Skip to main content

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Μιά ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τῶν ἀποτελεσμάτων τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν

Εἶναι γνωστόν ὅτι οἱ δημοσιογράφοι κάνουν ρεπορτάζ γιά σύγχρονα γεγονότα, καθώς ἐπίσης τά ἀναλύουν, σύμφωνα μέ τίς πεποιθήσεις τους καί τίς ἰδεολογικές τοποθετήσεις τους. Ἑπομένως προσφέρονται γνώσεις, οἱ ὁποῖες στήν συνέχεια μεταδίδονται καί δημιουργεῖται ἐν πολλοῖς μιά ψευδώνυμη γνώση τῶν πραγμάτων. Βεβαίως, ἀργότερα, ὕστερα ἀπό παρέλευση πολλῶν δεκαετιῶν καί αἰώνων ἡ ἱστορία ἀποκαθιστᾶ κάπως τά πράγματα. Πάντως ἡ προσωπική προσέγγιση, καί μάλιστα ἡ ἐσφαλμένη, τῶν γεγονότων δημιουργεῖ πολλά προβλήματα.

Τελευταία ἔλαβα μιά ἐπιστολή ἀπό μιά Ἀμερικανίδα, προσήλυτη στήν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἑρμήνευσε τά γεγονότα, πού συνέβησαν τήν 11η Σεπτεμβρίου 2001 καί ὅσα ἀκολούθησαν, μέσα ἀπό τήν δική της ὀρθόδοξη προοπτική. Γεννημένη στήν Ἀμερική καί ζωντας τό οὐμανιστικό κλίμα πού ἐπικρατεῖ, γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία, συνδέθηκε μέ τήν Ἑλλάδα, ὄχι γιά τούς φιλοσόφους της, ἀλλά γιά τούς ἁγίους της καί τήν παράδοσή της καί μέσα ἀπό τό πρίσμα αὐτό εἶδε τά συνταρακτικά γεγονότα. Ἀξίζει τόν κόπο νά δοῦμε τήν ἀνάλυσή της.

«Ἀναρωτιέμαι γιατί ἡ καταστροφή στήν Νέα Ὑόρκη μου προξένησε τόσο μικρή αἴσθηση. Ὁ κόσμος ἐδῶ εἶναι παθιασμένος. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ξεχάσει τήν ζωή τους καί ἔχουν καθηλωθεῖ στίς τηλεοράσεις. Αἰσθάνομαι πιό κοντά σέ σᾶς παρά στήν χώρα μου ἤ στόν φόβο καί τήν ὀργή. Δέν καταλαβαίνω τίς πολιτικές πλευρές, μόνο το γεγονός ὅτι ὁ Μπίν Λάντεν εἶναι ἐναντίον τοῦ δυτικοῦ τρόπου ζωῆς, πού τόν θεωρεῖ ἀπειλή γιά τήν πίστη του. Ὅταν ἄκουσα γιά τήν ἐπίθεση τό μόνο πού αἰσθάνθηκα ἦταν ἡ ἀνάγκη νά προσευχηθῶ γιά τούς ἀνθρώπους πού μπόρεσαν νά κάνουν κάτι τέτοιο. Εἶμαι σίγουρη ὅτι ὁ Θεός θά φροντίση γιά τά ἀθῶα θύματα. Ἐπί πλέον, τόσο μεγάλο καλό ἔχει προκύψει ἀπό τήν καταστροφή γιά τήν χώρα μας! Οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀνοίξει, ἔχουν ἀναδυθεῖ μέσα ἀπό τήν "ψυχρή κουλτούρα τοῦ χρήματος", καί ἔχουν βρεῖ νέα προοπτική στήν εὔθραυστη ζωή μας. Φαίνεται ὅτι ὑπάρχει περισσότερη "καρδιά" στούς ἀνθρώπους, μεγαλύτερο δέσιμο. Πιστεύω ὅτι γι’ αὐτόν τόν λόγο μικρότερες χῶρες πού ἔχουν καταπιεστεῖ, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, ἔχουν τόσο δυνατούς ἀνθρώπους. Οἱ οἰκογένειες εἶναι φρούρια. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε αἰσθανθεῖ ποτέ νά ἀπειλούμαστε καί ὡς ἀποτέλεσμα ἔχουμε γίνει ἀλαζόνες, χαθήκαμε.

Δέν ἔχει αἰσθανθεῖ κανείς πραγματικά τήν ἀνάγκη νά προσευχηθῆ, γιατί δέν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ θανάτου. Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι ἡ ἀσφάλεια εἶναι μόνον οἰκονομική καί σωματική, μέχρι πού ἕνα τέτοιο γεγονός ἦρθε καί κατέστρεψε καί τίς δύο. Μόνον πνευματική ἀσφάλεια ὑπάρχει, καί αὐτή εἶναι ἡ πίστη, δηλαδή ἡ προσευχή καί τό νά ζῆ κανείς ἁπλά».

Νομίζω ὅτι τό κείμενο αὐτό εἶναι ἀρκετά εὔγλωττο καί φοβᾶται κανείς νά τό σχολιάση μήπως τυχόν καί τό καταστρέψη. Ὅμως ἄν μποροῦσα νά κάνω ἕνα μικρό σχολιασμό θά ὑπογράμμιζα δύο συγκεκριμένα σημεῖα.

Τό πρῶτον, ὅτι ἡ ἀμερικανική ζωή εἶναι ἀρκετά εὔθραυστη, ἐπειδή στηρίζεται στήν κουλτούρα τοῦ χρήματος καί ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν στήν ἀσφάλεια πού προσφέρουν οἱ οἰκονομικές καί σωματικές ἀνέσεις. Ὅμως στήν πραγματικότητα αὐτό δημιουργεῖ μιά τρομερή ἀνασφάλεια, γιατί μέ τό πρῶτο συνταρακτικό γεγονός καταρρέουν τά πάντα. Δέν ὑπάρχει ἡ αἴσθηση καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου γι’ αὐτό καί στήν πραγματικότητα ἐπικρατεῖ ὁ φόβος τοῦ θανάτου.

Τό δεύτερον σημεῖο εἶναι ὅτι ἡ Ἀμερικανίδα αὐτή ἀλλοιώθηκε πνευματικά τόσο πολύ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ὥστε αἰσθάνεται συγγενέστερα καί πλησιέστερα πρός τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας, γι’ αὐτό καί αἰσθάνεται ὅτι αὐτό τό τρομοκρατικό κτύπημα προσφέρει καλό, παρά τήν καταστροφή. Βλέπει πώς στήν Ἑλλάδα, ἐπειδή ἔχει δεχθεῖ πολλές καταπιέσεις, ὑπάρχουν δυνατοί ἄνθρωποι, πού ἐμπνέονται ἀπό τήν πίστη. Καί αὐτή ζῆ ὡς Ὀρθόδοξη μέ τό νά προσεύχεται καί γιά τούς τρομοκράτες νά μετανοήσουν καί νά σωθοῦν. Πρόκειται γιά ἕναν μεγαλειώδη τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων.

Καί σκέπτομαι ἄν ἡ Ἑλλάδα ἔχη κάτι σπουδαῖο, πού μπορεῖ νά διαδραματίση μεγάλο ρόλο στό σύγχρονο γίγνεσθαι δέν εἶναι το ὅτι ἔχει μερικές ὀμορφιές καί παραλίες, οὔτε ἐπειδή ἔχει τούς μεγάλους φιλοσόφους της ἀρχαιότητος, ἄν καί αὐτοί στήν ἐποχή τους καί γιά τήν ἐποχή τούς ἔπαιξαν ἕναν οὐσιαστικό ρόλο, ἀλλά κυρίως γιατί ἔχει τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί τόν ρωμαίϊκο τρόπο ζωῆς, πού ἐμπνέει τούς ἀνθρώπους καί τούς κάνει νά αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς μέσα στήν ἀνασφάλειά τους.

Τελικά, τό νά εἶναι κανείς Ρωμηός δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά εἶναι ἐκ καταγωγῆς Ἕλληνας, ἀλλά νά εἶναι Ὀρθόδοξος μέ ὅλη τήν σημασία τῆς λέξεως καί νά ἀκολουθῆ τήν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ὅπου κι’ ἄν ζῆ, στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική, τήν Ἀσία καί τήν Ἀφρική, τήν Αὐστραλία καί τήν Ν. Ζηλανδία. Ὁ Ρωμηός μπορεῖ νά ἀντιμετωπίση διαφορετικά τα πράγματα, μέ ὑπαρξιακή ἀναφορά καί οὐσιαστικό τρόπο.

  • Προβολές: 2317