Γράφτηκε στις .

Ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία θὰ μελετηθῇ στὶς Ἁγιογραφικὲς Συνάξεις

Τὴν Δευτέρα, 22 Ὀκτωβρίου, στὶς 6.30 τὸ ἀπόγευμα, στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στὴν Ναύπακτο, τελέσθηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη μας κ. Ἰερόθεο ὁ Ἁγιασμὸς τῆς ἐνάρξεως τῶν Ἁγιογραφικῶν Συνάξεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς Ναυπάκτου.

Στὸν Ἁγιασμὸ παραβρέθηκαν Ἱερεῖς στὶς Ἐνορίες τῶν ὁποίων πραγματοποιοῦνται Ἁγιογραφικὲς Συνάξεις, καθὼς καὶ πολλοὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποῦ συμμετέχουν σ’ αὐτές.

Μετὰ τὸν Ἁγιασμὸ ὁ ὑπεύθυνος τῶν Συνάξεων π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἀνακοίνωσε ποιὲς Συνάξεις θὰ λειτουργήσουν ἐφέτος καὶ μὲ συντομία ποιό θὰ εἶναι τὸ θέμα τους. Κατὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἔτος 2012-2013 θὰ μελετηθῇ ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὰ κεφάλαια Ε', ΣΤ' καὶ Ζ' ἀπὸ τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Μακαρισμοὺς καὶ τὴν Κυριακὴ Προσευχή, ποῦ μελετήθηκαν κατὰ τὴν περσινὴ περίοδο. Στὴν συνέχεια ἀνέφερε τὸ πῶς περιγράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τὸν εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, τὰ ἐξωτερικὰ στοιχεῖα τῆς Ὁμιλίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἀνέβηκε ὁ Χριστὸς στὸ ὅρος καὶ τὸν ἀκολούθησε ὄχλος πολύς. Κάθισε σὲ ἕνα σημεῖο καὶ συγκεντρώθηκαν γύρω του οἱ μαθητὲς Τοῦ καὶ ἄρχισε νὰ τοὺς ἀναπτύσση τὴν διδασκαλία Τοῦ. Δὲν εἶναι, δηλαδή, μιὰ ὁμιλία ποῦ ἔκανε ὁ Χριστὸς σὲ ὅλο τὸ πλῆθος ποῦ τὸν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά, καθήμενος, μόνον στοὺς μαθητὲς Τοῦ, οἱ ὁποῖοι κάθισαν κι’ αὐτοὶ γύρω Τοῦ καὶ τὸν ἄκουγαν. Τὰ εἶπε στοὺς μαθητὲς Τοῦ, ὄχι γιατί ἀφοροῦσαν μόνον αὐτούς, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ μεταφέρουν αὐτοὶ στὸν ὑπόλοιπο λαό. Μὲ αὐτὴν τὴν εἰκόνα ὁ π. Θωμᾶς κάλεσε τὸν Σεβασμιώτατο γιὰ νὰ μιλήση καὶ αὐτὸς τοὺς μαθητές του, στὰ παρόντα μέλη τῶν Ἁγιογραφικῶν Συνάξεων.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀφοῦ τόνισε ὅτι ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία εἶναι ὁ καταστατικὸς χάρτης τοῦ νέου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ Νέα Διαθήκη ποῦ ἔχει συνάψει ὁ Θεὸς μὲ τοὺς ἀνθρώπους, συνέδεσε κατόπιν τὸ ὅρος Σινᾶ μὲ τὸ «ὅρος τῶν Μακαρισμῶν», ὅπως ὀνομάσθηκε τὸ ὕψωμα ἔξω ἀπὸ τὴν Καπερναοὺμ στὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ. Ἀνέφερε τὸ πῶς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς συνδέει τὴν ὁμιλία Τοῦ μὲ τὸν Νόμο ποῦ ἔλαβε ὁ Μωϋσὴς στὸ ὅρος Σινᾶ. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ λέη: «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοὶς ἀρχαίοις.... Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν...» (5, 21-22). Εἶναι ὁ νέος διδάσκαλος, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι σὰν τοὺς παλαιούς, ποῦ ἔλεγαν «τάδε λέγει Κύριος». Αὐτὸς «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» λέει: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν». Χαρακτηριστικὸς εἶναι ὁ λόγος Τοῦ: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι» (5, 17). Δὲν καταλύει τὸν παλαιὸ Νόμο, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἁπλὰ τὸν συμπληρώνει. Τὸν τελειοποιεῖ. Δείχνει μὲ τὴν διδασκαλία Τοῦ τὴν ὁδὸ τῆς τελειότητας. Ἄλλωστε, αὐτὸς εἶναι ἡ ὁδός. Εἶπε «ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός». Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ πρώτη ὀνομασία τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἦταν Χριστιανισμός, ἀλλὰ Ὁδός, καὶ οἱ πιστοὶ ὀνομάζονταν «οἱ τῆς Ὁδοῦ».

Στὴν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ὑπογράμμισε μιὰ βασικὴ προϋπόθεση τοῦ Παλαιοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ Νέου Νόμου. Ὅταν ἔλαβε ὁριστικὰ τὸν Νόμο ὁ Μωϋσὴς καὶ τὸν ἔφερε στὸν λαὸ γραμμένο ἐπάνω στὶς πλάκες, ἔγινε θυσία καὶ μὲ τὸ αἷμα τῆς θυσίας ραντίσθηκαν οἱ πλάκες τῆς Διαθήκης. Ἔτσι σφραγίστηκε μὲ αἷμα ἡ συμφωνία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν λαὸ Τοῦ. Ὁ Νέος Νόμος ποῦ κηρύχθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ στοὺς μαθητὲς Τοῦ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς σὲ ὅλον τὸν κόσμο, σφραγίσθηκε κι’ αὐτὸς μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ στὸν Γολγοθᾶ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ αἷμα τῶν μαθητῶν Τοῦ καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, ἰδιαίτερα τῶν ἁγίων μαρτύρων.

Ὁ καθένας μας μὲ τὴν Βάπτισή του, ἀλλὰ καὶ τὴν συνειδητὴ εἴσοδό του στὴν Ἐκκλησία συνάπτει μὲ τὸν Χριστὸ μιὰ Διαθήκη, σφραγίζεται μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ αἷμα τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ ἀγῶνος τῆς προσευχῆς καὶ τῆς τηρήσεως τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.

Κλείνοντας αὐτοὺς τοὺς λόγους εὐχήθηκε δύναμη καὶ ἔμπνευση σὲ αὐτοὺς ποῦ θὰ διδάσκουν στὶς Ἁγιογραφικὲς Συνάξεις, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτοὺς ποῦ θὰ διδάσκονται.