Γεγονότα καὶ Σχόλια: «Ξεχείλωμα» ἠθῶν καί νόμων - Ἡ κληροδοσία «φυσικῶν ἀναστολῶν»

«Ξεχείλωμα» ἠθῶν καί νόμων

Διαβάζουμε σχόλια γιά τήν ἀγριότητα πού ἔχει κυριεύσει πολλούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί γιά τήν ἀδυναμία τοῦ Κράτους νά τήν καταστείλη ἤ νά παρεμποδίση τήν ἐξάπλωσή της. Μέ τά δεδομένα τῆς σύγχρονης ζωῆς, στήν ὁποία κυριαρχεῖ τό πνεῦμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, τό Κράτος δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά θεραπεύη κοινωνικές πληγές ἤ νά ρυθμίζη συμπεριφορές τῶν πολιτῶν του ἤ γενικά νά παιδαγωγῆ τό ἦθος τους. Αὐτά ἀνήκουν, γιά τούς «φωταδιστές» τοῦ καιροῦ μας, στό σκοτεινό παρελθόν. Τώρα κυβερνᾶ ἤ μᾶλλον λατρεύεται ἡ ἐπιθυμία, ἡ κάθε ἐπιθυμία, ἡ ὁποία «ξεχειλώνει» ὄχι μόνο τά ἤθη, ἀλλά καί τούς νόμους τοῦ Κράτους, ὥστε νά χωροῦν στό πλαίσιό τους ὅλο καί πιό πολλές ἐπιθυμίες. Κι αὐτό τό ξεχείλωμα χαρακτηρίζεται πρόοδος, ἐνῶ σταδιακά ὑποβαθμίζει αὐτό πού μέ τήν ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ του πέτυχε τό ἀνθρώπινο γένος· νά ὁρίση δεσμευτικούς κανόνες, πού συντηροῦν τήν ὑγεία τῶν κοινωνιῶν καί δέν τίς ἀφήνουν νά διαλύονται ἀπό τά πάθη τῶν ἀνθρώπων.

Καί, ἀφοῦ τό Κράτος δέν μπορεῖ νά ἐπιβάλη ἦθος καί ἀφοῦ καί ἡ ἐκπαίδευση πού προσφέρει θεωρεῖται ἀδύναμη νά παιδαγωγήση τά ἤθη τῶν μαθητῶν, ἡ εὐθύνη «καταλογίζεται» πάλι στήν οἰκογένεια. Διαβάσαμε:

«Τὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας δὲν εἶναι πολιτικό. Τὸ πρόβλημά μας εἶναι κοινωνικό. Δὲν σημαίνει ὅτι αὐτὸ ἀπαλλάσσει τὸ πολιτικὸ σύστημα στὸ σύνολό του ἀπὸ τὶς εὐθύνες του. Ἁπλῶς προσπαθῶ νὰ ἐπισημάνω τὰ βαθύτερα αἴτια τῶν προβλημάτων ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν... Δὲν ξέρω πότε ἄρχισε νὰ ἑδραιώνεται ἡ κοινωνικὴ πεποίθηση ὅτι ὅλες οἱ κακοτεχνίες καὶ οἱ δυσπλασίες, ἀκόμη καὶ οἱ κακοήθεις, τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας θὰ θεραπευθοῦν ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ “πολιτικὴ βούληση”» (Τ. Θεοδωρόπουλος, Καθημερινή, 31.3.2024). Ὅταν ἀναφερόμαστε στήν αὐξανόμενη ἀγριότητα τῶν ἀνθρώπων, δέν κάνουμε λόγο ἁπλά γιά «πολιτική βούληση», ἀλλά γιά τό πολιτικό ἦθος καί γιά τό νομοθετικό ἔργο, τό ὁποῖο διδάσκει τίς βασικές ἀρχές τῆς ζωῆς τῆς «πόλεως», τῆς ζωῆς μέσα στήν ἑλληνική πολιτεία. Ἔχει λησμονηθῆ τό ὅτι ἡ νομοθέτηση καί οἱ αἰτιολογικές ἐκθέσεις γιά τήν ψήφιση νέων νόμων εἶναι διδασκαλεῖο ἤθους, μάθημα κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς. Δέν φταίει γιά ὅλα ἡ οἰκογένεια. Εἶναι ἡ ρίζα, ἀλλά τά δένδρα δέν δίνουν καρπούς, ὅταν δέν εὐνοοῦνται ἀπό τίς καιρικές συνθῆκες.

Ἡ κληροδοσία «φυσικῶν ἀναστολῶν»

Ὁ εὔκολος τρόπος νά ἐξηγηθοῦν ὅλα τά κοινωνικά προβλήματα, ὅπως καί οἱ ἄγριες συμπεριφορές πολλῶν ἐφήβων, εἶναι νά τά φορτώσουμε ὅλα στήν οἰκογένεια. Διαβάσαμε: «Ἀπὸ ποῦ ξεφυτρώνουν οἱ ἔφηβοι ποὺ κακοποιοῦν συνομηλίκους τους καὶ διαφημίζουν τὰ κατορθώματά τους στὸ Διαδίκτυο; Ξεφυτρώνουν ἀπὸ οἰκογένειες ποὺ δὲν ἔχουν καταφέρει νὰ τοὺς κληροδοτήσουν τὶς φυσικὲς ἀναστολές. Ναί, ὑπάρχουν φυσικὲς ἀναστολές, ὅπως ὑπάρχει καὶ φυσικὸ δίκαιο» (ὅ.π.).

Γράφονται σχόλια γιά «φυσικές ἀναστολές» καί «φυσικό δίκαιο» καί γιά τήν εὐθύνη τῆς οἰκογένειας γιά τήν «κληροδότησή» τους, στόν καιρό πού ἐπιχειρεῖται νομοθετικά νά ἀλλάξη ριζικά τό πρότυπο τῆς οἰκογένειας, ὅπως τό ἤξερε μέχρι τίς μέρες μας τό ἀνθρώπινο γένος, σπάζοντας μάλιστα τά «φυσικά ὅρια» τῶν κοινῶν ἀντιλήψεων, μέσα στίς ὁποῖες θεωροῦνται αὐτονόητες οἱ «φυσικές ἀναστολές», πού ἀναφέρει ὁ ἀρθρογράφος.

Ἡ οἰκογένεια δέν χρειάζεται ἁπλῶς «πολιτικὴ βούληση» γιά τήν στήριξή της. Χρειάζεται συγκεκριμένα μέτρα, καθώς καί τήν στήριξη τῶν θεσμῶν, ὅπως ἡ Ἐκκλησία, πού τήν βοηθοῦν νά ἀναπτύσσεται μέ ὑγεία καί μέ δημιουργικό δυναμισμό.

π.Θ.Α.Β.