Skip to main content

“Ὁ πόνος τοῦ χωρισμοῦ καὶ ἡ ἐπιθετικότητα τῆς σχέσης”

“Ὁ πόνος τοῦ χωρισμοῦ καὶ ἡ ἐπιθετικότητα τῆς σχέσης”

Στίς 2 Ἰανουαρίου πραγματοποιήθηκε ἡ Πρωτοχρονιάτικη Φοιτητική Συνάντηση:“Ὁ πόνος τοῦ χωρισμοῦ καί ἡ ἐπιθετικότητα τῆς σχέσης”

Εἶναι ἡ τέταρτη χρονιά πού πραγματοποιεῖται ἡ συνάντηση τοῦ Σεβασμιωτάτου μέ τούς Φοιτητές καί Ἀποφοίτους. Ἡ συνάντηση πραγματοποιήθηκε ἐπ’ εὐκαιρία τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τῆς ὑποδοχῆς τοῦ νέου χρόνου, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ι. Μητροπόλεως, τό Σάββατο 2 Ἰανουαρίου.

Φέτος τό πρόγραμμα περιλάμβανε κοπή τῆς Βασιλόπιτας, ἀπονομή βραβείων ἀπό τό Ἵδρυμα τοῦ Νόβα, ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, συζήτηση, κλήρωση τοῦ ποσοῦ τῶν διακοσίων χιλιάδων ἀπό τό Ταμεῖο Εὐποιΐας τοῦ Σεβασμιωτάτου, σέ τέσσερις φοιτητές, καί, τέλος, μικρή δεξίωση.

Τά βραβεῖα (χρηματικό ποσό 50.000 δρχ.) τοῦ Ἱδρύματος Νόβα γιά τήν σχολική χρονιά 1997-98 δόθηκαν στούς μαθητές:

Ὀλιβιέρη Ματθ. Παπαδημητρίου, Παναγιώτη Σ. Ἀθανασόπουλο, Παναγιώτα Κοσυφάκη, Κωνσταντίνα Μαυρέλη, Σοφία Κονιστή, Χρῆστο Λακουμέντα, Χρῆστο Κ. Φούντζηλα, Γεώργιο Ἄν. Χαντζή, Χαριτίνη Κ. Σαυροπούλου, Βούλα Πυλαρινού, Ἀντωνία Μπίτσιου, Γεωργία Κατσαγάνη, Ἰωάννη Ἄγγ. Λούνη, Κωνσταντίνα Καλφούντζου, Ἀθανάσιο Θ. Λιάπη.

Ἐπίσης, χορηγήθηκαν φοιτητικά βοηθήματα ὕψους 200.000 δρχ. ἀνά κατηγορία φοίτησης (θεωρητικό, πρακτικό, τεχνολογικό), καί τά ἔλαβαν οἱ φοιτήτριες: Κωνσταντίνα Γ. Κυριάκη καί Δήμητρα Χρ. Ἀσημακοπούλου, ἐνῶ δέν ὑπῆρξε αἴτηση ἀπό σπουδαστή τῶν Τ.Ε.Ι.

Ὅσον ἀφορᾶ τό κύριο μέρος τῆς συνάντησης, πού περιελάμβανε ὅπως εἴπαμε ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, μέ θέμα: “ὁ πόνος τοῦ χωρισμοῦ καί ἡ ἐπιθετικότητα τῆς σχέσης”, καί συζήτηση μέ τούς νέους καί τίς νέες, πρέπει νά ποῦμε ὅτι πραγματοποιήθηκε σέ μιά ἐξαιρετικά ζεστή ἀτμόσφαιρα, πού ὀφειλόταν καί στούς τρεῖς παράγοντες: τόν ὁμιλητή, τούς ἀκροατές καί τό θέμα τῆς συζήτησης. Νά σημειώσουμε, ἄλλωστε, τίς αὐθόρμητες καί ἐκφραστικές παρεμβάσεις ὁρισμένων νέων πού παρέσυραν τήν ὁμήγυρη σέ ἀκόμη πιό ζωηρές συζητήσεις.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τήν χαρά του πρός τούς νέους γιά τήν ἀνταπόκρισή τους στήν πρόσκληση τῆς Ι. Μητροπόλεως καί ὑπογράμμισε τήν ἀλήθεια ὅτι οἱ νέοι διακρίνονται γιά τήν ἁγνότητα καί τό ἀσυμβίβαστό του χαρακτῆρος τους, στοιχεῖα πολύ θετικά γιά τούς ἴδιους ἀλλά καί γιά τήν Ἐκκλησία, ἀπό τήν ἄποψη ὅτι τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας προϋποθέτει τήν ἁγνότητα, καί τήν ἐπαναστατικότητα, ὡς ἀναζήτηση.

Ἐν συνεχεία παρουσίασε, μέσα ἀπό πορίσματα τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης, ἀπό τήν δική του πείρα ὡς Πνευματικοῦ καί μέσα ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων, τό μεγάλο καί φλέγον θέμα τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων, τό ὁποῖο ἀποδεικνύεται καί τό πιό ἐνδιαφέρον θέμα στίς ἀναζητήσεις τῶν σημερινῶν νέων.

Ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τά σημαίνοντα τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν καί τίς διάφορες θεωρίες πού προσπαθοῦν νά τίς αἰτιολογήσουν, ἀλλ’ ὅμως ἀντιμετώπισε τό θέμα πρωτίστως ὀντολογικά, στήν βάση τῆς πρωταρχικῆς σχέσης καί τοῦ πρωταρχικοῦ χωρισμοῦ, πού συνέβησαν στούς Πρωτοπλάστους, ὑπογραμμίζοντας τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ζωή συνδέεται μέ μιά σχέση, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ διακοπή τῆς σχέσης συνδέεται μέ τόν θάνατο. Γι’ αὐτό καί τά προβλήματα (ψυχολογικά, κοινωνικά κλπ.) ποῦ δημιουργεῖ ὁ χωρισμός (καί εἶναι πολλοί οἱ χωρισμοί πού ὑφίσταται ὁ ἄνθρωπος στήν ζωή τοῦ) λύονται στήν βάση τους, κατά τόν βαθμό πού ἀποκαθίσταται ἡ πρωταρχική - ὀντολογική σχέση του μέ τόν Θεό. Ἡ ἀποκατάσταση δέ τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Θεό καί τούς ἀδελφούς μας, ἐν τῇ Ἐκκλησία (=εὐχαριστιακή κοινότητα), ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἀποκατάσταση καί ὅλων των ἄλλων σχέσεων. Σ’ αὐτήν τήν προοπτική της ἀπόκτησης κοινωνίας, βλέπει ἡ Ἐκκλησία μας καί τήν μετάνοια.

Ἀναλύοντας τήν δεύτερη φράση τοῦ θέματος, ἀντιμετώπισε τήν “ἐπιθετικότητα” τῶν ἐφήβων ὡς καρπό ἀναζήτησης κοινωνίας. Εἶναι ἡ κρίσιμη περίοδος πού τό παιδί γίνεται νέος, μέ προσωπικότητα καί ἐλευθερία, ξανοίγεται στήν κοινωνία, ἀναζητώντας τόν δικό του χῶρο, τήν δική του θέση, καί αὐτό ἐκδηλώνεται κατ’ ἀρχάς μέ μιά “ἐπιθεση”, μιά ἔξοδο ἀπό τόν ἑαυτό του. Μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική, ἡ ἐπιθετικότητα τῶν ἐφήβων εἶναι δεῖγμα κοινωνικότητας. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐντόπισε τό πρόβλημα πού παρουσιάζεται πολλές φορές στίς σχέσεις μεταξύ των ἡλικιῶν, περισσότερο στό φαινόμενο τῆς “νησιδοποίησης” τῆς ζωῆς, ἕνα φαινόμενο τῆς σύγχρονης κοινωνίας μας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ζοῦν καί ἐπικοινωνοῦν μέσα σέ αὐτόνομες ὁμάδες, ἀνάλογα τήν ἡλικία τους, τό ἐπάγγελμά τους κλπ.

Ἡ συζήτηση πού ἀκολούθησε ἦταν πολύ ἐνδιαφέρουσα, ὅπως εἶναι κάθε συζήτηση πού λαμβάνουν μέρος ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν ἀλλοιωθῆ ἀπό τήν συμβατικότητα τῆς καθημερινότητος. Καί οἱ ἐρωτήσεις πού ἀκολούθησαν ἔγιναν ἀφορμή νά ἀκουσθοῦν καί ἄλλες ἐξίσου ἐνδιαφέρουσες πλευρές τοῦ θέματος. Εὐχόμαστε, ἡ σημαντική αὐτή συνάντηση νά γίνη ἀπαρχή μιᾶς ἀδιατάραχτης καί βαθειᾶς σχέσης τῶν νέων αὐτῶν μέ τήν Ἐκκλησία καί ἐν τῇ Ἐκκλησία, στήν προοπτική της ἐπαναφορᾶς τῆς πρωταρχικῆς σχέσεώς τους (καί σχέσεώς μας) μέ τόν προσωπικό Θεό - Δημιουργό.

Ν.Γ.

  • Προβολές: 3106