Γράφτηκε στις .

Ειδικές παρεμβάσεις ακροατών κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία» στην Τιφλίδα

Δημοσιεύουμε στην συνέχεια απομαγνητοφωνημένες τρεις συγκεκριμένες παρεμβάσεις που έγιναν από ισάριθμους ακροατές της παρουσίασης του βιβλίου του Σεβασμιωτάτου «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία» στην Τιφλίδα, ώστε να λάβη ο αναγνώστης μια γεύση από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην συζήτηση.

Η πρώτη παρέμβαση είναι του Αρχιεπισκόπου Γκόρι Ανδρέα, ο οποίος κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου με την Ρωσία, πριν ένα χρόνο, επέδειξε ιδιαίτερη ανδρεία, για την οποία και βραβεύθηκε με το υψηλότερο παράσημο της χώρας, διότι παρέμεινε στην επαρχία του προστατεύοντας τον λαό και προτρέποντάς τον να μην εγκαταλείψη την πόλη και καταληφθή από τα ρωσικά στρατεύματα. Είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας:

«Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, Σεβασμιώτατε, για το έργο σας. Έχουν μεγάλη αξία τα έργα σας. Πραγματικά, όταν σας είδαμε από κοντά, σας καταλάβαμε πιο καλά. Αυτό που κάνετε, Σεβασμιώτατε, με τα έργα σας, είναι ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθείτε να δώσετε συμβουλές, για να καταλάβουν οι σύγχρονοι άνθρωποι την βαθύτητα του Χριστιανισμού, της ορθόδοξης πίστεως και όλη την έννοια της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε βάθος.

Σε όλα τα έργα σας, όπως κατάλαβα, εσείς μιλάτε σε όλους τους ανθρώπους, δηλαδή γράφτηκαν με τέτοια γλώσσα, που είναι κατανοητή για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους Χριστιανούς και στο τέλος των έργων σας συμπεραίνετε ότι η εκκλησιαστική ζωή πραγματικά είναι ένα μυστήριο.

Το πιο καλό το οποίο λάβαμε από τα έργα σας είναι ότι βασίζονται στην διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Και για τους σύγχρονους ανθρώπους είναι πολλές φορές δύσκολο να καταλάβουν την βαθύτητα των έργων των αγίων Πατέρων. Και Σεις με πιο απλό τρόπο προσπαθείτε να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτά που έλεγαν οι άγιοι Πατέρες.

Και στα έργα σας, εγώ προσωπικά, βλέπω μία προσπάθεια για να μεταδώσετε στους ανθρώπους την ορθόδοξη διδασκαλία ξεκάθαρα. Αυτά που αναφέρετε για την διαφορά μεταξύ Ρωμαιοκαθολικής άποψης και Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι σημαντικά, γιατί, δυστυχώς, η δυτική άποψη έχει μεγάλη επιρροή σε μερικά σημεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Και είναι πολύ σημαντικό για σήμερα να απελευθερωθή, να καθαρίση η ορθόδοξη νοοτροπία των ανθρώπων από αυτές τις επιρροές που βιώνουν, η διδασκαλία της ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να απελευθερωθή από αυτό.

Αυτά που είναι για μένα προσωπικά σημαντικά, από τα έργα σας κατάλαβα ότι μιλάτε, για το ότι με το παράδειγμα των καλών ιερέων, των καλών Κληρικών ενεργεί ο Θεός. Δηλαδή γενικός σκοπός του Χριστιανού, του Ορθοδόξου ανθρώπου, του Κληρικού, είναι να είναι καθαρός ενώπιον του Θεού, για να θεωρή, για να βλέπη τον Θεό με καθαρή καρδιά.

Οι μεταφράσεις όλων των έργων σας θα είναι ωφέλιμες για τους φοιτητές, για τους κληρικούς, και γενικά για όλους τους Ορθοδόξους και θα ήταν πολύ καλό να μεταφραστούν όλα τα έργα τα οποία γράψατε στην γλώσσα μας.

Ακόμα μια φορά θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τα έργα σας, να ευχηθούμε ο Θεός να σας δώση δύναμη, μακροημέρευση, για να κάνετε καλό για τον ορθόδοξο κόσμο, για να γράψετε πολλά βιβλία».

Η δεύτερη παρέμβαση ήταν ενός ψυχολόγου που είπε τα ακόλουθα:

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον π. Μάξιμο, ο οποίος προσπάθησε και έκανε πολύ καλό έργο μεταφράζοντας τέτοιo βιβλίο, το οποίο έχει μεγάλη αξία, διότι νομίζω όταν θα το διαβάσουν πιο πολλοί άνθρωποι, θα βρουν ωφέλεια.

Συμφωνώ απόλυτα ότι στην ψυχανάλυση, στην ψυχολογία, δεν μιλάει κανείς για την θεραπεία της ψυχής, δηλαδή για να θεραπευθή ο άνθρωπος ψυχικά. Εμείς οι ψυχολόγοι μιλάμε για άλλη θεραπεία μιλάμε για θεραπεία της νευροπαθητικής ασθένειας.

Συμφωνώ και σε αυτό το σημείο ότι γενικά ο άνθρωπος μπορεί να απελευθερωθή επιφανειακά από αισθήσεις, από πάθη, αλλά δεν κάνει τίποτα για την θεραπεία μέσα του. Πολλές φορές μέσα του ο άνθρωπος αισθάνεται ότι είναι σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση που εμείς οι ψυχολόγοι λέμε ασθένεια, αλλά δεν έχουμε μέθοδο, δηλαδή δεν βοηθείται με μια μέθοδο για να θεραπευθή. Σε κάποια περίοδο με την βοήθεια της λογοθεραπείας μπορεί να θεραπευθή ο άνθρωπος και να πη ότι τώρα αισθάνομαι καλά, αλλά μέσα του δεν αισθάνεται καλά. Δηλαδή είναι σωστό ότι ο Χριστιανισμός, η Ορθοδοξία, μιλάει για Ψυχοθεραπεία, δηλαδή θεραπεία της ψυχής, ολόκληρης της ψυχής.

Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχη μια συνεργασία μεταξύ ψυχολόγων και πνευματικών πατέρων, γιατί σε τέτοια περίπτωση θα αποκτήση ο άνθρωπος ολόκληρη θεραπεία, τέλεια θεραπεία. Και οπωσδήποτε στην θεραπεία πρέπει να ενεργήση το Άγιο Πνεύμα, διότι ολόκληρη η θεραπεία προέρχεται από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή ο ψυχολόγος είναι μόνον σαν βοηθός. Δηλαδή αυτός δεν μπορεί να θεραπεύση τον άνθρωπο. Η δουλειά του ψυχολόγου είναι σαν μια άσκηση να βοηθήση, να δίνη μια κατεύθυνση στον άνθρωπο πως να κάνη αυτό η εκείνο, αλλά για να πραγματοποιηθή ολόκληρη θεραπεία πρέπει να είναι σε συνεργασία με τον (πατέρα) ιερέα, εξαιρετικά για τον ορθόδοξο.

Στην Ευρώπη είναι άλλη κατάσταση. Σε μας στη Γεωργία δεν είναι έτσι. Περισσότερη σημασία δίνουμε στην Εκκλησία. Πάντως στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι μη ορθόδοξοι. Θα ήθελα να ρωτήσω:

Όταν αυτός ο άνθρωπος, ο μη ορθόδοξος, πάθη μια τέτοια κατάσταση, πως μπορεί ο ψυχοθεραπευτής να δώση θεραπεία σε αυτόν τον άνθρωπο, για να βοηθήση;».

Η τρίτη παρέμβαση έγινε από μια ψυχολόγο που είπε μεταξύ των άλλων:

«Σας ευχαριστούμε πολύ για την ενδιαφέρουσα ομιλία, αλλά και για την πρωτοβουλία σας για να υπάρχη μια συνεργασία μεταξύ Ψυχολογίας και Ορθόδοξης Ψυχοθεραπείας. Ελπίζουμε ότι και στην Γεωργία θα αναπτυχθή αυτή η κατεύθυνση για να υπάρχη μια συνεργασία μεταξύ Εκκλησίας και Ψυχολογίας.

Θα ήθελα να απαντήσω με τα λόγια σας, που αναφέρατε ότι είστε ανοιχτός να δεχθήτε την βοήθεια των Ψυχολόγων. Θυμήθηκα τα πρώτα βήματα της Ψυχοθεραπείας, εννοώ δυτικής Ψυχοθεραπείας. Στην αρχή, όταν γεννήθηκε η Ψυχολογία, οι Ψυχολόγοι προσπαθούσαν να ονομάσουν τα προβλήματα, τα συναισθηματικά προβλήματα των ανθρώπων σαν ασθένεια.

Και προς το παρόν όταν αναπτύχθηκε πολύ και προχώρησε η Ψυχολογία, αυτή η γνώμη ότι ο άνθρωπος ο οποίος έχει ψυχολογικά προβλήματα λέγεται ασθενής μειώθηκε. Με αποτέλεσμα οι ψυχολόγοι δεν ονομάζουν σήμερα τους ανθρώπους αυτούς ασθενείς, δηλαδή λένε ότι αυτός ο άνθρωπος θέλει να μιλήση, θέλει να πη κάτι και αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος πραγματικά είναι ασθενής, δεν αισθάνεται ότι είναι ασθενής, δηλαδή δεν λέει ότι έχω κάποιο πάθος.

Και νομίζω ότι η πραγματοποίηση τέτοιου είδους ψυχοθεραπείας, ορθόδοξης ψυχοθεραπείας, θα βοηθήση τους ανθρώπους με την δύναμη της Εκκλησίας, μέσα στην Εκκλησία. Γιατί αν πιστέψη ο άνθρωπος πραγματικά ότι ο Θεός δεν είναι οργισμένος, αυτή την γνώμη που διδάσκει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, θα είναι εύκολο για τον άνθρωπο να καταλάβη τι θα γίνη στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Δηλαδή θα είναι φοβισμένος, θα φοβάται. Δεν πρέπει να φοβηθή από την οργή του Θεού, αλλά να ζη με άλλον τρόπο. Δηλαδή αυτή η κατεύθυνση που λέτε εσείς, Σεβασμιώτατε, είναι η σωστή».

Στις παρεμβάσεις αυτές ο Σεβασμιώτατος απάντησε με ανάλογο τρόπο, καθώς επίσης και στις ερωτήσεις που ετέθησαν από το ακροατήριο. Τόνισε κυρίως ότι κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία «ψυχοπαθής» είναι εκείνος που απομακρύνθηκε από τον Θεό και ο νους του είναι εσκοτισμένος, οπότε οργιάζουν τα πάθη, ενώ κατά την ουμανιστική ψυχολογία, ψυχοθεραπεία και ψυχιατρική, ψυχοπαθής είναι εκείνος που έχει γνωσιακές, συμπεριφοριστικές, νευρολογικές διαταραχές και ψυχιατρικά προβλήματα. Βέβαια, υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, γι' αυτό η συνεργασία ψυχολόγων, ψυχιάτρων και κληρικών βοηθά πολύ.