Γράφτηκε στις .

Κύριο θέμα: Ὁ Μητροπολίτης μας στὴν Βηρυττό. Ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης

Τὴν Κυριακὴ 17 Φεβρουαρίου τελέσθηκε ἡ πρώτη Πατριαρχικὴ θεία Λειτουργία τοῦ νέου Πατριάρχη Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννου (Γιαζεζὶ) στὴν Βηρυττὸ τοῦ Λιβάνου. Εἶχε προηγηθῆ τὴν προηγούμενη Κυριακὴ ἡ ἐνθρόνισή του στὴν Δαμασκό, ποὺ εἶναι ἡ ἕδρα τοῦ Πατριαρχείου, μετὰ τὴν μεταφορά του ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια ποὺ εἶναι κατειλημμένη ἀπὸ τὴν Τουρκία. Ἐπειδὴ ἡ Συρία καὶ ἡ περιοχὴ τῆς Δαμασκοῦ βρίσκεται σὲ ἐμφύλια ἐμπόλεμη κατάσταση, γι' αὐτὸ καὶ ἡ ἐνθρόνιση στὴν Βηρυττό, ὡς ἡ πρώτη θεία Λειτουργία στὸν Λίβανο, ἔλαβε πανηγυρικὸ χαρακτῆρα μὲ τὴν συμμετοχὴ ὅλων τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Πρόεδροι Ἐκκλησιῶν ἦταν οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Κύπρου Χρυσόστομος καὶ Τσεχίας Χριστοφόρος. Τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐκπροσώπησε ὁ Μητροπολίτης Κιλκισίου κ. Ἐμμανουήλ.

Ναυπάκτου Ἱερὀθεος, Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ἰωάννης (Γιαζεζί)

Στὴν θεία αὐτὴ Λειτουργία τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας συμμετεῖχε καὶ ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἰερόθεος, προσκεκλημένος τοῦ Πατριάρχη κ. Ἰωάννου, μὲ τὸν ὁποῖον γνωρίζονταν ἀπὸ Ἀρχιμανδρῖτες, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ κ. Ἰερόθεος δίδασκε στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Λιβάνου καὶ ὁ Μακαριώτατος κ. Ἰωάννης ἦταν καθηγητὴς καὶ ἔπειτα διευθυντὴς τῆς Σχολῆς.

Στὴν θεία Λειτουργία ποὺ ἔγινε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βηρυττοῦ ἔλαβαν μέρος μόνον οἱ Πρόεδροι τῶν κατὰ τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἢ οἱ ἐκπρόσωποί τους. Ὁ νεόδμητος Ἱερὸς Ναός, ποὺ μόνον τὰ ἀραβικὰ γράμματα στὶς ἁγιογραφίες θύμιζαν ὅτι βρισκόσουν σὲ ἄλλη χώρα, πλημμύρισε ἀπὸ τὴν βυζαντινὴ μελωδία, σὲ ἀραβικὰ καὶ ἑλληνικά.

Ὅλο τὸ τυπικό, ἀπὸ τὴν χοροστασία τοὐλάχιστον τοῦ Πατριάρχου μέχρι τὴν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας ἦταν πανομοιότυπο μὲ τὸ δικό μας. Ἡ δοξολογία ἐψάλη στὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ ἀραβικά, ἕνας στίχος ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς, ἕνας στίχος ἀπὸ τὴν χορωδία, σὲ θαυμάσια μελωδία τοῦ βαρέως ἤχου. Τὰ εἰρηνικὰ ἐκφωνήθηκαν σὲ πολλὲς γλῶσσες, κυρίως ἀραβικὰ καὶ ἑλληνικά. Στὰ ἑλληνικὰ ἐψάλη ἐπίσης τὸ χερουβικὸ καὶ τὸ «Ἄξιον ἐστί».

Ὁ νέος Πατριάρχης, προσινὴς καὶ ἤρεμος, φορτωμένος θαρεὶς ἀπὸ τὰ βάσανα τοῦ συριακοῦ λαοῦ καὶ τὸν κόπο τῶν ἡμερῶν, στὸν λόγο του, τὸν δεύτερο αὐτὸν μετὰ τὴν Δαμασκό, μίλησε γιὰ τὸ θεῖο κήρυγμα, τὴν θεία Λατρεία, γιὰ τὴν βοήθεια πρὸς τὸν ἀδελφό, γιὰ τὴν ἀγάπη στὴν ποιμαντική, τὴν ἀνάπτυξη τῆς μοναχικῆς ζωῆς στὰ Μοναστήρια, γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας καὶ τὶς σχέσεις μὲ τὶς ἄλλες Χριστιανικὲς Ὁμολογίες καὶ θρησκεῖες, γιὰ τὴν κοινωνικὴ προσφορὰ κλπ.

Ἅς σημειωθῇ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὸν Λίβανο εἶναι ἡ τρίτη σὲ μέγεθος, μετὰ τοὺς Μαρωνῖτες (Χριστιανοὺς Μονοθελῆτες, οἱ ὁποῖοι εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν δικαιοδοσία τοῦ Βατικανοῦ) καὶ τοὺς Μουσουλμάνους. Μετὰ ὑπάρχουν καὶ πολλὲς ἄλλες Ὁμολογίες τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἀρχαῖες αἱρέσεις, ὅπως Συριακωβίτες, Καθολικοί, Οὐνῖτες, κ.π.ά.

Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀραβόφωνοι Ρωμηοὶ δίνουν τὸν δικό τους ἀγῶνα μέσα στὴν πανσπερμία τῶν θρησκειῶν τοῦ Λιβάνου, προβάλλοντας τὴν Ἐκκλησία τοὺς ὡς τὴν ἀρχαιότερη καὶ τὴν πιστότερη στὰ δόγματα τοῦ Χριστιανισμοῦ, γι' αὐτὸ καὶ κρατοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα στὴν λατρεία καὶ προωθοῦν ἀνασκαφὲς ποὺ δείχνουν τὴν ἀρχαιότητα τῶν ἑλληνικῶν ἐπιγραφῶν στοὺς ἀρχαίους Ναούς.

Πολλοὶ Κληρικοὶ εἶναι ἑλληνομαθείς, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ὁ νέος Πατριάρχης Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ὡς Ἀρχιμανδρίτης μετέφραζε τοὺς λόγους του ἐπίσης τότε Ἀρχιμανδρίτη π. Ἱεροθέου, νὺν Μητροπολίτου Ναυπάκτου, ὅταν δίδασκε στὴν Μπελεμέντειο Σχολὴ καὶ ἐπισκεπτόταν τὶς Ἱερὲς Μονὲς καὶ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐνορίες τοῦ Βορείου Λιβάνου καὶ τῆς Δαμασκοῦ.

Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ἰωάννης (Γιαζεζί), Ναυπάκτου Ἱερὀθεος.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔμεινε μία μόνο μέρα στὴν Βηρυτττό, τὴν Κυριακή, καὶ εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ εὐχηθῇ στὸν νέο Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος τοῦ μήνυσε ὅτι σύντομα θὰ τὰ ξαναποῦν ἀπὸ κοντά.

Τὸ βράδυ, μετὰ τὴν θεία Λειτουργία καὶ τὸ ἐπίσημο γεῦμα, στὸ ὁποῖο μίλησαν ὅλοι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἕνας παλαιὸς μαθητὴς τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ νὺν καθηγητὴς Δογματικῆς στὴν Μπελεμέντειο Σχολὴ καὶ Διάκονος τοῦ Πατριάρχη, ὁ π. Πορφύριος, ξενάγησε τὸν Σεβασμιώτατο στὴν Βηρυτττό.

Ἐπισκέφθηκαν τὸ ὑπερσύγχρονο Νοσοκομεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βηρυττοῦ, ποὺ ἀνεγέρθηκε μετὰ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο, καὶ τὴν παλαιὰ πόλη, ποὺ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἐμφυλίου ἦταν κλειστὴ γιὰ τοὺς πολῖτες. Ἐκεῖ εἴδαμε τὸν συναγωνισμὸ τῶν Μαρωνιτῶν μὲ τοὺς Μουσουλμάνους στὸ ποιός θὰ ἔχη τὸν πιὸ μεγαλόπρεπτο ναὸ καὶ τὸν πιὸ ὑψηλὸ μιναρὲ ἢ καμπαναριό. Εἴδαμε ἀκόμη τὸν ἕναν δίπλα στὸν ἄλλον τοὺς Ναοὺς τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν. Στὴν κεντρικὴ πλατεῖα, ἀπέναντι ἀπὸ τὸ κτήριο τῆς Βουλῆς τοῦ Λιβάνου καὶ τὴν θέση ποὺ βρισκόταν ἡ ἀρχαία νομικὴ σχολὴ τῆς Βηρυττοῦ βρίσκεται ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Βηρυττοῦ τῶν Ρωμηῶν. Πίσω του καὶ λίγο πλάγια ὁ Ναὸς τῶν Οὐνιτῶν. Λίγο πιὸ πίσω τὸ μικρὸ τζαμί. Λίγο πιὸ πέρα ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγή. Δίπλα στὸν Ναὸ τῶν Ὀρθοδόξων οἱ ἀνασκαφὲς τῆς ἀρχαίας Βηρυττοῦ καὶ ἔπειτα ὁ μεγάλος Ναὸς τῶν Μαρωνιτῶν καὶ τὸ νέο ἐντυπωσιακὸ τζαμὶ τῶν Μουσουλμάνων, ἀντίγραφο τοῦ μπλέ-τζαμιοῦ, ποὺ καὶ αὐτὸ εἶναι μὲ τὴν σειρά του ἀντίγραφο τῆς ἁγίας Σοφίας τῆς Πόλης.

Στὸν παλαιὸ καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Γεωργίου Βηρυττοῦ, περίμενε τὸν Σεβασμιώτατο μὲ πολλὴ χαρὰ ἕνας ἄλλος παλαιὸς μαθητής του, ὁ π. Ρωμανός, ὁ χοράρχης τοῦ Βυζαντινοῦ χοροῦ ποὺ ἔψαλε στὴν Πατριαρχικὴ θεία Λειτουργία, ὁ ὁποῖος τοῦ ὑπενθύμισε τὶς βυζαντινὲς μελωδίες ποὺ ἔψαλαν τότε στὴν Σχολή. Τὸν ξενάγησε στὸν Ἱερὸ Ναό, στὶς ὑπόγειες ἀνασκαφές, ὅπου βρέθηκαν τὰ ἀπομεινάρια τῆς ἑλληνιστικῆς περιόδου καὶ οἱ βάσεις τοῦ παλαιοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου. Ὁ π. Ρωμανὸς ἔψαλε μὲ τὴν ὡραία φωνή του ὕμνους στὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ ἀραβικά.

Ὁ Λίβανος καὶ ἡ Μέση Ἀνατολὴ γενικότερα συγκινοῦν ἰδιαιτέρως τὸν Ἕλληνα προσκυνητῆ, ἀφοῦ οἱ σχέσεις μας μὲ τὰ μέρη αὐτὰ εἶναι ἀρχαῖες, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοὐλάχιστον τῶν ἑλληνιστικῶν χρόνων, καὶ κυρίως μᾶς συνδέουν τὰ χρόνια τῆς Χριστιανικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τοῦ λεγομένου Βυζαντίου, ποὺ μᾶς καθιστοῦν πνευματικὰ ἀδέλφια μὲ τοὺς Ρωμηοὺς τῆς περιοχῆς.

Ἂν καὶ στὴν πόλη ἐπικρατὴ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ εἰρήνη, ὑπῆρχε παρουσία ὁπλισμένων στρατιωτῶν, ἴσως λόγῳ τῆς προσελεύσεως τόσων ξένων ἐπισήμων γιὰ τὸν Πατριάρχη, ἀλλὰ ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ ὄμορφη καὶ ἱστορικὴ αὐτὴ πόλη τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ζὴ «μὲ τὸ δάκτυλο στὴν σκανδάλη».

Εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ σκεπάζη τοὺς ἀδελφούς μας τοὺς Ρωημοὺς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, στὸ νὰ διατηροῦν ἀνόθευτη τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ δίνουν τὴν καλὴ μαρτυρία μέσα στὴν πανσπερμία τῶν θρησκειῶν καὶ ὁμολογιῶν.
Α.Κ.

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ