Γράφτηκε στις .

Οἱ κατ’ ἐξοχήν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ

Στά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς παρουσιάζονται ἕνδεκα ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀπό τίς ὁποῖες οἱ δέκα ἔγιναν στό διάστημα μεταξύ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Ἀναλήψεως καί μία μετά τήν Πεντηκοστή. ...

Προφανῶς ὑπῆρξαν καί ἄλλες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «οἷς καί παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν αὐτόν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καί λέγων τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. α΄, 3). Εἶναι φυσικό αὐτό νά γινόταν γιατί, ἀφ’ ἑνός μέν ἤθελε νά τούς παρηγορήση, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τούς προετοιμάση γιά τήν Ἀνάληψή Του, ἀλλά καί τήν ἔλευση τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

...

Οἱ ἐμφανίσεις αὐτές τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἀναφέρονται μέσα στήν Καινή Διαθήκη. Ὡστόσο, ὑπάρχουν καί ἄλλοι πολλοί ἅγιοι πού ἀξιώθηκαν τῆς θεωρίας τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ἄλλωστε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού εἶναι τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, προσφέρει τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ἀναφερόμενος στήν προσευχή «ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον», διδάσκει ὅτι δέν ἀναφερόμαστε στήν Ἀνάσταση πού εἶδαν οἱ Μαθητές, δηλαδή δέν πρόκειται μόνο γιά μιά ἱστορική ἀναφορά, ἀλλά γιά τήν Ἀνάσταση ἤ μᾶλλον τόν Ἀναστάντα Χριστό πού Τόν βλέπουμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Δέν λέμε «ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστευσάμενοι», ἀλλά «θεασάμενοι». Βέβαια, ὑπάρχουν πολλοί πού πιστεύουν στήν Ἀνάσταση, ἀλλά ὑπάρχουν καί ἄλλοι, ἔστω ὀλίγοι, πού βλέπουν καί κάθε ὥρα τόν Ἀναστάντα Χριστό λαμπροφοροῦντα καί ἀπαστράπτοντα «τάς τῆς ἀφθαρσίας καί Θεότητος ἀστραπάς». Γιατί, πραγματικά, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «ἡ ἡμετέρα ὑπάρχει ἀνάστασις, τῶν κάτω κειμένων».

Ἔτσι, ἄλλοι εἶναι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ «ἐξ ἀκοῆς» καί ἄλλοι εἶναι μάρτυρες «ἀπό θέας». Οἱ τελευταῖοι εἶναι οἱ κατ’ ἐξοχήν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Δεσποτικές Ἑορτές)

ΧΩΡΙΟ