Ψάλατε ... πάντα τὰ ἔθνη

«Κολουέζι, ...

Σεβαστέ Γέροντα, καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ πατέρες καί ἀδελφοί. Εὐλογεῖτε.

Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύουμε τήν τρίτη ἑβδομάδα τῶν συνάξεων τῶν ἱεροψαλτῶν. Ἔχουμε τήν μεγαλύτερη προσέλευση ἀπό κάθε ἄλλη χρονιά. Εἶναι περί τά 100 ἄτομα. Γιά νά τακτοποιηθοῦν στόν ὕπνο, μεταβάλαμε ἄλλους χώρους σέ κοιτῶνες... τά πάντα μεταβλήθηκαν σέ κρεββάτια. Ἀλλά φαίνεται ὅτι αὐτή ἡ ὁμαδική κατοίκησις ὄχι μόνο δέ τούς ἐνοχλεῖ, ἀλλά καί τούς ἀναπαύει. Στίς ὧρες ἐκτός μαθήματος κάνουν σάν μελίσσι. Γεμίζουν ὅλοι οἱ κοινόχρηστοι χῶροι ἔξω. Ἀστειεύονται, γελᾶνε, ψέλνουν, ὅλα ἀναμικτα. Ἡ μεγάλη ἀπόλαυσις ἦταν ὅταν ὁ π. Μελέτιος τούς ἀγόρασε μπάλλα γιά νά παίξουνε ποδόσφαιρο... Τό πρωΐ ξυπνᾶνε 4:45 καί μέχρι τίς 9:30 τό βράδυ εἶναι στό πόδι, εἴτε σέ ἀκολουθίες, εἴτε σέ μαθήματα, μέ λίγο ἐνδιάμεσο ἐλεύθερο χρόνο...

... Ἀκούω στή διπλανή αἴθουσα νά ψέλνη τό πρῶτο τμῆμα δυνατά, «τήν παγκόσμιον δόξαν...», τό δεύτερο, «πῶς μή θαυμάσωμεν τόν θεανδρικόν σου τόκον...» καί τό τρίτο, «δύναμις» τοῦ β' ἤχου... σέ διαφορετικές αἴθουσες τό καθ’ ἕνα, πού ἀκούγοντάς τα νομίζεις ὅτι σείεται ὁ τόπος...

Στίς ὧρες τοῦ διαλείμματος, μόλις βγοῦν ἀπό τίς αἴθουσες, ἀντί νά σταματήσουν τήν ψαλμωδία γιά νά πάρουν μιά ἀνάσα, αὐτά συνεχίζουν μόνα τους, σάν νά ἔχουν πάρει ἀμπάριζα καί δέν μποροῦν νά σταματήσουν. Ψέλνοντας δέ ὁ καθ’ ἕνας μόνος του, δυνατά καί ὄχι ὁμαδικά, σχηματίζεται μία χάβρα, πού καί αὐτή πάλι ἔχει τή χάρι της...».

(ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς Ἱεραποστόλου στόν Καθηγούμενο τῆς Ι.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, Ἀρχιμ. π. Γεώργιο)