Γράφτηκε στις .

Κοινὴ προσευχή - κινητὴ προσοχή

Ἡ κατανυκτική ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου, στό Καθολικό της Ι. Μονῆς Ὁσίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπω, εἶχε τελειώσει• ἦταν, ἄλλωστε, ἡ εἰσαγωγή γιά τήν μεγαλοπρεπῆ θ. Λειτουργία. Τό φῶς τῆς ἡμέρας ὑπερνικοῦσε σιγά σιγά τό ἀχνό φῶς τῶν κεριῶν καί τῶν κανδηλιῶν. Ὁ ἱερός ναός γέμισε πιστούς, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων στέκονταν ἤδη ὄρθιοι ἀπό τόν ὄρθρο, καί ἐπρόκειτο νά παραμείνουν ὄρθιοι μέχρι τό τέλος τῆς θ. Λειτουργίας, ὄχι πρίν τίς 12.00 τό μεσημέρι.

Ἄρχισαν νά καταφθάνουν οἱ ἐπίσημοι: βουλευτές, τοπικοί ἄρχοντες καί ἀξιωματικοί μέ τίς κυρίες τους. Ἦταν καί δύο πού ἀπαθανάτιζαν τήν Λειτουργία μέ τήν κάμερά τους, καθώς καί δυό-τρεῖς φωτογράφοι. Δημιουργήθηκε, ὁπωσδήποτε, κάποια κινητικότητα ξένη πρός τήν ὡς τότε ἀτμόσφαιρα τοῦ μοναστικοῦ καθολικοῦ. Ἐγώ στεκόμουν σέ θέση πλεονεκτική γιά κάθε φιλοθεάμονα, καί, ὡς γνήσιος κοσμικός, ἀπέσπασα τήν προσοχή μου ἀπό τά τελούμενα, καί τήν ἔστρεψα στούς ἐπισήμους, πού μόλις κατέφθαναν, καί τήν ἀναταραχή πού δημιουργιόταν, παρατηρώντας ὅτι νά, δέν ταίριαζαν ἴσως μέ τήν ὅλη ἀτμόσφαιρα καί τό σκηνικό, ἰδίως ὅταν ἔπεφτε τό σκοτινό μάτι τῆς κάμερας πάνω τους. Καί αὐτή ἡ κάμερα, σκεφτόμουν, τί δουλειά εἶχε ἐκεῖ μέσα;

Καθώς τό μάτι μου, πιό περίεργο καί ἀπό αὐτό τῆς κάμερας, περιστρεφόταν στά πρόσωπα τῶν ἐπισήμων, στάθηκε γιά μιά στιγμή στό πρόσωπο μιᾶς γυναίκας, πού μόλις ἀχνοφαινόταν, καθώς ἔπεφτε πάνω της μόνο το φῶς τῶν κεριῶν, τρεῖς - τέσσερις σειρές πιό πίσω. Τά μάτια καί τά μάγουλά της γυάλιζαν ἀπό τά δάκρυα πού πήγαζαν ἄφθονα καί ἔτρεχαν ἐλεύθερα. Κοιτοῦσε ἴσια μπροστά της, κατά τήν Ὡραία Πύλη, ἴσως κατά τό τέμπλο μέ τίς ἱερές εἰκόνες. Δέν φαινόταν νά δίδη σημασία στούς ἐπισήμους ἤ τούς φωτογράφους, πού κυνηγοῦσαν οἱ καϋμένοι νά συλλάβουν τίς στιγμές. Στό ἐπισκύνιο τοῦ προσώπου τῆς διακρινόταν μιά ἀδιόρατη σύσπαση, σάν ἱκεσία, ἤ καί εὐχαριστία.

Κοκκίνησα. Χαμήλωσα τά μάτια μου καί δέν τά ξανασήκωσα νά παρατηρήσω κανέναν σ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς θ. Λειτουργίας. Ντρεπόμουν ἀκόμη καί νά σκεφθῶ σέ ποιόν ἅγιο νά ἀπευθυνόταν ἡ γυναίκα ἐκείνη, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι πιστοί πού στέκονταν παράμερα καί δέν φαίνονταν, ἤ καί μπροστά μου, στούς ἐπισήμους, καί δέν τούς καταλάβαινα.

Ν.Γ.