Γράφτηκε στις .

Η απειλή των πυρκαγιών, ένα πνευματικό πρόβλημα που αποτελεί τμήμα της οικολογικής κρίσης

Στυλιανού Γερασίμου, δρ. θεολογίας και μουσικός

Όλη η Οικουμένη διαταράχθηκε πριν από λίγες ημέρες από την πύρινη μάστιγα που έπληξε σχεδόν όλα τα μέρη της Ελλάδος. Οι φυσικοί πνεύμονες, τα δάση, καταστράφηκαν, ζωές αφανίστηκαν και αρκετές κατοικήσιμες περιοχές έπεσαν θύματα της πύρινης λαίλαπας. Όπως εκτιμούν οι ειδικοί, το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής είναι ανυπολόγιστο. Αναρωτηθήκαμε όμως γιατί οι πυρκαγιές αποτελούν μέρος της οικολογικής κρίσης, η οποία από κρίση έχει αρχίσει να γίνεται καταστροφή και γιατί αυτές είναι πνευματικό πρόβλημα;

Το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι παλαιό. Ο άνθρωπος προσπαθούσε να διαμορφώση το περιβάλλον σύμφωνα με τις ανάγκες του προκαλώντας έτσι οικολογικές αλλοιώσεις. Σήμερα όμως ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα άμεσος. Φαντασθήτε μετά από όλες αυτές τις πυρκαγιές πόσο αυξήθηκε το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, πόσο θα αυξηθή η θερμοκρασία, πόσα σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας καταστράφηκαν, τι πλημμύρες και τι ξηρασίες θα ακολουθήσουν και εάν ποτέ θα αποκατασταθούν τα δάση στην αρχική τους μορφή.

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο κίνδυνος που απειλεί την ανθρωπότητα είναι μεγάλος. Και βέβαια τα μέτρα που λαμβάνονται όχι μόνον τώρα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια σε όλον τον κόσμο, δεν αποδεικνύονται θεραπευτικά. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς, αίσθημα δικαιοσύνης και συναίσθηση ευθύνης στην προσωπική και την κοινωνική ζωή. Αν δεν υπάρξουν τα παραπάνω όχι μόνον οι φωτιές, αλλά όλη η οικολογική κρίση θα παραμείνη πνευματικό πρόβλημα.

Οι πυρκαγιές αποτελούν πνευματικό πρόβλημα, γιατί ο άνθρωπος χωρίστηκε από τον Δημιουργό. Ο άνθρωπος άρχισε να αισθάνεται υπεροχή στον πλανήτη και απαραίτητο το δικαίωμα να κατακυριεύση τη γη και να οργανώση, όπως ο ίδιος θέλει, το φυσικό περιβάλλον. Και σ’ αυτή την περίπτωση των πυρκαγιών, οι οποίες είναι αποτέλεσμα του εγωϊσμού του ανθρώπου, αισθάνεται ο άνθρωπος την ικανοποίηση ότι καταστρέφοντας τα δάση είναι κυρίαρχος της γης.

Ο άνθρωπος ως δημιούργημα «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού έχει εξουσία στον κόσμο με αναφορά στον Θεό. Η εξουσία συνεπάγεται και ευθύνες. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήση τον κόσμο αυθαίρετα και ανεύθυνα. Δεν μπορεί να καταδυναστεύη τα ζώα, τα δάση και να αγνοή, γενικότερα, τους φυσικούς νόμους, οι οποίοι είναι ποιήματα του Θεού.

Ο άνθρωπος συνεπώς πρέπει να ταπεινωθή, πρέπει να καταλάβη ότι είναι ο διαχειριστής της γης, την οποία του χάρισε ο Θεός. Θα πρέπη να καταλάβη την αμαρτωλότητά του και να περιέλθη σε αυτογνωσία. Γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι μια μορφή ύβρεως στον Δημιουργό.–