Γράφτηκε στις .

Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Θά σᾶς μαρτυρήσω ὅλους στόν Θεό»

Ὁ Χριστός εἶχε μεγάλη ἐπικοινωνία μέ τά παιδιά, τά ἀγαποῦσε, τά ἀγκάλιαζε, προέτρεπε τούς μαθητές του νά ἀφήνουν τά παιδιά νά ἔρχωνται κοντά Του, δίδασκε τούς ἀκροατές Του νά γίνουν σάν τά παιδιά γιά νά σωθοῦν, ἔκανε θαύματα σέ αὐτά καί πολλά ἄλλα. Ἔβλεπε στά παιδιά τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους, τήν ἁγνότητα τῶν αἰσθημάτων τους, τήν εἰλικρίνεια τῶν λόγων τους, τήν ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ, τήν ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης τους.  Καί ἐκεῖνα ἀνταπέδωσαν αὐτήν τήν ἀγάπη στόν Χριστό, ὥστε κατά τήν εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα τόν ἐπευφημοῦσαν στόν Ναό κράζοντα: «Ὠσαννά τῷ υἱῷ Δαυίδ». Καί στήν ἀγανάκτηση τῶν ἀρχιερέων καί γραμματέων ὁ Χριστός ὑπενθύμισε τό ψαλμικό: «ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον» (Ματθ. κα΄, 16).

Αὐτά θυμήθηκα ὅταν διάβασα στό διαδίκτυο τόν λόγο ἑνός τρίχρονου (3 ἐτῶν) παιδιοῦ ἀπό τήν Συρία πού εἶπε λίγο πρίν ξεψυχήσει. Τραυματίσθηκε θανάσιμα καί λίγα λεπτά πρίν ἀφήσει τήν τελευταία του πνοή εἶπε μέ δάκρυα στά μάτια του, στό Νοσοκομεῖο πού τό εἶχαν διακομίσει: «Θά σᾶς μαρτυρήσω ὅλους στόν Θεό... Θά τοῦ τά πῶ ὅλα...».

Τί φοβερός, ἀληθινός, εἰλικρινής λόγος! Σπάζει καρδιές, εἶναι ἕνα μαστίγιο ἐναντίον τῆς σκληρῆς καί ἀνάλγητης κοινωνίας μας.

Ἔζησε μόνον τρία (3) χρόνια πάνω στήν γῆ, τήν ὁποία δημιούργησε ὁ Θεός νά εἶναι «καλή λίαν» καί αἰσθάνθηκε τό ἀφιλόξενό της. Δέν φταίει ἡ γῆ, ἡ ἄψυχη φύση, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος, πού ἐπαναστάτησε στόν Θεό καί τήν μολύνει διαρκῶς. Δέν πρόλαβε αὐτό τό παιδάκι νά χαρῆ τήν δημιουργία τοῦ Θεοῦ, νά δημιουργήση καί τό ἴδιο κάτι σέ αὐτόν τόν κόσμο πού ἦλθε.  Ἀλήθεια, πότε πρόλαβε νά δῆ τό μῖσος καί τήν κακία τῶν ἀνθρώπων; Δυστυχῶς, στό μικρό διάστημα τῆς ζωῆς του γνώρισε συμπυκνωμένα τά μεγάλα πάθη τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπολογίζουν τίποτε καί καταστρέφουν τά πάντα! Φθάνει μιά στιγμή γιά νά γνωρίση κανείς τήν αἰώνια ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τό αἰώνιο μῖσος τοῦ πονηροῦ, μέσα ἀπό τά ὄργανά του.

Καί μόλις πέθανε αὐτό τό μικρό παιδάκι ἀσφαλῶς, «μαρτύρησε ὅλους στόν Θεό», μέ ὀνόματα καί διευθύνσεις γιά τόν ὄλεθρο πού σκορποῦν. Καί τά «εἶπε ὅλα στόν Θεό» γιά τό πόσο πόνεσε τόν λίγο καιρό πού ἔζησε, γιά τό ἄλγος στό σῶμα καί τήν ψυχή. Καί οἱ ἀναστεναγμοί τοῦ μικροῦ αὐτοῦ παιδιοῦ ἑνώθηκαν μέ τούς στεναγμούς ὅλων τῶν ἀδικουμένων, ὅπως γράφει ἡ Ἀποκάλυψη: «ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;» (Ἀπ. στ΄, 10).

Παιδάκι μου, «μαρτύρησέ» τους, φανέρωσέ τους ὅλους στόν Θεό, αὐτούς πού ἀσελγοῦν πάνω στήν δημιουργία Του, πέστα ὅλα στόν Θεό. Ἄλλωστε, Αὐτός γνωρίζει τά σχέδιά τους, τούς τρόπους πού χρησιμοποιοῦν γιά νά τά ἐφαρμόσουν, καί τά ἐγκλήματα πού πραγματοποιοῦν. Πέστα ὅμως καί ἐσύ γιατί Αὐτός ἀγαπᾶ τά παιδιά καί δέχεται τόν πόνο τους.

Ἄν ἀκούγαμε αὐτήν τήν πονεμένη φωνή τοῦ τρίχρονου παιδιοῦ τῆς Συρίας, ἀλλά καί ὅλων τῶν παιδιῶν πού κακοποιοῦνται, βασανίζονται, βιάζονται, σκοτώνονται θά ἤμασταν καλύτεροι. Κάποτε, ὅμως, ὅλα θά ἀποκαλυφθοῦν καί θά καταλάβουμε ὅτι ὁ Θεός τά ἤξερε ὅλα, ἀλλά καί ἄκουγε τόν πόνο τῶν ἀδικουμένων, πονεμένων παιδιῶν του!
Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ