Skip to main content

Γεγονός καὶ Σχόλιο: «Οἱ κωμικοί εἶναι ψυχωτικοί»

Ὑπάρχουν μερικοί ἄνθρωποι πού διαθέτουν χιοῦμορ, χαριτολόγημα, τό ὁποῖο γίνεται μέ ἀφήγηση ἀνεκδότων, καί γενικά ἔχουν τήν ἱκανότητα νά προκαλοῦν γέλιο στούς ἄλλους.

Ἡ ψυχανάλυση θεωρεῖ ὅτι τό χιοῦμορ εἶναι ἕνας μηχανισμός ἄμυνας μέ τόν ὁποῖο ἐκδηλώνεται ἡ ἐπιθετικότητα πρός τούς ἄλλους καί μέ τό ὁποῖο λέγονται δύσκολα πράγματα μέ ἕναν τρόπο πού γίνεται κοινωνικά ἀποδεκτός. Τό χιοῦμορ ὑπάρχει στά ἀνέκδοτα, τά ἀστεῖα, τήν εἰρωνεία καί τήν σάτιρα (Νίκος Παπαδόπουλος).

Πρόσφατα, στό περιοδικό British Journal of Psychiatry δημοσιεύθηκε μιά ἔρευνα πού βασίσθηκε σέ ἀνάλυση 532 κωμικῶν ἀπό τήν Βρετανία, τίς ΗΠΑ καί τήν Αὐστραλία, ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀπαντήσεων σέ σχετικά ἐρωτηματολόγια. Ἡ ἔρευνα αὐτή ἀπέδειξε ὅτι «οἱ κωμικοί εἶναι ψυχωτικοί».

Διαπιστώθηκε ὅτι «τό ταλέντο τοῦ διασκεδαστῆ πού διαθέτουν οἱ κωμικοί βασίζεται στίς ἀσυνήθιστες προσωπικότητές τους, ἀλλά καί στήν ἐπίδειξη αὐτῶν πού οἱ ἐρευνητές ἀποκαλοῦν "ὑψηλά ἐπίπεδα ψυχωσικῶν χαρακτηριστικῶν". Σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς, ἡ ἔρευνά τους ἀποδεικνύει, ἐν μέρει τουλάχιστον, ὅτι ὑπάρχει σχέση πού νά συνδέη τήν παραφροσύνη καί τή δημιουργικότητα».

Ὁ Καθηγητής Γκόρντον Κλάριτζ τοῦ τμήματος πειραματικῆς ψυχολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀξφόρδης παρατηρεῖ: «Τά δημιουργικά στοιχεῖα πού ἀπαιτοῦνται γιά τήν παραγωγή χιοῦμορ εἶναι παρόμοια μέ αὐτά τά γνωσιακά χαρακτηριστικά ἀνθρώπων πού πάσχουν ἀπό ψύχωση, δηλαδή ἀπό σχιζοφρένεια ἤ διπολική διαταραχή».

Βέβαια, παρατηρεῖται ἀπό τόν ἴδιο ὅτι ἄν καί ἡ σχιζοφρένεια μπορεῖ νά σκοτώνη τό χιοῦμορ, ὅμως σέ μιά ἠπιότερη μορφή «ἐπιτρέπει τή διασύνδεση πραγμάτων πού ἐκ πρώτης δέν ἔχουν σχέση, ἀλλά καί τήν πιό ἀντισυμβατική σκέψη». Γενικά, ἡ ἔρευνα αὐτή ἀπέδειξε ὅτι ἡ μανία πού εἶναι χαρακτηριστικό τῆς διπολικῆς διαταραχῆς «εἶναι ἕνα ἀπό τά βασικότερα χαρακτηριστικά τῶν κωμικῶν ἠθοποιῶν» (Καθημερινή 17-1-2014).

Παρόμοιες ἔρευνες γίνονται σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν κάποιο πρόβλημα καί καταφεύγουν σέ γιατρούς ἤ σέ ὁμάδες ἀνθρώπων πού συνήθως δέν ἔχουν σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, ὁπότε τά πορίσματα προέρχονται ἀπό ψυχολογικά προβληματικούς ἀνθρώπους.

Συνήθως, ὅταν ὁ Χριστιανός διαθέτη μιά ἐσωτερική ἐλευθερία, διότι ἔχει ὑποστῆ τήν ἀπεξάρτηση ἀπό τά πάθη, ὅταν καθαρίζη τόν ἐσωτερικό του κόσμου, τήν καρδιά του, τότε εἶναι εὐχάριστος στούς ἄλλους, χωρίς νά χάνη τήν ἐσωτερικότητά του, καθώς ἐπίσης χρησιμοποιεῖ τό χιοῦμορ. Ἔχω συναντήσει ἁγιορεῖτες μοναχούς, πού ὡς φυσικοί ἄνθρωποι, δέν εἶναι βλοσυροί, δέν εἶναι σοβαροί, ἀλλά εὐχάριστοι, χωρίς ὅμως νά προκαλοῦν, νά εἰρωνεύωνται, νά προσβάλλουν.

Ἔτσι, ἄλλο εἶναι τό χιοῦμορ τῶν ἁγίων, πού δημιουργεῖ μιά καλή κατάσταση καί ἐμπνέει, καί ἄλλο τό χιοῦμορ τῶν κωμικῶν πού ἐξασκοῦν ἐπάγγελμα καί προσπαθοῦν ἐπιμελῶς νά ὑποδυθοῦν ἀντίθετους καί διαφορετικούς ρόλους, καί νά καυτηριάσουν καί νά κρίνουν τήν κοινωνία. Τέτοιες καταστάσεις ὑποκρύπτουν μιά «διπολική προσωπικότητα» καί σέ τέτοιους κωμικούς πού σκορποῦν τό γέλιο ὑποκρύπτεται ἡ μανία καί ἡ κατάθλιψη. Φοβερό πράγμα νά κάνη κανείς τόν κωμικό, νά προκαλῆ τό γέλιο στούς ἄλλους, καί ὁ ἴδιος νά εἶναι μιά τραγική προσωπικότητα. Ὁπότε ἀπαιτεῖται νά γίνη ἡ ἑνοποίηση τοῦ «εἶναι» καί τοῦ «φαίνεσθαι», πράγμα πού εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς ὀρθοδόξου ἡσυχαστικῆς παράδοσης καί γενικότερα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 3548