Skip to main content

Από τήν συζήτηση μέ τούς Φοιτητές τής Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας: Γιά τόν Πνευματικό

Δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τήν πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση τού Σεβασμιωτάτου μέ τούς Φοιτητές τής Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας, στήν Λαύρα τού Αγίου Σεργίου (βλ. τεύχος 158).

*

Ερώτηση: Είναι καλή η υπακοή στόν Πνευματικό, ο οποίος βρίσκεται μέσα στόν κόσμο ή είναι επιτεταγμένος Πνευματικός μέσα στό μοναστήρι; Άς πούμε είναι καλός, δέ βρίσκεται σέ πλάνη αλλά δέν έχει τίς πνευματικές εμπειρίες τής προσευχής. Πού μπορεί νά οδηγήση τέτοια υπακοή καί τί πρέπει νά κάνη ο άνθρωπος σέ κατάσταση τής πνευματικής αναζήτησης, όταν έχη σχέση μέ τέτοιον Πνευματικό;

Απάντηση: Ο Πνευματικός Πατέρας είναι αυτός ο οποίος μπορεί νά οδηγήση τόν άνθρωπο πρός τήν θέωση. Η υπακοή είναι απαραίτητη γιά τόν σκοπό αυτό, νά οδηγήση τόν άνθρωπο στήν θέωση καί όχι νά γίνη αυτοσκοπός.

Οι άγιοι Πατέρες είπαν ότι υπάρχουν τρία στάδια τής πνευματικής ζωής. Είναι η κάθαρση τής καρδιάς από τά πάθη, ο φωτισμός τού νού καί η θέωση.

Η κάθαρση τής καρδιάς από τά πάθη είναι τό πρώτο στάδιο τής πνευματικής ζωής. Μετά πρέπει νά φθάση κανείς στόν φωτισμό τού νού καί στήν συνέχεια στήν θέωση. Κατά τόν άγιο Μάξιμο τόν Ομολογητή οι τρείς αυτοί βαθμοί τής πνευματικής ζωής συνδέονται μέ τούς τρείς βαθμούς τής ιερωσύνης. Ερμηνεύει ότι ο διάκονος βοηθά τούς ανθρώπους νά καθαρισθούν από τά πάθη, μετά τούς οδηγεί στόν ιερέα, ο οποίος βοηθά νά φωτισθή ο νούς τους, καί μετά τούς οδηγεί στόν Επίσκοπο πού τούς διδάσκει νά πορεύωνται πρός τήν θέωση.

Παρατηρώ αυτές τίς μέρες εδώ ότι, όπου στέκεται ο Επίσκοπος στόν Ιερό Ναό, τοποθετείτε ένα χαλάκι πού έχει πάνω του τόν αετό. Γιατί τό κάνετε αυτό; Εγώ νομίζω γιατί θεωρούμε ότι ο Επίσκοπος είναι θεολόγος, είναι εις τύπον καί τόπον τού Χριστού καί διάδοχος τών Αποστόλων, γι' αυτό έχει βιώσει τήν Πεντηκοστή. Η Πεντηκοστή είναι η προσωπική μέθεξη τού ακτίστου Φωτός.

Η Εκκλησία είναι πνευματικό θεραπευτήριο, όπως είπα στήν εισήγησή μου. Στό νοσοκομείο γιά τίς σωματικές ασθένειες υπάρχουν οι νοσοκόμες, οι γιατροί, οι διευθυντές καθηγητές. Αυτό παρατηρείται καί στήν Εκκλησία. Είμαστε άρρωστοι καί στήν αρχή χρειαζόμαστε νοσοκόμους. Όταν καθαρίζεται η καρδιά τότε χρειαζόμαστε ένα γιατρό πού θά μάς οδηγήση βαθύτερα. Ο Πνευματικός Πατέρας βοηθάει στήν αρχή τά πνευματικά παιδιά γιά νά αποκτήσουν ταπείνωση, υπακοή. Μετά όταν δή ότι τό πνευματικό παιδί θέλει καί άλλα, πού δέν μπορεί νά τά προσφέρη εκείνος, τότε ο ίδιος ο Πνευματικός Πατέρας υποδεικνύει στό πνευματικό του παιδί έναν άλλο Πνευματικό. Τό ίδιο κάνουμε καί στίς σωματικές ασθένειες. Πηγαίνει κάποιος στόν γιατρό, καί όταν ο γιατρός δηλώνη αδυναμία, δέν γνωρίζη τό αντικείμενο, τότε δέν κρατάει τόν άνθρωπο κοντά του γιά νά πεθάνη, αλλά τόν στέλνει σέ κάποιον άλλο καλύτερο γιατρό στήν Μόσχα καί εκτός Ρωσίας.

Έτσι γίνεται καί στήν πνευματική ζωή. Είναι καλό ο Πνευματικός Πατέρας νά έχη εμπειρίες τού Θεού γιά νά μπορή νά ξεχωρίζη τό κτιστό από τό άκτιστο, άν κάποια ενέργεια προέρχεται από τόν Θεό ή από τόν διάβολο. Όμως, εάν ο Χριστιανός έχη πολλές πνευματικές ανάγκες καί ο Πνευματικός Πατέρας δέν έχη μεγάλες εμπειρίες, τότε ο Χριστιανός διαβάζει τά βιβλία τών αγίων Πατέρων, προσεύχεται ο ίδιος πνευματικά, καί στήν συνέχεια αναλαμβάνει ο ίδιος ο Θεός νά γίνη Πνευματικός Πατέρας τού ανθρώπου. Θά τού δείξη τόν τρόπο τής σωτηρίας. Πολλές φορές θά συναντήση, χωρίς κάν νά τό επιδιώξη, αγίους ανθρώπους.

Αυτό τό βρήκα στήν δική μου ζωή. Υπήρχαν μερικοί Πνευματικοί Πατέρες πού μέ βοήθησαν, όταν ήμουν μικρό παιδί. Όταν όμως κάποια στιγμή ήθελα καί κάτι άλλο, τότε ο Θεός μού άνοιξε τό δρόμο καί πήγα στό Άγιον Όρος. Όταν αναζητούσα κάτι περισσότερο, τότε ο Θεός μού άνοιξε τό δρόμο καί γνώρισα τόν Γέροντα Σωφρόνιο.

Θυμάστε τόν Αιθίοπα τής Κανδάκης πού πήγε νά προσκυνήση στά Ιεροσόλυμα, όπως περιγράφουν οι Πράξεις τών Αποστόλων. Διάβαζε τόν Προφήτη Ησαΐα στό άρμα πού ήταν. Τότε τό Πνεύμα τό Άγιο είπε στόν Φίλιππο: «Πήγαινε καί προσκολλήσου σέ αυτό τό άρμα». Καί όταν πραγματοποιήθηκε αυτό, είπε ο Φίλιππος στόν Αιθίοπα: «Άραγε γνωρίζεις αυτά πού διαβάζεις;». Καί τού απήντησε: «Καί πώς μπορώ νά γνωρίζω, άν δέν υπάρχη άνθρωπος πού νά μέ οδηγήση;». Καί ο Φίλιππος όχι μόνον τόν οδήγησε, τόν βοήθησε, αλλά καί τόν βάπτισε (Πράξ. η', 26-40).

Εάν δώσουμε τήν καρδιά μας στό Θεό, τότε Εκείνος θά μάς στείλη κατάλληλους οδηγούς. Καί άν δέν υπάρχη κατάλληλος οδηγός, τότε είναι υποχρεωμένος ο ίδιος ο Θεός νά μάς καθοδηγήση.

Ήταν ένας μοναχός στό Άγιο Όρος, είχε τόν Γέροντά του καί τόν βοηθούσε. Καί όταν πέθανε ο Γέροντας είπε: «Θεέ μου, τί θά κάνω τώρα χωρίς Γέροντα;». Έπεσε σέ μεγάλη απελπισία. Καί είπε τότε στόν Θεό: «Θεέ μου, είσαι υποχρεωμένος νά μέ βοηθήσης». Καί ο Θεός τόν βοήθησε.

Τό σημαντικό είναι νά έχουμε δίψα καί πείνα γιά Θεό. Δέν λέμε στούς μακαρισμούς «μακάριοι οι πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται»; Όποιοι πεινάνε καί διψάνε γιά τόν Θεό θά χορτάσουν. Καί όχι μόνο θά χορτάσουν καί θά ξεδιψάσουν, αλλά συγχρόνως θά διψούν καί θά πεινούν ακόμη περισσότερο.–

  • Προβολές: 2555