Γραπτὰ κυρήγματα: Κυριακή 29 Αὐγούστου - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

Ὅταν ὁ ἱερεύς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κάνει ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας καί κάθε ἄλλης ἀκολουθίας, μνημονεύει μετά τόν Χριστό διαφόρους ἁγίους, ἤτοι τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, τόν Τίμιο Σταυρό, τούς Ἀγγέλους, τόν Τίμιο Πρόδρομο τόν Βαπτιστή, τούς Ἀποστόλους, τούς Μάρτυρας, τούς ὁσίους Πατέρας, τούς ἁγίους της ἡμέρας καί στό τέλος ὅλους τους ἁγίους. Ὁπότε φαίνεται καθαρά, ὅτι ὁ Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σέ ὑψηλή θέση, ἤτοι μεταξύ της Παναγίας καί τῶν Ἀποστόλων. Καί αὐτό δείχνει τήν μεγάλη σημασία πού δίνει ἡ Ἐκκλησία στό πρόσωπο τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Ἐάν κάθε ἄνθρωπος μέ τήν ἔλευσή του στήν ζωή ἔχει ἕναν βαθύ σκοπό νά γίνη ἅγιος, νά εἰσέλθη στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ Τίμιος Πρόδρομος μαζί μέ αὐτό τόν γενικό σκοπό, εἶχε καί ἕνα ἄλλο ἴδιαιτερο σκοπό, πού ἦταν νά προετοιμάση τούς ἀνθρώπους γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Χριστό. Γι’ αὐτό καί ὀνομάστηκε Πρόδρομος. Ἡ γέννησή του ἦταν καρπός προσευχῆς καί ἰδιαίτερης ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ. Ὁ τρόπος πού μεγάλωσε ἦταν θαυμαστός, ἀφοῦ ἀπό ἡλικίας τριῶν ἐτῶν ζοῦσε στήν ἔρημο. Τό ἔργο τοῦ ἦταν μεγάλο, ἀφοῦ κήρυττε τήν μετάνοια καί ὁδηγοῦσε τόν λαό σέ αὐτήν, ἦταν πράγματι “τῶν προφητῶν σεβασμιώτερος”. Ἡ συνάντησή του μέ τόν Χριστό, ἔδειξε ὅλο το μεγαλεῖο της ταπεινώσεώς του. Ἀλλά καί ὁ τρόπος τῆς ἐξόδου του ἀπό τήν ζωή αὐτή ὑπῆρξε μεγαλειώδης. Ἤλεγξε τήν ἁμαρτία τοῦ Ἡρώδου δημοσίως, καί στήν συνέχεια ἀξιώθηκε μαρτυρικοῦ θανάτου. Ἔτσι, λοιπόν, στό πρόσωπό του συγκεντρώνονται τά γνωρίσματα ὅλων των ἁγίων, ἤτοι ἡ ζωή τῶν Ἀσκητῶν, τό ἔργο τῶν Ἀποστόλων, ἡ ὅραση τῶν Προφητῶν καί ἡ ὁμολογία καί τό θάρρος τῶν Μαρτύρων.

Ὅλοι οἱ γνωστοί ἅγιοι εἶχαν κάποιο βιογράφο πού παρουσίασε τίς ἀρετές τους καί τήν μεγαλειώδη ζωή τους. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὅμως, δέν ἔχει ἀνάγκη βιογράφων, γιατί ἔχει τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό λέγει τό ἀπολυτίκιο τοῦ Τιμίου Προδρόμου: “Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Προδρομε”. Καί πράγματι ὁ Χριστός τόν ἐμακάρισε μέ τά πιό δυνατά λόγια. Μεταξύ των ἄλλων εἶπε: “Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικών μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστού”. (Ματθ. ἴα’, 11). Αὐτό σημαίνει ὅτι κανένας ἄλλος δέν ἀνεφάνη στήν ἱστορία μέχρι τότε, μεγαλύτερος ἀπό τόν Πρόδρομο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει ὅτι ὁ Χριστός εἶπε αὐτό τόν λόγο “διά τό τῆς ἀξίας αὐτοῦ μέγα καί ἐπηρμένον ὡς ἐπί βασιλέως περιφανοῦς ἤ φυτοῦ εὐανθούς”. Ὁ δέ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: “Οὐκ ἔτεκε γυνή τούτου μείζονα”.

Ὅταν ὁ Χριστός μακαρίζει ἕναν ἄνθρωπο, τότε δέν χρειάζεται ἄλλος μακαρισμός ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἐάν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μᾶς ἐπαινοῦν, ἀλλά ὁ Χριστός δέν μᾶς ἀποδέχεται, τότε δέν μᾶς ὠφελεῖ ἀπολύτως τίποτε. Ἀντίθετα, ἐάν ὁ Χριστός μᾶς μακαρίζει, τότε αὐτό συνιστᾶ τήν σωτηρία μας, ἔστω κι’ ἄν μᾶς περιφρονοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.

Πρέπει νά ἐπιδιώκουμε νά ἀκούσουμε τόν μακαρισμό τοῦ Χριστοῦ, τότε πού θά ὁμολογήση ἔμπροσθέν του Πατρός Τοῦ ἐκείνους, πού ἔζησαν μαζί Του καί ὄχι νά ἀγωνιζόμαστε νά ἔχουμε τούς μακαρισμούς καί τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων. Καί αὐτό θά τό ἐπιτύχουμε ἄν ζοῦμε τήν ζωή καί τήν πολιτεία, τήν ἡσυχία καί τήν ὁμολογία πού εἶχε ὁ Τίμιος Πρόδρομος, τοῦ ὁποίου ἅς ἔχουμε τίς ἱκεσίες του πρός τόν οἰκτίρμονα Θεό.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ