Η Εκκλησιαστική φιλανθρωπία στην Ναύπακτο

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Ομιλία στην κοπή της Βασιλόπιττας, που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Συλλόγων Ναυπακτίας, στην Αθήνα, 15 Ιανουαρίου 2008

*

Συγχαίρω την Ο.ΣΥ.Ν για την συνέχιση της ωραίας αυτής παραδόσεως να συναντόμαστε στις αρχές κάθε χρόνου και να έχουμε μεταξύ μας μια επικοινωνία που είναι απαραίτητη στις σύγχρονες συνθήκες ζωής. Ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω και να επικοινωνήσω μαζί σας και δια του λόγου.

Το θέμα με το οποίο θα σας απασχολήσω προέρχεται από την ποιμαντική πείρα στην Ναύπακτο και σχετίζεται με την φιλανθρωπική διακονία την οποία ασκούν οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» των Ιερών Ναών της Ναυπάκτου.

1. Η Εκκλησία ως θεραπευτική κοινότητα

Η λέξη Εκκλησία προέρχεται από το ρήμα εκκαλέω-ω και σημαίνει προσκαλώ κάποιον που είναι έξω να εισέλθη μέσα στον ιδιαίτερο αυτόν χώρο. Είναι γνωστή στην αρχαία Ελλάδα η Εκκλησία του Δήμου που ήταν συνάθροιση όλων των πολιτών για να επιλύσουν διάφορα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Οπότε, η Εκκλησία είναι η συνάντηση προσώπων, προκειμένου να αποφύγουν την μοναξιά, να συναντήσουν άλλα πρόσωπα και κυρίως να αποκτήσουν την κοινωνία με τον Θεό και τους αγίους.

Είναι δε γνωστόν ότι ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι δημοκρατικός και ιεραρχικός, συνεχίζει τον θεσμό των αρχαίων πόλεων, γι' αυτό και κάθε Ιερά Μητρόπολη λειτουργεί αυτόνομα, μέσα όμως στην κοινωνία με τις άλλες Μητροπόλεις. Ας θυμηθούμε τις πόλεις και τις συμπολιτείες στην αρχαία Ελλάδα. Κάπως έτσι λειτουργεί σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχεία-Αρχιεπισκοπές) σε αντίθεση με τις Δυτικές Εκκλησίες, στις οποίες λειτουργεί άλλοτε μεν το θεοκρατικό σύστημα και άλλοτε το φιλελεύθερο.

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί η οικογένεια και το θεραπευτήριο-νοσοκομείο. Αυτό σημαίνει ότι μέσα τον χώρο της Εκκλησίας αναπτύσσονται οι διαπροσωπικές σχέσεις με κέντρο την Αγία Τράπεζα, καθώς επίσης με την θεραπευτική αγωγή την οποία διαθέτει, θεραπεύονται τα πάθη της φιλαυτίας, όταν φυσικά και τα μέλη επιθυμούν την θεραπεία τους.

Όταν παλαιότερα ήμουν τακτικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.ΚΑ.ΝΑ και αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα των ναρκωτικών, υπεστήριζα την άποψη ότι κάθε Ενορία, όταν λειτουργή σωστά, μπορεί να εκφρασθή και να λειτουργήση ως μια θεραπευτική κοινότητα, πιο ολοκληρωμένη από τις γνωστές θεραπευτικές κοινότητες στις οποίες γίνεται προσπάθεια για απεξάρτηση των εξαρτημένων ατόμων.

Αυτό λέγεται από την άποψη ότι η πρόληψη η οποία είναι η αρτιότερη μέθοδος εναντίον των ναρκωτικών, χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Είναι η πρωτογενής πρόληψη, η οποία θεραπεύει όλα τα προβλήματα του περιβάλλοντος ενός ανθρώπου τα οποία τον οδηγούν στην λήψη εξαρτησιογόνων ουσιών• είναι η δευτερογενής πρόληψη, η οποία αντιμετωπίζει τα ψυχολογικά και υπαρξιακά προβλήματα που οδηγούν τον άνθρωπο στις εξαρτησιογόνες ουσίες• καθώς επίσης είναι η τριτογενής πρόληψη, η οποία προσπαθεί να αποκαταστήση τον άνθρωπο στον κοινωνικό χώρο, ύστερα από την απεξάρτησή του.

Και τους τρεις αυτούς τρόπους προλήψεως τους θεραπεύει μια καλά οργανωμένη Ενορία, με την ανάπτυξη της οικογενειακής ζωής, την αντιμετώπιση των ψυχολογικών, υπαρξιακών και πνευματικών προβλημάτων, με την νοηματοδότηση της ζωής και την απομάκρυνση του υπαρξιακού κενού, με τις ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και τις εκδρομές, αλλά και με την φιλανθρωπία, η οποία καλύπτει πάρα πολλές δύσκολες καταστάσεις της ζωής του ανθρώπου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον δίνω μεγάλη σημασία στις ενοριακές κοινότητες, την λεγόμενη ενόρια Εκκλησία, αφού μέσα στην Ενορία γίνονται οι μεγαλύτερες εφαρμογές του Χριστιανισμού.

2. Η Εκκλησιαστική φιλανθρωπία

Η θεωρητική αυτή αντίληψη περί Εκκλησίας πρέπει να υλοποιηθή, να σαρκωθή σε συγκεκριμένες πράξεις. Μέσα από το «πνεύμα» αυτό η Εκκλησία προσπάθησε να διοργανώση την Ενορία και την φιλανθρωπία, η οποία κυρίως με ενδιαφέρει σε αυτήν την μικρή παρουσίαση. Δηλαδή, στα επόμενα θα δούμε τον τρόπο με τον οποίον εργάζεται η Εκκλησία στον τομέα της φιλανθρωπίας.

Οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας έδωσαν σημασία στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του ανθρώπου. Άλλωστε, ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα και επομένως η στάση την οποία τηρούμε απέναντί του, δεν πρέπει να είναι ούτε ιδεαλιστική-μανιχαϊστική, ούτε ειδωλολατρική-ειδωλοποίηση των υλικών αγαθών. Ακόμη, οι Ποιμένες της Εκκλησίας, όταν αντιμετώπιζαν διάφορα βιοτικά προβλήματα του ανθρώπου, δεν το έκαναν μέσω του κοινωνισμού, αλλά μέσα από την προοπτική της φιλανθρωπίας. Υφίσταται διαφορά μεταξύ κοινωνικού έργου και φιλανθρωπίας, αφού η κοινωνιολογία μπορεί να ασχολήται με κοινωνικά θέματα απρόσωπα, ενώ η φιλανθρωπία ασχολείται με τον όλον άνθρωπο και μέσα από προσωπική προοπτική.

Επειδή βρισκόμαστε στην αρχή του χρόνου και μάλιστα με την κοπή της βασιλόπιττας έρχεται στην μνήμη μας ο Μέγας Βασίλειος, αλλά και με την εορτή των Τριών Ιεραρχών ενθυμούμαστε τους μεγάλους Πατέρας της Εκκλησίας, μπορούμε να δούμε το υπόβαθρο στο οποίο στηρίζεται το όλο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.

Ο Μ. Βασίλειος τους ευπόρους της εποχής του, οι οποίοι δεν συγκινούνταν από τα προβλήματα των πτωχών ανθρώπων, τους ονομάζει «λωποδύτας» και ερωτά: «ο μεν ενδεδυμένον από γυμνόν λωποδύτης ονομασθήσεται, ο δε τον γυμνόν μη ενδύων, δυνάμενος τούτο ποιείν, άλλης τινός εστι προσηγορίας άξιος;». Και έπειτα λέγει, αναφερόμενος στον πλούσιο, ότι ο άρτος τον οποίον κατέχει ανήκει στον πεινασμένο, το ιμάτιο το οποίο φυλάσσει στην αποθήκη, ανήκει στον γυμνό. Σε άλλο σημείο, αναφερόμενος στον πλούσιο, λέγει ότι θα δώση λόγο στον Θεό, όταν στολίζη τους τοίχους του σπιτιού του, αλλά δεν ενδύει τον άνθρωπο, όταν στολίζη τους ίππους, αλλά περιφρονεί τον αδελφό του που είναι σε άσχημη κατάσταση, όταν σαπίζη ο σίτος στην αποθήκη και δεν τρέφει με αυτόν τους πεινώντας. Είναι δε γνωστόν ότι ο Μέγας Βασίλειος δημιούργησε την λεγόμενη «Βασιλειάδα» με νοσοκομεία, πτωχοκομεία, γηροκομεία, λεπροκομεία κλπ., στην οποία ζούσαν περίπου τριάντα χιλιάδες άνθρωποι.

Αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος είναι ο κατ' εξοχήν πατέρας της φιλανθρωπίας, σε πολλά κείμενά του ομιλεί για την ανάγκη της φιλανθρωπίας. Δίδασκε: «δια τούτων (των χρημάτων) θήρευε τους ξένους, δια τούτων ένδυε τους γυμνούς, δια τούτων εις δεσμωτήριον πέμπε, τας ανάγκας λύε τας αλλοτρίας». Και σε άλλο σημείο προέτρεπε τους Χριστιανούς να πωλούν αγρούς, οικίες, χρυσά και αργυρά σκεύη, και να δίδουν τα χρήματα στους πτωχούς, τους πεινασμένους, να θεραπεύουν τους νοσούντας, να ελευθερώνουν τους ανθρώπους από τα δεσμά, από τις φυλακές και από την αιχμαλωσία. Ο ίδιος δε όταν ήταν Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως συντηρούσε καθημερινώς επτά χιλιάδες πτωχούς.

Θα μπορούσα να αναφέρω πάρα πολλά παραδείγματα που δείχνουν την φιλανθρωπία, την οποία ασκούσε η Εκκλησία δια των Ποιμένων της. Θα αναφέρω μόνον την μαρτυρία που μας δίνει ο Επίσκοπος Ρώμης Κλήμης, σύμφωνα με την οποία υπήρχαν πολλοί Χριστιανοί που δέχονταν οι ίδιοι να δοθούν στα δεσμά για να ελευθερώσουν άλλους που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Επίσης, θα αναφέρω έναν λόγο του Ιουλιανού του Παραβάτου, ο οποίος στην προσπάθειά του να πολεμήση τον Χριστιανισμό και να ενθαρρύνη τους ειδωλολάτρας έλεγε ότι ο Χριστιανισμός «προώδευσε δια της προς τους ξένους φιλανθρωπίας και δια της φροντίδος προς ταφήν των νεκρών» (Οικοδόμοι Πολιτισμού, μαθήματα δια την Γ σειράν του Ανωτέρου Κατηχητικού Σχολείου, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1968, σελ. 126 κ.εξ.).

3. Οι «Σύνδεσμοι Αγάπης»

Όλη αυτή η προοπτική των Πατέρων της Εκκλησίας με ενέπνευσε όταν ενθρονίσθηκα Μητροπολίτης στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου, για να εντείνουμε την προσπάθειά μας προς την κατεύθυνση της φιλανθρωπίας. Άλλωστε γνωρίζω ότι κατά το βιβλίο των «Αποστολικών Διαταγών» ο Επίσκοπος πρέπει να είναι «φιλόπτωχος». Έτσι, προσπάθησα να διοργανώσω τις Ενορίες της Ναυπάκτου για να λειτουργούν ως θεραπευτικές κοινότητες και στο θέμα της φιλανθρωπίας.

Τον Φεβρουάριο του 1996 με την υπ' αριθμ. 7 Ποιμαντορική Εγκύκλιο απέστειλα σε όλους τους Ιερούς Ναούς ένα Καταστατικό για την λειτουργία «Συνδέσμων Αγάπης» που θα απαρτίζονται από γυναίκες και τους παρακαλούσα να ενεργοποιηθούν και να βρουν πρόσωπα γυναικών που θα πλαισιώσουν αυτούς τους «Συνδέσμους Αγάπης» για την ικανοποίηση των κοινωνικών και προσωπικών αναγκών των ανθρώπων. Ανταποκρίθηκαν τρεις Ενορίες της πόλεως Ναυπάκτου, ήτοι του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Γεωργίου.

Έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες και ιδρύθηκαν «Σύνδεσμοι Αγάπης» και στις τρεις αυτές Ενορίες με πολύ μεγάλη προσφορά στην τοπική κοινωνία.

Σύμφωνα με το Καταστατικό των «Συνδέσμων Αγάπης», σκοπός τους είναι «η δραστηριοποίηση των γυναικών στο έργο της Ενορίας, στους τομείς της πρόνοιας, του καλλωπισμού του Ιερού Ναού, της διοργανώσεως εκδηλώσεων, εορτών και εκδρομών και της μερίμνης του Ενοριακού Κέντρου».

Από τον σκοπό φαίνονται δύο σημεία:

Πρώτον. Στους «Συνδέσμους Αγάπης» δραστηριοποιούνται οι γυναίκες της Ενορίας, οι οποίες εργάζονται παράλληλα με τους Συμβούλους που πλαισιώνουν τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια. Και οι δύο έχουν διακεκριμένους ρόλους. Έτσι, οι γυναίκες αναλαμβάνουν έναν ενεργό ρόλο μέσα στο έργο της Ενορίας και δεν παραμένουν στο περιθώριο. Η όλη προσπάθεια κινείται μέσα στην προοπτική ενός υγιούς φεμινισμού.

Δεύτερον. Τα Συμβούλια των «Συνδέσμων» μαζί με όλες τις γυναίκες της Ενορίας, οι οποίες τα πλαισιώνουν, εργάζονται σε τέσσερεις τομείς. Είναι ο τομέας της Πρόνοιας, δηλαδή της φιλανθρωπίας, για την οποία θα μιλήσουμε πιο κάτω. Έπειτα, είναι ο τομέας του καλλωπισμού του Ιερού Ναού, ώστε οι Χριστιανοί να αισθάνονται ότι ο Ναός είναι η ευρύτερη οικία τους. Ακόμη, είναι ο τομεύς των εκδηλώσεων, εορτών και εκδρομών, ώστε η Ενορία να καλύπτη όλες τις πλευρές της ζωής των ανθρώπων και να μη περικλείεται μόνον στα εντός του Ιερού Ναού θέματα. Επί πλέον, είναι και ο τομέας της λειτουργίας του Ενοριακού Κέντρου, αφού κάθε Ιερός Ναός για να μπορή να εκπληρώνη τον σκοπό του πρέπει να έχη και το Ενοριακό Κέντρο το οποίο θα καλύπτη όλες τις εκτός του Ιερού Ναού δραστηριότητες των Ενοριτών.

Βάσει του Καταστατικού, την διοίκηση του Συνδέσμου Αγάπης ασκεί το Διοικητικό Συμβούλιο, που αποτελείται από δεκαπέντε (15) μέλη-γυναίκες και από τον Επόπτη-Εφημέριο. Τα μέλη συνεδριάζουν κατά τακτά διαστήματα και καθορίζουν όλες τις δραστηριότητες τις οποίες θα ασκήσουν. Φυσικά, τα δεκαπέντε αυτά μέλη πλαισιώνονται και από άλλα πρόσωπα της Ενορίας, τα οποία διαθέτουν τον χρόνο τους για να βοηθούν στην εκπλήρωση του σκοπού των «Συνδέσμων Αγάπης» και γενικά της Ενορίας.

4. Οι δραστηριότητες των «Συνδέσμων Αγάπης»

Οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» στις τρεις αυτές Ενορίες, λειτουργούν για δώδεκα σχεδόν χρόνια με υποδειγματικό τρόπο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το έργο που επιτελείται και με τον ενθουσιασμό με τον οποίο γίνεται. Εάν δεν είχα επιτελέσει τίποτε άλλο στην Μητρόπολη, αλλά μόνον την διοργάνωση και την καλή λειτουργία των Ενοριών με τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια και τους «Συνδέσμους Αγάπης», θα το θεωρούσα πολύ σημαντικό.

Πρέπει δε να γνωρίζετε ότι κάθε Ιερός Ναός της Ναυπάκτου πλαισιώνεται από δεκάδες ανθρώπους που προσφέρουν ανιδιοτελώς τον εαυτό τους για την βελτίωση των συνθηκών των ανθρώπων. Δηλαδή, στενοί συνεργάτες των Ιερέων σε κάθε Ιερό Ναό είναι το πενταμελές Εκκλησιαστικό Συμβούλιο που διαχειρίζεται την περιουσία του Ιερού Ναού, οι δύο Ιεροψάλτες μαζί με τους συμψάλλοντας, που βοηθούν αποτελεσματικά στην λατρεία, ο νεωκόρος και τα πρόσωπα τα οποία φροντίζουν την καθαριότητα του Ιερού Ναού, το Δεκαπενταμελές Συμβούλιο του «Συνδέσμου Αγάπης», οι Κατηχητές και οι Κατηχήτριες που παιδαγωγούν τα παιδιά, οι Κυρίες που διευθύνουν τις αγιογραφικές Συνάξεις. Περίπου 40-50 άτομα είναι στενοί συνεργάτες των Εφημερίων κάθε Ιερού Ναού και καθημερινώς έχουν σχέση με τους τρεις Ιερούς Ναούς της πόλεως. Το ίδιο ισχύει και με τους άλλους Ιερούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, μόνον που δεν έχουν ιδρυθή ακόμη οι «Σύνδεσμοι Αγάπης», αλλά και εκεί, τηρουμένων των αναλογιών, γίνεται ένα σημαντικό φιλανθρωπικό έργο.

Η απόδοση όλου του έργου των «Συνδέσμων Αγάπης» είναι πάρα πολύ μεγάλη. Διοργανώνονται πολλές φορές το έτος εορταστικές εκδηλώσεις, στις οποίες αναπτύσσονται ποικίλα κοινωνικά και οικογενειακά ζητήματα, γίνονται εκδρομές κατά τις οποίες συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ τους. Επίσης, και οι τρεις Ναοί της πόλεως έχουν δημιουργήσει καταπληκτικούς χώρους, όπου λειτουργούν τα Ενοριακά Κέντρα, που είναι το κέντρο όλων των δραστηριοτήτων της Ενορίας. Όταν έρχονται ξένοι στην πόλη μας και επισκέπτονται τα Ενοριακά αυτά κέντρα ενθουσιάζονται. Παρόμοια δεν υπάρχουν ούτε σε μεγάλεις πόλεις. Πολλοί από σας έχετε προσωπική άποψη γι' αυτό το γεγονός.

Θα ήθελα να σας παρουσιάσω έναν σύντομο απολογισμό του προνοιακού, δηλαδή του φιλανθρωπικού έργου των τριών Ενοριών της Ναυπάκτου.

– Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα διανέμουν δέματα σε οικογένειες που έχουν ποικίλα προβλήματα. Σε ανθρώπους με ιδιαίτερες οικονομικές ανάγκες δίνονται μαζί με τα δέματα και χρήματα. Σε άπορες οικογένειες με προβλήματα ασθενειών κ.α. στέλνονται δέματα σε τακτά χρονικά διαστήματα καθ’ όλο το έτος.

– Ετοιμάζουν και διανέμουν φαγητό σε άπορους μοναχικούς ανθρώπους στις ημέρες της εβδομάδος.

– Ενισχύουν με μεγάλα χρηματικά ποσά οικογένειες που πλήττονται από ξαφνικό θάνατο του πατέρα η της μητέρας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις πρώτες πιεστικές ανάγκες τους.

– Σε περιπτώσεις ασθενειών, αναπηρίας και καθήλωσης στο αναπηρικό καροτσάκι προσπαθούν να βοηθούν, κατά το δυνατόν, αποτελεσματικά μεταφέροντας τους ασθενείς σε γιατρούς, νοσοκομεία, αλλά και συντροφεύοντάς τους στην διάρκεια του πόνου τους.

– Η δραστηριότητα των κυριών των «Συνδέσμων» επεκτείνεται σε καθημερινές επισκέψεις ασθενών για αλλαγές σε πληγές τους, για καθαριότητα του σπιτιού τους, για επανένταξή τους στην κοινωνία, όταν η μακροχρόνια απομόνωση οδήγησε κάποιους σε αντικοινωνική συμπεριφορά. Υπάρχουν περιπτώσεις που συντροφεύουν, καθαρίζουν και συμπαραστέκονται σε μοναχικούς ανθρώπους, τους μεταφέρουν, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, στο Κέντρο Υγείας της πόλης, και σε κάποιες περιπτώσεις, συντροφεύουν ετοιμοθανάτους στις τελευταίες στιγμές τους και αναλαμβάνουν κατόπιν τα της κηδείας και των μνημοσύνων τους.

– Φροντίζουν και ετοιμάζουν ηλικιωμένους, όταν χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα, τους οποίους μεταφέρουν σε πλησιέστερα Γηροκομεία, επειδή δεν υπάρχει Γηροκομείο στην Επαρχία μας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός γέροντα, τον οποίον βρήκε η αστυνομία κλειδωμένο και απομονωμένο στο σπίτι του σε άθλια κατάσταση. Ο Σύνδεσμος της συγκεκριμένης Ενορίας του ανέλαβε να περιποιηθή τον ίδιο και να καθαρίση το σπίτι του, να τον οδηγήση στο Νοσοκομείο και τέλος στο Γηροκομείο.

– Συμπαραστέκονται ηθικά και οικονομικά σε νεαρά ζευγάρια, κυρίως σε μεγάλες στιγμές της ζωής τους (γέννηση παιδιού κλπ.). Συμπαραστέκονται φιλάνθρωπα και διακριτικά σε άγαμες μητέρες και αν χρειασθή αναλαμβάνουν και την βάπτιση των παιδιών που γεννιούνται.

– Χορηγούν μηνιαίο εισόδημα σε οικογένειες με οικονομικές ανάγκες.

– Οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» αναλαμβάνουν τα έξοδα για τα φροντιστήρια απόρων παιδιών, κάποια από τα οποία τώρα είναι φοιτητές.

– Ενισχύουν οικονομικά μητέρες που χάνουν τα παιδιά τους και τις καλύπτουν νομικά με την συνδρομή καλών δικηγόρων σε οικογενειακές υποθέσεις τους.

– Φροντίζουν για την εύρεση εθελοντών αιμοδοτών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

– Κάθε χρόνο με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως (προγράμματα Ευρωπαϊκής Ένωσης) φθάνουν μεγάλες ποσότητες διαφόρων προϊόντων (τυρί, λάδι, ρίζι, ζυμαρικά), τα οποία δίνονται στους Συνδέσμους και διανέμονται σε οικογένειες άπορες, πολύτεκνες κλπ.

– Την ημέρα των Χριστουγέννων βοηθούν και επιμελούνται το εορταστικό πλούσιο τραπέζι σε 25 περίπου μοναχικούς συνανθρώπους μας, το οποίο παραθέτει η Ιερά Μητρόπολη και στο τέλος δίνεται και οικονομική ενίσχυση από το Ταμείο Ευποιΐας του Μητροπολίτη.

Είναι αξιοσημείωτο ότι στα 11 χρόνια που λειτουργούν οι τρεις «Σύνδεσμοι Αγάπης» για το φιλανθρωπικό έργο που επιτελούν στην Ναύπακτο δαπανήθηκαν περίπου 340.000 ευρώ (115.855.000 δρχ.).

Το ποσό αυτό είναι σημαντικό, αν υπολογισθή ότι πρόκειται για τρεις όχι πολυάριθμες Ενορίες και ότι προέρχεται και από τις δικές τους προσφορές η από δωρεές Χριστιανών. Πάντως, δεν λαμβάνουν κρατικές επιχορηγήσεις. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Επίσης, θα πρέπη να προστεθή ότι τα δώδεκα αυτά χρόνια από το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο και το Ταμείο Ευποιΐας του Μητροπολίτου διετέθη το ποσόν των 490.000 ευρώ (166.967.500 δρχ.) για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

5. Η αξιολόγηση του έργου των «Συνδέσμων Αγάπης»

Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας γίνεται σε δύο επίπεδα, το ένα είναι επιφανειακό και το άλλο είναι εσωτερικό. Το πρώτο φαίνεται και μπορεί κανείς να μετρήση τα αποτελέσματά του, διότι πολλοί άνθρωποι γεύθηκαν την αγάπη των «Συνδέσμων Αγάπης» και το ομολογούν. Το δεύτερο, όμως, το εσωτερικό δεν είναι φανερό στα μάτια των ανθρώπων, το γνωρίζει ο Θεός και η καρδιά του ανθρώπου που ευεργετείται. Άλλωστε στην Εκκλησία το κάθε έργο δεν το αξιολογούμε ποσοτικά, ούτε και επιφανειακά.

Πάντως, το έργο που επιτελούν οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» είναι αξιοθαύμαστο για τους ακολούθους λόγους:

Πρώτον, γίνεται εθελοντικά. Κανένα από τα πρόσωπα που εργάζονται στους «Συνδέσμους Αγάπης» δεν λαμβάνουν κάποιο ποσό η επίδομα. Δηλαδή, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» γίνεται με ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις και όσοι εργάζονται αμείβονται. Όμως, οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» που κάνουν ένα ευρύτατο έργο, το κάνουν εντελώς εθελοντικά, τις περισσότερες δε φορές προσφέρουν και από τον μισθό τους για να γίνη κάποιο έργο.

Δεύτερον, γίνεται μέσα στην θεολογική προοπτική, δηλαδή βλέπουν τον άνθρωπο ως ολότητα, αποτελούμενο από ψυχή και σώμα. Τον κάθε πονεμένο άνθρωπο τον αντιμετωπίζουν ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Θεού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπαρξιστής φιλόσοφος Σάρτρ έλεγε ότι οι άλλοι είναι η κόλασή του. Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε: «Είδες τον αδελφόν σου; Είδες τον Θεόν σου». Δηλαδή, στο πρόσωπο του άλλου δεν βλέπουμε την κόλαση, η την απειλή της υπάρξεώς μας, αλλά τον «θεό» μας.

Τρίτον, οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» δεν διατυμπανίζουν το έργο τους. Αυτήν την στιγμή παρουσιάζω το έργο τους προς ενημέρωσή σας και διότι έχω καθήκον να φανερώσω στο πλήρωμα της Εκκλησίας την ανιδιοτελή αγάπη των μελών των «Συνδέσμων Αγάπης». Βασική τους αρχή είναι ο λόγος του Χριστού «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ς , 3).

Τέταρτον, όσοι εργάζονται στους «Συνδέσμους Αγάπης» δεν εκμεταλλεύονται κοινωνικά και προσωπικά την προσφορά τους αυτή. Έτσι, η εργασία τους είναι ανιδιοτελής και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Αγαπητοί μου,

Πέρυσι από την θέση αυτή είχα παρουσιάσει το σημαντικό έργο το οποίο επιτελούν οι Σύλλογοι της Ναυπακτίας εντός και εκτός αυτής. Εφέτος παρουσίασα το φιλανθρωπικό έργο που επιτελείται στην πόλη της Ναυπάκτου από τους «Συνδέσμους Αγάπης», που το θεωρώ πολύ σημαντικό για την πόλη μας και την επαρχία μας. Εκτιμώ πολύ τους συνεργάτας μου στο έργο αυτό της ποιμαντικής διακονίας και με την παρούσα μικρά παρουσίαση ήθελα να τους γνωρίσετε και εσείς. Η αξία ενός Επισκόπου δεν ευρίσκεται μόνον σε εκείνα που συνδέονται με το πρόσωπό του, αλλά κυρίως στην ανιδιοτέλεια και στην προσφορά των συνεργατών του. Έτσι και ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του επαινούσε τους συνεργούς του στο έργο της διακονίας.

Παρά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε στις κοινωνίες μας και στην δική μας κοινωνία, θεωρώ ότι θα πρέπη να βλέπουμε και τα θετικά της, μεταξύ των οποίων είναι και οι «Σύνδεσμοι Αγάπης» των τριών Ενοριών της πόλεώς μας. Νομίζω ότι οι «Σύνδεσμοι» αυτοί στην Ναύπακτο είναι τρεις μεγάλες αρτηρίες, οι οποίες μεταφέρουν το ζωογόνο αίμα της αγάπης και αρδεύουν όλη την κοινωνία μας. Τους ευχαριστώ και από την θέση αυτή, όπως επίσης ευχαριστώ και εσάς που μου επιτρέψατε να σας παρουσιάσω αυτό το σημαντικό φιλανθρωπικό έργο που επιτελείται στην Ιερά Μητρόπολή μας από τους «Συνδέσμους Αγάπης».–