Γράφτηκε στις .

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Πίστη «εκ λαϊκής παραδόσεως» - Εόρτιες αναταράξεις

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Πίστη «εκ λαϊκής παραδόσεως»

Κατά τήν Μ. Εβδομάδα, μέχρι καί τό βράδυ τής Ανάστασης, απολαμβάνει η Εκκλησία τά τέκνα της. Πλήθος λαού κατακλύζει τούς Ναούς. Εκκλησιάζονται καί αυτοί πού δέν «επισκέπτονται» τόν υπόλοιπο χρόνο τίς Εκκλησίες. Κατά έναν περίεργο τρόπο ενεργοποιείται καί σ’ αυτούς μιά μορφή πίστεως. Δέν μπορεί βέβαια νά μιλήση κανείς γιά Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, γιά πίστη «εξ ακοής» ή πίστη «εκ θεωρίας», αφού γιά τούς περισσότερους πρόκειται γιά μιά πίστη «εκ λαϊκής παραδόσεως», η οποία είναι συνδεδεμένη μέ κάποιες χαρακτηριστικές τελετές στόν Ναό, αλλά καί μέ πολλά λαϊκά έθιμα, γαστρονομικού περιεχομένου τά περισσότερα.

Η «εκ λαϊκής παραδόσεως» πίστη βεβαιώνει ότι η πίστη πού μπορεί νά ενεργοποιήση τούς ανθρώπους είναι η πίστη «τών πατέρων ημών». Δέν είναι οι στοχασμοί τών φιλοσόφων, δέν είναι οι ιστορίες τών λογοτεχνών, δέν είναι δυστυχώς ούτε τά κηρύγματα τών Κληρικών. Καί όταν λέμε «τών πατέρων ημών», δέν εννοούμε τών αγίων Πατέρων, αλλά τών φυσικών πατέρων μας.

Η πίστη, λοιπόν, πού μπορεί νά ενεργοποιήση τούς ανθρώπους είναι η πίστη πού ζή στό σπίτι καί προσλαμβάνεται μέ τήν συμβίωση. Είναι η πίστη τού παππού καί τής γιαγιάς, τού πατέρα καί τής μητέρας, πού εκδηλώνεται μέ τήν ευχαριστιακή χρήση τού φαγητού καί τών υλικών αγαθών, μέ τήν προσευχή στήν θλίψη καί τήν χαρά, τήν φιλαδελφία καί τήν ανιδιοτέλεια στίς συμπεριφορές τών μελών τής οικογένειας. Αυτή η πίστη συνδέει τό σπίτι μέ τό Ναό καί στίς υγιείς περιπτώσεις εισάγει τό τυπικό τής Εκκλησίας, γιορτές, νηστείες, ακολουθίες στό σπίτι.

Δυστυχώς η πίστη πού ζή σέ πολλά σπίτια είναι πολύ αναιμική, ίσως σέ κάποιες περιπτώσεις περισσότερο παγανιστική καί λιγότερο Χριστιανική. Έτσι έχει αποσυνδεθή ουσιαστικά τό σπίτι από τό Ναό. Έχει απομείνει μιά πολύ χαλαρή σχέση πού ενεργοποιείται κυρίως τήν Μ. Εβδομάδα καί φθάνει μέχρι τήν βρώση τού πασχαλινού αμνού.

Η «εκ λαϊκής παραδόσεως» πίστη δείχνει ότι υπάρχουν πολλές ανοιχτές υπάρξεις πού μπορούν νά δεχθούν, όχι χωρίς πολλές ορμέμφυτες αντιστάσεις, τόν λόγο τής αληθινής πίστεως, τόν δραστικό λόγο περί τού Λόγου τού Θεού. Γι’ αυτό η τέλεση τών ιερών ακολουθιών τής Μ. Εβδομάδος είναι σημαντικό μέσο σποράς σωστικού λόγου, όχι υποχρεωτικά μέ κηρύγματα. Η κατανυκτικότητα τών Ιεροψαλτών, τό ιερατικό ήθος τών Κληρικών, η ειλικρινής προσευχή τών ενεργών μελών κάθε Ενορίας μπορούν νά ελκύσουν πολλούς από τούς δεκτικούς-αδιάφορους σέ μιά πιό συνεπή εκκλησιαστική ζωή.

Εόρτιες αναταράξεις

Κατά τίς ημέρες τών μεγάλων εορτών, κυρίως τού Πάσχα, δημιουργούνται πολλές αναταράξεις σέ αδρανείς συνειδήσεις κάποιων Χριστιανών. Βλέπουν τόν Θεό ως δικαστή καί όχι ως Πατέρα. Βλέπουν τήν εκκλησιαστική ζωή σάν πλαίσιο ενός τυπικού, πού δέν καταλαβαίνουν. Γνωρίζουν ότι γιά νά κοινωνήσουν πρέπει νά εξομολογηθούν καί αυτό τούς δημιουργεί ενοχές, αλλά καί αντιδράσεις.

Γιά νά σιγάσουν τήν συνείδησή τους, αμφισβητούν συνήθως τήν Εξομολόγηση καί τούς Πνευματικούς.

Αυτά συμβαίνουν γιατί δέν έχουν δώσει τήν άνεση στόν εαυτό τους νά γνωρίση τήν θεραπευτική ενέργεια τών μυστηρίων τής Εκκλησίας, ούτε καί τήν ελευθερία πού πηγάζει από αυτά.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ