Γράφτηκε στις .

Στὴν μνήμη τοῦ π. Κωνσταντίνου Μάλαινου

π. Κωνσταντίνου Κοντογεώργου

Πρὶν λίγο καιρὸ ταξίδεψε στὴν αἰωνιότητα ἕνας ἀπὸ τοὺς παλαιότερους ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντῖνος Μάλαινος, ὁ ὁποῖος διηκόνησε τὴν τοπική μας Ἐκκλησία γιὰ περίπου 60 χρόνια, ὑπηρετῶντας ὡς ἐφημέριος τῆς θεοσώστου Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Βλασίου, ἀλλὰ γιὰ μισὸ περίπου αἰῶνα καὶ ὡς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος ὅλων τῶν Ἐνοριῶν τῆς περιοχῆς μας, ποῦ ἀνήκουν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.

Ὁ μακαριστὸς πατὴρ Κωνσταντῖνος ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν αἰφνιδίως ἀπὸ ἀνακοπὴ καρδιᾶς. Σύμπασα ἡ μικρὴ κοινωνία τοῦ τόπου μας ἀγάπησε καὶ ἔδειχνε πάντα τὴν ἀγάπη της καὶ τὸν σεβασμὸ τῆς στὸν ἀκούραστο ἐργάτη τοῦ Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου μας, στὸν ἀγαπητὸ π. Κωνσταντῖνο, ἀναγνωρίζοντας στὸ σεβάσμιο πρόσωπο καὶ τὴν ἁγνὴ καὶ ἀνιδιοτελῆ καρδιὰ τοῦ τὸν καλὸ ποιμένα. Κάτω ἀπὸ τὸ ἱερὸ Ἐπιτραχήλιό του ἔβρισκαν ἀνακούφιση καὶ παρηγοριὰ χιλιάδες πιστῶν καὶ μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἐγὼ ἀπὸ μικρὸ παιδί. Οἱ συμβουλὲς τοῦ, ἡ ἀγάπη τοῦ στὸ πρόσωπό μου καὶ ἡ ἐκτίμηση στὸ πρόσωπο τοῦ γέροντα ἱερέα πατέρα μου, π. Ἀλεξίου Καραβάνα, ἦταν γιὰ ὅλη τὴν οἰκογένειά μας μιὰ ἀπέραντη εὐλογία.

Βλέποντας καὶ παρακολουθῶντας ὁ Ἐπίσκοπος Δαμασκηνὸς ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν τὴν πορεία καὶ τὴν ἀνιδιοτελῆ προσφορὰ καὶ ἀγάπη του στὸν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, πέρα ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερη ἀγάπη ποὺ ἔτρεφε στὸ πρόσωπό του, τὸν ἐτίμησε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου γιὰ τὰ μυρωμένα χρόνια τῆς ἱερωσύνης του, τῆς αὐτοθυσίας του καὶ τῆς πνευματικῆς του προσφορᾶς.

Ὁ π. Κωνσταντῖνος ὑπῆρξε ὁμολογουμένως ἱεροπρεπής, συνεπής, ἀξιοπρεπής, εὐγενής. Ὁ λόγος του ἦταν συμβόλαιο. Ἦταν δραστήριος, θαρραλέος καὶ ζωντανὸς ἄνθρωπος. Ἀφοσιωμένος στὴν παράδοση, στὴν τάξη. Ἐξαίρετος λειτουργός, ποῦ μὲ τὴν καθαρότητα καὶ μεταλλικότητα τῆς φωνῆς του, τὴν βιωματική του σχέση, τὴν ὄντως μεγαλοπρεπῆ καὶ ἀρχοντικὴ ἐμφάνισή του, μετέδιδε πίστη, δημιουργοῦσε ἔξαρση καὶ βοηθοῦσε τοὺς ἐκκλησιαζομένους νὰ προσεύχονται καὶ νὰ δοκιμάζουν ἱερὲς ἀνατάσεις. Ὑπῆρξε ἀκούραστος λειτουργὸς καὶ φίλος τῶν ἁγίων, τοὺς ὁποίους κάθε τόσο τιμοῦσε λειτουργῶντας ἀγόγγυστα. Ὑπῆρξε ἐπίσης στενὸς συνεργάτης τοῦ Μητροπολίτη μας.

Ὡς νέος Κληρικὸς καὶ ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ "πνευματικοπαίδια" του ποὺ πῆρα πολλὰ ἀπὸ τὸν πολυφίλητο Γέροντα, σήμερα αἰσθάνθηκα τὴν ἀνάγκη νὰ γράψω τὶς λιγοστὲς ἀράδες καὶ νὰ τὶς ἀφιερώσω στὴν μνήμη του ὡς ἐλάχιστο φόρο τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης.

Πολυσέβαστε, ἀείμνηστε π. Κωνσταντῖνε, ἀγαπημένη καὶ ξεχωριστὴ μέσα μας θὰ ζῆ ἡ θύμησή σου. Ἅς εἶναι ἡ μνήμη σου αἰωνία! Ἡ ψυχή σου ἅς βρῆ καλὸν Παράδεισο!