Skip to main content

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Tρία θεολογικὰ μηνύματα ἀπὸ τὰ ἅγια λείψανα

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Κήρυγμα κατὰ τὸ ὑπαίθριο πολυαρχιερατικὸ συλλείτουργο στὴν ἑορτὴ τῆς ὁσίας Παρασκευῆς τῆς Ἐπιβατινῆς, στὸ Ἰάσιο, 14 Ὀκτωβρίου 2011, (ἀπομαγνητοφωνημένο)

Υπαίθριο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στήν εορτή τής οσίας Παρασκευής τής Επιβατινής, στό Ιάσιο (14 Οκτωβρίου 2011)

Θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω τὸν Μητροπολίτη Μολδαβίας καὶ Μπουκοβίνας κ. Θεοφάνη καὶ διότι μὲ προσκάλεσε αὐτὴν τὴν μεγάλη καὶ σημαντικὴ μέρα νὰ ἔρθω στὴν Μητρόπολή του, καὶ γενικότερα στὴν Ρουμανία, σήμερα ποὺ γιορτάζει ἡ μεγάλη Ἁγία μας, ἡ ἁγία Παρασκευή, ἡ ὁποία ἑνώνει ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους τῶν Βαλκανίων καὶ νὰ μεταφέρω τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ὁποῖον χειροτόνησε ὁ Εὐαγγελισὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ ὑπῆρξε Ἐπίσκοπος στὴν Ἐκκλησία τῆς Σμύρνης καὶ μαρτύρησε γιὰ τὴν δόξα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀποστολικοὶ Πατέρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ ἱερὸς Πολύκαρπος, εἶναι ἡ γέφυρα ἐκείνη ποὺ μετέφερε τὴν Παράδοσή μας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους στὶς μετέπειτα γενιές.

Ἐν πρώτοις θὰ ἤθελα νὰ πὼ ὅτι γνωρίζω τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη σας ἀπὸ τότε ποὺ ἦταν Μητροπολίτης Ὀλτένιας καὶ ἐκτιμῶ τὴν ἀγάπη τὴν ὁποίαν ἔχει πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει στὸν Μοναχισμὸ καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἐκφράζω τὴν ἀγάπη μου καὶ τὸν σεβασμό μου στὸ πρόσωπό του.

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς μας εἶναι τὰ δύο ἱερὰ λείψανα, τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, τὴν ὁποίαν τόσο πολὺ ἀγαπᾶτε, καὶ τῆς δεξιᾶς χειρὸς τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου. Ὅσες φορὲς προσκυνῶ τὴν δεξιὰ χεῖρα τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου, συγκινοῦμαι βαθύτατα γιατί αἰσθάνομαι ὅτι αὐτὸ τὸ χέρι ἔκανε πολλὲς χειροτονίες Ἐπισκόπων, αὐτὸ τὸ χέρι εὐλόγησε πάρα πολλὰ χρόνια τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν πρώτη ἐκείνη ἀποστολικὴ καὶ ζωντανὴ Ἐκκλησία.

Σκέφτηκα, λοιπόν, νὰ σᾶς πὼ λίγα πράγματα γύρω ἀπὸ τὴν ἀξία τῶν ἱερῶν λειψάνων. Τὸ ἐρώτημα εἶναι: γιατί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀγαπᾶμε πάρα πολὺ τὰ ἱερὰ λείψανα; Ὑπάρχουν βαθύτατοι λόγοι ποὺ δείχνουν ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα τὰ ἀγαποῦμε γιατί ἐκφράζουν τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Υπαίθριο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στήν εορτή τής οσίας Παρασκευής τής Επιβατινής, στό Ιάσιο (14 Οκτωβρίου 2011)

Πρῶτον, τὰ ἱερὰ λείψανα μᾶς δείχνουν τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν μερικοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν καὶ ἀρνοῦνται τὸν Θεὸ καὶ ὑπάρχει καὶ κάποιος φιλόσοφος παλαιότερα ποὺ ἔλεγε ὅτι ὁ Θεὸς ἀπέθανε. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ πολλὲς φορὲς χρησιμοποιοῦμε διάφορα ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἐπιχειρήματα φιλοσοφικά, ὀντολογικά, κοσμολογικὰ καὶ ἠθικά. Ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ ἱερὰ λείψανα. Αὐτὰ δείχνουν ὅτι ὁ Θεὸς ὑπάρχει καὶ εἶναι ζωντανός. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς τῶν φιλοσόφων καὶ τῶν στοχαστῶν, ἀλλὰ ὁ Θεὸς τῶν Ἁγίων. Εἶναι ὁ Θεὸς τῆς ἁγίας Παρασκευῆς καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου. Ὑπάρχουν πολλὰ λείψανα τὰ ὁποία παραμένουν ἄφθαρτα, δὲν λιώνουν καὶ ἄλλα ἱερὰ λείψανα τὰ ὁποία εὐωδιάζουν καὶ κάνουν θαύματα. Προχθὲς ποὺ ἐρχόμουν στὸ Βουκουρέστι, στὸ ἀεροδρόμιο, τὸ ἔμαθαν πολλοὶ (ἄνθρωποι) καὶ ἦρθαν 500 περίπου ἄνθρωποι γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου καὶ παρετήρησα ὅτι μέσα ἀπὸ τὰ λείψανα ἔβγαινε πολλὴ εὐωδία. Ἀπόδειξις ὅτι μέσα ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν πεθαίνη ὁ ἄνθρωπος καὶ φεύγη ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ δέρμα πρέπει νὰ καταστραφῆ, νὰ λιώση. Τὸ δέρμα εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ κύτταρα καὶ ἔπρεπε αὐτὰ νὰ διαλυθοῦν μὲ τὸν θάνατο. Τί εἶναι ὅμως ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὰ ἱερὰ λείψανα νὰ παραμένουν ἄφθαρτα καὶ νὰ διατηρῆται τὸ δέρμα; Εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ Θεὸς ὁ δικός μας εἶναι ζωντανός. Δὲν εἶναι μιὰ ἀξία καὶ μιὰ ἰδέα, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι, δὲν εἶναι κάποιος ὁ ὁποῖος κατοικεῖ στοὺς οὐρανοὺς καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διευθύνει τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς ἀναπαύεται στοὺς ἁγίους καὶ αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ στὰ ἅγια λείψανα.

Δεύτερο θεολογικὸ μήνυμα εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶναι, ὅμως, καὶ κοινωνία τῆς θεώσεως, διότι φθάνουμε στὴν θέωση, στὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ φιλανθρωπικὴ ὀργάνωση, δὲν εἶναι μιὰ θρησκεία, ὅπως οἱ ἄλλες θρησκεῖες, δὲν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο σωματεῖο, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, ὅπως ἔλεγα προηγουμένως, ὁ Χριστὸς κατοικεῖ μέσα στοὺς Ἁγίους. Αὐτὸ δείχνει καὶ ποιός εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ βαθύτερος σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο ἅγιο. Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὰ ἅγια Μυστήρια καὶ τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν θέωση καὶ τὸν ἁγιασμό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει σκοπὸ νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο ἱερὸ λείψανο. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθὺς σκοπὸς τῆς ζωῆς μας. Νὰ γίνουμε ἅγιοι, ὅπως ἡ ἁγία Παρασκευὴ καὶ ὁ ἅγιος Πολύκαρπος.

Καὶ τρίτο σημεῖο, θεολογικὸ μήνυμα τῶν ἱερῶν λειψάνων, εἶναι ὅτι καταργήθηκε ὁ θάνατος. Πρὶν τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ὁ θάνατος ἦταν ἕνα φοβερὸ θηρίο. Κανένας δὲν μποροῦσε νὰ τὸν νικήση. Μετά, ὅμως, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι ἑνώνονται μὲ τὸν Χριστὸ νικοῦν τὸν θάνατο. Ὁ θάνατος, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, εἶναι ἕνας μεγάλος ὕπνος. Ἔβλεπα αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὸ ἱερὸ λείψανο τῆς ἁγίας Παρασκευῆς. Εἶναι σὰν νὰ κοιμᾶται καὶ περιμένει τὴν φωνὴ τοῦ Ἀρχαγγέλου γιὰ νὰ ξυπνήση στὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ θάνατος τώρα δὲν εἶναι φοβερὸς καὶ τρομερός. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶπα προηγουμένως, εἶναι ἕνας ὕπνος. Μὲ τὸν θάνατο μεταβαίνουμε ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν ἄλλη ζωή. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν κτιστὸ ναὸ ὁδηγούμαστε στὸν ἄκτιστο ναό. Ὁ θάνατος εἶναι μιὰ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, τὴν Παναγία καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους.

Αὐτὰ εἶναι τὰ τρία μεγάλα θεολογικὰ μηνύματα τὰ ὁποία βγαίνουν ἀπὸ τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων μας. Ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς ὑπάρχει, εἶναι ζωντανὸς Θεός, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος καὶ ὁ θάνατος ἔχει καταργηθῇ, εἶναι ἕνας ὕπνος.

Γι' αὐτὸ προσκυνοῦμε μὲ τόση μεγάλη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὰ ἱερὰ λείψανα. Γι' αὐτὸ ἐγκαινιάζουμε τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, θέτοντας τὰ ἅγια λείψανα τῶν μαρτύρων στὴν Ἁγία Τράπεζα. Γι' αὐτὸ αὐτὲς τὶς ἡμέρες αἰσθάνθηκα πολὺ μεγάλη χαρὰ βλέποντας τὴν εὐλάβειά σας. Ἄνθρωποι ποὺ παρέμειναν πολλὲς ὧρες –ἄκουσα καὶ τριάντα ὧρες– γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὰ λείψανα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς.

Ἔχω ἔρθει πολλὲς φορὲς στὴν Ρουμανία, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν φορὰ ἄγγιξα περισσότερο τὸ βάθος τῆς ψυχῆς τῆς δικῆς σας, τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ. Θαυμάζω τὴν ἀγάπη σας στὴν Ἐκκλησία, στὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους. Συγκινοῦμαι ποὺ σᾶς βλέπω ἐδῶ μπροστὰ αὐτὴν τὴν ὥρα μὲ τὸ κρύο νὰ στέκεστε μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ προσευχή. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε πολὺ δυνατοὶ γιατί ἔχουμε τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἁγίους. Θὰ πάω στὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ μιλάω συνεχῶς γιὰ τὴν εὐλάβεια τὴν ὁποίαν ἔχετε.

Σεβασμιώτατε, ἅγιε ἀδελφέ,

Καμαρώνω καὶ συγχαίρω γιὰ τὸ ἐκλεκτὸ ποίμνιο ποὺ ἔχετε, ἕνα ποίμνιο ποὺ ἀγαπᾶ πολὺ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐσᾶς καὶ εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ σᾶς δίνη δύναμη γιὰ νὰ ποιμαίνετε αὐτὸν τὸν λαὸ πρὸς νομὰς σωτηρίους, στὴν πηγὴ τῆς ζωῆς. Καὶ παρακαλῶ καὶ τοὺς ἁγίους ἀδελφούς –καὶ χαίρομαι διότι σήμερα συλλειτουργῶ μὲ πολλοὺς καὶ ἐκλεκτοὺς ἁγίους Ἐπισκόπους– καὶ παρακαλῶ νὰ προσευχηθῆτε στὸν Θεό, στοὺς Ἁγίους, νὰ δίνη ὁ Θεὸς σὲ μᾶς δύναμη καὶ ἁγιασμό, γιὰ νὰ αὐξηθῇ ἡ πίστη μας καὶ ἡ ἀγάπη μᾶς πρὸς τὸν Θεὸ καὶ στὴν καρδιά μας νὰ ἀνάψη μιὰ πολὺ μεγάλη φωτιά, φωτιὰ ἀγάπης γιὰ τὸν Θεό, διότι ἔτσι θὰ ἀποκτήσουμε κι ἐμεῖς νόημα ζωῆς. Καὶ μακάρι νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἅγιοι.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα!

 

  • Προβολές: 3041