Κύριο Θέμα: Κατήχηση – Θρησκευτικά

Τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ παραπλάνηση πού ἐπιχειρεῖται

Ὁ μήνας Σεπτέμβριος σηματοδοτεῖ τήν νέα χρονιά –ἐκκλησιαστική, σχολική κλπ.– καί ὡς εἴθισται ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων –«ἐκ Θεοῦ ἄρξασθε»– εἶναι μήνας ἁγιασμῶν πολλῶν δραστηριοτήτων, κυρίως μαθητικῶν.

Μετά τόν ἁγιασμό στά Σχολεῖα τῆς πόλεως (βλ. Ἁγιασμός ἔναρξης μαθημάτων στά Γυμνάσια-Λύκεια τῆς Ναυπάκτου), ἀκολούθησε γιά τήν Μητρόπολή μας καί ὁ ἁγιασμός τῆς ἔναρξης τῶν Κατηχητικῶν καί τῶν ἐν γένει δραστηριοτήτων τῆς νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ναυπάκτου. Τόν ἁγιασμό τέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος τήν Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στό Νεανικό Πνευματικό Κέντρο τῆς Μητροπόλεως, παρουσίᾳ τῶν Ἐφημερίων, κατηχητῶν, δασκάλων, γονέων καί βεβαίως τῶν παιδιῶν, καί ἔψαλαν μαθητές τῆς Βυζαντινῆς Σχολῆς τῆς Μητροπόλεώς μας.

Στήν εἰσαγωγική του ὁμιλία ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπόλεως π. Καλλίνικος Γεωργᾶτος ἀναφερόμενος στόν χαρακτήρα τῆς κατηχήσεως εἶπε: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιά μητέρα, μέ μεγάλη καί πλατειά ἀγκαλιά. Εἶναι μιά ἡρωΐδα πού χύνει τό αἷμα της ἄφοβα καί χωρίς πάθος. Εἶναι μιά ἀστείρευτη πηγή γνώσεων γιά τά ὁρατά καί τά ἀόρατα. Εἶναι παιδαγωγός στήν ζωή τῆς ἁγιότητος. Εἶναι ἡ ἀπλανής, εἰλικρινής, ἀψευδής φύλακας τῆς ἀλήθειας γιά ὅλα τά θέματα. Εἶναι ἡ ὁλοκληρωμένη μητέρα πού δίνει στά παιδιά της ὅλα ὅσα χρειάζονται καί λέει τήν ἀλήθεια γιά ὅλα τά πράγματα καί δέν κρύβει τίποτε, οὔτε ἀποσιωπᾶ κάτι οὔτε ἀπομονώνει οὔτε αὐτονομεῖ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας καί κοινωνία θεώσεως. Εἶναι ὁ Χριστός, ἡ Παναγία Μητέρα Του, οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ. Σέ αὐτήν τήν κοινωνία καλούμαστε καί ἐμεῖς. Σέ αὐτήν τήν κοινωνία εἰσάγουμε καί τά παιδιά μας».

Καί στήν συνέχεια, ἀφοῦ παρουσίασε τίς διάφορες δραστηριότητες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τῶν Ἐνοριῶν, συνόψισε: «Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία, ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, αὐτά προσπαθεῖ νά καλλιεργήση: τήν κατήχηση –δηλαδή τήν ἔνταξη– στήν ὅλη ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τίς ἐκκλησιαστικές τέχνες, τήν ἱστορική μνήμη, τήν θεολογική γνώση καί κρίση, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία τῶν μαθητῶν. Ἀκόμη, μουσική, χορωδία, μαθήματα ἀρχαίων, ἐνισχυτική διδασκαλία, θεατρική ὁμάδα, πρωταθλήματα - κατασκηνωτικές συναντήσεις, διαγωνισμούς μαθητικούς, ἐκδρομές, ...».

Ἀναφέρθηκε ἐπίσης στήν ἀναγόρευση τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπό τό Τμῆμα Ἰατρικῆς Ἰωαννίνων σέ ἐπίτιμο διδάκτορα ὡς παράδειγμα συνδυασμοῦ θεολογικῆς καί θύραθεν παιδείας καί συνεργασίας θεολογίας καί ἐπιστήμης, καί τέλος εὐχαρίστησε ὅλους τούς συντελεστές τῆς κατήχησης, τούς γονεῖς καί τά παιδιά.

*

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος στήν ὁμιλία του, ἀφοῦ ἐπεσήμανε τίς διαφορές τοῦ περιεχομένου τῆς Κατήχησης τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί στόν θόρυβο πού ἔχει δημιουργηθεῖ, τόν ὁποῖον θεωρεῖ παραπλάνηση.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στίς εἰσηγήσεις του στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, οἱ ὁποῖες ἦταν τεκμηριωμένες καί στηρίζονταν σέ ἐπιστημονικά δεδομένα καί διδακτορικές διατριβές, καί τίς ὁμόφωνες ἀποφάσεις πού ἐλήφθησαν ἀπό τήν Ἱεραρχία. Ἐπικέντρωσε τόν λόγο του κυρίως στό ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὅπως γίνεται στά Σχολεῖα τῆς Πατρίδος μας «εἶναι γνωσιολογικό, πολιτισμικό, μέ θρησκειολογική ἀναφορά». Ἐνῶ ἀντίθετα «τό προτεινόμενο Πρόγραμμα εἶναι περισσότερο διαθρησκειακό καί μερικοί τό χαρακτηρίζουν καί συγκρητιστικό». Ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων γνωρίζει τήν Ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλά ἐνημερώθηκε καί προσωπικά ἀπό ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας προήδρευε ὁ Σεβασμιώτατος πού τόν ἐπισκέφθηκε καί ἐξέθεσε λεπτομερῶς τίς ἀπόψεις αὐτές τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, θεωρεῖται τοὐλάχιστον παραπλάνηση τό νά ἐπιμένουν ὁρισμένοι νά ὀνομάζουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὅπως γίνεται σήμερα «ὁμολογιακό καί κατηχητικό», καί ἄρα ὑπάρχει ἀνάγκη δῆθεν νά γίνη θρησκειολογικό. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τό μάθημα εἶναι ἤδη θρησκειολογικό καί ἡ προσπάθεια πού γίνεται ἀπό τό Ὑπουργεῖο εἶναι νά γίνη διαθρησκειακό καί ὁρισμένοι τό χαρακτηρίζουν καί συγκρητιστικό. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά διδάσκωνται τά παιδιά συγχρόνως πολλές ξένες παραδόσεις ἀπό τό Δημοτικό Σχολεῖο, πρίν κἄν γνωρίσουν τήν δική τους πολιτιστική παράδοση. Εἶναι σάν νά μαθαίνουν οἱ μαθητές πολλές γλῶσσες συγχρόνως πρίν μάθουν τήν δική τους γλώσσα.

Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, οὔτε θέλει οὔτε προσπαθεῖ νά παραδώση τήν κατήχησή της στά χέρια τρίτων, ἀλλά ἐπιθυμεῖ τόν σεβασμό τῆς Παραδόσεως τῆς Πατρίδος μας καί τήν εἰλικρινῆ συνεργασία μέ τήν Πολιτεία γιά τό καλό τῆς Πατρίδος καί τοῦ ἀνθρώπου.

*

Οἱ πρόσφατες μονομερεῖς ἐνέργειες τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων στήν ἀλλαγή τοῦ προγράμματος Θρησκευτικῶν προκάλεσαν ὄχι μόνον τήν ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τά σχόλια οὐδέτερων πολιτικῶν ἀναλυτῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι πρόκειται γιά μιά προσπάθεια παραπλάνησης, ἀποπροσανατολισμοῦ καί πολιτικῆς ἐκμετάλλευσης τοῦ θέματος. Γιά παράδειγμα ὁ δημοσιογράφος Μιχάλης Τσιτσίνης σχολίασε: «Ὁ ὑπουργός Παιδείας ἔχει δώσει στό θέμα περιωπή σύγκρουσης γιά τόν κοσμικό χαρακτήρα τῆς ἐκπαίδευσης. Στήν πραγματικότητα τό μάθημα στά σχολεῖα δέν ἔχει οὔτε τήν κατηχητική ἰσχύ πού φαντάζονται οἱ ὑποστηρικτές του. Οὔτε ἡ γραφειοκρατική του ἐκκοσμίκευση, ὅπως ἐπιχειρεῖται, θά ἀπελευθερώσει τάχα τούς μαθητές ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐπιρροή. Πιστός δέν γίνεσαι χάρη στά Θρησκευτικά. Ἄθεος δέν γίνεσαι χωρίς αὐτά. Ἡ σύγκρουση γιά τό μάθημα εἶναι συμβολική».

Ι.Κ.