Skip to main content

Εἰδήσεις Φεβρουαρίου 2000

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Βλασίου καί Χειροτονία εἰς Πρεσβύτερον

Μέσα σέ πανηγυρικό κλίμα τελέστηκε καί φέτος ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Βλασίου (11 Φεβρουαρίου) στήν ὁμώνυμη περιφέρεια τῆς Μητροπόλεώς μας. Οἱ ἄσχημες καιρικές συνθῆκες καί τό δύσκολο ὁδικό δίκτυο πού δυσχεραίνουν τήν ἀνάβαση στόν Ἅγιο Βλάσιο, ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τήν ἐγκάρδια συμπεριφορά τῶν κατοίκων, τήν ἀβραμιαία φιλοξενία καί τό καλωσόρισμα τῆς ψυχῆς τους. Τήν θ. Λειτουργία τέλεσε ὁ Μητροπολίτης κ. Ἱερόθεος, λαμπρύνοντας ἔτσι τήν ἱερά πανήγυρη. Αὐτό τό μεγάλο συμπόσιο τῆς πίστεως συμπλήρωσε καί ἡ χειροτονία εἰς Πρεσβύτερόν του π. Παναγιώτου Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος στόν λόγο τοῦ ἔκανε ἀναφορά στό ὑψηλό λειτούργημα πού πρόκειται νά ἀναλάβη, ἀφήνοντας ταυτόχρονα τόν ἑαυτό του στόν Θεό διά τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀνταπαντώντας ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε καί ὑπενθύμισε στόν ἀγαπητό π. Παναγιώτη τρία βασικά γνωρίσματα πού πρέπει νά διακρίνουν τόν Ἱερέα καί γενικότερά τους Κληρικούς.

 

Ἀναφέρθηκε, λοιπόν, στήν ἀξία τῆς πίστεως καί τόνισε ὅτι αὐτή εἶναι πού στερέωσε τούς καλλινίκους μάρτυρας, πού ἔθραυσε τούς ὑπεναντίους καί ἀνύψωσε τούς ὁσίους. Ἀναφέρθηκε ἐπίσης στή ἀγάπη, ὄχι τήν ἀφηρημένη ἀγάπη, ἀλλά αὐτή πού διακρίνεται ἀπό αὐτοθυσία καί κένωση πρός τούς ἀδελφούς. Χρησιμοποίησε δέ πολύ χαρακτηριστικά το ἑξῆς παράδειγμα: ἄν ἡ πίστη εἶναι τό θεμέλιο, ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ οἰκοδομή, καί τό ὕψος αὐτῆς τῆς οἰκοδομῆς εἶναι ἡ μακαρία ταπείνωση. Καί τό τρίτο γνώρισμα τοῦ καλοῦ Κληρικοῦ εἶναι τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἡ ἀφοσίωση πρός τά ἱερά θέσμια καί τίς παραδόσεις τῆς πίστεως, ὁ σεβασμός πρός τό ἱεραρχικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά τῆς ἀτομικότητός του.

Μετά τίς εὐχές καί μέσα σ’ αὐτό τό πανηγυρικό κλίμα, τελείωσε ἡ πνευματική τράπεζα, γιά νά ἀκολουθήση τό κέρασμα καί ἡ ὑλική τράπεζα, προσφορά τοῦ π. Κωνσταντίνου Μάλαινου. Ἡ ἐγκαρδιότητα τῶν κατοίκων καί ἡ εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν Σεβασμιώτατο, πού ἐκφράστηκαν καί διά μέσου του Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς περιφερείας π. Κωνσταντίνου, ἔτυχαν τῆς ἰδίας ἀνταποδόσεως ἀπό τόν Σεβασμιώτατο, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει μιά πνευματική ἀρχοντιά καί ἐπικοινωνία πού διέπει ὅλους.
Μέσα σ’ αὐτήν τήν εὐχαριστιακή ἀτμόσφαιρα, ἔκλεισε ἡ ἱερά πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Βλασίου.

Ἐκοιμήθη ἡ μοναχή Φιλοθέη

Τήν 23η Ἰανουαρίου 2000 κοιμήθηκε ἐν Κυρίω ἡ μοναχή Φιλοθέη τῆς Ι. Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς. Τήν Μονή τῆς μετανοίας τῆς τήν ὑπηρέτησε ἄνω των σαράντα ἐτῶν.  Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἔγινε ἐν μέσω Ἐκκλησίας, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου, παρουσία πολλῶν Ἱερέων καί λαοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀνηφόρησαν στό Μοναστήρι παρ’ ὅλη τήν βαρυχειμωνιά.

Μνημόσυνο ὑπέρ εὐεργετῶν Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀντιρρίου

Τήν Κυριακή 13 Φεβρουαρίου, οἱ Ἐνορίτες τοῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀντιρρίου τέλεσαν ἐπίσημο ἀρχιερατικό μνημόσυνο γιά ὅλους τους συντελεστές τῆς ἀνεγέρσεως καί ἐν γένει λειτουργίας τοῦ Ναοῦ τους. Τό μνημόσυνο ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων Ἱερέων, Ἱεροψαλτῶν, Ἐπιτρόπων, Νεωκόρων, δωρητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ Ι. Ναοῦ ἔχει καθιερωθεῖ καί γίνεται ἀνά τριετία, καί πέρα ἀπό τήν θεολογική του σημασία, εἶναι μιά πράξη τιμῆς εὐγνωμοσύνης πρός τούς εὐεργέτες.

Βασιλοπίττα Συνδέσμου Ἀγάπης Ἁγίου Γεωργίου

Ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς Ἐνορίας Ἁγίου Γεωργίου ἔκοψε τήν Βασιλοπιττά του, στίς 27 Ἰανουαρίου 2000. Τήν Βασιλοπίττα τοῦ Συνδέσμου εὐλόγησε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος ἀπηύθυνε λόγους πατρικούς στούς Ἐνορίτες. Μετά τήν προσφώνηση τοῦ ὑπευθύνου Ἱερέως π. Λάμπρου Κούτσικου, τόν λόγο πῆρε ἡ Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου κ. Ἀλεξάνδρα Θανοπούλου, ἡ ὁποία ἔκανε τόν ἀπολογισμό τοῦ ἔργου του γιά τό παρελθόν ἔτος, κατά τό ὁποῖο δόθηκε βαρύτητα στήν πρόνοια (βοήθεια ἀπόρων, ἀρρώστων, ἐπιδοτήσεις φτωχῶν οἰκογενειῶν, μαθητῶν κλπ.), ὅπου δαπανήθηκαν οἱ περισσότερες δυνάμεις καί οἱ οἰκονομίες τοῦ Συνδέσμου. Ἄλλοι τομεῖς δραστηριοποίησης ἦταν ὁ καλλωπισμός τοῦ Ναοῦ, ἡ διοργάνωση ἑορτῶν κλπ.

Ἑορταστική Ἐκδήλωση τῶν Δασκάλων καί Νηπιαγωγῶν

Τήν Κυριακή 30 Ἰανουαρίου, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πραγματοποιήθηκε ἡ ἑορταστική σύναξη τῶν Δασκάλων καί Νηπιαγωγῶν Ναυπακτίας - Δωρίδος. Εἶχε προηγηθεῖ ὁ ἐκκλησιασμός στήν Ἁγία Παρασκευή Ναυπάκτου. Ἀκολούθησε λιτή τελετή στό Ξενία, κατά τήν ὁποία οἱ Δάσκαλοι καί Νηπιαγωγοί τῆς ἐπαρχίας μᾶς τίμησαν τούς συνταξιοδοτηθέντες κατά τήν πρόσφατη σχολική χρονιά συναδέλφους τους.

Προσφώνησε τούς καλεσμένους ὁ κ. Γεώργιος Παπαθανασίου, Πρόεδρος τοῦ συλλόγου δασκάλων καί νηπιαγωγῶν, δίδοντας λακωνικά το στίγμα τῆς ἑορτῆς, πού εἶναι ἡ εὐλαβική τιμή στούς Μεγάλους Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά ἀποτελοῦν πρότυπα σμίλευσης τῶν παιδικῶν ψυχῶν.

Σύντομο λόγο ἀπηύθηναν: ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος τόνισε ἐν ὀλίγοις τήν εὐρύτητα τοῦ πνεύματος καί τήν ἐπικαιρότητα τῆς διδασκαλίας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν• ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Κωνσταντῖνος Κονίδας, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἐμπνεύσεως τῶν σχεδιαστῶν τῆς σύγχρονης παιδείας ἀπό τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν• ὁ Σχολικός Σύμβουλος κ. Κωνσταντῖνος Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τόν ἥρωα δάσκαλο πού μοιράζει τήν ζωή τοῦ ἀνάμεσα στόν πίνακα, τήν ἕδρα καί τά παιδιά μέ τά σπινθηροβόλα μάτια, καί εὐχήθηκε, στήν ἐποχή μας πού ὑπάρχει τεράστια κρίση τῆς οἰκογένειας, νά εἶναι σέ θέση ὁ δάσκαλος νά ἀναπληρώνει κατά τό δυνατόν το κενό αὐτό• ὁ Προϊστάμενος τοῦ 5ου Γραφείου κ. Ἀθανάσιος Καραγεῶργος, ὁ ὁποῖος τόνισε τήν ἀξία τοῦ δασκαλικοῦ ἀξιώματος στήν ἱστορία τοῦ γένους καί τήν ἠθοπλαστική του δύναμη, ἐνῶ κατευόδωσε τούς τρεῖς συνταξιοδοτηθέντας συναδέλφους.

Ἦταν γενικά μιά συγκινητική καί θερμή ἐκδήλωση, ἡ ὁποία ὀφείλεται ἐν πολλοῖς καί στό ὑψηλό ἠθικό καί τήν σύμπνοια τῶν ἐκπαιδευτικῶν της Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης.

Οἱ τιμηθέντες δάσκαλοι ἤσαν ὁ κ. Μήτσης Θεόδωρος ἡ σύζυγός του κ. Ἀργύρη Εὐδοκία καί ὁ κ. Τσόκας Χαράλαμπος.

Διδασκαλικές ἀναμνήσεις

Ἐκ μέρους τῶν τιμηθέντων διδασκάλων μίλησε ὁ κ. Χαράλαμπος Τσόκας, γεμίζοντας μέ ἱερές ἀναμνήσεις τήν αἴθουσα. Εὐχαρίστησε γιά τήν τιμή, καί μάλιστα τήν μεγάλη αὐτή ἡμέρα, καί καλομοίρησε τό λειτούργημά τους. Ἐνθυμήθηκε τίς πρῶτες διδασκαλικές του ἀναμνήσεις:

“...Ὅταν στά μέσα της δεκαετίας τοῦ ’60, ἀνηφόρισα στούς ἐλάτινους ὄγκους τῆς ὀρεινῆς Ναυπακτίας, δέν μπόρεσα τό ἴδιο βράδυ νά φτάσω στό Δενδροχώρι, ἐκεῖ στό βάθος πέρα ἀπό τήν Κλεπά, πού τοποθετήθηκα.

Τό χωριό δέν εἶχε αὐτοκινητόδρομο, ἡ ἄφιξη ἔγινε τήν ἑπομένη μέ πεζοπορία. Τέτοιες πεζοπορίες ἔγιναν πολλές καί μέσα στά χιόνια ἀπό μένα, ἀλλά καί ἄλλους συναδέλφους μου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Καί γιατί νά μήν πῶ καί τό ξεποδάριασμα ἀπό χωριό σέ χωριό στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’70 συνοδία τοῦ ἐπιθεωρητῆ.

Τό βράδυ ἄρχιζε κιόλας νά μοῦ καψαλίζη τά ὄνειρα καί τίς ἐλπίδες τῆς νιότης μου ἡ λάμπα τοῦ πετρελαίου. Ἠλεκτροφωτισμό δέν εἶχαν τά χωριά. Πρωί - ἀπόγευμα σχολεῖο...
Δέν μ’ ἐνδιέφερε τί θά φάω καί πῶς θά ζήσω• αὐτό ἦταν δευτερεῦον. Τό σπουδαιότερο ἦταν ὁ φόβος τῆς δουλειᾶς μου, ἡ διδασκαλία μου στά παιδιά, ὁ ἐπιθεωρητής μέ τήν ἀλληλογραφία του καί ἡ ἀποδοχή ἀπό τούς κατοίκους...

Θυμᾶμαι τούς πρώτους μαθητές μου, ὅπως καί ἄλλους πού γνώρισα στά σχολεῖα Κλεπᾶς, Ἐλατόβρυσης, Ἐλατούς καί Τερψιθέας• παιδιά ντροπαλά, μέ φτωχό κάπως λεξιλόγιο, ἐλάχιστα βιβλία, χωρίς γραφικά, ἔλειπε καί τό μικρό μολυβάκι• παιδιά στερημένα καί λιγνά σάν ἀσκητικές βυζαντινές μορφές.

Καί οἱ χωρικοί μέ τήν καλημέρα τούς στόν δρόμο καί προπαντός το βράδυ στό καφενεῖο μέ τίς συζητήσεις, τίς ἐρωτήσεις, πού εἶναι ἡ Χάγη καί ἡ Φρανκφούρτη πού ἄκουσαν στό ραδιόφωνο, τά καλά τους λόγια γιά τήν προσφορά σου, πάντα ἀρχοντικοί καί εὐγενικοί στήν ψυχή, ἔγιναν οἱ πρῶτοι καλωσυνάτοι ἐπιθεωρητές μας καί ἀνατροφοδότησαν τόν ζῆλο γιά νά προκόψη ἡ δουλειά μας...

Στό μυαλό μᾶς ζοῦν καί κινοῦνται ἑκατοντάδες μαθητές μας πού διδάξαμε... Καλή τους ὥρα ὅπου κι ἄν βρίσκονται σήμερα μέ τίς οἰκογένειες τους”.

Ὁ κ. Τσόκας θεώρησε χρέος τοῦ ὅ,τι ἔκανε γιά τό καλό των μαθητῶν του, ἐνῶ ἔθεσε ὡς ζήτημα ἀπολογίας στόν “Ὕπατο Κριτή”, ἀπό αὐτήν ἀκόμα τήν ζωή, τίς παραλήψεις του. Τελείωσε δέ τόν λόγο του μέ ἔκφραση τῆς αἰσιοδοξίας του καί εὐχές στούς νεωτέρους.

Ὑπενθύμιση - Παράκληση

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς δημοσιεύσεως τοῦ Ἀπολογισμοῦ 1999, ὑπενθυμίζουμε στούς ἀναγνῶστες τῆς “Ἐκκλησιαστικῆς Παρέμβασης” ὅτι ἡ προσπάθειά της στηρίζεται στίς συνδρομές τους, οἱ ὁποῖες, ἄν καί προαιρετικές, εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν ἀπρόσκοπτη κυκλοφορία της. Παρακαλοῦμε, λοιπόν, ὅσους δύνανται καί ἐπιθυμοῦν, νά συνδράμουν τήν ἐκδοτική μας προσπάθεια.

Ἀνακοίνωση

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη λειτουργεῖ Παιδικές Κατασκηνώσεις στούς χώρους τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος στό Ἀντιρριο. Ἡ ἐπαναλειτουργία τούς ἄρχισε πρίν λίγα χρόνια, ἀφοῦ δαπανήθηκαν γι’ αὐτές ὅσα χρήματα, ἔστω καί λιγοστά, ὑπῆρχαν διαθέσιμα, καθώς φαίνεται καί στούς κατ’ ἔτους ἀπολογισμούς τῆς Ι. Μητροπόλεως πού δημοσιεύονται στήν Παρέμβαση.

Σέ πρώτη φάση φιλοξενοῦσαν μόνο κορίτσια. Τό καλοκαίρι τοῦ 1999 λειτούργησε καί μία περίοδος ἀγοριῶν. Γι’ αὐτόν τόν σκοπό χρειάστηκε νά δημιουργηθῆ γήπεδο ποδοσφαίρου μέ γκαζόν. Δυστυχῶς, ἡ φοβερή νεροποντή τοῦ φθινοπώρου προξένησε μεγάλη ζημία στό γήπεδο (παρέσυρε τό τειχίο, τήν περίφραξη καί μεγάλο μέρος τοῦ ἀγωνιστικοῦ χώρου). Γιά νά ἐπιδιορθωθῆ ἡ συγκεκριμένη ζημία, χρειάζεται δαπάνη τρισήμιση ἑκατομμυρίων δρχ. (3.500.000) τουλάχιστον, ἐνῶ χρειάζεται νά γίνη καί μιά γενικότερη στήριξη τοῦ τειχίου πού συγκρατεῖ τό γήπεδο, τό ὁποῖο στήν μία του πλευρά εἶναι ὑπερυψωμένο ἀπό τούς παρακείμενους ἐλαιῶνες.

Παρακαλοῦμε, λοιπόν, ὅσους Χριστιανούς ἐπιθυμοῦν καί, κυρίως, ὅσους ἔχουν ...φίλαλθα αἰσθήματα, νά συνδράμουν τήν ἔκτακτη αὐτή ἀνάγκη πού παρουσιάστηκε στόν τομέα τῆς διακονίας τῆς νεότητος, ὥστε ἡ Ἱερά Μητρόπολη νά διατηρήση τήν δυνατότητα γιά περαιτέρω τελειοποίηση τῶν ὑπολοίπων ἐγκαταστάσεων τῶν Κατασκηνώσεων, πρός ὄφελος τῶν παιδιῶν.

Ἅς ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας ὅτι ὁ χῶρος τῶν Κατασκηνώσεων Ἀντιρρίου χρησιμεύει καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ ἔτους καί ὡς τόπος συνεδρίων καί φοιτητικῶν συναντήσεων, καί ὡς τόπος ἐκδρομῆς, φιλοξενώντας παιδιά ἀπό τά Σχολεῖα Ἀντιρρίου καί Ναυπάκτου, καί φυσικά ἀπό τίς Νεανικές Συνάξεις τῶν Ἐνοριῶν.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

  • Προβολές: 2738