Skip to main content

Συνέντευξη στόν Δημοσιογράφο Γιάννη Ξύδη: Εποχή γιά φιλανθρωπία

Συνέντευξη στόν Δημοσιογράφο Γιάννη Ξύδη Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

(Δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα «Εμπρός» Ναυπάκτου)

 

Ερώτηση: Θεωρείτε ότι σήμερα, στήν εποχή τής παγκοσμιοποίησης καί ταυτόχρονα τού απόλυτου ατομικισμού, υπάρχει χώρος γιά τήν φιλανθρωπία;

Απάντηση: Πράγματι, ζούμε σέ μιά εποχή, όπως τό διατυπώνετε, παγκοσμιοποίησης καί απόλυτου ατομικισμού. Παγκοσμιοποίηση σημαίνει τήν «μετατροπή τού κόσμου σέ μιά ενιαία οικονομική, πολιτική καί πολιτιστική επικράτεια» καί είναι συνώνυμο τής διεθνοποίησης. Ατομικισμός σημαίνει «νά ασχολήται κάποιος αποκλειστικά μέ τόν εαυτό του» καί τελικά «η θεωρία πού προβάλλει τήν αξία τού ατόμου έναντι τού κοινωνικού συνόλου» (Μπαμπινιώτης). Σέ αυτήν τήν εποχή δημιουργείται οικονομική κρίση καί μεγάλο οικονομικό πρόβλημα καί επομένως ανάγκη φιλανθρωπίας.

Στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δίνουμε μεγάλη σημασία στό πρόσωπο, τό οποίο βρίσκεται στό μέσον μεταξύ παγκοσμιοποίησης καί ατομισμού, δηλαδή βλέπουμε τόν κάθε άνθρωπο ως ένα ιδιαίτερο πρόσωπο, μιά ιδιαίτερη οντότητα πού είναι παιδί τού Θεού καί έχει δικαιώματα πάνω στήν περιουσία τού Πατέρα του.

Πέρα από αυτό, στήν Ορθόδοξη Εκκλησία καλλιεργούμε σέ μεγάλο βαθμό τήν φιλανθρωπία ως αγάπη πρός τόν άνθρωπο, αφού ο κάθε συνάνθρωπος είναι αδελφός μας. Πρέπει δέ ακόμη νά προστεθή ότι μέσα στήν Εκκλησία επιδιώκουμε νά εργαζόμαστε όσο τό δυνατόν εθελοντικά, δηλαδή καλλιεργείται σέ μεγάλο βαθμό ο εθελοντισμός, η εθελούσια προσφορά αγάπης καί αλληλεγγύης στόν συνάνθρωπο.

 

Ερώτηση: Δέν νομίζετε ότι τό Κράτος είναι αρμόδιο γιά τήν φιλανθρωπία, ενώ η Εκκλησία πρέπει νά ασχοληθήται μέ τίς πνευματικές αναζητήσεις τών ανθρώπων;

Απάντηση: Βεβαίως κάθε οργανωμένη Πολιτεία είναι υποχρεωμένη νά σέβεται τούς πολίτες της καί νά ενδιαφέρεται γι' αυτούς. Δέν πρέπει νά υπάρχη κανένας συμπολίτης μας πού νά στερήται τών αναγκαίων. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν ανάγκη από εργασία, δικαιοσύνη καί όχι από τίς κατά διαστήματα φιλανθρωπίες.

Επειδή γιά μεγάλο χρονικό διάστημα είχα διαρκή επαφή μέ τήν Αγγλία, διεπίστωσα ότι εκεί ναί μέν η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων καί πτωχών έχει μεγάλο άνοιγμα, αλλ' όμως υπάρχει κοινωνική πρόνοια, ώστε κανείς άνθρωπος νά μήν πεθαίνη από τήν πείνα.

Επομένως, μακάρι η Πολιτεία νά είναι σέ μεγάλο βαθμό οργανωμένη, ώστε νά μή χρειάζεται καμμία άλλη παρέμβαση από τήν Εκκλησία καί τούς φιλανθρωπικούς φορείς. Όμως, αυτό δέν μπορεί γιά διαφόρους λόγους νά πραγματοποιηθή πλήρως, οπότε πάντοτε θά υπάρχουν ανάγκες πού πρέπει νά ικανοποιηθούν.

Η Εκκλησία μέ τήν θεολογία της ικανοποιεί τίς υπαρξιακές καί πνευματικές αναζητήσεις τών ανθρώπων. Αλλά βλέπει τόν άνθρωπο στό σύνολό του, πού αποτελείται από ψυχή καί σώμα καί δέν μπορεί νά αγνοή ούτε τά πνευματικά ούτε τά υλικά. Εάν ενδιαφέρεται μόνον γιά τά πνευματικά ζητήματα, εκφράζει έναν εκκλησιαστικό μονοφυσιτισμό. Εάν ασχολήται μόνον μέ τό φιλανθρωπικό έργο, αγνοώντας τίς υπαρξιακές αναζητήσεις τών ανθρώπων, τότε εκφράζει μιά εκκοσμίκευση καί μιά κοινωνικοποίηση τού Ευαγγελίου, γιατί εξαντλεί τήν ταυτότητά της καί τήν οντολογία της μόνον σέ κοινωνικές εκδηλώσεις. Οπωσδήποτε χρειάζεται συνδυασμός τών δύο παραγόντων.

 

Ερώτηση: Μέσα από ποιές δράσεις η Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Αγίου Βλασίου συμβάλλει μέ τήν φιλανθρωπική της προσφορά στήν κοινωνία;

Απάντηση: Η απάντηση στά προηγούμενα ερωτήματα δείχνει τό πώς αισθανόμαστε όσοι εργαζόμαστε στήν τοπική Εκκλησία καί στόν τομέα αυτό.

Από τήν αρχή τής ελεύσεώς μου στήν Ναύπακτο έδωσα μεγάλη βαρύτητα στήν διοργάνωση τής Ενορίας ως μιάς ζωντανής κοινότητας, ως μιάς «θεραπευτικής» κοινότητας. Θεωρώ ότι κάθε Ενορία πέρα από τήν λατρευτική ζωή πρέπει νά αναπτύξη τήν αίσθηση τής οικογενειακής ζωής καί έτσι η δράση τής Ενορίας νά μήν περιορίζεται μόνον στήν λατρεία καί τήν λειτουργία τής Κυριακής, αλλά νά επεκτείνεται καί σέ άλλους τομείς τού ανθρώπινου βίου.

Έτσι, στίς τρείς Ενορίες τής Ναυπάκτου υπάρχει ένας αριθμός προσώπων πού εργάζονται κατά κύριον λόγο εθελοντικά γιά τήν σωστή λειτουργία τής Ενορίας. Τά πενταμελή Εκκλησιαστικά Συμβούλια, οι δωδεκαμελείς Σύνδεσμοι Αγάπης από γυναίκες, τά πρόσωπα τά οποία εργάζονται γιά τήν νεότητα κλπ. περίπου 25 άτομα σέ κάθε Ενορία, εργάζονται εθελοντικά γιά τήν βοήθεια τών συνανθρώπων μας. Επίσης, οι Ιερείς καί τά Εκκλησιαστικά Συμβούλια όλων τών Ιερών Ναών τής Επαρχίας μας εργάζονται μέ πολλή αγάπη γιά τούς Ιερούς Ναούς πού πολλοί από αυτούς είναι πολιτιστικά μνημεία καί γιά τούς διαμένοντες γέροντες καί γερόντισσες στά χωριά.

Ειδικότερα στό φιλανθρωπικό έργο λειτουργούν συγκεκριμένες δράσεις στήν Ιερά μας Μητρόπολη, ήτοι τό Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο, τό Ταμείο Ευποιΐας τού Μητροπολίτου, οι Σύνδεσμοι Αγάπης τών Ιερών Ναών. Τό παρελθόν έτος δόθηκαν περίπου 150.000 ευρώ γιά τήν ανακούφιση τών συμπολιτών μας, χωρίς στό ποσό αυτό νά συνυπολογίζεται η προσωπική βοήθεια η οποία προσφέρεται σέ ανήμπορους συμπολίτες μας.

 

Ερώτηση: Σέ εποχές κρίσης, γενικά ο άνθρωπος πλησιάζει τήν Εκκλησία. Κατά πόσο αυτό συμβαίνει σήμερα;

Απάντηση: Γίνεται συνεχώς λόγος γιά τήν οικονομική κρίση στήν εποχή μας. Κρίση είναι «η διατάραξη τής ομαλής πορείας» καί «η κακή λειτουργία τής κοινωνίας» μας. Οπότε η κρίση δέν είναι μόνον οικονομική, είναι πνευματική, πολιτιστική, κοινωνική καί θεσμική. Εκείνο πού παρατηρεί κανείς στήν εποχή μας είναι ότι γίνεται μιά ανατροπή τής κλίμακας τών αξιών καί ο κάθε άνθρωπος, αντί νά αισθάνεται τόν άλλον ως αδελφό του, τόν αισθάνεται ως αντικείμενο εκμεταλλεύσεως.

Οπωσδήποτε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πού προστρέχουν στήν Εκκλησία καί ζητούν βοήθεια πνευματική καί οικονομική καί προσπαθούμε νά κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν μέ τίς μικρές δυνατότητες πού έχουμε. Πρέπει δέ νά σάς πώ ότι η Ιερά Μητρόπολη δέν έχει νόμιμες κατ' έτος επιχορηγήσεις από τό Κράτος, αλλά επειδή οι άνθρωποι τήν εμπιστεύονται, γι' αυτό καί δίδουν δωρεές γιά νά προσφερθούν στούς αδελφούς μας.

Βεβαίως, τό πρόβλημα δέν λύνεται μέ μερικά τρόφιμα καί βοηθήματα πού δίδονται σέ ανθρώπους πού έχουν ανάγκη. Μακάρι τό Κράτος νά αναλάβη τίς ευθύνες του. Αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε γιά νά αντιμετωπίσουμε τίς ελλείψεις τής κοινωνίας μας.

 

Ερώτηση: Μέ τίς κατά καιρούς «φωνές» γιά φορολόγηση τής εκκλησιαστικής περιουσίας, θεωρείτε ότι μπορεί η Εκκλησία νά προσφέρη περισσότερα;

Απάντηση: Βεβαίως η Εκκλησία ζή καί εργάζεται σέ μιά οργανωμένη Πολιτεία καί πρέπει νά σέβεται τούς νόμους πού εκείνη θεσπίζει γιά τήν καλή λειτουργία τής κοινωνίας. Απαιτούμε όμως από τήν Πολιτεία, μαζί μέ τήν φορολογία, νά κάνη καί καλή διαχείριση τών εσόδων, πράγμα τό οποίο δέν συνέβη στίς τελευταίες δεκαετίες. Καί παρατηρείται τό φαινόμενο, ενώ έρχονται στό φώς διάφορα σκάνδαλα, εν τούτοις νά μή ζητούνται ευθύνες από τούς υπεύθυνους πού ασκούσαν διοίκηση.

Εν πάση περιπτώσει, η Εκκλησία δέν αρνείται τήν δίκαιη φορολόγηση, μέ ορισμένες βέβαια προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι πρέπει νά γίνη αντιληπτό ότι η λεγόμενη αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία είναι ένας μύθος. Γιά παράδειγμα, η Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών, η οποία διαχειρίζεται τήν μοναστηριακή περιουσία, έχει ετήσιο προϋπολογισμό πού ισοδυναμεί μέ τόν προϋπολογισμό ενός μεσαίου επαρχιακού Δήμου (23 εκατομ. Ευρώ). Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι τό Κράτος πρέπει νά καταλάβη ότι η Εκκλησία επιτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό έργο, θά έλεγα ότι είναι ο μεγαλύτερος φιλανθρωπικός φορέας τής πατρίδας μας, γιατί λειτουργεί καί συντηρεί επτακόσια περίπου Ιδρύματα, στά οποία βρίσκουν θαλπωρή χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Αυτό τό αναγνώρισε πρόσφατα μέ επίσημο τρόπο καί ο Πρωθυπουργός στό Υπουργικό Συμβούλιο. Άν κάποτε η Εκκλησία δυσκολευτεί γιά τήν συντήρηση καί τήν λειτουργία τών Ιδρυμάτων αυτών, τότε τό Κράτος θά βρεθή σέ δύσκολη θέση.

Αυτός είναι ο λόγος γιά τόν οποίον η Πολιτεία πρέπει νά δή μέ ανοικτό ορίζοντα τό φιλανθρωπικό έργο τής Εκκλησίας καί νά τήν διευκολύνη, ώστε νά προσφέρη περισσότερα στούς ανθρώπους.–

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

  • Προβολές: 2651