκι που έφερε μαζί του ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, ψάλαμε το Τροπάριο της Αγίας, φάγαμε το παραδοσιακό λουκουμάκι με το συνοδευτικό νερό και την παραδοσιακή τυρόπιτα. Ξεκουραστήκαμε και αφού σβήσαμε το καντήλι, κατασυγκινημένοι και καταχαρούμενοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Βέβαια, έχουμε την καινούργια εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Μελάκωμα, που λειτουργείται στην γιορτή της. Νομίζω, όμως, πως έχουμε χρέος και πολλή επιθυμία, αν είμαστε καλά, το επόμενο καλοκαίρι να οργανώσουμε μια εκδρομούλα (όσοι αντέχουν την ανηφόρα) και αν είναι δύσκολη η τέλεση της Θείας Λειτουργίας, τουλάχιστον να ψάλουμε την Παράκληση της Αγίας.

Είναι πάντως λυπηρό το ότι αφήσαμε και καταστράφηκαν τα εκκλησάκια αυτά, που οι πρόγονοί μας τα έχτισαν με πολύν κόπο και αποκλειστική προσωπική εργασία. Τελειώνοντας θέλω να σας ρωτήσω κάτι: Τι είναι η Ελατού για μας όλους; Ένα πετράδι στης γης το δαχτυλίδι. Κάθε πέτρα της, κάθε μονοπάτι, κάθε στροφή, κάθε ραχούλα και ρεματιά κάτι μας θυμίζει. Το καλοκαίρι, αλλά και πάντα, ξανάρχονται στην μνήμη μας τα παλιά, τα παιδικά μας χρόνια, που ζούσαμε αποκλειστικά στο χωριό, πηγαίνοντας στο σχολείο με τον μοναδικό δάσκαλο των περισσοτέρων, τον αείμνηστο Σωτήριο Πάνου. Ξαναζούμε αυτές τις στιγμές το καλοκαίρι, όταν η πατρίδα μας, η Ελατού, μας μαζεύη σαν την μέλισσα κοντά της.

Καλή αντάμωση στην Ελατού!

Φωτεινή Παναγιωτοπούλου-Δροσίτη

 

  • Προβολές: 2575