Κύριο θέμα: Ομιλία από τον καθηγητή Pavel Chirilla - «Αρχές χριστιανικής ιατρικής…»

Την Δεύτερα 23 Φεβρουαρίου ε.ε. επισκέφθηκε την Ναύπακτο ο Καθηγητής Pavel Chirilla (Παύλος Κυρίλλα), δρ. Ιατρικής, Θεολόγος, Καθηγητής της Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα και ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Περίθαλψης Καρκινοπαθών (Palliative Care Center) «Αγία Ειρήνη» στο Βουκουρέστι. (Πρόκειται για έναν ξενώνα όπου φιλοξενούνται κάτω από ιατρική παρακολούθηση καρκινοπαθείς στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας τους.) Ο κ. Κυρίλλα συνοδευόταν από τον Ιερομόναχο π. Θεοφάνη, Πνευματικό της Ιεράς Μονής Νέρα, ο οποίος γνωρίζει τα ελληνικά και εκτελούσε χρέη διερμηνέα.

Για τον Καθηγητή Π. Κυρίλλα και το έργο του γράψαμε σε προηγούμενο τεύχος της Ε.Π., με την ευκαιρία της επισκέψεως του Σεβασμιωτάτου στην Ρουμανία, τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2008 (βλ. τεύχος 141). Τώρα ταξίδευσε από την Ρουμανία προκειμένου να συναντηθή και να συζητήση με τον Σεβασμιώτατο κ. Ιερόθεο για διάφορα θέματα –εκκλησιαστικά, πνευματικά– που τον απασχολούν.

Με την ευκαιρία της επισκέψεώς του αυτής, ο Σεβασμιώτατος τον παρεκάλεσε να μιλήση στους Χριστιανούς της Επαρχίας μας, στα πλαίσια των δικών του εσπερινών ομιλιών της Δευτέρας, στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Έτσι, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε δια ζώσης έναν κατηρτισμένο αγωνιστή ιατρό και θεολόγο, ομόδοξο αδελφό με πολλές εμπειρίες από την εξάσκηση της έμπρακτης αγάπης.

Το κείμενο της ομιλίας του και η συζήτηση δημοσιεύονται εδώ απομαγνητοφωνημένα. Ο κ. Κυρίλλα διάβασε την εισήγησή του στα αγγλικά και μετέφραζε η κ. Φωτεινή Σαΐτη, ενώ στην συζήτηση μιλούσε στα Ρουμανικά και μετέφραζε ο π. Θεοφάνης.

«Οι αρχές της χριστιανικής ιατρικής - η ίαση ως εκκλησιαστικό έργο»

Ομιλία του Καθηγητού Pavel Chirilla

Σεβασμιώτατε, αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ,

Είμαι πολύ χαρούμενος που μιλώ μπροστά σας.

Πολλά χρόνια πριν είχα δουλέψει για ένα διάστημα δέκα ετών σε Μονάδα Πρώτων Βοηθειών (Emergency Hospital) σε νοσοκομείο στο Βουκουρέστι. Εκεί είδα πολλούς ασθενείς να πεθαίνουν. Όταν ήμουνα σε εφημερία έβλεπα πέντε με δέκα ασθενείς να πεθαίνουν κάθε ημέρα. Ήμουνα πολύ εντυπωσιασμένος από την στιγμή του θανάτου και ειδικά από τους διαφορετικούς τρόπους με τον οποίον μπορεί να πεθάνη κανείς.

Τότε άρχισα να μαζεύω όλα τα χωρία με ιατρικά θέματα από τις Γραφές, με αυτό τον τρόπο ανακάλυψα πως υπάρχει ένα βιβλικό φάρμακο. Μετά ανακάλυψα πως υπάρχει ένα χριστιανικό φάρμακο και αργότερα ανακάλυψα πως υπάρχει μια ορθόδοξη αντίληψη και ένας ορθόδοξος τρόπος για θεραπεία, που αναγνώρισα στα βιβλία του Σεβασμιωτάτου που μεταφράστηκαν στα Ρουμανικά και με βοήθησαν πάρα πολύ.

Σύμφωνα με την αντίληψη της ορθόδοξης θεραπείας πιστεύουμε πως η θεραπεία είναι μια θεανθρώπινη πράξη. Γιατί; Επειδή στους ασθενείς υποφέρει ο Χριστός, δια των ιατρών θεραπεύει ο Χριστός και στον Ιερέα ακόμα ενεργεί και ευλογεί ο Χριστός. Γι' αυτόν τον λόγο, η θεραπεία είναι μια εκκλησιαστική πράξη.

Από την πτώση του Αδάμ μέχρι τώρα η ανθρωπότητα υποφέρει, η ασθένεια μπορεί να προσβάλη οποιονδήποτε άνθρωπο, άνδρα, γυναίκα, σκλάβο, βασιλέα, παιδί, ηλικιωμένο, αμαρτωλό, άγιο, μοναχό, λαϊκό. Η ακαδημαϊκή ιατρική γνωρίζει τις βιολογικές αιτίες των ασθενειών. Η μέθοδος της χριστιανικής ιατρικής αναφέρεται στις πνευματικές αιτίες των ασθενειών. Στην Παλαιά Διαθήκη ανακαλύψαμε την κολαστική έννοια-αντίληψη των ασθενειών. Στην Καινή Διαθήκη ανακαλύψαμε καινούριες έννοιες-αντιλήψεις. Για παράδειγμα την προφύλαξη από την αλλαζονεία, ακόμα και ασθένειες που γίνονται προς δόξαν Θεού, όπως ο θάνατος του Λαζάρου, ή για να δείξουν την δύναμη και τα όμορφο έργο του Θεού, όπως η θεραπεία του τυφλού.

Τώρα στην Ευρώπη, στην χώρα μου άλλα και στην χώρα σας, ο καρκίνος είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μετά από τις καρδιακές αρρώστιες. Αλλά το να πεθαίνη κανείς με καρκίνο είναι μια πολύ ειδική περίπτωση. Οι αθενείς με καρκίνο πηγαίνουν βήμα προς βήμα στην τελική στιγμή με πολύ καθαρό μυαλό. Πρακτικά αντιλαμβάνονται το πως πεθαίνουν. Γι' αυτόν τον λόγο είναι πάρα πολύ σημαντικό να λαμβάνης φροντίδα γι' αυτούς τους ασθενείς. Ο πόνος, η αϋπνία, η κατάθλιψη, η απώλεια της ελπίδας, έχουν ένα τρομερό αντίκτυπο στο μυαλό των ασθενών. Από την άλλη πλευρά η Ορθοδοξία συνοδεύει την ψυχή του ασθενούς στην αιώνια ζωή.

Ξεκίνησα τον Ξενώνα «Αγία Ειρήνη» πριν τρία χρόνια, για να βοηθήσω τους ασθενείς, να τους συμπαρασταθώ σε αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή του θανάτου, για να προσευχηθώ γι' αυτούς και να καλέσω τον Ιησού Χριστό από τον Σταυρό του μαρτυρίου. Στον Ξενώνα μας έχουν πεθάνει 500 ασθενείς. Μόνο 10 αρνήθηκαν την εξομολόγηση και την θεία Ευχαριστία πριν πεθάνουν.

Είμαστε ανοικτοί για όλες τις θρησκείες, αλλά το προσωπικό μας είναι Ορθόδοξοι, γιατί το ορθόδοξο δόγμα μιλά με δύναμη και ταπείνωση για την μέλλουσα και αιώνια ζωή.

Η αποστολή αυτού του Ξενώνα πραγματοποιείται. Πολλοί ασθενείς εισέρχονται ξανά στην Εκκλησία, άλλοι ασθενείς νέοι Προτεστάντες, Εβραίοι ή άλλοι ζητάνε να βαπτισθούν. Ο Τζον Μπρέϊκ ένας διάσημος καθηγητής ιερέας στις ΗΠΑ, ρώτησε έναν νέο προσήλυτο που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία, γιατί έγινε Ορθόδοξος. Και ο νέος απάντησε: «Γιατί θέλω να μάθω πως να πεθάνω»!

Τελικά υπάρχει μια χριστιανική ιατρική, γιατί υπάρχει ένας χριστιανικός τρόπος για να έλθης στον κόσμο, ένας χριστιανικός τρόπος να ζης, και ο χριστιανικός τρόπος να πεθαίνης. Γι' αυτούς τους λόγους υπάρχει η χριστιανική ιατρική, αλλά όπως βρήκα πολλές φορές στα βιβλία του Σεβασμιωτάτου και τα βιβλία των αγίων Πατέρων, η χριστιανική ιατρική πρέπει να είναι η προσωπική εμπειρία της Χάριτος του Θεού. Προσωπική εμπειρία για τους ασθενείς που υποφέρουν, προσωπικές εμπειρίες για τους ιατρούς και προσωπικές εμπειρίες από Ιερείς.

Για να τελειώσω, θέλω να σας πω μια σύντομη ιστορία από την ζωή μου. Είναι μια ιστορία που την έζησα προσωπικά, σε μια συνάντηση που είχα στην Ρουμανία με έναν καθηγητή Καθολικό από την Γερμανία από το πανεπιστήμιο του Φράϊμπουργκ. Αυτός μας έκανε μια εισήγηση στην Ρουμανία και επειδή ήτανε πρώτη φορά σε μια Ορθόδοξη χώρα με παρεκάλεσε να του πω κάτι για την Ορθοδοξία. Εγώ του διηγήθηκα μια ιστορία του γέροντός μας, του π. Κλεόπα. Κάποια Κυριακή το πρωΐ ο π. Κλεόπας ήταν στην Αγία Πρόθεση. Ήξερε ότι κανείς δεν είναι στην Εκκλησία. Κάποια στιγμή ακούει έναν θόρυβο. Βλέπει από την Ωραία Πύλη γονατισμένη μια γυναίκα και όλη η θεολογία αυτής της κυρίας ήτανε λίγα λόγια προσευχής: «Κύριε βοήθησέ με». Αυτή η πονεμένη γυναίκα όλο αυτά τα λόγια μιλούσε σιγά σιγά, επαναλάμβανε σιγά σιγά και ο π. Κλεόπας είχε δει από τον Παντοκράτορα ένα φως που κατέβαινε πάνω στο κεφάλι της. Και ο καθηγητής με ρώτησε: «Τι θέλεις να μου πεις με αυτά τα λόγια;». «Θέλω να σου πω ότι ο γέροντας Κλεόπας δεν είδε ποτέ ένα τέτοιο φως πάνω σε ένα κεφάλι καθηγητού, όπως εσένα και εμένα».

Ευχαριστώ.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ:

Ερώτηση: Ήθελα να ρωτήσω εάν δική σας ήταν η ιδέα για την δημιουργία του Κέντρου Περίθαλψης Καρκινοπαθών και εάν το Κράτος σας βοηθάει, και πως σας αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σας.

Pavel Chirilla: Εγώ είχα την πρώτη ιδέα, αλλά αυτό, βεβαίως, δεν είναι αρκετό. Πρέπει να έχης και συνεργάτες και συναδέλφους σε αυτήν την προσπάθεια. Το κράτος δεν μας βοηθάει καθόλου. Θα ήθελα να σας διηγηθώ μια θλιβερή περίπτωση που αφορούσε στην Ρουμανία, τώρα πια την Ευρώπη και την εποχή μας, γενικότερα. Κάποια στιγμή σταμάτησαν τα έργα, γιατί δεν είχαμε πια χρήματα. Γράψαμε δυό λόγια σε μια εφημερίδα με κυκλοφορία 300.000 φύλλα καθημερινά. Μας πήραν τηλέφωνο τρία άτομα! Δύο από αυτούς ζήτησαν αυτοί βοήθεια, και μόνον ένα πρόσωπο ήρθε να μας φέρη βοήθεια, αλλά και αυτός μετά δύο βδομάδες μας πήρε τηλέφωνο για να μας ενημερώση ότι δεν ήταν πια σε θέση να μας βοηθήση!

Μπορώ να κάνω όμως μια διαβεβαίωση, ότι η προσευχή των μελλοθανάτων έχει μεγαλύτερη δύναμη από όλων των άλλων ανθρώπων. Πολλές φορές μείναμε χωρίς καθόλου χρήματα. Και πραγματικά η βοήθεια ήλθε την τελευταία στιγμή. Μιλάμε για το ρεύμα, για το φαγητό, για τα φάρμακα.

Σχετικά με τους γιατρούς, τους συναδέλφους μας. Αυτοί μας κοιτάζουν έτσι, χωρίς να μας πουν τίποτα, ούτε αρνητικά ούτε θετικά. Πολλοί από αυτούς λένε: «Είναι ένα καλό νοσοκομείο, κρίμα που προσεύχονται συνέχεια»!

Ερώτηση: Θα 'θελα να ρωτήσω εάν υπάρχη κάποιος ασθενής που να έχη παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση στην υγεία του και να το αποδώση σε θαύμα.

Pavel Chirilla: Στην χριστιανική ιατρική η θεραπεία έχει άλλο νόημα από την ιατρική. Εμείς πιστεύουμε ότι εάν η ψυχή του ανθρώπου θεραπεύθηκε, όλο το πρόσωπο έχει θεραπευθή. Και βεβαίως πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι έρχονται άνθρωποι εδώ –επειδή είναι πολλοί οι καρκινοπαθείς που θέλουν να τους δεχτούμε– και εμείς δεχόμαστε αυτούς που είναι στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας. Δηλαδή εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα Κέντρο όπου οι άνθρωποι μας ωθούν να θεραπεύσουμε τις ψυχές τους και αυτοί καταλαβαίνουν και δεν περιμένουν κάποια σωματική θεραπεία, παρά το ότι τους παρέχουμε κάθε ιατρική περίθαλψη για το σώμα. Εμείς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε έτσι. Για μας το προσωπικό, το πιο θαυματουργικό που γίνεται είναι πως ο άνθρωπος που έζησε μια ολόκληρη ζωή μακρυά από τον Θεό συναντά τον Θεό μια μέρα, σε μια ώρα αν επιθυμήση την συνάντηση, δηλαδή.

Έχω άλλον γέροντα που ήτανε συνασκητές με τον γέροντα Κλεόπα, ο π. Αρσένιος, που αυτός έμεινε στην φυλακή στην περίοδο του κομμουνισμού 14 χρόνια, και ρώτησα τον π. Αρσένιο να μου πη κάτι περί του θανάτου. Και μου διηγήθηκε ότι στην φυλακή όλοι οι άνθρωποι που πέθαιναν, οι φυλακισμένοι δηλαδή, προσεύχονταν στον Θεό να τους δώση ακόμα μία μέρα. Ο π. Αρσένιος κατάλαβε, διάβασε από το Γεροντικό τα περί του αββά Σισώη. Γιατί αυτοί στην τελευταία ημέρα ζητούσαν ακόμα μία ημέρα, επειδή ο αββάς Σισώης, λέει στο βίο του, στα αποφθέγματά του, χρειάζεται και τρεις ημέρες και μια ώρα για να μετανοήσης για μια αμαρτία.

Στο σημείο αυτό έλαβε τον λόγο ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος διασαφήνισε τον χαρακτήρα του Κέντρου, το οποίο ο ίδιος έχει επισκεφθή. Πρόκειται δηλαδή για ένα Θεραπευτικό Κέντρο όπου χορηγείται, βεβαίως, κάθε επιστημονική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά κυρίως εξειδικεύεται στην περίθαλψη ασθενών που σύμφωνα με τις ιατρικές διαγνώσεις δεν έχουν ελπίδα ζωής, και αυτό γιατί θεωρεί ότι οι τελευταίες στιγμές της ζωής των ανθρώπων και το πέρασμα από την βιολογική ζωή στην άλλη ζωή είναι πολύ σημαντικά. Επιθυμούν, δηλαδή, οι άνθρωποι του Κέντρου να γίνη το μεγάλο αυτό θαύμα, ο άνθρωπος να αναζητήση και να συναντήση τον Θεό.

Επίσης τόνισε την προσωπική συμμετοχή του Καθηγητού, ο οποίος έκτισε το Κέντρο με την δική του περιουσία, αλλά και οι Χριστιανοί βλέποντας την προσπάθεια που καταβάλλει του δίνουν και χρήματα.

Pavel Chirilla: Στο Βουκουρέστι υπάρχουν άλλα τρία τέτοια Κέντρα, ένα έχουν οι Καθολικοί, ένα οι Προτεστάντες και ένα το Κράτος.

Εγώ προσωπικά δεν συμφωνώ με ένα νοσοκομείο όπου πάνε άνθρωποι από όλες τις θρησκείες επειδή συμβαίνουν πολλές ταραχές στην ζωή των ασθενών.

Ήμουν παρών κάποτε σε μια περίπτωση που ο Ιερέας προσπαθούσε πολλές ημέρες συμβουλεύοντας έναν ασθενή να εξομολογηθή και να κοινωνήση, δηλαδή έκανε μια καλή προσπάθεια. Είχε όμως και μια νοσοκόμα Προτεστάντισσα που ψιθύριζε στον άρρωστο πριν την θεία Κοινωνία ότι δεν είναι το Σώμα του Χριστού και το Αίμα Του, αλλά είναι ψωμί από την κουζίνα!

Γι' αυτό επειδή υπάρχει ένας ορθόδοξος τρόπος για γέννηση, θα πρέπει να έχουμε και ορθόδοξα νοσοκομεία (για να πεθαίνη κανείς ορθόδοξα).

Ερώτηση: Είπατε, π. Θεοφάνη, ότι ο Καθηγητής έκτισε μοναστήρι. Τι εννοείτε; Έδωσε χρήματα, ανέλαβε την πρωτοβουλία;

Pavel Chirilla: Να σας διηγηθώ λίγα για τα περί μοναχισμού στην περίοδο του Κομμουνισμού και πως είναι τώρα στην Ρουμανία.

Το 1959 με έναν νόμο έδιωξαν από τα μοναστήρια όλους τους νέους και όλους τους μορφωμένους που είχανε πτυχιακές σπουδές. Μείνανε μόνο κάτι γεροντάδες και πολλοί λίγοι στα μοναστήρια. Τα περισσότερα τα κλείσανε οι κουμμουνιστές. Δηλαδή μετά την επανάσταση στην Ρουμανία βρίσκονταν πολύ λίγα μοναστήρια. Και όποιοι άνθρωποι ήθελαν να γίνουν κτίτορες και να κτίσουν ένα μοναστήρι…

π. Θεοφάνης: Όπως ήταν και ο γιατρός.

Pavel Chirilla: …Προσπάθησαν να βρουν τρόπους για να κτισθή ένα τέτοιο έργο.

Θυμάμαι στην αρχή στην αγία Ειρήνη είχαν μαζευθή κάποια χρήματα και υπήρχε μια πολύ μεγάλη υπόθεση ότι ένας πλούσιος άνθρωπος θα δώση χρήματα για όλο το κτίριο. Αλλά δεν έχει γίνει. Δηλαδή ο Θεός δεν ευλογεί και δεν ευδοκεί να γίνη έτσι.

π. Θεοφάνης: Και στο μοναστήρι μας ξεκινήσαμε από το μηδέν σιγά σιγά. Δεν γίνονται σε μια νύχτα όλα τα έργα αυτά, αλλά με τα «δύο λεπτά της χήρας».

Pavel Chirilla: Μετά την επανάσταση, το 1989, πήγα στην Ελβετία για να ζητήσω βοήθειες φάρμακα κλπ για τους αρρώστους στην Ρουμανία. Βρήκα έναν Ρουμάνο που είχε φύγει στην περίοδο του κουμμουνισμού και ήταν γιατρός σε μια εταιρεία που έφτιαχνε φάρμακα και μου είπε: «Να μην πης ότι είσαι Χριστιανός, αν θέλης κάποια βοήθεια, επειδή δεν θα σου δώσουν τίποτα». Και είχα μαζί μου έναν τέτοιο φάκελλο.

π. Θεοφάνης: Μετά την επανάσταση ο γιατρός ζήτησε ένα κτίριο και έφτιαξε εκεί το πρώτο Χριστιανικό νοσοκομείο της Ρουμανίας και έτσι πήγε στην Ελβετία για να ζητήση φάρμακα κλπ. και είχε έναν τέτοιο φάκελλο με τα σχέδια του κτιρίου.

Pavel Chirilla: Όταν άνοιξα τον φάκελλο, μου έπεσε ένας σταυρός που είχα εκεί. Η κυρία με την οποία συζητούσα μου λέει: «Α, είσαι Χριστιανός! Θα σου δώσω και εγώ ένα φορτηγάκι για το νοσοκομείο σου». Δηλαδή, όταν ο Θεός θέλη, γίνονται και θαύματα. Αυτή ήταν Χριστιανή και δεν έλεγε σε κανέναν ότι ήταν Χριστιανή.

Ερώτηση: Όταν έρχεται ο ασθενής μέσα στο νοσοκομείο για να αρχίσετε μια επικοινωνία πνευματική μαζί του, περιμένετε να εκδηλώση αυτός κάποιο ενδιαφέρον ή γίνονται κάποιες συναντήσεις κάποιες ομιλίες και η πρωτοβουλία είναι δική σας για να ανοιχτή και αυτός.

Pavel Chirilla: Μπορώ να δώσω μια απάντηση με ένα περιστατικό που έγινε με έναν Εβραίο. Εκείνη την περίοδο η ηγουμένη της Μονής, η αδελφή Σιλουανή, είχε έλθει δύο μήνες να με βοηθήση. Της είπα να μην έχη καμμιά πρωτοβουλία για κάποια συζήτηση θρησκευτική με αυτόν τον κύριο, αλλά να τον φροντίζη σαν να είναι ο Χριστός ο ίδιος. Μετά από έναν μήνα, μια εβδομάδα πριν να πεθάνη ζήτησε την βάπτιση. Χωρίς τίποτα άλλο• με τον πιο φυσικό τρόπο. Είχαμε και άλλον Εβραίο που όταν έμαθε πως είναι καρκινοπαθής προσπάθησε να αυτοκτονήση. Ζήτησε και αυτός την νοσοκόμα και της είπε: «Κάνε προσευχή στην Παναγία• βλέπω ότι θα πεθάνω». Είχαμε και μια άλλη περίπτωση στην οποία η αδελφή Σιλουανή διάβαζε τον παρακλητικό κανόνα. Αυτός ο άρρωστος δεν είχε πια συνείδηση, ήταν σε κώμα, και κάποια στιγμή που τελείωσε η αδελφή Σιλουανή, άρχισε να διαβάζη τους θρήνους του οσίου Εφραίμ. Εκείνη την στιγμή ο άρρωστος ξύπνησε για λίγες στιγμές της είπε να διαβάση και άλλο, και μετά έφυγε για την άλλη ζωή.

Ερώτηση: Υπάρχουν περιπτώσεις αρρώστων μέσα στον ξενώνα που τελειώνουν αρνητικά;

Pavel Chirilla: Υπάρχουν περιπτώσεις που οι άρρωστοι έχουν πολύ μεγάλη ταραχή μέσα τους. Πολλοί από αυτούς κάνουν με το χέρι σαν να ήθελαν να διώξουν κάποιον από κοντά τους. Είχαμε έναν άρρωστο που ήτανε αξιωματικός της Ασφάλειας στην περίοδο του Κομμουνισμού και είχε καρκίνο στο πάγκρεας. Συνέχεια έβλεπε ένα πρόσωπο που τον πίεζε πάντοτε. Κανένας άλλος άρρωστος δεν μπορούσε να βρη ησυχία κοντά του. Έπρεπε να είναι μόνος του. Επειδή κάποτε σε μια περίοδο της ζωής ήμασταν «φίλοι» και βοήθησε και αυτός να στείλη τους δικούς μου στην φυλακή –ήτανε άθεος– προσπάθησα και πέτυχα να τον πείσω να εξομολογηθή. Ακριβώς από εκείνη την στιγμή δεν ξαναείδε εκείνο το πρόσωπο. Μετά από λίγες ημέρες πέθανε με πολύ μεγάλη ησυχία.

Ερώτηση: Οι οικογένειες των ασθενών πόσο βοηθούν στην προσπάθεια που κάνετε;

Pavel Chirilla: Συνήθως σε περισσότερες περιπτώσεις η οικογένεια δεν ξέρει πως να βοηθήση τον άρρωστο. Είχαμε μια κυρία που είχε καρκίνο στην μήτρα, 50 χρονών εγκαταλελειμμένη, με 4 παιδιά, ένα είχε λευχαιμία, ένα AIDS, ένα στην φυλακή και ένα ανήλικο. Δύο ημέρες πριν πεθάνη καλούσε συνέχεια το παιδί που ήταν στην φυλακή –που δεν ήξερε πως ήταν στην φυλακή. Μιλήσαμε με τον διοικητή της φυλακής να φέρη το παιδί αυτό, αλλά τα χαρτιά που έπρεπε να ετοιμασθούν για αυτή την μετακίνηση ήταν για δύο ημέρες και το παιδί έφτασε ένα τέταρτο μετά τον θάνατό της. Και ο διοικητής της πολυκατοικίας που ζούσε αυτή ήρθε να του ζητήση να πληρώση το ενοίκιο• για έξι χρόνια δεν είχε πληρώσει τίποτε.

Είδα ότι στα κηρύγματα των Εκκλησιών στις μέρες μας τουλάχιστον το θέμα του θανάτου δεν είναι συνηθισμένο. Δεν συζητάνε για αυτό το θέμα. Νομίζω φοβούνται και οι Ιερείς ακόμα να μιλήσουν γι' αυτό το θέμα –μερικοί Ιερείς. Γι' αυτό και εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε έτοιμοι για τον θάνατο, δυστυχώς.

Ερώτηση: Θα ήθελα να ρωτήσω για την ευθανασία, αν σας έχει ζητήσει κάποιος από τους ασθενείς ή από τους συναδέλφους σας να κάνετε ευθανασία. Και μια δεύτερη ερώτηση, αν είσαστε πάντοτε έτσι πιστός, γιατί οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε είναι υπερβολικές.

Pavel Chirilla: Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για την πίστη μου. Να σας πούμε τι έχει συμβεί με το πρώτο Χριστιανικό νοσοκομείο της Ρουμανίας μετά την Επανάσταση. Λειτούργησε τέσσερα χρόνια και η ασφάλεια –με όλα αυτά για τα οποία δεν μιλάμε– με πήγαν στο δικαστήριο, με πολλά ψέματα και είχα εναντίον μου δώδεκα κατηγορίες. Μετά από δύο χρόνια ανακρίσεις και ταλαιπωρία, τα κέρδισα όλα, όλα! Επί δύο χρόνια γράφανε όλες οι εφημερίδες και όταν τα κέρδισα όλα μόνο σε μια εφημερίδα, στην τελευταία σελίδα γράφηκαν τρεις γραμμές. Κλείσανε το νοσοκομείο και με διώξανε. Το Εκκλησάκι, το παρεκκλήσι των Αρχαγγέλων, που το είδατε στις φωτογραφίες, το κάναμε σε μερικά χρόνια από το μηδέν. Αφού με έδιωξαν και από εκεί, άρχισα πάλι το έργο.

Πριν δύο μήνες πήγα στο Βέλγιο, σε έναν ξενώνα όπου κάνουν ευθανασία. Στους διαδρόμους είδα επτά πλαστικές πεταλούδες και δίπλα τους επτά κεριά, και ρώτησα τι συμβολίζουν. Μου είπαν ότι είναι οι άρρωστοι που τους έκαναν ευθανασία. Είχα μέσα μου μια ορμή να πάρω το τραπέζι και να το σπάσω! Αυτό είναι όλο για το τι πίστευαν αυτοί για τον θάνατο! Τους ρώτησα γιατί τους θανάτωσαν, και θύμωσαν εναντίον μου γιατί κάνω τόσες ερωτήσεις. «Αυτοί φύγανε, δεν μας ενδιαφέρουν»! Τελικά μου είπαν πως αυτός είναι ένας ξενώνας του κράτους και τηρούν τους νόμους του κράτους. Στην Ρουμανία είναι παράνομη η ευθανασία και είχαμε μόνο μία περίπτωση ενός νέου τριάντα χρονών που ζήτησε από τον Πρόεδρο να του δώση άδεια για ευθανασία.

Εμείς πρέπει να πολεμήσουμε την ευθανασία. Μερικές δυνάμεις προσπαθούν να ελέγξουν την αρχή της ζωής και την ζωή μας και με τον «οικογενειακό προγραμματισμό» και το τέλος με την ευθανασία. Είναι οι ίδιες δυνάμεις και δεν πρέπει να τις αφήσουμε να εμπαίξουν την ζωή μας.

Ερώτηση: Το σύστημα ασφάλισης στην Ρουμανία καλύπτει τα έξοδα των ασθενών και αν οι ασθενείς στο κέντρο σας έχουν ασφάλεια.

Pavel Chirilla: Τώρα που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει το κράτος να πληρώνη τα μισά από τα έξοδα ενός καρκινοπαθούς. Πληρώνουν ηλεκτρικό ρεύμα, φαγητό και δίνουν και φάρμακα, ο,τι χρειάζεται δηλαδή σαν ένα νοσοκομείο κανονικό. Να σας πούμε ότι είναι καλύτερες οι συνθήκες εκεί από όλα τα άλλα νοσοκομεία του Βουκουρεστίου. Επειδή όλα τα άλλα είναι από την περίοδο του κουμμουνισμού. Περίπου 25 χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα με ο,τι χρειαζόμαστε για τον μισθό των υπαλλήλων, το φαγητό.

Στο σημείο αυτό έλαβε τον λόγο ο Σεβ. Μητροπολίτης, για να συγχαρή τον ομιλητή, να συνοψίση και να κλείση την συζήτηση.

Τόνισε την ελπίδα που υπάρχει για τους καρκινοπαθείς, αφού πολλές μορφές καρκίνου είναι ιάσιμες.

Υπεγράμμισε την αξία της προσφοράς του Καθηγητού κ. Κυρίλλα, ο οποίος είναι καθηγητής, δρ. ιατρικής, αλλά και πιστός Χριστιανός. Καταβάλει αξιέπαινη προσπάθεια και εμπνέει μια ομάδα ανθρώπων να συντονίζονται στην προσφορά αυτή προς τον πονεμένο άνθρωπο, με τα θαυμαστά αποτελέσματα, αφού οι άνθρωποι φεύγουν με την εξομολόγηση και την θεία Κοινωνία για την άλλη ζωή. Τόνισε ότι για τους Ορθοδόξους ευθανασία είναι ακριβώς αυτό το καλό πέρασμα στην άλλη ζωή.

Τόνισε, επίσης, ο Σεβασμιώτατος την «συμμαχία» του Κέντρου με τα Μοναστήρια, στα οποία στέλνονται τα ονόματα των ασθενών για προσευχή.

π. Θεοφάνης: Κάθε μέρα στέλνουν τα ονόματα των ζώντων και των κεκοιμημένων και μνημονεύονται στο ψαλτήρι, στις ιερές ακολουθίες… Έχουμε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και ενημερώνουν το Μοναστήρι για τα ονόματα!

Pavel Chirilla: Εκεί είναι ένας τόπος όπου μπορούμε να δούμε την θεολογία του Σεβασμιωτάτου από τα βιβλία του εμπειρικά, στην πράξη.

Ερώτηση: Περισσότερο, λοιπόν, δουλεύετε σαν ηγούμενος και σαν ιερέας και με την προσευχή, παρά σαν γιατρός;

Pavel Chirilla: Μερικοί γιατροί λένε ότι είμαι ένας γιατρός που δεν πέτυχε στην ζωή του και άλλοι λένε ότι είμαι ο καλύτερος γιατρός μέσα στους ιερείς και ο καλύτερος ιερέας ανάμεσα στους γιατρούς!–

(μετάφραση, απομαγνητοφώνηση, δακτυλογράφηση Γ.Γ.)