Skip to main content

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ὁ ἀείμνηστος π. Ἱερόθεος Κατσάνος

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου στὸ μνημόσυνο τοῦ π. Ἱεροθέου, τὴν 13-7-2013, ἀπομαγνητοφωνημένα.

*

π. Ἱερόθεος Κάτσανος

«...Ὁ π. Ἰερόθεος Κατσάνος ὑπῆρξε γιὰ πολλὰ χρόνια Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως καὶ ἐπέδειξε ζῆλο ἱεραποστολικὸ καὶ ἕνα ἔργο ἅγιο καὶ ἔδειξε πάρα πολὺ καλὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀναστροφή.

Ὁ μακαριστὸς π. Ἰερόθεος δὲν ἦταν ἄγνωστος σὲ μένα. Ἦταν πολὺ γνωστὸς καὶ συγγενής μου, οἱ μητέρες μας ἦταν ἐξαδέλφες. Ἐπήγαινα πολλὲς φορὲς στὸ σπίτι του, μικρὸς καθὼς ἤμουν, καὶ θυμᾶμαι πολλὰ περιστατικὰ καὶ ἐγνώριζα ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας του καὶ πολλὲς φορὲς συζητοῦσα μὲ τὴν μητέρα του, μιὰ εὐλαβεστάτη γυναῖκα. Εἴχαμε αὐτὴν τὴν συγγένεια καὶ ἀπὸ τότε παρακολουθοῦσα τὴν ζωὴ τοῦ π. Ἱεροθέου.

Καὶ πρέπει νὰ σᾶς πὼ μετὰ συγκινήσεως ὅτι ὁ θεῖος του, ὁ π. Κωνσταντῖνος Κατσάνος, ποῦ ἦταν ἐφημέριος σὲ ἐνορία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων, στὴν Περίβλεπτο, ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μὲ βάπτισε. Τὰ χέρια του τὰ εὐλογημένα μὲ πῆραν καὶ μὲ ἔβαλαν στὴν κολυμβήθρα. Σὰν προχθές, 11 τοῦ μηνὸς (Ἰουλίου), βαπτίσθηκα καὶ ἔλαβα τὸ ὄνομα τὸ χριστιανικὸ καὶ ἔγινα μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ δὲ π. Ἰερόθεος, ὅταν ἦταν μικρὸς στὸ Γυμνάσιο, ἐργαζόταν τὰ καλοκαίρια σὲ παντοπωλεῖο ποῦ εἶχε ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ὁ πατέρας μου, ὁ ὁποῖος μοῦ ἔλεγε πολλὰ γεγονότα καὶ πολλὲς ἱστορίες ἀπὸ τὴν εἰλικρίνεια τοῦ ἀνθρώπου, τὴν εὐθυκρισία καὶ ὅλη τὴν καλὴ διαγωγὴ τὴν ὁποία ἔδειξε ὡς νέος...

Τὸν θυμᾶμαι χαρακτηριστικὰ ἀπὸ νεαρὸ στρατιωτικὸ Ἱερέα στὰ Γιάννενα, Ἀρχιμανδρίτη. Ἔβγαινε στὴν Ὡραία Πύλη γιὰ νὰ ὀμιλήση καὶ μοῦ ἔκανε τεράστια ἐντύπωση ἡ νεότητά του καὶ ταυτόχρονα ἡ σεμνότητά του...

Ἐρχόταν συχνὰ στὴν Ἔδεσσα, κυρίως ὅταν πήγαινε στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ συζητοῦσε μὲ τὸν Γέροντά μου, τὸν μακαριστὸ Καλλίνικο, ὁ ὁποῖος τὸν ἀγαποῦσε πολύ...

Ἡ γνώμη τὴν ὁποίαν ἔχω γιὰ τὸν π. Ἰερόθεο εἶναι ὅτι ἦταν ἕνας ἐκλεκτὸς κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μὲ καθαρὴ συνείδηση, καθαρὴ καρδιά. Πρόσεχε πάρα πολὺ τὸν ἑαυτό του καὶ ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικά. Ἀπὸ ὁπουδήποτε καὶ ἂν πέρασε ἄφησε μνήμη ἑνὸς καλοῦ, εὐλαβοῦς καὶ εὐσεβοῦς κληρικοῦ... Εἶχε ἱεραποστολικὸ ζῆλο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ καὶ διέθετε τὰ πάντα γι’ αὐτούς.

Ὅπως τὸ ξέρουν καὶ οἱ μοναχὲς ἐδῶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἦταν ἕνας κληρικὸς ὁ ὁποῖος φοβόταν καὶ σεβόταν τὸν Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ ἐξομολογεῖτο τακτικὰ στὸν Γέροντα αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὸν ἀείμνηστο π. Ἀρσένιο Κομπούγια. Καὶ ὅταν βλέπω κληρικὸ νὰ ἔχη Πνευματικὸ Πατέρα καὶ νὰ ἐξομολογῆται, τὸν ἀγαπῶ πολύ. Θὰ μοῦ πῆτε: Δὲν εἶναι δεδομένο; Δυστυχῶς, δὲν εἶναι δεδομένο. Δὲν εἶναι δεδομένο ὁ κληρικὸς νὰ ἐναποθέτη τὶς σκέψεις του, τὰ προβλήματά του, τὶς ἀποτυχίες του, τὶς ἁμαρτίες του, τὰ σχέδιά του σὲ ἕναν σοφὸ Γέροντα καὶ νὰ λαμβάνη καθοδήγηση ἀπὸ αὐτόν. Ἕνας κληρικὸς ποῦ ἔχει τέτοια ἐπικοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, ποῦ δὲν θεωρεῖ ὅτι γνωρίζει τὰ πάντα, αὐτὸς ὁ κληρικὸς ἔχει φόβο Θεοῦ καὶ καταξιώνεται στὴν διακονία του...

Ἕνα μεγάλο προσὸν τὸ ὁποῖο εἶχε ὁ ἀείμνηστος καὶ μακαριστὸς π. Ἰερόθεος, ἦταν τὸ ἐκκλησιαστικό του φρόνημα. Ἀγαποῦσε τὴν Ἐκκλησία, σεβόταν τὸν Ἐπίσκοπο σὲ ἀπόλυτο βαθμό. Ἔχω συγκεκριμένα γεγονότα γιὰ νὰ τὸ λέγω αὐτό.

Ὅταν στὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ποῦ εἶχε ἀμνησία, πήγαμε μὲ τὸν π. Ἀρσένιο καὶ τὸν π. Ἀθανάσιο νὰ τὸν ἐπισκεφθοῦμε στὰ Γιάννενα, ἤμουν ἤδη Μητροπολίτης ἐδῶ. Μᾶς ἀνεγνώρισε, δὲν καταλάβαινε πολλὰ πράγματα, ἀλλὰ σὲ μιὰ στιγμὴ ἐκεῖ ποῦ μιλούσαμε, λέει: Πατέρες, μὲ συγχωρεῖτε θὰ σᾶς ἀφήσω λιγάκι γιατί μὲ ζητάει ὁ Σεβασμιώτατος. Τοῦ ἔμεινε αὐτὴ ἡ αἴσθηση, ὅτι τὸν ζητᾶ ὁ Σεβασμιώτατος. Εἶχε κοιμηθῇ ὁ Δαμασκηνός, ἀλλὰ τοῦ ἔμεινε μέσα αὐτὸς ὁ σεβασμός, ἡ ἀγάπη ὅτι κάτι τὸν θέλει ὁ Δαμασκηνός.

Μοῦ ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς μου Καλλίνικος: Εἶναι ἐκλεκτὸς κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τὸ ὅτι ἦταν ἐκλεκτὸς κληρικὸς καὶ ἐργάσθηκε μὲ ζῆλο καὶ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, φαίνεται ἀπὸ τὸ παρὸν μνημόσυνο, τὸ ὁποῖο τὰ πνευματικά του παιδιὰ θέλησαν νὰ τὸ κάνουν, ἐνῷ ἔχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του... Εἶναι σημαντικὸ νὰ περνάη ἕνας κληρικὸς ἀπὸ ἕναν τόπο καὶ νὰ ἀφήνη ἰσχυρὰ μνήμη καλοῦ καγαθοῦ, ἰσχυρὰ μνήμη ἀνθρώπου ἀγαπητοῦ, ποῦ ἀγαπᾶ τὸν Θεό, ποῦ σέβεται τὰ ἱερὰ ἐκκλησιαστικὰ θέσμια καὶ τὶς παραδόσεις, ἀνθρώπου μὲ καθαρὴ καρδιά, μὲ ζῆλο, μὲ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἐπαναλαμβάνω ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει ταπείνωση καὶ εὐλάβεια. Καὶ ξέρω πῶς ἀντιμετώπισε τὶς διάφορες δυσκολίες καὶ τὰ διάφορα προβλήματα ποῦ εἶχε ὡς Πρωτοσύγκελλος, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Ἐπισκόπου, ἀπὸ τὴν πλευρὰ μερικῶν ἀνθρώπων, τῶν λαϊκῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ μερικῶν κληρικῶν. Τὰ γνωρίζω πάρα πολὺ καλά!

Ἡ θέση τοῦ Πρωτοσυγκέλλου εἶναι μιὰ πολὺ δύσκολη θέση. Γιατί πρέπει νὰ κρατᾶ ἰσορροπίες, νὰ ἔχη σεβασμὸ στὸν Ἐπίσκοπο, διάκριση καὶ ὑπομονή. Καὶ ἐκεῖνος ἦταν ἕνας τέτοιος ἀγαθός, καλὸς κληρικός, σεβόταν τοὺς πάντας καὶ ὑπέμενε, δὲν μιλοῦσε καὶ μόνον ἄνοιγε τὴν καρδιὰ τοῦ πολλὲς φορὲς καὶ τὰ μάτια του, τὰ δάκρυά του, στὸν Πνευματικὸ Πατέρα του, ὅπως μοῦ ἔλεγε πολλὲς φορὲς ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Ἀρσένιος.

Θέλω νὰ συγχαρῶ τὰ πνευματικά του παιδιά, τὰ ὁποία διατηροῦν αὐτὴν τὴν μνήμη τοῦ καλοῦ κληρικοῦ. Ἐγὼ τοὐλάχιστον ὅπου πάω ἀκούω τὰ καλύτερα λόγια γι' αὐτόν. Δὲν ἄκουσα κανέναν νὰ μοῦ πὴ κάτι ἐναντίον του. Νὰ μοῦ πή: Ξέρετε ἔκανε καὶ ἐκεῖνο. Ὅλοι λένε καλὰ λόγια. Καὶ εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ νὰ περνάη κανεὶς ἀπὸ ἕναν τόπο καὶ νὰ ἀφήνη ἀγαθὴ μνήμη καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ λένε καλὰ λόγια γιὰ ἐκεῖνον.

Θέλω νὰ σᾶς συγχαρῶ, λοιπόν, γιὰ αὐτὴν τὴν ἀγάπη ποῦ ἔχετε στὸν π. Ἰερόθεο καὶ γενικότερα στὴν Ἐκκλησία καὶ σὲ κάθε καλὸ κληρικὸ καὶ νὰ εὐχηθῶ ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύση ἐν σκηναῖς δικαίων. Δὲν ἔγινε Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης, ἀλλὰ αὐτὰ ἔρχονται καὶ παρέρχονται, αὐτὲς εἶναι διακονίες μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φύγη ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν, τότε ὁ Θεὸς δὲν ὑπολογίζει ἂν ἦταν Μητροπολίτης, ἂν ἦταν Ἱερέας, ἂν ἦταν καθηγητής, ἂν ἦταν... βλέπει τὴν καρδιά του καὶ μετὰ ἀνατρέπονται ὅλα. Στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ ἀνατραποῦν ὅλες οἱ τάξεις καὶ οἱ κατηγορίες. Θὰ δοῦμε, δηλαδή, ἀνθρώπους μεγαλοσχήμονες, οἱ ὁποῖοι στὸν κόσμον αὐτὸν ἐνδεχομένως μὲ τὴν πονηρία τους νὰ ἐκμεταλλεύονταν τὸν λαὸ καὶ νὰ παρουσιάζονταν μεγάλοι καὶ τρανοί, ἐκεῖ νὰ τρέμουν, ὅπως περιγράφεται στὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ θὰ δοῦμε ἁπλοὺς καὶ ταπεινοὺς καὶ περιφρονημένους ἀνθρώπους ἐδῶ στὴν γῆ, ἐκεῖ νὰ εἶναι οἱ εὐλογημένοι τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἄλλη ζωὴ γίνεται ἀνατροπὴ τῶν πραγμάτων καὶ ἀδικίες ποῦ γίνονται ἐδῶ τὶς ἀποκαθιστᾶ ὁ Θεὸς μὲ τὸν καλύτερο τρόπο.

Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύση τὴν ψυχή του ἐν σκηναῖς δικαίων».

  • Προβολές: 5011