Skip to main content

Ἀναμνήσεις Δήμου Παπαντωνίου: Γιά τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο

Γιά τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο
Ἀναμνήσεις τοῦ κ. Δήμου Παπαντωνίου ὁδηγοῦ τοῦ αὐτοκινήτου του

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Καλλίνικος ἐκτός ἀπό ἄλλα σημαντικά χαρίσματα, εἶχε καί τό χάρισμα τοῦ ἑτοιμόλογου. Ἤξερε κάθε φορά πῶς νά ὁμιλήση καί πῶς νά ἐκφρασθῆ.

Ὅταν κάποτε τόν ρώτησε ἕνας Χριστιανός, δείχνοντας τόν Δῆμο Παπαντωνίου, «αὐτός εἶναι ὁ ὁδηγός σας;», ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ὄχι, δέν εἶναι ὁδηγός μου. Ὁ ὁδηγός μου εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ κ. Δῆμος εἶναι ὁδηγός τοῦ αὐτοκινήτου μου»!

Μέ τήν ἐνθρόνισή του στήν Ἔδεσσα βρῆκε τόν Δῆμο Παπαντωνίου ὁδηγό τοῦ αὐτοκινήτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πού τόν εἶχε προσλάβει ὁ προκάτοχός του Μητροπολίτης Διονύσιος Παπανικολόπουλος, τόν διατήρησε στήν θέση αὐτή καί τόν μονιμοποίησε. Ἔτσι, καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας του ὁ Δῆμος Παπαντωνίου ὁδηγοῦσε τό αὐτοκίνητο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί παρέμεινε στήν Μητρόπολη καί μετά τήν κοίμησή του. Σήμερα εἶναι συνταξιοῦχος καί ἐνθυμεῖται μέ πολλή συγκίνηση τόν μακαριστό Καλλίνικο.

Ὁ ὁδηγός τοῦ αὐτοκινήτου τοῦ κάθε Μητροπολίτου εἶναι ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού βρίσκονται τίς περισσότερες ὧρες κοντά στόν Μητροπολίτη. Αὐτός τόν μεταφέρει ἀπό τήν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως σέ διάφορα μέρη, δηλαδή στίς Ἐνορίες καί τούς ἑορτάζοντας Ἱερούς Ναούς, σέ ἄλλες πόλεις, κυρίως στήν Ἀθήνα γιά νά μετάσχη ὁ Μητροπολίτης στίς ἐργασίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καί ὅλη τήν ἡμέρα παρευρίσκεται στά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Μέ ἄλλα λόγια εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ἄμεσα κοντά στόν Μητροπολίτη.

Ἀπό τήν θέση αὐτήν βλέπει, ἀκούει, αἰσθάνεται ὅλη τήν προσωπικότητα καί τό ἔργο τοῦ Μητροπολίτη. Βλέπει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐπικοινωνεῖ μέ τούς ἀνθρώπους, ἀκούει διάφορες συζητήσεις πού γίνονται στό αὐτοκίνητο κατά τήν διάρκεια τῶν πολύωρων ταξιδίων, καί παρατηρεῖ ἄθελά του τά πάντα. Ὁ Μητροπολίτης δέν μπορεῖ νά κρυφτῆ ἀπό τόν ὁδηγό τοῦ αὐτοκινήτου, ἐκδηλώνει ἀκόμη καί τά μειονεκτήματα τοῦ χαρακτήρα του, πού εἶναι φυσικό ὡς ἄνθρωπος νά ἔχη καί γενικά ἀποκαλύπτεται κυριολεκτικά. Γι’ αὐτό ἕνας παλαιός Ἀρχιερεύς ἔλεγε ὅτι «δύο εἶναι οἱ ἐχθροί τοῦ Μητροπολίτου: ὁ διάβολος καί ὁ ὁδηγός τοῦ αὐτοκινήτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως»!

Ὁ κ. Δῆμος Παπαντωνίου διατηρεῖ τίς καλύτερες ἀναμνήσεις ἀπό τόν μακαριστό Καλλίνικο. Τόν θυμᾶται καί κλαίει ἀπό συγκίνηση. Τόν θεωρεῖ ἅγιο. Λέγει: «Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού ἤμουν ὁ τυχερός ἄνθρωπος νά γνωρίσω αὐτόν τόν Ἅγιο ἄνθρωπο. Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, Ἅγιος μέ ὅλη τήν σημασία τῆς λέξεως. Ἔχει μείνει στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πολλοί Χριστιανοί ἀκόμα πού μέ συναντᾶνε, ἀκόμα καί σήμερα λένε, "νά ὁ ὁδηγός τοῦ Καλλινίκου". Δεκαεπτά ὁλόκληρα χρόνια κοντά του ποτέ, μά ποτέ δέν μοῦ ἔκανε οὔτε μιά παρατήρηση σάν προϊστάμενος πού ἦταν. Πάντα εὐγενικός, πάντα γλυκύς, μέ εὐγένεια καί καλωσύνη. Δέν ξέρω ἄν θά μπορέσω ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως νά τόν ἀντικρύσω, νά τοῦ ζητήσω ἔλεος καί νά μέ συγχωρήση γιά τυχόν λάθη, ἠθελημένα ἤ ὄχι, πού ἔκανα».

Ὅταν πηγαίνω στήν Ἔδεσσα καί μέ βλέπει κλαίει, γιατί θυμᾶται τόν Καλλίνικο. Πολλές φορές τόν παρακάλεσα νά γράψη μερικές ἀναμνήσεις του ἀπό τόν μακαριστό καί ἅγιο Γέροντά μας. Τήν ἴδια παράκληση τοῦ ἀπηύθυνε καί ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωήλ. Ἀπέφευγε νά τό κάνη, γιατί συγκινεῖτο πολύ. Τελικά, ἔγραψε κάποιες ἀναμνήσεις του καί τίς παρέδωσε στόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Ἰωήλ. Τίς ἀντέγραψε ὁ π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας, πού χειροτονήθηκε ἀπό τόν μακαριστό Καλλίνικο καί ἕνα διάστημα διετέλεσε καί Γραμματεύς του, καί παρουσιάζονται ἐδῶ.

Ὅπως θά διαπιστώση ὁ ἀναγνώστης εἶναι λόγοι ἁπλοί, αὐθόρμητοι, ἀνεπιτήδευτοι, λόγοι «καρδιᾶς». Ἔχουν τήν ἀξία τους, διότι προέρχονται ἀπό ἕναν ἄνθρωπο πού γιά δεκαεπτά (17) χρόνια ἦταν κοντά στόν μακαριστό Καλλίνικο τίς περισσότερες ὧρες, καί τόν γνώρισε πολύ καλά σέ δύσκολες, ἀλλά καί εὐχάριστες στιγμές τῆς ζωῆς του. Οἱ ἀναμνήσεις αὐτές ζωγραφίζουν ἄριστα τόν μακαριστό Καλλίνικο, ἀπό τόν πιό κοντινό του ἄνθρωπο, τόν ὁδηγό του, τόν ὁποῖο μάλιστα θεωροῦσε ὡς συνεργάτη του.

  • Προβολές: 1967