Κυριακή, 4 Αὐγούστου. Οἱ μυστικές πνευματικές ἀναστάσεις

ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ ἡμέρα πού ἀναστήθηκε ὁ Χριστός ἦταν μιά μεγάλη, ἀνε­πανάληπτη καί θριαμβευτική μοναδική ἡμέρα στήν ἱστορία, γιατί ὁ Χριστός μετά τόν θάνατό Του στόν Σταυρό, τήν ταφή τοῦ ἀχράντου Σώματός Του στόν τάφο, τήν κατάβαση τῆς ψυχῆς Του μαζί μέ τήν θεότητα στόν Ἅδη, ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν, ἀφοῦ ἑνώθηκε πάλι ἡ ψυχή Του καί τό Σῶμα Του, ἄν καί τά δύο ἦταν ἑνωμένα μέ τήν Θεότητά Του. Τότε ἔγιναν σημαντικά γεγονότα, πού περιγράφει τό Ἀπολυτίκιο τοῦ πλαγίου δευτέρου ἤχου πού ψάλαμε σήμερα.

«Ἀγγελικαί δυνάμεις ἐπί τό μνῆμά σου, καί οἱ φυλάσσοντες ἀπε­νεκρώθησαν· καί ἵστατο Μαρία ἐν τῷ τάφῳ, ζητοῦσα τό ἄχραντόν σου σῶμα. Ἐσκύλευσας τόν ἅδην, μή πειρασθείς ὑπ’ αὐτοῦ· ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τήν ζωήν. Ὁ ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι».

Ἡ μετάφραση τοῦ Ἀπολυτικίου αὐτοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἀγγελικές δυνάμεις, Χριστέ, εὑρίσκονταν στό μνῆμα Σου, καί οἱ στρατιῶτες πού τό ἐφύλασσαν ἔπεσαν κάτω ὡς νεκροί. Τότε ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή στεκόταν στόν τάφο ζητώντας τό ἄχραντο Σῶμά Σου. Σύ, ὅμως, Κύριε κατήργησες τόν Ἅδη χωρίς νά πάθης τίποτε ἀπό αὐτόν, συνάντησες τήν Παρθένο Μαρία καί τῆς δώρισες τήν ζωή. Ἐσύ, Κύριε, πού ἀναστήθηκες ἀπό τούς νεκρούς εἶσαι δοξασμένος».

Στό ἀναστάσιμο αὐτό Ἀπολυτίκιο περιγράφονται μέ καταπληκτικό καί εὐσύνοπτο τρόπο ὅλα ὅσα ἔγιναν τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ γύρω ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, πού εἶναι εὐλογημένος καί δοξασμένος σέ ὅλους τούς αἰῶ­νες.

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε χωρίς νά Τόν καταλάβη κανείς, οὔτε καί οἱ στρατιῶτες πού φύλασσαν, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Πιλάτου, τόν τάφο. Μόνοι οἱ ἄγγελοι τούς ἀνήγγειλαν αὐτό τό θριαμβευτικό γεγονός.

Τά μεγάλα γεγονότα γίνονται μυστικά, μακρυά ἀπό τά προβλήματα καί τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κόσμου. Ὅταν γίνεται ἡ πνευματική ἀνα­γέννηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀνα­σταίνεται ὁ νοῦς μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί προ­σεύχεται μυστικά, τότε οἱ ἄνθρωποι δέν καταλα­βαίνουν κάτι ἰδιαίτερο, ἐκτός ἄν τούς τό ἀποκαλύψουν οἱ ἄγγελοι.

Οἱ στρατιῶτες ἔπεσαν στό ἔδαφος ὡς νεκροί, ὅταν εἶδαν τούς ἀγγέ­λους, πού εἶναι κτιστά ὄντα καί μετέχουν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, νά κάθωνται στόν τάφο. Ἐδῶ φαίνεται ἡ διαφορά μεταξύ τῶν στρατιωτῶν τῆς κο­σμι­κῆς ἐξουσίας καί τοῦ εὐλογη­μένου «στρατοῦ» τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι οἱ ἄγγελοι.

Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες πληροφορήθηκαν κατ’ ἀρχάς τό  γεγο­νός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς ἀγγέλους καί ἔπειτα μερικές ἀπό αὐτές εἶδαν τόν Ἀναστάντα Χριστό. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός εἶχε βγάλει ἑπτά ἀκάθαρτα πνεύματα, δηλαδή δαιμόνια, ὅταν πλησίασε τό μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, τό εἶδε ἄδειο καί ἔκλαιγε θεωρώντας ὅτι κάποιος ἔκλεψε τό Σῶμα Του. Τότε ἐμφανίσθηκε ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός γιά νά τῆς ἀποκαλύψη ὅτι ἀναστήθηκε.

Ὅμως, τό Δεσποτικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν διαφορετικό ἀπό ἐκεῖνο πού γνώριζε μέχρι τόν θάνατό Του. Στήν ἀρχή Τόν θεώρησε ὡς κηπουρό, ὅταν, ὅμως, ἄκουσε νά τήν ἀποκαλῆ μέ τό ὄνομά της, τότε Τόν ἀναγνώρισε, διότι μέ τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ ἐξῆλθε μεγάλη θετική δύναμη καί ἐνέργεια, ἦταν μιά ἀποκάλυψη καί φανέρωση τῆς Θεότητός Του.

Στό Ἀπολυτίκιο αὐτό παρουσιάζεται καί μιά μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ὁ ἀναστημένος Χριστός φανερώθηκε, ὅπως ἦταν φυσικό, καί στήν Θεοτόκο Μαρία. Αὐτή ἦταν ἡ Παρθένος γιά τήν ὁποία γίνεται λόγος στό Ἀπολυτίκιο αὐτό, «ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ».

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀναλύει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, διδά­σκουν ὅτι δέν ἦταν δυνατόν ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασή Του νά μήν ἐμφανισθῆ στήν Μητέρα Του, ἀπό τήν ὁποία προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, καί τήν ὁποία θέωσε ἀμέσως μέ τήν πρόσληψή της. Ἔτσι, ὁ Χριστός ἔδωσε χαρά καί ζωή στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία πόνεσε πολύ πάνω στόν Σταυρό καί δοκίμασε τόν πόνο τοῦ θανάτου, βλέ­ποντας τόν Υἱό καί Θεό της νά ὑποφέρη τόσο φρικτά.

Γιά ὅλα αὐτά πού ἔγιναν τό πρωί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά Τόν δοξάσουμε. Ὅμως, ὁ ἀναστημένος Χριστός δοξάζεται στούς αἰῶνες, ὄχι μόνον γιατί νίκησε τόν θάνατο καί ἔδωσε ζωή στούς ἀνθρώπους, στούς ὁποίους ἐμφανίσθηκε μετά τήν Ἀνάστασή Του, ἀλλά γιατί σέ ὅλους τούς αἰῶνες δίνει ζωή καί ἀνάσταση σέ ὅσους Τόν ἀναζητοῦν καί θέλουν τήν σωτηρία τους.

Οἱ ἐσωτερικές ἀλλαγές καί οἱ πνευματικές ἀναστάσεις γίνονται μυστικά καί σήμερα μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί μέσα στό Δεσποτικό μνῆμα, πού εἶναι ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος, ἐκεῖ στό βάθος τῆς καρδιᾶς κατοικεῖ ὁ Χριστός μετά τό Βάπτισμα. Ὅταν ἐμεῖς μετανοοῦμε καί ζητᾶμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τότε μέσα στήν καρδιά γίνονται μυστήρια πνευματικά καί τό σῶμα μεταμορφώνεται. Οἱ κοσμικές δυνάμεις δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτε κακό στόν ἀναγεννημένο ἄνθρωπο, δέν μποροῦν νά κατανοήσουν τό μυστήριο τῆς ἀναγεννήσεώς του καί νεκρώνονται.

Ἡ μυστική πνευματική ἀνάσταση εἶναι τό γεγονός ἐκεῖνο πού ἔχει μεγάλη ἀξία, ἀγγίζει τήν αἰωνιότητα, ἀνοίγει τούς οὐρανούς, καθιστώντας τούς ἀναστημένους ἀνθρώπους θεατές τῶν ἀγγέλων, τῶν ἁγίων καί τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Πῶς νά μή χαιρόμαστε κάθε Κυριακή γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ;  

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ