Γράφτηκε στις .

Ἡ ἀρχή τῶν ἑορτῶν

Ὁλόκληρο τό ἐκκλησιαστικό ἔτος θεωρεῖται ὡς ἔτος σωτηρίας, ὡς σωτηριώδης χρόνος, γι’ αὐτό καί χαρακτηρίζεται ὡς σωτήριο ἔτος, καί χωρίζεται σέ Δεσποτικές ἑορτές, Θεομητορικές ἑορτές, ἀλλά καί σέ ἑορτές τῶν Ἁγίων, καί ὅλες αὐτές οἱ ἑορτές τό προσδιορίζουν. Μέ αὐτήν τήν ἔννοια καί ὁλόκληρη ἡ ζωή μας εἶναι περίοδος σωτηρίας, καί διά τῶν ἑορτῶν τῆς θείας Οἰκονομίας βιώνουμε τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καί ὁλόκληρη ἡ ζωή μας προσδιορίζεται καί χρωματίζεται ἀπό αὐτήν. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ λέγεται θεία Οἰκονομία, γιατί δείχνει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός οἰκονόμησε τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Πρόκειται γιά τήν ἱερή ἱστορία.

Ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι, κατά τόν ἅγιο Ἀνδρέα, Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης, ἀρχή, μέση καί τελευταία ὅλων τῶν ἑορτῶν, ὡς πρός τήν θεία Οἰκονομία. Εἶναι ἀρχή τῶν ἑορτῶν ὡς «ἀρχήν ἔχουσα, τήν τοῦ νόμου περαίωσιν• μεσότητα δέ, τήν πρός τά ἄκρα συνάφειαν• τέλος δέ, τήν τῆς ἀληθείας φανέρωσιν». Μέ τήν ἑορτή αὐτή περατώνεται ὁ νόμος πού ἔκανε λόγο γιά τόν Χριστό, ἀρχίζει ἡ ἀντίστροφη μέτρηση τῆς σωτηρίας, φανερώνεται ἡ ἀλήθεια πού εἶναι τέλος τοῦ νόμου, καί συνάπτεται ἡ Παλαιά μέ τήν Καινή Διαθήκη. (…)

Ἡ Ἐκκλησία μέ τό ἑορτολόγιο πού ἔχει καθορίσει θέλει νά δείξη στούς Χριστιανούς ὅτι δέν πρέπει νά βλέπουν τόν χρόνο τῆς ζωῆς τους μέσα ἀπό πολιτικά, ἱστορικά καί κοινωνικά γεγονότα, ἀλλά μέσα ἀπό τά γεγονότα τῆς σωτηρίας, ὅπως ἐκφράζονται στίς Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές, ἀλλά καί στίς ἑορτές τῶν Ἁγίων. Ἔτσι, προσδιορίζουμε τίς περιόδους τοῦ ἔτους (φθινόπωρο, χειμώνα, ἄνοιξη, καλοκαίρι), καθώς καί τούς συγκεκριμένους μῆνες μέσα ἀπό τό θαυμάσιο ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο κατήρτισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μέ θεῖο φωτισμό.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Οἱ Θεομητορικές ἑορτές

ΧΩΡΙΟ