Skip to main content

Σχόλια σέ οικολογική καταστροφή: «Εμπιστευόμαστε στόν Θεό»

Εδώ καί δύο σχεδόν μήνες μιά τρύπα έχει (έχουν) ανοίξει στόν πυθμένα τής θάλασσας τού Κόλπου τού Μεξικού, από τήν οποία εξέρχεται τό υλικό τής δάντειας κολάσεως καί μολύνει τίς παραλίες τού αμερικανικού παραδείσου. Τό «καταραμένο» αυτό υλικό τής κολάσεως (αργό πετρέλαιο μέ μεθάνιο κλπ.) δημιουργεί μιά από τίς χειρότερες οικολογικές καταστροφές στόν πλανήτη, μέ πολλές άλλες δυσμενείς επιπτώσεις σέ οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό επίπεδο.

Από τά πολλά πού ακούσθηκαν καί παρατηρήθηκαν μέ αφορμή τήν περιβαλλοντική αυτή καταστροφή θά σημειώσουμε καί θά σχολιάσουμε δυό-τρία ενδιαφέροντα σημεία.

*

 Σχόλια σέ οικολογική καταστροφή: «Εμπιστευόμαστε στόν Θεό»Τόσο ο Πρόεδρος όσο καί άλλα κυβερνητικά στελέχη τής χώρας πού ζημιώθηκε από τήν πετρελαιοκηλίδα αναφέρθηκαν στόν Θεό καί ζήτησαν από τούς ανθρώπους νά προσεύχονται στόν Θεό –σέ όποιον θεό πιστεύει ο καθένας– γιά νά σταματήση η διαρροή. Ο Πρόεδρος τών ΗΠΑ κατέληξε στό επίσημο διάγγελμά του πρός τόν λαό τής χώρας του μέ τά εξής λόγια:

«Είναι μιά πίστη στό μέλλον πού μάς συντηρεί ως λαό. Είναι η ίδια πίστη πού στηρίζει τούς γείτονές μας στόν Κόλπο αυτή τήν στιγμή.

Κάθε χρόνο, στίς αρχές τής «σεζόν τού καλαμαριού», οι αλιείς τής περιοχής συμμετέχουν σέ μιά παράδοση πού ήρθε στήν Αμερική εδώ καί καιρό από τούς αλιείς μετανάστες από τήν Ευρώπη. Λέγεται "Η ευλογία τού Στόλου," καί σήμερα είναι μιά γιορτή όπου κληρικοί από διαφορετικές θρησκείες συγκεντρώνονται γιά νά πούν μιά προσευχή γιά τήν ασφάλεια καί τήν επιτυχία τών ανδρών καί τών γυναικών πού σύντομα θά βγούν έξω στήν θάλασσα, μερικοί γιά αρκετές εβδομάδες.

Η τελετή συνεχίζεται στίς καλές εποχές καί στίς κακές. Έλαβε χώρα μετά τήν Katrina, καί έλαβε χώρα πρίν από λίγες εβδομάδες, κατά τήν έναρξη τής πιό δύσκολης σεζόν πού έχουν αντιμετωπίσει ποτέ οι αλιείς.

Και ωστόσο, ήρθαν καί προσευχήθηκαν.

 Σχόλια σέ οικολογική καταστροφή: «Εμπιστευόμαστε στόν Θεό»Όπως ένας Ιερέας καί πρώην ψαράς είπε κάποτε γιά αυτήν τήν παράδοση, "Η ευλογία δέν είναι ότι ο Θεός έχει υποσχεθεί νά αρθούν όλα τά εμπόδια καί οι κίνδυνοι. Η ευλογία είναι ότι είναι πάντα μαζί μας," μιά ευλογία πού χορηγεί "ακόμη καί εν μέσω τής καταιγίδας".

Η πετρελαιοκηλίδα δέν είναι η τελευταία κρίση πού θά αντιμετωπίση η Αμερική. Αυτό τό έθνος έχει γνωρίσει δύσκολες στιγμές στό παρελθόν, καί θά γνωρίσουμε σίγουρα καί πάλι. Αυτό πού διακρίνει κανείς σέ μάς –αυτό πού πάντα μας διακρίνει– είναι η δύναμή μας, η αντοχή μας καί η άκαμπτη πίστη ότι μάς περιμένει κάτι καλύτερο, εάν έχουμε τό θάρρος νά φτάσουμε σέ αυτό.

Απόψε προσευχόμαστε γι' αυτό τό θάρρος, προσευχόμαστε γιά τόν λαό τού Κόλπου καί προσευχόμαστε ώστε ένα χέρι νά μάς καθοδηγήση μέσω τής θύελλας σέ μιά φωτεινότερη ημέρα.

Σάς ευχαριστώ, ο Θεός νά σάς ευλογή καί ο Θεός νά ευλογή τίς Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής».

Επίσης, οι Γερουσιαστές τής Λουϊζιάνα όρισαν μιά συγκεκριμένη ημέρα ως ημέρα προσευχής, κατά τήν οποία όλοι οι Ιερείς καί οι πιστοί όλων τών θρησκειών καί ομολογιών, ανέπεμψαν προσευχές στόν θεό τους γιά τόν ίδιο λόγο. Γράφει τό σχετικό δημοσίευμα τού CNN: «Ενώ τά πληρώματα καθαρισμού καί τεχνικές ομάδες συνεχίζουν τίς προσπάθειες γιά νά σταματήση η διαρροή τού αργού πετρελαίου στόν Κόλπο τού Μεξικού, οι νομοθέτες τής Λουιζιάνα προτείνουν μιά διαφορετική προσέγγιση: προσευχή. Γερουσιαστές τής Πολιτείας όρισαν τήν Κυριακή ως ημέρα γιά τούς πολίτες γιά νά ζητήσουν τή βοήθεια τού Θεού σχετικά μέ τήν καταστροφή πού προκαλεί η διαρροή τού πετρελαίου. "Μέχρι στιγμής οι ανθρώπινες προσπάθειες γιά τήν επίλυση τής κρίσης δέν καρποφόρησαν», αναφέρει ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Adley σέ δήλωση πού κυκλοφόρησε μετά από ομόφωνη ψηφοφορία τής περασμένης εβδομάδας γιά τήν ημέρα τής προσευχής. "Είναι σαφέστατα η ώρα γιά ένα θαύμα γιά μάς." Τό ψήφισμα ονομάζει τήν Κυριακή σάν ημέρα προσευχής στή Πολιτεία τής Λουιζιάνα καί καλεί ανθρώπους όλων τών θρησκειών σέ όλη τήν ακτή τού Κόλπου" γιά νά προσευχηθούν γιά ένα τέλος σέ αυτή τήν κατάσταση περιβαλλοντικής έκτακτης ανάγκης, γιά νά γλυτώσουμε όλοι μας από τήν καταστροφή τού πολιτισμού καί τής ζωής"».

Τόσο οι υπεύθυνοι τής Εταιρείας πού προκάλεσε τήν καταστροφή όσο καί οι αξιωματούχοι τής χώρας, μέ επικεφαλής τόν Πρόεδρό της, μίλησαν γιά τά όρια τών ανθρωπίνων δυνατοτήτων καί παρουσίασαν ως επιχείρημα καί απόδειξη τής υπέρτατης προσπάθειάς τους νά λύσουν τό πρόβλημα τήν επιστράτευση τών πιό διακεκριμένων επιστημόνων καί τεχνολογικών ιδρυμάτων καί τήν διάθεση τών τελειοτέρων μέσων καί δυνατοτήτων πού προσφέρει η επιστήμη.

*

Στά ανωτέρω μπορεί κάποιος νά παρατηρήση τά εξής:

–Κατ' αρχάς είναι αξιέπαινη η στροφή πρός τό θείο, πρός τόν –ανώνυμο καί άγνωστο, δυστυχώς, γιά πολλούς– Δημιουργό τού κόσμου, νά επέμβη καί νά σταματήση τήν καταστροφή. Είναι μιά μεγάλη ομολογία ότι δέν είναι η Τύχη, αλλά ο Θεός πού δημιούργησε τόν κόσμο. Μάλιστα είναι πολύ αξιόλογο τό σημείο ότι «η ευλογία δέν είναι ότι ο Θεός έχει υποσχεθεί νά αρθούν όλα τά εμπόδια καί οι κίνδυνοι η ευλογία είναι ότι είναι πάντα μαζί μας», όταν κανείς τό δή από τήν άποψη ότι δέν προσευχόμαστε στόν Θεό γιά νά μάς επιφυλάσση μιά άλλη τύχη καλύτερη από τούς άλλους ανθρώπους, αλλά γιά νά έχουμε κοινωνία μαζί Του σέ κάθε περίσταση, γιατί η κοινωνία μαζί Του είναι η σωτηρία.

–Είναι φανερό τό συγκρητιστικό πνεύμα πού κυριαρχεί στήν "χριστιανική" Δύση, πού ομοιάζει μέ τήν κατάσταση τής εποχής τού προφήτη Ιωνά (8ο αι. π.Χ.), πού όπως βλέπουμε στό ομώνυμο βιβλίο τής Παλαιάς Διαθήκης, τήν ώρα πού κινδύνευε τό πλοίο τους, «εφοβήθησαν οι ναυτικοί καί ανεβόησαν έκαστος πρός τό θεόν αυτού».

–Καί στήν Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν πολύ διαδεδομένο νά απευθύνονται σέ δύσκολες στιγμές οι αυτοκράτορες στόν λαό γιά προσευχή καί παράκληση πρός τόν Θεό. Αυτό όμως γινόταν στήν προοπτική τής μετανοίας, τής αναγνώρισης τών σφαλμάτων καί τής αίτησης συγνώμης από τόν Θεό γιά τά αμαρτήματα τού λαού καί τών αρχόντων, καί όχι στήν προοπτική τής εξυπηρέτησης τής Αυτοκρατορίας ή τής αναγνώρισης τής εύνοιας πού είχε από τόν Θεό. Στήν Παλαιά ακόμη Διαθήκη οι Νινευΐτες ενδύθηκαν σάκκο καί σποδό καί νήστευσαν από τόν Βασιλιά μέχρι τούς δούλους καί μέχρι αυτά τά ζώα, γιά νά γίνη ίλεως ο Θεός γιά τίς αμαρτίες τους. Καί οι αμαρτίες είναι πάντα συγκεκριμένες, όχι γενικές καί αόριστες. Συνήθως δέ επικεντρώνονταν στήν αποστασία από τόν Θεό ή σέ κάποιο συγκεκριμένο αμάρτημα ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων.

Στήν συγκεκριμένη περίπτωση, θά μπορούσε κανείς νά απαριθμήση –χωρίς δηκτική διάθεση– ορισμένα συγκεκριμένα «αμαρτήματα» πού πληρώνουν δυτικά κράτη, καί τά οποία είναι γνωστά καί φανερά: –Οι σύγχρονοι πόλεμοι σέ πολλά μέρη τής γής, μακριά βεβαίως από τίς ακτές τών δυτικών χωρών, γιά τόν έλεγχο τών (ξένων) πετρελαίων. –Η μή υπογραφή βασικών παγκόσμιων συμφωνιών γιά τήν προστασία τού περιβάλλοντος. –Η πλημμελής αντιμετώπιση τής μόλυνσης τού περιβάλλοντος καί από διαρροές πετρελαίου, όταν αυτό συμβαίνη σέ άλλα μέρη, μακριά από τόν ζωτικό χώρο τους. –Η προκλητικά κερδοσκοπική καί πάντως αδικαιολόγητη αύξηση τής τιμής τού πετρελαίου τά τελευταία χρόνια, λόγω τής εισαγωγής τής διαπραγμάτευσής του στά Χρηματιστήρια, όπου δέν κυριαρχούν οι νόμοι τής εργασίας καί τής απλής επιβίωσης, αλλά οι νόμοι τού καπιταλιστικού συστήματος, τού ανεξέλεγκτου καί αδυσώπητου πλουτισμού. –Η μείωση τών ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου νά μειωθή τό κόστος άντλησης, όχι βεβαίως γιά τό καλό τών καταναλωτών, τού πτωχού κόσμου, αλλά γιά τήν μεγαλύτερη κερδοφορία τών Εταιρειών. κλπ.

Η επίκληση, λοιπόν, τού Θεού, γιά νά γίνη τέλεια καί νά προξενήση σέ όλους τούς λαούς αισθήματα ανάλογα, είναι απαραίτητο νά συνοδευθή από τήν αναγνώριση τών αμαρτιών αυτών καί τήν ομολογία διόρθωσής τους.

–Τίθεται ένα ερώτημα: Άν η διαρροή είχε συμβή, π.χ. στήν Αφρική, θά είχε ως αποτέλεσμα νά κινδυνεύη μέ πτώχευση η συγκεκριμένη Εταιρεία, ή θά έφθαναν μιά «χούφτα δολλάρια» γιά νά κλείσουν μερικά στόματα (τών διεθνών ΜΜΕ καί τών πτωχών ψαράδων), ασχέτως άν έκλεινε ή όχι η διαρροή;

–Τό περιστατικό αυτό –η τρύπα στό νερό τού Κόλπου τού Μεξικού– είναι άλλη μιά απόδειξη τού περιορισμένου τών ανθρωπίνων δυνατοτήτων καί τής αδυναμίας τού ανθρώπου ενώπιον τής σοφίας τού Θεού. Όλοι οι επιστήμονες, όλα τά τεχνολογικά Ιδρύματα καί όλα τά μέσα τής επιστήμης δέν μπορούν νά κλείσουν τήν «καταραμένη» τρύπα, πού οι ίδιοι οι άνθρωποι άνοιξαν. Λίγες μέρες μόλις πρίν τό ατύχημα οι επιστήμονες καί οι τεχνικοί τής Εταιρείας πολύ διαφορετικά αντιμετώπιζαν τήν κατάσταση, δηλώνοντας ότι είναι ικανοί γιά τά πάντα. Τί θά γίνη άν μελλοντικά οι επίσης χαρακτηριζόμενοι από αλαζονεία π.χ. γενετιστές επιστήμονες ανοίξουν μιά «τρύπα» στό ανθρώπινο γονιδίωμα καί δέν μπορούν έπειτα νά τήν ελέγξουν, αλλά αυτή θά διαρρέη ανεξέλεγκτα μολύνοντας τήν φύση καί τόν άνθρωπο;

Τό παράδειγμα καί τής περιβαλλοντικής αυτής καταστροφής έρχεται νά προστεθή στά αμέτρητα όσα παραδείγματα πού μάς υπενθυμίζουν καθημερινώς τήν αλήθεια ότι δέν ζούμε σέ Παράδεισο, αφού είμαστε δέσμιοι τής φθοράς, ούτε μπορούμε νά τόν κατασκευάσουμε μέ τεχνικά μέσα, αλλά γιά νά επιστρέψουμε σέ αυτόν χρειάζεται αγώνας εναντίον τής αμαρτίας καί αγώνας γιά τήν θεραπεία μας από τά πάθη. Χρειάζονται «γεωτρήσεις» στά απύθμενα κοιτάσματα τής πατερικής σοφίας καί αγάπης, τών παλαιοτέρων καί νεωτέρων Πατέρων τής Εκκλησίας μας.

Α.Κ.

  • Προβολές: 2414