Γράφτηκε στις .

Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 19 Ιουλίου (Τίτο γ', 8-15)

Πρόβλημα γιά τήν Εκκλησία δέν είναι μόνον οι αιρετικοί, ως πρός τήν αποδοχή ή μή τών δογμάτων, αλλά καί εκείνοι πού έχουν διαφορετικό ήθος από τό εκκλησιαστικό ήθος καί διαφορετικό φρόνημα από τό εκκλησιαστικό φρόνημα. Σήμερα χρειαζόμαστε Κληρικούς καί λαϊκούς πού θά έχουν τήν βεβαιότητα τής πίστεώς τους καί θά τήν ομολογούν μέ παρρησία, αγάπη καί εσωτερική ειρήνη.

Στήν πρός Τίτον επιστολή του ο Απόστολος Παύλος, όπως ακούσαμε σήμερα στό Αποστολικό ανάγνωσμα, μεταξύ τών άλλων, τόν προτρέπει νά συμβουλεύη τούς Χριστιανούς (Κληρικούς καί λαϊκούς) νά συμπεριφέρονται σωστά μέσα στήν κοινωνία. Δέν ομιλεί γιά μιά εξωτερική συμπεριφορά, αλλά γιά τό αποτέλεσμα τής σωτηρίας πού πραγματοποιήθηκε μέ τήν ενανθρώπηση τού Χριστού καί βίωσαν στήν ζωή τους.

Μέσα σέ αυτό τό πλαίσιο δίνει ο Απόστολος Παύλος διαβεβαιώσεις στόν Τίτο γιά τόν τρόπο πού πρέπει νά συμπεριφέρονται οι Χριστιανοί πρός τούς συνανθρώπους τους.

Θά πρέπει νά πρωτοστατούν σέ καλά έργα, πού ωφελούν τούς ανθρώπους. Όσοι πιστεύουν στόν Θεό πρέπει νά εκδηλώνουν τήν πίστη τους μέ τά έργα τής φιλανθρωπίας. Άλλωστε, η φιλοθεΐα συνδέεται στενά μέ τήν φιλανθρωπία.

Έπειτα, θά πρέπει νά αποφεύγουν τίς μάταιες συζητήσεις γύρω από τίς διατάξεις τού μωσαϊκού νόμου, γιατί οι συζητήσεις αυτές είναι ανωφελείς καί μάταιες. Ο νόμος τής Παλαιάς Διαθήκης προετοίμασε τούς ανθρώπους γιά τήν έλευση τού Χριστού, καί, βεβαίως, μέ τήν έλευση τού Χριστού ουσιαστικά έχουν καταργηθή οι μωσαϊκές αυτές διατάξεις, όχι όμως όλες οι εντολές τού Θεού καί τό «πνεύμα» τού νόμου πού εξακολουθεί νά καθαρίζη τήν καρδιά τού ανθρώπου, γιά νά φθάση νά δή τόν Χριστό.

Ακόμη, οι Χριστιανοί δέν θά πρέπει νά διαπληκτίζονται μέ τούς αιρετικούς, γιατί καί αυτό δέν τούς ωφελεί. Βεβαίως, θά πρέπει νά επιδιώκουν νά τούς νουθετούν μία καί δεύτερη φορά, αλλά στήν συνέχεια νά τούς αφήνουν, νά μήν ασχολούνται μαζί τους, γιατί έχουν φθάσει σέ διαστροφή, έχουν εκτραπή από τήν αλήθεια καί δέν ωφελούνται. Η αίρεση διαστρέφει καί τό ήθος τού ανθρώπου, αλλά καί τά διεστραμμένα ήθη αλλοιώνουν τήν ορθόδοξη πίστη. Οι αιρετικοί μέ τόν τρόπο πού ζούν αυτοκατακρίνονται, αυτοκαταδικάζονται.

Πρόβλημα γιά τήν Εκκλησία δέν είναι μόνον οι αιρετικοί, ως πρός τήν αποδοχή ή μή τών δογμάτων, αλλά καί εκείνοι πού έχουν διαφορετικό ήθος από τό εκκλησιαστικό ήθος καί διαφορετικό φρόνημα από τό εκκλησιαστικό φρόνημα.

Οι Χριστιανοί θά πρέπει νά ζούν κατά τό θέλημα τού Θεού, νά τηρούν τίς εντολές Του, νά ζούν στήν Εκκλησία, μέ τήν μυστηριακή καί ασκητική ζωή, ώστε νά γεμίση η καρδιά τους από τήν αγάπη τού Θεού.

Οι ανόητες καί μάταιες συζητήσεις δέν ωφελούν, ακόμη καί αυτές οι φιλονικίες γύρω από θείες αλήθειες. Πρέπει δέ νά προσέξουμε ιδιαιτέρως τόν τρόπο μέ τόν οποίον ενεργούμε ακόμη καί σέ θέματα ομολογίας τής πίστεως. Ο φανατισμός, οι διαπληκτισμοί, οι φωνασκίες, οι αφοριστικές απόψεις, ο θυμός καί η οργή δέν ωφελούν ούτε εμάς ούτε τούς συνομιλητές μας. Αντίθετα, ο ήρεμος ομολογιακός λόγος, η ειρηνική ομολογία τής πίστεως, φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα.

Σήμερα χρειαζόμαστε Κληρικούς καί λαϊκούς πού θά έχουν τήν βεβαιότητα τής πίστεώς τους καί θά τήν ομολογούν μέ παρρησία, αγάπη καί εσωτερική ειρήνη. Πρό παντός χρειαζόμαστε Χριστιανούς πού θά ομιλούν γι’ αυτά πού πιστεύουν, καί θά ζούν σύμφωνα μέ αυτά πού κηρύττουν. Διαφορετικά αρνούνται τήν χριστιανική τους «ιδιότητα», ουσιαστικά τήν χριστιανική τους ζωή.

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ