Συνέντευξη τού Οικουμενικού Πατριάρχη: Γιά τήν επαναλειτουργία τής Ιεράς Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης

Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Βλέπω τό θέμα νά λύνεται εντός τού 2011, μέ τήν συμπλήρωση 40 χρόνων από τό κλείσιμο τής Σχολής. Εμείς είμαστε έτοιμοι νά λειτουργήσουμε άμεσα, ώστε νά υποδεχθή η Σχολή φοιτητές από τήν Τουρκία, αλλά καί από τό εξωτερικό, όπως συνέβαινε καί παλαιότερα.

Έτσι θά μπορέσουμε νά εκπαιδεύσουμε τούς κληρικούς όλων τών βαθμίδων πού είναι απαραίτητοι γιά τήν λειτουργία τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, τό οποίο όπως ξέρετε έχει αρμοδιότητες σέ πολλά μέρη τού κόσμου, όπως τίς ΗΠΑ, τήν Δυτική καί Ανατολική Ευρώπη κ.α.

Γιά τό Οικουμενικό Πατριαρχείο

Κοιτάξτε, μπορώ νά συνοψίσω τήν μέχρι τώρα στάση τών τουρκικών κυβερνήσεων σέ μία λέξη: αντιπαραγωγική.

Αντιπαραγωγική όχι μόνον ως πρός εμάς, αλλά πρωτίστως ως πρός τά εθνικά συμφέροντα τής ίδιας τής Τουρκίας. Ωστόσο οι εξελίξεις είναι θετικές. Γίνεται αντιληπτό ότι δέν είχαμε ποτέ καί δέν έχουμε, ούτε τώρα ούτε στό μέλλον, πολιτικές βλέψεις καί σκοπιμότητες. Κατά καιρούς έχουν ακουστή γελοία επιχειρήματα ότι προσπαθούμε νά φτιάξουμε ένα δεύτερο Βατικανό στό Φανάρι. Άς έρθει οποιοσδήποτε νά μάς δείξη ποιές ήταν αυτές οι κινήσεις. Αυτά δέν είναι σοβαρά πράγματα.

Είναι γεγονός ότι βλέπουμε μιά αλλαγή στάσης καί ο νέος βακουφικός νόμος είναι πρός αυτήν τήν κατεύθυνση –δέν επιλύει όλα μας τά προβλήματα, αλλά σίγουρα δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στίς μειονότητες.

Πρόσφατα, ένας Ρωμιός, Ορθόδοξος, εκλέχθηκε ως μέλος από πλευράς τών μειονοτήτων στήν Επιτροπή πού ασχολείται μέ τά βακουφικά καί συνεδριάζει στήν Άγκυρα κάθε δεκαπέντε μέρες.

Αυτά είναι πρωτόγνωρα γιά εμάς εδώ καί χαιρόμαστε πολύ γιά αυτό. Επιπλέον μέ τόν πρωθυπουργό Ερντογάν επισκεφθήκαμε τό Ορφανοτροφείο τής Πριγκήπου πρίν τήν απόφαση τού ΕΔΑΔ μέ τήν οποία δικαιωθήκαμε.

Αυτό ήταν εκ μέρους τού πρωθυπουργού μιά γενναία πολιτική κίνηση μέ ισχυρούς συμβολισμούς.

Ξέρετε, τό κύρος τού Πατριαρχείου στό εξωτερικό είναι μεγάλο, κάτι πού είναι πρός όφελος καί τής Τουρκίας.

Είναι γνωστή η προσπάθειά μας νά οικοδομήσουμε τήν ειρήνη καί τόν σεβασμό μεταξύ τών ανθρώπων καί αυτό επιβεβαιώνεται από τό γεγονός ότι κάθε πολιτική προσωπικότητα πού έρχεται στήν Τουρκία δέν παραλείπει νά επισκεφθή τό Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εμείς αισιοδοξούμε. Επιμένουμε καί εμμένουμε.

Γιά τό περιβάλλον

Δύσκολα επηρεάζονται οι κυβερνήσεις. Τό βλέπετε άλλωστε ότι είναι τέτοια τά οικονομικά συμφέροντα πού πιέζουν πού δέν είναι εφικτό νά συμφωνηθούν πολλά από τούς πολιτικούς, τό είδαμε αυτό πρόσφατα στήν Κοπεγχάγη. Ωστόσο πιστεύω πώς ναί είμαστε σέ θέση νά καλλιεργήσουμε στούς πιστούς τήν ευαισθησία τους σέ ό,τι αφορά τά περιβαλλοντικά ζητήματα.

Ξέρετε, η παγκόσμια αυτή κρίση είναι πρωτίστως αξιολογική καί εννοιολογική. Πρέπει νά κατανοήσουμε ότι τόν πλανήτη μας πρέπει νά τόν παραδώσουμε στίς επόμενες γενεές. Δέν πρέπει νά κάνουμε αλόγιστη σπατάλη τών πόρων της, αλλά νά επιτρέψουμε καί στούς επόμενους νά επωφεληθούν από τά αγαθά τού Θεού.

Η οικολογία αφορά τόν οίκο μας, τό σπίτι μας. Γιά νά γίνη αντιληπτό πρέπει νά κατανοήσουμε ότι δέν είμαστε ιδιοκτήτες, αλλά διαχειριστές αυτού τού κόσμου, τόν οποίο ο Θεός μάς εμπιστεύθηκε.

Πρέπει νά τόν φροντίσουμε καί νά τόν παραδώσουμε στούς επόμενους. Τό Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει πρωτοστατήσει σέ αυτήν τήν προσπάθεια γιά τήν ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης μέσα από Διεθνή Οικολογικά Συνέδρια.

Γιά τόν καταναλωτικό τρόπο ζωής

Πράγματι είναι απαραίτητη μιά αλλαγή νοοτροπίας, ώστε νά απαγκιστρωθούμε από τήν υπερκατανάλωση καί τήν πλεονεξία πού οδηγεί μοιραία στήν κοινωνική αδικία καί ανισότητα.

Ο Απόστολος Παύλος μάς διδάσκει ότι η πλεονεξία καί η απληστία πού μάς οδηγεί στήν λατρεία τών υλικών αγαθών είναι ειδωλολατρεία πού είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Η Εκκλησία διδάσκει όχι τήν πλεονεξία αλλά τήν ολιγάρκεια.

Τό Ευαγγέλιο κηρύττει ότι ο ‘‘έχων δυό χιτώνας νά δώση τόν έναν στό συνάνθρωπό του’’- εμείς έχουμε φτάσει στό σημείο νά προσπαθούμε νά αρπάξουμε από τόν διπλανό ακόμα καί τόν ένα χιτώνα πού διαθέτει.

Γιά τούς νέους τής Ευρώπης

Είπαμε καί πρίν ότι όλα τά θέματα διαπλέκονται μεταξύ τους- κοινωνικά, οικονομικά καί ιδεολογικά. Οι νέοι αισθάνονται ανασφαλείς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει νά τούς προσφέρη τήν πίστη, όπως αυτή ήταν τούς πρώτους δέκα αιώνες κοινής συμπόρευσης ως σώμα Χριστού.

Πρίν τό σχίσμα όλη η Ευρώπη ήταν Ορθόδοξη. Αυτό πού η Εκκλησία έχει λοιπόν νά προσφέρη είναι η απλότητα καί η γνησιότητα τής Πίστεως. Διδάσκουμε αυθεντικότητα, ασκητικό ήθος καί πνευματικότητα κάτι πού λείπει από τήν Ρωμαιοκαθολική καί τίς άλλες εκκλησίες.

Από αυτές τίς αξίες αποκόπηκε η Δύση καί γιά αυτό εκδηλώνεται νοσταλγία. Τά τελευταία χρόνια όλο καί περισσότερα λειτουργικά βιβλία τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μεταφράζονται καί βρίσκονται στά βιβλιοπωλεία ξένων χωρών.

Πέρα όμως από τά λειτουργικά βλέπουμε καί διδακτικά βιβλία, όπως τήν Φιλοκαλία, νά ενδιαφέρουν τούς μή-Ορθόδοξους. Στήν Ορθόδοξη πίστη υπάρχει κατάνυξη, συναίσθημα καί λιγότερη λογική άν θέλετε. Αυτό συμβαίνει γιατί η Ορθοδοξία είναι Παράδοση, εμπειρία, συμπυκνωμένη σοφία.

(romfea.gr)