Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ασφράγιστοι καί εσφραγισμένοι

Δέν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει ο διάβολος ο οποίος πολεμά τούς ανθρώπους. Δέν είναι μιά προσωποποιημένη έννοια τού κακού, αλλά είναι ιδιαίτερο όν πού είναι άγγελος καί εξέπεσε τής δόξης καί έγινε σκοτεινό πνεύμα. Επίσης, δέν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Χριστός είναι Κύριος τού ουρανού καί τής γής καί ισχυρότερος από τόν διάβολο.

Αυτό φαίνεται από πολλά χωρία τής Αγίας Γραφής, αλλά μπορούμε νά τό δούμε στήν θεραπεία τού δαιμονισμένου τών Γαδαρηνών (Λουκ. η', 26-39). Όταν ο Χριστός συνάντησε τόν δαιμονισμένο τότε οι δαίμονες τόν παρακαλούσαν νά μή τούς διατάξη νά πάνε στήν «άβυσσον». Μέ τήν λέξη «άβυσσο» εννοείται ο Άδης πού είναι ο τόπος τών δαιμόνων, αλλά ο Θεός επιτρέπει στούς δαίμονες νά βρίσκωνται στήν γή, ώστε νά παλεύουν μέ τούς ανθρώπους καί νά τούς κάνουν «δοκιμωτέρους», κατά τόν ιερό Θεοφύλακτο, γιατί άν δέν υπήρχαν αντίπαλοι δέν θά υπήρχαν αγώνες, δέν θά υπήρχαν στεφάνια. Αυτό δείχνει ότι η ενέργεια τών δαιμόνων, γι’ αυτούς πού συνδέονται μέ τόν Χριστό, προξενεί καλό.

Συγχρόνως, οι δαίμονες πού βρίσκονταν στόν δαιμονισμένο, παρεκάλεσαν τόν Χριστό νά τούς επιτρέψη νά εισέλθουν στούς χοίρους πού έβοσκαν εκεί πλησίον, πράγμα πού ο Χριστός επέτρεψε. Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ερμηνεύοντας αυτό τό γεγονός, λέγει ότι δέν έχουν εξουσία οι δαίμονες ούτε νά εισέλθουν στούς χοίρους, άν δέν τούς τό επιτρέψη ο Θεός. Οπότε, «άν δέ τών ούτω μικρών καί ευτελεστάτων ουκ έχοντες εξουσίαν, πώς άν αδικήσειάν τινα τών εσφραγισμένων παρά Χριστού καί τής εις αυτόν ελπίδος ανηρτημένων;». Αφού, δηλαδή, οι δαίμονες δέν έχουν εξουσία νά ταλαιπωρήσουν ούτε τά ευτελέστατα αυτά όντα (τούς χοίρους) πολύ περισσότερο δέν μπορούν νά αδικήσουν τούς Χριστιανούς, πού έχουν σφραγισθή από τόν Χριστό καί στηρίζουν όλη τήν ελπίδα τους σέ Αυτόν.

Εσφραγισμένοι από τόν Θεό είναι όσοι βαπτίσθηκαν, όσοι έλαβαν τήν σφραγίδα τού Αγίου Πνεύματος μέ τό άγιον Χρίσμα καί μέ τήν όλη εκκλησιαστική ζωή, ιδιαιτέρως μέ τήν θεία Κοινωνία, ενεργοποιείται μέσα τους τό Χάρισμα πού έλαβαν μέ τό Βάπτισμα καί τό Χρίσμα. Οι εσφραγισμένοι ανήκουν αποκλειστικά στόν Χριστό, είναι δικοί Του, φίλοι Του, Ναοί τού Αγίου Πνεύματος. Σέ αυτούς δέν έχει καμμιά εξουσία ο διάβολος.

Αυτά σημαίνουν ότι, άν ο διάβολος ζητά τήν άδεια τού Χριστού γιά νά εισέλθη στά άλογα ζώα, τούς χοίρους, πολύ περισσότερο δέν έχει καμμιά αρμοδιότητα πάνω στούς «εσφραγισμένους παρά Χριστού». Όσοι έχουν διαφορετικές απόψεις γιά τό θέμα αυτό φαίνεται ότι ούτε πιστεύουν στήν δύναμη τού Χριστού, ούτε αισθάνονται ότι είναι «εσφραγισμένοι παρά Χριστού», αλλά μάλλον συμπεριφέρονται ως ασφράγιστοι.

Δέν πρέπει νά φοβόμαστε γιά τίς επιδράσεις τού διαβόλου, αλλά νά φροντίζουμε νά σφραγισθούμε από τόν Χριστό, νά είμαστε δικοί Του, νά λάβουμε τό σφράγισμα τής υιοθεσίας. Οπότε τό δίλημμα είναι: ή ασφράγιστοι μέ φόβο καί ταραχή ή εσφραγισμένοι από τόν Χριστό μέ πίστη καί ελπίδα.

Ν.Ι.