Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά σήμερα - Ἡ δεύτερη ἐπίσημη γλώσσα

Τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά σήμερα

«Ἡ πρόσφατη ἐξαγγελία τοῦ Γάλλου ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Τζάκ Λάγκ γιά τήν ἐπαναφορά τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στά γαλλικά Γυμνάσια καί Λύκεια ἀποδεικνύει ὅτι ἀναθερμαίνεται τό ἐνδιαφέρον γιά τή διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στή Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης» (ΤΟ ΒΗΜΑ 31-10-2001).

Αὐτή ἡ εἴδηση εἶναι πάρα πολύ σημαντική. Δείχνει τήν ἀντοχή τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἀλλά καί τήν ἀξία τῆς λογοτεχνικῆς παραγωγῆς καί τοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Αὐτό τό γεγονός ἔχει ποικίλα ἀποτέλεσματα στόν ψυχισμό μας. Ἀπό τήν μιά μεριά κολακεύει τόν ἐθνικό μας ἐγωισμό καί ἀπό τήν ἄλλη δίνει ὅπλα στούς μεμψίμοιρους νά μέμφονται τούς ὑπεύθυνούς των ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, γιά τήν κατάσταση τῶν ἑλληνικῶν σχολείων, ὡς πρός τήν διδασκαλία τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας, χωρίς, βέβαια, οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς νά ἔχουν τήν δυνατότητα ἤ τήν εὐαισθησία νά ἐρευνήσουν προηγουμένως μέ φιλολογικά καί παιδαγωγικά κριτήρια τά ἀναλυτικά προγράμματα.

Παρ’ ὅλα ταῦτα ὑπάρχουν κάποιοι λίγοι πού αἰσθάνονται τό βάρος τῆς πολιτιστικῆς μας παραδόσεως ὡς ἔντονο δημιουργικό ἐρέθισμα, πού ὠθεῖ στήν ἀξιοποίηση τῶν ἐπιτευγμάτων τοῦ παρελθόντος, ὥστε ὡς ἄνθρωποι «νά σηκωθοῦμε», κατά τόν στίχο τοῦ Σεφέρη, «λίγο ψηλότερα».

Εἶναι ὅμως πολύ ἐνδιαφέρον νά μάθουμε τό γιατί οἱ Εὐρωπαῖοι ἐνδιαφέρονται γιά τήν ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα καί λογοτεχνία. Δέν νομίζω ὅτι πρέπει νά ἀρκεσθοῦμε σέ μιά ἱστορική -συναισθηματική- αἰτιολογία. Εἶναι πολύ πρακτικοί ἄνθρωποι, ὠφελιμιστές, γαλουχημένοι μέσα στή χρησιμοθηρική νοοτροπία, ὁπότε δέν δικαιολογεῖται ἡ εἰσαγωγή στά σχολεῖα τούς ἑνός μαθήματος πού θά τούς δώση ἁπλά καί μόνο τήν δυνατότητα νά μελετήσουν, μέσα ἀπό ἀρχαία κείμενα, μιά παρωχημένη φάση τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Ἡ μελέτη τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν κειμένων μᾶλλον συνεχίζει νά θεωρῆται βασικό στοιχεῖο τῆς ἀνθρωπιστικῆς τους παιδείας, τήν ὁποία ὅπως φαίνεται, θέλουν νά ἐνισχύσουν οἱ Εὐρωπαῖοι. Ἐμεῖς ἐκτός ἀπό τά προχριστιανικά κείμενα τά ὁποῖα κυρίως ἐνδιαφέρουν τούς Εὐρωπαίους ἔχουμε στή γλώσσα μᾶς τήν πατερική γραμματεία, στήν ὁποία ἀντιμετωπίζονται τά ἐρωτήματα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων μέσα ἀπό τόν ἀποκαλυπτικό λόγο τῶν Ἀποστόλων.

Ἡ μελέτη αὐτῶν τῶν ἀπαντήσεων εἶναι ἕνα ἐνδιαφέρον πεδίο ἔρευνας, μέ δυνατότητες ἐπίδρασης στούς ὑπαρξιακούς προσανατολισμούς τῶν συγχρόνων. Ἀξίζει νά γίνη ἐντονότερη ἡ παρουσία τους στό σύγχρονο ἑλληνικό σχολεῖο, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία τῆς γλώσσας στή διαχρονική της ἐξέλιξη.

Ἡ δεύτερη ἐπίσημη γλώσσα

Ἡ πρόταση νά γίνη ἡ ἀγγλική ἡ δεύτερη ἐπίσημη γλώσσα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους εἶναι μιά ὀξεία πολιτιστική πρόκληση. Ἄλλο πράγμα εἶναι νά ἐνισχυθοῦν οἱ δυνατότητες τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν νά μάθουν ξένες γλῶσσες καί ἄλλο νά καθιερώνεται ὡς δεύτερη ἐπίσημη γλώσσα μιά γλώσσα ἄσχετη μέ τήν πολιτιστική παράδοση τοῦ λαοῦ. Εἶναι μιά ἀπό τά ἄνω ἐπιβολή ξένων πολιτιστικῶν προτύπων, γιατί ἡ γλώσσα δέν εἶναι ἕνα οὐδέτερο ὄργανο ἐπικοινωνίας, ἀλλά φορέας ἤ μᾶλλον «μεταφορέας» πολιτισμοῦ.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2769