Skip to main content

Τριλογία. Πάσχα Ρωμέϊκο

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντηςτού Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη (απόσπασμα)

Τήν εσπέραν τού Μεγάλου Σαββάτου τού έτους 188... περί ώραν ενάτην, γερόντιόν τι ευπρεπώς ενδεδυμένον, καθόσον ηδύνατο νά διακρίνη τις εις τό σκότος, κατήρχετο τήν απ' Αθηνών εις Πειραιά άγουσαν, τήν αμαξιτήν. ...

Ήτο ευλαβής καί είχε τάξιμο νά καταβαίνη κατ' έτος τό Πάσχα πεζός εις τόν Πειραιά, ν' ακούη τήν Ανάστασιν εις τόν Άγιον Σπυρίδωνα καί όχι εις άλλην Εκκλησίαν, νά λειτουργήται εκεί, καί μετά τήν απόλυσιν ν' αναβαίνη πάλιν πεζός εις τάς Αθήνας.

Ήτο ο μπάρμπα-Πύπης, ο γηραιός φίλος μου, καί κατέβαινεν εις τόν Πειραιά διά ν' ακούση τό Χριστός Ανέστη εις τόν ναόν τού ομωνύμου καί προστάτου του, διά νά κάμη Πάσχα ρωμέϊκο κ' ευφρανθή η ψυχή του.

Καί όμως ήτο... δυτικός!

Ο μπάρμπα-Πύπης, Ιταλοκερκυραίος, απλοϊκός, Ελληνίδος μητρός. Έλλην τήν καρδίαν, καί υφίστατο άκων ίσως, ως καί τόσοι άλλοι, τό άπειρον μεγαλείον καί τήν άφατον γλυκύτητα τής Εκκλησίας τής Ελληνικής. Εκαυχάτο ότι ο πατήρ του, όστις ήτο στρατιώτης τού Ναπολέοντος Α' «είχε μεταλάβει ρωμέϊκα» όταν εκινδύνευσε ν' αποθάνη, εκβιάσας μάλιστα πρός τούτο, διά τινων συστρατιωτών του, τόν ιερέα τόν αγαθόν. Καί όμως όταν, κατόπιν τούτων, φυσικώς, τού έλεγέ τις: «Διατί δέν βαπτίζεσαι μπάρμπα-Πύπη;» η απάντησίς του ήτο ότι άπαξ εβαπτίσθη καί ότι ευρέθη εκεί.

Φαίνεται ότι οι Πάπαι τής Ρώμης μέ τήν συνήθη επιτηδείαν πολιτικήν των, είχον αναγνωρίσει εις τούς Ρωμαιοκαθολικούς τών Ιονίων νήσων τινά τών εις τούς Ουνίτας απονεμομένων προνομίων, επιτρέψαντες αυτοίς νά συνεορτάζωσι μετά τών ορθοδόξων όλας τάς εορτάς. Αρκεί νά προσκυνήση τις τήν εμβάδαν τού Ποντίφηκος τά λοιπά είναι αδιάφορα.

Ο μπάρμπα-Πύπης έτρεφε μεγίστην ευλάβειαν πρός τόν πολιούχον Άγιον τής πατρίδος του καί πρός τό σεπτόν αυτού λείψανον. Επίστευεν εις τό θαύμα τό γενόμενον κατά τών Βενετών, τολμησάντων ποτέ νά ιδρύσωσιν ίδιον θυσιαστήριον εν αυτώ τώ ορθοδόξω ναώ, (il santo Spiridion ha fatto questo caso), ότε ο Άγιος επιφανείς νύκτωρ εν σχήματι μοναχού, κρατών δαυλόν αναμμένον, έκαυσεν ενώπιον τών απολιθωθέντων εκ τού τρόμου φρουρών τό αρτιπαγές αλτάρε.

Αφού ευρίσκετο μακράν τής Κερκύρας, ο μπάρμπα-Πύπης ποτέ δέν θά έστεργε νά εορτάση τό Πάσχα μαζί μέ τσού φράγκους.

*

Η «οσιοποίηση» ενός Πάπα

Χιλιάδες πιστών απ' όλο τόν κόσμο συγκεντρώθηκαν έξω από τήν βασιλική τού Αγίου Πέτρου γιά νά παρακολουθήσουν τήν τελετή οσιοποίησης τού πιό πολυταξιδεμένου Πάπα, πού σχεδόν διπλασίασε τό ποίμνιο τής Παπικής Εκκλησίας καί διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στήν κατάρρευση τού Κομμουνισμού. Δραστηριότητες όμως πού πιθανότατα δέν σχετίζονται μέ τήν «Αγιότητα» αλλά τόν κατέστησαν ξεχωριστό στά μάτια τών πιστών του.

Τής τελετής οσιοποίησης προεξάρχει ο διάδοχός του Πάπας Βενέδικτος 16ος καί μιά από τίς βασικές αιτίες γιά τήν κατάταξη τού Ιωάννη Παύλου Β’ στούς Αγίους τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είναι η προβαλλόμενη ως θεραπεία τής Γαλλίδας καλόγριας Μαρί Σιμόν Πιέρ από τήν νόσο τού Πάρκινσον. Τόσο η ίδια όσο καί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρούν ότι η θεραπεία της συνέβη χάρη σέ θαυματουργή παρέμβαση τού Πολωνού ποντίφικα.

Λίγους μήνες μετά τήν κοίμηση τού Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ η αρμόδια Επιτροπή επί τών Αγιοποιήσεων τού Βατικανού απέστειλε ένα ερωτηματολόγιο, μέ περισσότερες από 100 ερωτήσεις σχετικές μέ τόν μακαριστό προκαθήμενο τής Εκκλησίας τής Ρώμης, σέ πρόσωπα πού τόν γνώρισαν, όπως Προκαθημένους Εκκλησιών, Ιεράρχες, ηγουμένους καί άλλους μέ προφανή σκοπό τήν συγκέντρωση «εμπειριών» βάσει τών οποίων θά μπορούσε νά στοιχειοθετηθή αρχικώς η μακαριοποίησή του. ...

Στήν Βασιλική τού Αγίου Πέτρου έχει προγραμματισθή νά παρευρεθούν μέλη συνολικά 87 επίσημων αποστολών, ανάμεσά τους ηγέτες 16 χωρών.

Η θρησκευτική τελετή ξεκίνησε στίς 11:00 ώρα Ελλάδας, ενώ απαγορεύθηκε γιά μιά μέρα η πρόσβαση στά αυτοκίνητα σέ όλους τούς δρόμους πού οδηγούν στό Βατικανό. Επιπλέον (γιά μιά ημέρα) είχαν απαγορευθή οι πτήσεις σέ όλον τόν εναέριο χώρο τής Ρώμης.

Τήν ίδια ώρα τά καταστήματα αναμνηστικών τής Ρώμης ζούνε στιγμές τού 2005, όταν είχαν ξεπουλήσει οτιδήποτε έφερε τήν εικόνα τού Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’. Μπλουζάκια, μολύβια, κούπες, εικονίδια, ημερολόγια, κάρτ ποστάλ καί δεκάδες άλλα αντικείμενα μέ τυπωμένη τήν φωτογραφία τού Πάπα Ιωάννη Παύλου βρίσκονται στίς προθήκες τών καταστημάτων, ιδιαίτερα αυτών πού βρίσκονται κοντά στό Βατικανό.

Νά σημειωθή ότι εκτός από τά επίσημα, τά εγκεκριμένα από τό Βατικανό αναμνηστικά, υπάρχουν καί τά σουβενίρ «μαϊμού». Σύμφωνα μέ δημοσιεύματα ήδη η ιταλική αστυνομία προχώρησε σέ κατασχέσεις πέντε εκατομμυρίων αναμνηστικών αντικειμένων, συνολικής αξίας 15 εκατ. ευρώ.

(Amen.gr)

*

Παράδεισος καί Κόλαση

«Εμπειρική Δογματική, κατά τίς προφορικές παραδόσεις τού π. Ιωάννου Ρωμανίδη»,

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Αγ. Βλασίου Ιεροθέου.

Επειδή στόν Παράδεισο οι δίκαιοι θά ζούν τήν «αεικίνητη στάση» καί τήν «στάσιμη κίνηση», ενώ στήν Κόλαση θά υπάρχη «παύση τής προόδου», γι’ αυτό η δυτική παραδείσια στάσιμη ευδαιμονία ομοιάζει μέ τήν Ορθόδοξη διδασκαλία γιά τήν Κόλαση.

«Μέ αστείο τρόπο έλεγα στούς Λατίνους ότι οι αντιλήψεις τής λατινικής παραδόσεως περί Παραδείσου είναι ακριβώς οι ορθόδοξες αντιλήψεις περί Κολάσεως. Καί τό έχω γράψει κιόλας έτσι, δηλαδή υπό τύπον αστειότητος, ότι ο Παράδεισος ο δικός τους γιά μάς είναι η Κόλαση, αυτή η ικανοποίηση τών επιθυμιών καί η παύση, άς πούμε, τής προόδου...». ...

Επίσης, στήν Δύση αναπτύχθηκε η άποψη ότι Παράδεισος είναι νά βλέπη κανείς τόν Θεό, ενώ Κόλαση είναι η έλλειψη τής θεοπτίας ή καί η απουσία τού Θεού. Όμως, Κόλαση δέν είναι η απουσία τού Θεού, αλλά η παρουσία τού Θεού ως πυρός-φωτιάς.

«Παράλληλα μέ αυτές τίς θεωρίες τού Δάντη (Dante) πού βγαίνουν από τήν φραγκική παράδοση πού έχουν ως πηγή όχι ακριβώς τόν Αυγουστίνο, αλλά ρίζες στόν Αυγουστίνο, υπήρξαν οι θεωρίες αυτές τού Μεσαίωνα σέ συνδυασμό μέ τίς φραγκικές θεωρίες περί Κολάσεως καί Παραδείσου πού εκφράζονται τόσο ωραία στούς σχολαστικούς θεολόγους, στόν Δάντη (Dante), στούς νεωτέρους συγγραφείς, όπως είναι ο Μίλτον ο Εγγλέζος ή ο Τζέϊμς Τζόϊς (James Joyce) ο Ιρλανδός στά ποιήματά τους καί βλέπει κανείς ολοζώντανα τήν μεσαιωνική φραγκική αντίληψη περί Παραδείσου καί Κολάσεως.

Κατά τήν αντίληψη αυτών τών ανθρώπων ο Παράδεισος είναι τό νά βλέπη κανείς τόν Θεό, η θεοπτία είναι Παράδεισος καί η Κόλαση είναι έλλειψη τής θεοπτίας. Στήν έλλειψη τής θεοπτίας προστίθεται η γαρνιτούρα, δηλαδή, καί τά κτιστά πυρά τής Κολάσεως, είναι κάτι φοβερές εικόνες τών βασάνων στήν Κόλαση πού βρίσκει κανείς στόν Δάντη, Μίλτον, Τζέϊμς Τζόϊς πού εκφράζουν τήν δυτική αντίληψη περί Κολάσεως. Μάλιστα, θυμούμαι πολύ καλά, όταν πήγα στό παπικό γυμνάσιο, κάθε χρόνο όταν περιγράφανε γιά νά φοβερίσουν τούς μαθητές, περιγράφανε τήν Κόλαση έτσι, δηλαδή. Ήταν μιά ωραία τέχνη εκ μέρους τών δασκάλων, τών Ιερέων δηλαδή, νά φοβερίσουν τά παιδιά μ’ αυτές τίς εικόνες περί Κολάσεως».

«...Σέ αυτό ορισμένοι Προτεστάντες καί Παπικοί στήν ιστορία προσθέτουν, ότι σ’ αυτήν τήν Κόλαση, εκτός τού ότι δέν θά βλέπουν τόν Θεό, θά βρίσκωνται μέσα σέ φωτιές καί θά ψήνωνται οι άνθρωποι, θά μαγειρεύωνται δηλαδή. Εάν θέλετε νά δήτε πώς ακριβώς κατά τόν Μεσαίωνα, τά πιστεύανε αυτά τά πράγματα, σάς παροτρύνω, δηλαδή σάς προτρέπω, συγγνώμη γιά τήν άλλη έκφραση, σάς προτρέπω νά διαβάσετε τήν “θεία κωμωδία” τού Δάντη». ...

Στήν Αγία Γραφή, γιά νά χαρακτηρισθή η κατάσταση τών δικαίων, χρησιμοποιούνται οι λέξεις «φώς» καί «γνόφος», καί γιά νά χαρακτηρισθή η κατάσταση τών αμαρτωλών χρησιμοποιούνται οι λέξεις «πύρ» καί «σκότος». Γνωρίζουμε, όμως, ότι τό φώς είναι διαφορετικό από τόν γνόφο (νέφος), πού καλύπτει τό φώς. Καί τό πύρ είναι αντίθετο από τό σκότος, γιατί μέ τό πύρ φυγαδεύεται τό σκότος καί φωτίζεται τό περιβάλλον.

Αυτό δείχνει ότι δέν υπάρχουν κτιστές λέξεις γιά νά εκφράσουν απολύτως τήν άκτιστη πραγματικότητα. Διότι, τό αιώνιο θείο Φώς καί τό αιώνιο πύρ είναι άκτιστα, είναι η ενέργεια τού Θεού πού βιώνεται από τούς ανθρώπους ως φωτιστική ή καυστική ενέργεια, ανάλογα μέ τήν πνευματική τους κατάσταση.

«Όλοι οι άνθρωποι θά δούν τήν δόξα τού Θεού, καί από αυτής τής απόψεως έχουν τό ίδιο τέλος. Όλοι βέβαια θά δούν τήν δόξα τού Θεού, μέ τήν διαφορά ότι οι μέν σεσωσμένοι θά δούν τήν δόξα τού Θεού ως Φώς γλυκύτατο καί ανέσπερο, οι δέ κολασμένοι θά δούν τήν ίδια δόξα τού Θεού ως πύρ καταναλίσκον, σάν φωτιά πού θά τούς καίη. Αυτό, τό ότι όλοι θά δούμε τήν δόξα τού Θεού, είναι ένα αληθινό καί αναμενόμενο γεγονός. Τό νά δή κανείς τόν Θεό, δηλαδή τήν δόξα Του, τό Φώς Του, αυτό είναι κάτι πού θά γίνη είτε τό θέλουμε είτε όχι. Η βίωσις όμως αυτού τού Φωτός θά είναι διαφορετική στούς μέν από τούς δέ.

Οπότε, τό έργο τής Εκκλησίας καί τών παπάδων δέν είναι νά μάς βοηθήσουν νά δούμε αυτήν τήν δόξα, διότι αυτό θά γίνη οπωσδήποτε. Τό έργο τής Εκκλησίας εστιάζεται στό πώς θά δή ο κάθε άνθρωπος τόν Θεό. Όχι στό άν θά δή τόν Θεό. Δηλαδή, τό έργο τής Εκκλησίας είναι νά κηρύττη στούς ανθρώπους ότι υπάρχει Θεός αληθινός, ότι ο Θεός αποκαλύπτεται είτε ως Φώς είτε ως πύρ καταναλίσκον, ότι όλοι οι άνθρωποι κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού θά δούμε τόν Θεόν, καί νά προετοιμάζη τά μέλη της, ώστε νά δούν τόν Θεό όχι ως φωτιά, αλλά ως Φώς».

  • Προβολές: 2701