Κυριακή 28 Ἰουλίου. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός

ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας, καί μάλιστα αὐτά πού συνέταξε ὁ μεγάλος Πατέρας καί κορυφαῖος θεολόγος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, περικλείουν ὅλη τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας. Δέν εἶναι τροπάρια συναισθηματικά, ἀλλά θεολογικά. Αὐτό συμβαίνει καί στό ἀναστάσιμο Ἀπολυτίκιο τοῦ πλαγίου πρώτου ἤχου πού ψάλαμε σήμερα, καί εἶναι τό ἑξῆς:

«Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν• ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, καί θάνατον ὑπομεῖναι, καί ἐγεῖραι τούς τεθνεῶτας, ἐν τῇ ἐνδόξῳ ἀναστάσει αὐτοῦ».

Ἡ μετάφραση ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἐμεῖς οἱ πιστοί ἄς ἀνυμνήσουμε καί ἄς προσκυνήσουμε τόν Λόγο πού εἶναι συνάναρχος μέ τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα, ὁ Ὁποῖος Λόγος γεννήθηκε ἀπό τήν Παρθένο γιά τήν σωτηρία μας, καθώς ἐπίσης νά Τόν ὑμνήσουμε καί νά Τόν προσκυνήσουμε διότι εὐδόκησε μέ τήν σάρκα Του νά ἀνεβῆ στόν Σταυρό καί νά ὑπομείνη τόν θάνατο καί νά ἀναστήση τούς νεκρούς μέ τήν ἔνδοξη ἀνάστασή Του».

Αὐτό τό Ἀπολυτίκιο εἶναι ἡ σύνοψη ὅλης τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας γιά τόν Χριστό, καί ἔτσι ἡ δογματική τῆς Ἐκκλησίας γίνεται ἕνας ὕμνος, πού τόν ψάλλουμε θριαμβευτικά καί μάλιστα στόν πλάγιο πρῶτο ἦχο, πού εἶναι πανηγυρικός καί χαρούμενος ἦχος.

Στό τροπάριο αὐτό γίνεται λόγος γιά τόν συνάναρχο μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα Λόγο, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, πού εἶναι Θεός ἀληθινός καί ἄνθρωπος ἀληθινός, στόν Ὁποῖο οἱ δύο φύσεις, θεία καί ἀνθρωπίνη, ἑνώθηκαν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως, ὅπως δογμάτισε ἡ Τετάρτη (Δ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος στήν Χαλκηδόνα, τό 451 μ.Χ., ἡ ὁποία ἀποφάσισε αὐτό βάσει τῆς ὁρολογίας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τήν ἐμπειρία τῶν Πατέρων.

Ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀληθινός Θεός, συνάναρχος μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ Θεός Λόγος δέν εἶναι ὑποδεέστερος ἀπό τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, δέν ὑπάρχει χρόνος πού δέν ὑπῆρχε, ὅπως νόμιζε ὁ Ἄρειος, ὁ ὁποῖος καταδικάσθηκε καί ἀπό τήν Πρώτη (Α΄) Οἰκουμενική Σύνοδο. Δέν εἶναι μιά ἐνέργεια τοῦ Πατρός, ἀλλά Λόγος καί συνάναρχος μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Ἔπειτα, Αὐτός ὁ Λόγος ἐνηνθρώπησε ἀπό τήν Παναγία, ἡ ὁποία ἦταν Παρθένος καί Τόν συνέλαβε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, γι’ αὐτό εἶναι καί λέγεται Θεοτόκος. Ἡ Παναγία δέν γέννησε ἕναν ἄνθρωπο πού ἁγιάσθηκε μετά καί ἔγινε Θεός, ἀλλά γέννησε Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ.

Ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε σάρκα θνητή καί παθητή γιά νά πεθάνη γιά μᾶς, ὄχι γιά νά ἐξιλεώση τήν δῆθεν ὀργή τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ἀλλά γιά νά νικήση τόν θάνατο στό σῶμα Του καί ἔτσι τό τεθεωμένο Σῶμα Του νά γίνη φάρμακο σέ μᾶς γιά νά νικήσουμε μέ τήν δύναμή Του τόν θάνατο στήν ὕπαρξή μας.

Ὁ Χριστός ὑπέμεινε τόν θάνατο, ἐνῶ ἦταν ἀθάνατος ὡς πρός τήν θεία φύση Του, ἀλλά αὐτό δέν ἦταν ἕνα γεγονός πού ἔπρεπε νά παραμείνη στήν ζωή Του, ἀλλά ἤγειρε, ἀνέστησε καί τούς νεκρούς. Ἤδη, ὅταν ὁ Χριστός ἀπέθανε στόν Σταυρό, τότε ἔγιναν συνταρακτικά γεγονότα, ἤτοι ἔγινε μέγας σεισμός, σχίσθηκε τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ στά δύο, ἄνοιξαν πολλά μνημεῖα κεκοιμημένων, καί πολλά σώματα ἀναστήθηκαν καί εἰσῆλθαν στήν ἁγία Πόλη, τά Ἱεροσόλυμα, μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό ἐπιβεβαιώνει καί τό γεγονός τῆς ἐσχατολογικῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ὁ Χριστός θά ἔλθη στήν Δευτέρα Παρουσία Του καί ὅλοι θά ἀναστηθοῦν καί θά σταθοῦν ἐνώπιόν Του γιά νά κριθοῦν.

Ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, εἶναι Θεάνθρωπος Χριστός, εἶναι τό μέτρον ἑρμηνείας ὅλων, οὐρανίων καί ἐπιγείων, εἶναι «τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον», δέν ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο ἀπό Αὐτόν.

Τί φοβερά μυστήρια ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία! Τί ἰλιγγιώδης ζωή μᾶς περιβάλλει!

Ὅμως διερωτᾶται κανείς: Πῶς ψάλλουμε τέτοια μεγάλα γεγονότα, πού ἅπτονται τῆς θεολογίας τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν χωρίς νά τά καταλαβαίνουμε πνευματικά; Καί γιατί, ἐνῶ τά ψάλλουμε, εἴμαστε τόσο λυπημένοι ἀπό τά μικρά καί καθημερινά γεγονότα πού συμβαίνουν στήν ζωή μας; Γιατί, ἐνῶ ἔχουμε ἕναν τέτοιον μεγάλο Θεό, ζοῦμε σάν νά εἴμαστε ὀρφανοί;

Πρέπει νά εἴμαστε Χριστιανοί πραγματικοί, καί νά χαιρόμαστε ἀληθινά ὄχι μόνον κάθε Κυριακή, ἀλλά σέ ὅλη τήν ζωή μας, γιατί ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ