Ἐπίκαιροι Σχολιασμοί: Προβλήματα Σύγχρονης Ἁντιχριστολογίας

Πρωτοπρεσβύτερου Θωμᾶ Βαμβίνη

Ἡ συνθήκη Σένγκεν, οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί τά κηρύγματα περί Ἀντιχρίστου, τοῦ ὁποίου ὁ ἀριθμός λέγεται ὅτι βρίσκεται στούς κωδικούς του γραμμωτοῦ συστήματος, ἀποτελοῦν ἕναν ἰσχυρό πειρασμό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ὀρθόδοξος λαός συμπνίγεται ἀπό τόν τρόμο τῶν μελλόντων δεινῶν καί τόν κίνδυνο ἀπώλειας τῆς χάριτος τοῦ Χρίσματος. Τίθενται ἐνώπιόν του δύο δυνατότητες. Ἤ νά λάβη τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου μέ συνέπεια τήν αἰώνια καταδίκη ἤ νά μή τό δεχθῆ μέ συνέπεια νά ὑποφέρη, γιατί θά ἀδυνατή νά πουλήση καί νά ἀγοράση. Ὅπως εἶναι φυσικό το δίλημμα αὐτό δημιουργεῖ ἄγχος καί ἀγωνιώδη μέριμνα γιά τό μέλλον. Σέ ὁρισμένες περιπτώσεις αὐτό τό ἄγχος παίρνει τήν μορφή πανικοῦ ἤ ἀκόμη ὁδηγεῖ σέ οἰκονομικούς σχεδιασμούς γιά τό μέλλον, ὥστε νά ἀντιμετωπισθοῦν τά δύσκολα χρόνια του Ἀντιχρίστου. Μέ τίς προϋποθέσεις αὐτές ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ παίρνει καί πολιτική χροιά. Ἔτσι, ὁ ἀγώνας προσανατολίζεται στό νά πιεστῆ ἡ πολιτεία, ὥστε νά μή δημιουργήση εὐνοϊκές συνθῆκες γιά τήν κυριαρχία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἡ προστασία τοῦ λαοῦ ἀπό κάθε ἐξωτερική ἐπιβουλή, εἴτε εἶναι στρατιωτική, εἴτε οἰκονομική, εἴτε πνευματική εἶναι καθῆκον κάθε ὑπεύθυνης πολιτικῆς ἐξουσίας. Ἰδιαίτερα, ὅταν ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ λαοῦ εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὀφείλει ἡ πολιτεία νά συντονίζεται μέ τίς εὐαισθησίες καί τήν πίστη τοῦ λαοῦ. Πρέπει νά ἐπισημανθῆ, ὅμως, – μιά καί ὁ περισσότερος λόγος γίνεται γιά τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου – ὅτι ἡ ἄρνηση ἤ ἡ ἀποδοχή της δέν εἶναι ὑπόθεση ἐθνικῆς πολιτικῆς. Ἡ πολιτική ἐξουσία δέν μπορεῖ νά ὑποκαταστήση τήν εὐθύνη τοῦ προσώπου. Ἐπιπλέον, τό σύγχρονο Ἑλληνικό Κράτος, ὡς μέλος τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, ὁδηγεῖται σέ μιά σταδιακή κατάργηση τῶν συνόρων, ὁπότε δέν πρέπει νά ἐλπίζουμε ὅτι θά τά κλείση γιά τόν Ἀντίχριστο. Ἡ ἀποδοχή ἤ ἡ ἀπόρριψη τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι θέμα προσωπικῆς ἐπιλογῆς καί εὐθύνης, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ οἰκείωση τοῦ Χριστοῦ δέν προσφέρεται ἀπό καμμιά κρατική ἤ ἀκόμη καί ἐκκλησιαστική ἡγεσία χωρίς τόν προσωπικό ἐλεύθερο ἀγώνα τοῦ πιστοῦ. Ὁ Χριστός δέν σώζει ἀναγκαστικά, γι’ αὐτό καί ὁ Ἀντίχριστος δέν μπορεῖ νά μᾶς κατακυριεύση χωρίς νά τοῦ δώσουμε ἐμεῖς τήν δυνατότητα. Οἱ εὐνοϊκότερες ἐξωτερικές συνθῆκες δέν μποροῦν νά μᾶς κάνουν πιστούς Χριστιανούς, ὅπως καί οἱ πιό δυσμενεῖς δέν μποροῦν νά μᾶς κάνουν ὑποχείρια του Ἀντιχρίστου. Ἀρκεῖ νά μήν ἀρνηθοῦμε τήν πίστη στόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό καί ἀποκοποῦμε, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας, ἀπό τήν Χάρη Του. Ὁ Χριστός μᾶς θέλει ἀπείρως περισσότερο ἀπό ὅ,τι ὁ Ἀντίχριστος.

Ἡ ἀντιχριστολογία τῶν ἡμερῶν μᾶς θέτει πολλά προβλήματα πού ἀπαιτοῦν ὑπεύθυνη, ἐπιστημονική καί θεολογική ἀπάντηση. Θέμα ἐπιστημονικῆς ἐξακρίβωσης εἶναι τό ἄν, πράγματι, ὁ ἀριθμός 666 ἀποτελεῖ τήν βάση τοῦ γραμμωτοῦ συστήματος, λόγω του ὅτι ἀκούγονται ἀντικρουόμενες ἀπόψεις. Θέμα θεολογικῆς γνωμοδοτήσεως εἶναι τό ἄν ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ἐπικίνδυνος πρίν ἀποκαλυφθεῖ τό ὄνομα καί τό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως ἐπίσης, ἄν ἡ ἀποδοχή ἀριθμοῦ ταυτότητας μέ βάση τό 666 θά ἀποτελῆ σφράγιση ἀπό τόν Ἀντίχριστο, στήν περίπτωση πού δέν θά ἀπαιτῆται ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί προσκύνηση τοῦ Ἀντιχρίστου.

Εἶναι γνωστό ὅτι ἔχει συσταθῆ ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπιτροπή ἀπό Ἀρχιερεῖς καί Καθηγητές Θεολογικῶν Σχολῶν, ἡ ὁποία ἐξετάζει μέ θεολογική εὐαισθησία καί ποιμαντική εὐθύνη ὅλες τίς πλευρές καί τίς λεπτομέρειες τῶν θεμάτων πού προέκυψαν. Θά βγάλη πορίσματα καί μέ βάση αὐτά ἡ Ἐκκλησία θά ἐνημερώση καί θά καθοδηγήση τόν λαό. Ὁ λαός πρέπει νά ἔχη ἐμπιστοσύνη στή Ἐκκλησία καί τούς Ποιμένες της καί νά ζῆ “ἤρεμον καί ἠσύχιον βίον ἐν πάση εὐσεβεία καί σεμνότητι”. Ἡ ταραχή δέν συμβιβάζεται μέ τήν πίστη στήν παντοδυναμία τοῦ ἔνσαρκου Θεοῦ τῆς ἀγάπης, ὁ ὁποῖος θά “ἀναλώση” τόν ἄνομο “τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτού”.