Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἐθνικό καί παγκόσμιο πένθος

Τό πρόσφατο δυστύχημα μέ τήν σύγκρουση τῶν δύο ἁμαξοστοιχιῶν στά Τέμπη βύθισε τήν Χώρα μας σέ ἕνα «ἐθνικό πένθος» πού ἐκδηλώθηκε ποικιλοτρόπως. Δέν ἦταν ἁπλῶς οἱ μεσίστιες σημαῖες, ἀλλά ὁ βαθύς πόνος πού διέκρινε κανείς στούς ἀνθρώπους πού συναντοῦσε καί συζητοῦσε.

Τά περιστατικά πού ἔρχονταν στήν δημοσιότητα, οἱ συνομιλίες μεταξύ τῶν ὑπευθύνων γιά τήν ἀσφάλεια στίς συγκοινωνίες, οἱ φωτογραφίες καί τά βίντεο, τά ρεπορτάζ καί οἱ μαρτυρίες τῶν διασωθέντων καί τῶν συγγενῶν τους ἐρέθιζαν ἀκόμη περισσότερο αὐτό τό ἐθνικό πένθος ἀπό τό βαθύ τραῦμα.

Συγχρόνως ἔβγαιναν ἐρωτήματα σκληρά γιά τήν ἀνευθυνότητα τῶν ὑπευθύνων ὡς πρός τήν ἀσφάλεια τῶν μετακινήσεων, γιά τήν ἀνυπαρξία συστημάτων ἀσφαλείας κ. ἄ.

Πέρα ἀπό τό ἐθνικό πένθος ὅλων μας, σκληρό εἶναι καί τό πένθος τῶν συγγενῶν πού ἔχασαν τούς ἀγαπητούς τους ἀνθρώπους. Δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά μιά ἀπώλεια, ἀλλά γιά τό βίαιο τοῦ γεγονότος καί τήν τραγικότητα τῶν περιστατικῶν.

Εἶναι ἐκπληκτικό καί πολύ ὀδυνηρό νά καλεῖται κάποιος νά δώση τό DNA του γιά νά ταυτοποιηθῆ ἕνα μέλος τοῦ σώματος τοῦ συγγενῆ του. Εἶναι ἀκόμη ὀδυνηρό νά μαθαίνη κάποιος ὅτι ὁ ἄνθρωπός του δέν ταυτοποιήθηκε γιατί προφανῶς ἔγινε σκόνη ἀπό τίς ὑψηλότατες θερμοκρασίες πού ἀναπτύχθηκαν σέ μερικά σημεῖα, σάν νά πέρασε ἀποτεφρωτήριο!

Καί ἡ διαδικασία ἤ ἡ ὡρίμανση τοῦ πένθους σέ τέτοια τραγικά γεγονότα θά εἶναι πιό βραδεῖα, ὅπως διδάσκει καί ὁ ἰδιαίτερος τομέας τῆς ψυχολογίας, πού λέγεται «θανατοψυχολογία». Εἶναι δύσκολη ἡ διαδικασία τοῦ πένθους, ὅταν ἕνας δικός μας ἄνθρωπος ἔφυγε ἀπότομα καί βίαια ἀπό τήν ζωή, ὅταν δέν μπορεῖ κανείς νά ἐπιμεληθῆ τό σῶμα του, νά τό φροντίση, ὅταν δέν τό βλέπη ἤ χάνεται στά πεδία τῶν μαχῶν καί στά βίαια καί τραγικά δυστυχήματα.

Ὅμως, δέν μπορεῖ νά ξεχνᾶ κανείς καί τό παγκόσμιο πένθος ἀπό τόν λεγόμενο «ψυχογενῆ θάνατο», ὅταν δέν ὑπάρχη ἐλπίδα ἤ τόν «πνευματικό θάνατο», δηλαδή τήν ἀποστασία καί τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό.

Αὐτό τό πένθος ἔζησε ὁ Ἀδάμ μέ τήν Εὔα, ὅταν ἔχασαν τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό καί βγῆκαν ἀπό τόν Παράδεισο. Αὐτό τό πένθος ζοῦν οἱ ἀσκητές, ὅπως ὁ ἅγιος Σιλουανός πού ἔβλεπε τήν ἄρση ἤ τήν μείωση τῆς θείας Χάριτος. Αὐτό τό πένθος ζοῦν οἱ ἅγιοι, ὅταν βλέπουν τόν πνευματικό θάνατο στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τό βλέπουμε ἔντονα στούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Τό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν ἔγινε τήν Τρίτη τῆς Καθαρᾶς Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν. Ἤδη τήν προηγούμενη ἡμέρα, τήν Καθαρά Δευτέρα, ὅσοι ἔχουν πνευματική εὐαισθησία πενθοῦσαν, μέ ἕναν παγκόσμιο θρῆνο καί πένθος, γιά τήν πτώση καί ἐξορία τοῦ Ἀδάμ, γιά τήν δική τους αἴσθηση τῆς ἐξορίας, γιά τήν γενική καί παγκόσμια ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τήν αἰσθησιοκρατία καί τήν ἡδονοκρατία.

Μακάρι αὐτό τό ἐθνικό, προσωπικό καί παγκόσμιο πένθος νά μετατραπῆ σέ χαρά.

Ν. Ι.