Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ Μηνός: Ὁσιομάρτυς Κυριακή, 7 Ιουλίου

Πρωτοπρεσβύτερου Π. Γεώργιου Παπαβαρνάβα

Ἡ περίοδος τῆς βασιλείας τοῦ Διοκλητιανοῦ (3ος μ.Χ. αἰώνας), ἀνέδειξε πολλούς Μάρτυρες, πού λάμπουν σάν πολύφωτα ἀστέρια στό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι καί ἡ ἁγία Κυριακή. Μεγαλωμένη σέ περιβάλλον εὐλάβειας καί ἀγάπης στόν ἀληθινό Θεό ποτιζόταν μέ τά νάματα τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς καί ἀναδείχθηκε, σύμφωνα μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο, βρύση μέ πάρα πολύ νερό πού ἐπότισε τήν Ἐκκλησία καί τήν ἔκαμε νά καρποφορήση. “Ως βρύση πολυκρουνός παρθενομάρτυς Χριστοῦ, κατήρδευσας πάνσοφε τήν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ καί ἤθλησας ἄριστα...”.

Γεννήθηκε τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, πού εἶναι ἀφιερωμένη στόν Κύριο, γι’ αὐτό καί ἔλαβε τό ὄνομα Κυριακή. Εἶναι καρπός προσευχῆς. Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν Δωρόθεο καί τήν Εὐσεβία, τούς εὐσεβεῖς γονεῖς της πού ἤσαν ἄτεκνοι καί προσεύχονταν στό Θεό μέρα καί νύκτα, μέ πολλή πίστη καί ἀγάπη νά τούς χαρίση ἕνα παιδί. “Εκέκραξαν οἱ δίκαιοι καί ὁ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτῶν καί ἐκ πασῶν των θλίψεων αὐτῶν ἐρύσατο αὐτούς”, θά μᾶς πῆ ὁ ἱερός Ψαλμωδός. Σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή τους τήν ἀνάθρεψαν “ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου”, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, καί τήν πρόσφεραν σάν ἀντίδωρο στόν Θεό. Αὐτή ἡ ἀφιέρωση καί προσφορά, ἀσφαλῶς, δέν ἔγινε παρά τήν θέλησή της. Οἱ γονεῖς τῆς τῆς εἶχαν ἐμπνεύσει τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν βοήθησαν νά βιώση ἐκεῖνο τόν τρόπο ζωῆς πού εἶναι κρυμμένος ἀπό τά μάτια τῶν πολλῶν. Πέρα ἀπό τά φαινόμενα πού πολλές φορές ἀπατοῦν καί ἀπογοητεύουν ὑπάρχουν καί τά μή φαινόμενα, ἡ ἐσωτερική ζωή τῆς ψυχῆς, πού ἔχει ἄλλο σκοπό καί ἄλλη προοπτική. Ποῦ στοχεύει ψηλά, “σέ ἄλλο γαλαξία”, ὅπως λέει καί ὁ ποιητής καί προξενεῖ ἄλλες χαρές καί συγκινήσεις. Ἄλλωστε τό Μαρτύριο, στό ὁποῖο προχώρησε μέ προθυμία, δέν εἶναι ἀποτέλεσμα ἰσχυρῆς θέλησης καί δυνατοῦ χαρακτήρα, ἀλλά καρπός αὐτῆς τῆς ζωῆς τῆς “κεκρυμμένης σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεώ”. Εἶναι καρπός τῶν χαρισμάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος πού κατοικεῖ στήν καθαρή καρδιά τῶν Ἁγίων.

Ἡ σαρκική ζωή ἔχει ὡς ὕψιστο σκοπό τήν βίωση τῆς ἡδονῆς, πού ὅμως εἶναι συνυφασμένη μέ τήν πίκρα καί τήν ὀδύνη. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κουρασμένος καί ἀπογοητευμένος ἀπό τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ἀλλά καί τίς σκληρές κοινωνικές συνθῆκες, δέν βρίσκει πάντα τήν σωστή διέξοδο πρός τόν ἀληθινό τρόπο καί σκοπό τῆς ζωῆς καί στρέφεται στήν ἡδονή. Αὐτή ὅμως προκαλεῖ περισσότερο πόνο καί ὀδύνη μέ ἀποτέλεσμα νά δημιουργεῖται ἕνας φαῦλος κύκλος. Ἡ μοναδική διέξοδος ἀπό αὐτόν τόν σύγχρονο λαβύρινθο εἶναι ἡ ἀνακάλυψη καί βίωση τῆς ἄλλης ζωῆς, τῆς καινῆς βιοτῆς, πού βιώνεται μέ κόπο καί πόνο, ἀλλά ὅμως προξενεῖ ἐσωτερική πληρότητα καί τήν ἀληθινή χαρά πού εἶναι καρπός τοῦ Πνεύματος. “Ο καρπός τοῦ πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης ἐγκράτεια” (Γαλ. ἐ’ 22-23). Ἡ πνευματική ζωή εἶναι δύσκολη, γι’ αὐτό ἄλλωστε καί ὄμορφη. Δίνει ζωή στήν ψυχή καί ὑποτάσσει τήν σάρκα, δηλαδή τό σαρκικό φρόνημα, στό πνεῦμα. Στήν θεολογική γλώσσα λέμε ὅτι διασώζει τό κατ’ εἰκόνα. “Εν σοί μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ’ εἰκόνα• λαβοῦσα γάρ τόν σταυρόν ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾶς μέν σαρκός παρέρχεται γάρ ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου, διό καί μετά ἀγγέλων συναγάλλεται ὁσία ... τῷ πνεῦμα σού” (Ἀπολυτίκιο Ὁσίων). Ἀντίθετα ἡ αἰσθησιακή ζωή ζωώνει τήν σάρκα καί νεκρώνει τήν ψυχή μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ὑπάρχη δυνατότητα νά τεθοῦν ὑψηλότεροι στόχοι γιά βίωση ἀνώτερης ζωῆς, πού καταξιώνει τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματική ὕπαρξη. Ἡ Μαρτυρία καί τό Μαρτύριο τῆς ἁγίας Κυριακῆς ἦταν ἐπισφράγισμα αὐτῆς τῆς ἀληθινῆς βιοτῆς καί ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς πού εἶναι ἡ θέωση, ἡ ζωντανή κοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό.

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀγαπᾶ πολύ τους Ἁγίους, τούς ἀληθινούς φίλους του Θεοῦ καί τούς τιμᾶ μέ κάθε τρόπο καί διάφορες ἐκδηλώσεις καί κυρίως μέ τά πανηγύρια τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τους. Στήν ὀρεινή Ναυπακτία, σέ μιά εἰδυλλιακή τοποθεσία μέ ὕψος 1200 μέτρων, μέσα στά ἔλατα, γίνεται ἀληθινό, ρωμαίϊκο πανηγύρι. Μετά τήν λατρευτική σύναξη στόν ὄμορφο Ναό τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, ἀκολουθεῖ μιά ἄλλη σύναξη μέ παραδοσιακή μουσική καί τραγούδια. Μετά τήν εὐχαριστιακή Τράπεζα ἡ ὑλική τράπεζα, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματική ὕπαρξη. Στόν χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας βιώνεται αὐτή ἡ ἰσορροπία καί ἑνότητα μέ τρόπο θαυμαστό.

Τό πανηγύρι τῆς ὁσίας Κυριακῆς στήν Λεπτοκαρυά εἶναι πνευματική ἀναβάπτιση στά νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ρωμηοσύνης. Ἡ ἁγία μέ τήν γέννησή της προξένησε μεγάλη χαρά στούς γονεῖς της. Μέ τήν συνεχῆ παρουσία, τίς πρεσβεῖες, ἀλλά καί μέ τό ἐτήσιο πανηγύρι τῆς προξενεῖ ἀληθινή χαρά καί ἀγαλλίαση στούς κατοίκους τῆς Ναυπάκτου, τῆς γύρω περιοχή, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν ὀρθόδοξη Οἰκουμένη.