Skip to main content

Γερασίμου Στυλιανοῦ: Πεντηκοστιανοί Ὀνομασία - Ἱστορία

Γερασίμου Στυλιανοῦ, Θεολόγου

Οἱ Πεντηκοστιανοί ἔλαβαν τό ὄνομά τους ἀπό τήν ὀνομασία τῆς “Ἐκκλησίας τους”, πού τήν ἀποκαλοῦν “Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστής”. Ὅμως κάθε ὁμάδα γιά νά διαφοροποιεῖται καί νά διακρίνεται ἀπό τίς ἄλλες προσθέτει συμπληρωματικά ὀνόματα τῆς κύριας ὀνομασίας, ὅπως π.χ. Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς κ.λ.π. ἤ συναντῶνται μέ ἄλλες ὀνομασίες, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Προφητείας κ.λ.π. Ἔλαβαν τό ὄνομα “Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστής”, ἐπειδή πιστεύουν ὅτι ἡ Πεντηκοστή πού ἔγινε τότε, ἐπαναλαμβάνεται προσωπικά σέ κάθε πιστό, πού ἀναγνωρίζει τόν Χριστό καί τόν δέχεται ὡς σωτήρα του. Ὑποστηρίζουν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τόν πιστό, ὅπως καί τότε, γεγονός πού μπορεῖ νά συμβῆ στόν δρόμο, στήν ἐργασία, στό σπίτι, στήν πλατεία. Ἀπό τήν στιγμή αὐτή ὁ πιστός θεωρεῖται ἀναγεννημένο μέλος τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ ρίζες τῶν Πεντηκοστιανῶν βρίσκονται στίς ὀνομαζόμενες “Κινήσεις Ἁγιότητας”, πού ἐμφανίστηκαν στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική μετά ἀπό τήν ἔμπνευση τῶν ἱεροκηρύκων Μούντι καί Σάνκυ. Οἱ Ἀμερικανοί αὐτοί πρωτεργάτες τῆς νέας κίνησης κήρυξαν πῶς ἡ πραγμάτωση τῆς “ἁγιότητας” ἀκολουθεῖ μετά τήν μεταστροφή καί τήν ἀναγέννηση καί ἀποτελεῖ “τρίτη χάρη”. Αὐτή ἡ “ἀνώτερη πνευματική κατασταση” ὀνομάστηκε “βάπτισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”. Ἄκομη ὑποστήριξαν πῶς ἡ χάρη γίνεται αἰσθητή μέ τήν γλωσσολαλιά. Ἡ αἵρεση τῆς “τρίτης χάρης” καταδικάστηκε ἀπό τήν “κίνηση τῆς ἁγιότητας” μέ συνέπεια νά σχηματιστοῦν ἰδιαίτερες κοινότητες καί τό 1911 ἡ “Πεντηκοστιανή Ἐκκλησία Ἁγιότητας”. Μιά ἄλλη ὁμάδα ὑπό τήν ἡγεσία τῶν βαπτιστῶν κηρύκων ὀνομάστηκε “Κίνηση τῆς ὄψιμης βροχής” καί ἰσχυρίζεται πῶς βρισκόμαστε στούς ἐσχάτους καιρούς.

Μιά ἄλλη κίνηση σχηματίστηκε ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ A. J. Tolminson καί ὀνομάστηκε Church of God.

Ἡ κίνηση πρόσφερε στούς ὀπαδούς τῆς ἀπάντηση σχετικά μέ τήν “βεβαιότητα” τῆς σωτηρίας. Τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς ἀπετέλεσε τήν ἀπόδειξη γιά τό “βάπτισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, πού μάλιστα προερχόταν ἀπό “ἀνωθεν” καί δέν μποροῦσε νά ἀμφισβητηθῆ. Παράλληλα ὁ πιστός ὑπερτεροῦσε ἔναντι ἐκείνων πού δέν εἶχαν αὐτή τήν ἐμπειρία καί γινόταν πιά ἀνεξάρτητος ἀπό τό περιβάλλον του. Κάποιος ἄλλος ὁ Charles H. Parcham ἄνοιξε στό Houston σχολή γιά τήν ἐκπαίδευση τῶν Πεντηκοστιανῶν κηρύκων. Σέ αὐτήν, τό 1905, ἐντάχθηκε ὁ νέγρος κήρυκας W. J. Seymour. Τό 1906 προσκλήθηκε σέ μιά “κοινότητα ἁγιότητας” μέ ἀποτέλεσμα νά “κατέλθη τό Πνεύμα” σέ αὐτήν. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ἵδρυσε τήν πρώτη καθαρή Πεντηκοστιανή ὁμάδα. Δηλαδή ἡ Πεντηκοστιανή αἵρεση ἄρχισε νά διαιρεῖται ὡς πρός τήν διδασκαλία καί τήν πράξη. Ὁ Εὐσέβιος Παπαστεφάνου πού θεωρεῖται ὁ ἱδρυτής τῆς κίνησης “ὀρθόδοξοι χαρισματικοί” θεωρεῖ τήν διαδραμάτιση αὐτῶν τῶν γεγονότων σάν τήν σύγχρονη πεντηκοστή. Ἤδη οἱ Πεντηκοστιανοί ἔχουν ὀπαδούς σέ πολλά σημεῖα κι ἄλλων ἠπείρων ἐκτός της Ἀμερικῆς. Γιά τίς διαστάσεις ὅμως καί τίς ὑποδιαιρέσεις τῆς πεντηκοστιανῆς αἵρεσης θά μιλήσουμε σέ ἑπόμενο ἄρθρο.

  • Προβολές: 2915