Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ανθρώπινη ιστορία - Πρόσωπο προς πρόσωπο

Ανθρώπινη ιστορία

Ανήμερα του αγίου Νεκταρίου έφυγε από τον κόσμο αυτόν ο Στέφανος Στογιάνοβιτς, Σέρβος γιατρός και ζωγράφος, που εδώ και δέκα περίπου χρόνια κατοικούσε στην Ναύπακτο.

Ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος, ευγενικός, λιγομίλητος, που πέρασε και περνούσε μέχρι το τέλος της ζωής του πολλές θλίψεις. Έγινε μετανάστης, εγκαταλείποντας, λόγω των περιστάσεων της Σερβίας, μια πλούσια υλικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά ζωή, η οποία όμως είχε ήδη εξανεμισθή από τους εμφύλιους σπαραγμούς και τις «προστατευτικές» πολεμικές προσβολές των δυτικών δυνάμεων.

Ήλθε στην Ναύπακτο με την γυναίκα του και τον ένα γιο του, αφού πιο μπροστά είχε έλθει η κόρη του, η οποία παντρεύτηκε με Ναυπάκτιο. Εδώ περίμενε ν’ αρχίση μια νέα ζωή, μια νέα καλλιτεχνική πορεία, ασκώντας την ζωγραφική του. Όμως, απέτυχε στις προσδοκίες του.

Σε λίγο καιρό, μέσα σε οικονομική δυσπραγία, πέθανε η γυναίκα του. Κατόπιν, με μια σύντομη σπάνια ασθένεια, πέθανε και η κόρη του. Και πριν από οκτώ μήνες διαγνώστηκε στον ίδιο καρκίνος, ο οποίος οδήγησε το σώμα του στην φιλόξενη Ναυπακτιακή γη.

Όλες τις περιστάσεις τις αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και αρρενωπή πίστη στον Θεό. Πάντως, απ’ όλες τις δυσκολίες της πορείας του, με στερήσεις και ταπεινώσεις, αυτό που τον συνόδεψε στο τελευταίο ταξίδι του, ήταν η αγάπη κάποιων ανιδιοτελών φίλων του Ναυπακτίων.

Μερινούσαν γι’ αυτόν, με πολλή διάκριση και αληθινή αγάπη, πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στον Σύνδεσμο Αγάπης του Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Ενδιαφερόταν γι’ αυτόν προσωπικά ο Μητροπολίτης, αλλά και άλλα πρόσωπα, που δεν συνδέονται πολύ στενά με την Εκκλησία, τον εκτίμησαν, τον αγάπησαν και ποικιλότροπα του πρόσφεραν την φιλία και την συμπαράστασή τους.

Στην περίπτωσή του φαίνεται το μυστήριο της επίγειας πορείας του ανθρώπου• πως αρχίζει, πως εξελίσεται και πως καταλήγει. Φαίνεται όμως και το πως μέσα σε οριακές περιστάσεις βγαίνουν από κάποιους ανθρώπους με φυσικότητα ανιδιοτελή κρυμμένα αισθήματα.

Πρόσωπο προς πρόσωπο

Πριν απ’ όλα ο άρρωστος θέλει την προσωπική προσέγγιση, την διακριτική επικοινωνία. Η αδιαφορία τον πληγώνει.

Ο γιατρός Στέφανος Στογιάνοβιτς, στις τελευταίες μέρες του, εξαντλημένος στο κρεβάτι του, με φωνή που δύσκολα έβγαινε, είπε: «ο γιατρός βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τον ασθενή».

Μόλις είχε γυρίσει από το Νοσοκομείο και θυμόταν με ευγνωμοσύνη έναν γιατρό, που του μίλησε, όπως έλεγε: «πρόσωπο προς πρόσωπο». Αυτό του έκανε μεγάλη εντύπωση μέσα στον απρόσωπο χώρο του Νοσοκομείου.

Ζητούσε την ζεστή, διακριτική επικοινωνία. Σ’ έναν λίγο περίεργο πίνακά του, που βρίσκεται απούλητος στο σαλόνι του σπιτιού του, έχει ζωγραφήσει με φόντο τον ουρανό, χωρίς γη, αιωρούμενα καυσόξυλα, σε θέση που θυμίζει την απόθεσή τους σε τζάκι.

Ίσως, έτσι ήθελε να ζωγραφήση την ζωή του. Γιατί, εκτός από τον ανοικτό ουρανό ήθελε και την αιθέρια ζεστασιά των ανθρώπων. Όχι φτηνά γήινα πράγματα. Ήθελε την φωτιά τους, που θα άναβε τις δυνατότητές του, τα ταλέντα του, για να ζεστάνη κι αυτός με την σειρά του τους ανθρώπους.

Με φόντο πάντα και μόνο τον ουρανό.

π.Θ.Α.Β

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2856