Δελτίον Τύπου Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιὰ τὸ περιοδικὸ "Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν"

Στὸ Περιοδικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ "Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν", μᾶλλον "Βασιλεία τοῦ κόσμου, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐπιχειρήσεων", γράφηκε ἕνα ἄρθρο, στὸ ὁποῖο συσχετίζεται ἀσεβέστατα ὁ "Σταυρωμένος Χριστὸς" μὲ τὸ "σταυρωμένο μοναστήρι" καὶ στὸ ὁποῖο γίνεται λόγος γιὰ "τὸ σταυρωμένο μοναστήρι", καὶ εἰδικῶς γιὰ τὶς "ἀθωωτικὲς" ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης.

1. Κατ' ἀρχὰς πρέπει νὰ ὑπογραμμισθῇ ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως ἔχει τελείως αὐτονομηθῇ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Οὔτε κἂν ἐνημερώνει τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη γιὰ τὶς ποικίλες δραστηριότητές της, μάλιστα γιὰ δύο περιπτώσεις προκάλεσε καὶ τὴν παρέμβαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἐπίσης, τέσσερεις φορὲς κατέφυγε στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιὰ νὰ μὴ δεχθῇ οἰκονομικὸ ἔλεγχο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀποτρέψη τὴν ἀπόφαση τῆς Ναοδομίας τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀμέσου διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν ἀνοικοδομήσεως "λόγῳ διαπιστωθεισῶν ὑπερβάσεων". Αὐτὴ εἶναι ἡ νοοτροπία τοῦ "σταυρωμένου μοναστηριοῦ". Τὰ πολλὰ προβλήματα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ὁ ἐκκοσμικευμένος μοναχισμὸς τὸν ὁποῖο ἐκφράζει περιγράφονται ἀναλυτικὰ στὸ βιβλίο "Συνοπτικὴ Ἐνημέρωση γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως" καὶ στὸ βιβλίο "Ὀρθόδοξος Μοναχισμός".

2. Ὅσον ἀφορᾶ τις ὀκτὼ "ἀποφάνσεις καὶ ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης" ποὺ ἀναφέρονται στὸ περιοδικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πρέπει νὰ ὑπογραμμισθῇ ὅτι οὐσιαστικὰ εἶναι τρείς. Οἱ δύο ἀπὸ αὐτὲς εἶναι δύο ἀγωγὲς τοῦ Μητροπολίτου ἐναντίον δύο Δημοσιογράφων καὶ ὄχι ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμηση σὲ βάρος του. Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ ὅσα γράφονται στὴν πρώτη ἀπόφαση, ὅτι δηλαδὴ στὰ δημοσιεύματα αὐτὰ "ἀναφέρονται εἰδήσεις ποὺ μποροῦσαν νὰ βλάψουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τοῦ ἐνάγοντος, ἐνῷ περιέχονται καὶ ἐκφράσεις προσβλητικὲς τῆς τιμῆς αὐτοῦ", ἀλλὰ τὰ δημοσιεύματα ἔγιναν "ἀπὸ δικαιολογημένο ἐνδιαφέρον πηγάζον ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τοῦ Τύπου". Σεβόμαστε τὴν Δικαιοσύνη, ἀλλὰ οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς ἦταν ἄδικες. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι καὶ οἱ δύο ἀποφάσεις δὲν ἔλαβαν ὑπ' ὄψη τους καθόλου τὶς γραπτὲς καὶ προφορικὲς καταθέσεις μαρτύρων, ἀλλὰ στηρίχθηκαν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὶς προτάσεις τῶν συνηγόρων τῶν κατηγορουμένων, ἡ μία δὲ εἶναι σχεδὸν ἀντιγραφὴ τῶν προτάσεων τοῦ συνηγόρου τοῦ κατηγορουμένου!! Τὸ ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἐπικαλεῖται αὐτὲς τὶς ἀποφάσεις ὑπὲρ αὐτῆς, δείχνει ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὅτι αὐτὴ κρύπτεται κάτω ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα αὐτά, καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς δημοσιογράφους ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτου της! Ἡ τρίτη ἀπόφαση ξεκίνησε ἀπὸ αὐτεπάγγελτη ἔρευνα τοῦ Εἰσαγγελέως Μεσολογγίου ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἄνευ γνώσεως τοῦ Μητροπολίτου ἐπιχορήγηση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ἄλλα νομικὰ θέματα. Ἀπὸ αὐτὴ ἐξαρτήθηκαν καὶ οἱ ὑπόλοιπες Διατάξεις γιὰ νὰ καλύψουν τὰ "κενὰ" τῆς πρώτης. Πάντως, νομικοὶ κύκλοι ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ Διατάξεις αὐτές, ὅπως καὶ τὸ Βούλευμα, ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν πολλὰ νομικὰ κενά, καὶ εἶναι ἐνδεικτικὰ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο ἀποδίδεται ἡ δικαιοσύνη στὴν Πατρίδα μας.

3. Γιὰ νὰ γίνη κατανοητὸ αὐτό, θὰ πρέπη νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ τελευταῖο ὑπ' ἀρίθμ. 19/2003 Βούλευμα, τὸ ὁποῖο προῆλθε, ὅπως εἴπαμε, ἀπὸ αὐτεπάγγελτη εἰσαγγελικὴ ἔρευνα.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ γράφει στὸ περιοδικό της:

Ἡ Δικαιοσύνη "ἀποφάνθηκε καὶ πάλι ὑπὲρ τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῶν Μοναχῶν ὅτι δὲν ὑφίσταται γιαυτοὺς κανένα θέμα κατηγορίας καὶ τοὺς ἐκήρυξε ἀθώους. Ἔτσι ὑπογραμμίσθηκε καὶ πάλι ἐπίσημα ἡ τιμιότητα, ἡ νομιμότητα, ἡ ἀθωότητα καὶ ἡ καθαρότητα τῶν ἀφιερωμένων στὸν Θεὸ Μοναχῶν".

Ἡ "ἀθωωτικὴ" αὐτὴ ἀπόφαση γράφει γιὰ τὸ συγκεκριμένο σημεῖο ὅτι οἱ ἐπιστρεφόμενοι Φ.Π.Α. δὲν καταχωρήθηκαν μὲν στὸ Ταμεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀλλὰ "καταχωρήθηκαν σὲ νομίμως τηρούμενα βιβλία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς", χωρὶς νὰ τὰ κατονομάζη, ὅπως εἶχε στοιχειώδη νόμιμη ὑποχρέωση. Στὴν συνέχεια γράφει:

"Θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ἰδιαίτερα ὅτι ἡ γενομένη καταχώρηση τῶν εἰσπραχθέντων ποσῶν στὰ νομίμως τηρούμενα βιβλία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ναὶ μὲν ἀποκλείει τὴν τέλεση τῆς ἀξιοποίνου πράξεως τῆς ὑπεξαιρέσεως, ἡ ὁποία εἶναι, ἄλλωστε, καὶ ἡ μόνον ἐνδιαφέρουσα στὴν κρινομένη περίπτωση, δὲν ἀποκλείει ὅμως τὴν τέλεση ἄλλης ἀξιοποίνου πράξεως (ὡς λχ ἀπιστίας), σχετικῆς μὲ τὴν τύχη τῶν πράγματι εἰσπραχθέντων καὶ εἰσενεχθέντων στὴν Ἱερὰ Μονὴ χρηματικῶν ποσῶν, ἔρευνα ἡ ὁποία δὲν εἶναι βεβαίως τῆς παρούσης".

Τὰ ἐρωτήματα τὰ ὁποῖα τίθενται ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ κειμένου τοῦ Βουλεύματος εἶναι τὰ ἑξῆς:

Μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ αὐτὴ ἡ ἀπόφαση "ἀθωωτικὴ ἀπόφαση", ὅταν μάλιστα διαβαστῇ ἀπὸ ἕναν ἔμπειρο νομικό;
Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχη στὴν Μονὴ "νομίμως λειτουργοῦν" ταμεῖο ποὺ δὲν ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν κατὰ τὸν νόμο 590/1977 ἀρθ. 39 ἐλέγχουσα ἀρχή, ποὺ εἶναι ὁ Μητροπολίτης, καὶ μάλιστα αὐτὸ τὸ ταμεῖο νὰ λειτουργῇ παράλληλα μὲ τὸ ἐπίσημο ταμεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ποὺ οὔτε καὶ αὐτὸ ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν Μητρόπολη, διότι δὲν τῆς τὸ ἐπιτρέπει ἡ Ἱερὰ Μονή; Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση εἶναι νόμιμο κάθε δεύτερο καὶ ἀνεπίσημο ταμεῖο ποὺ θὰ τηρῆται ἀπὸ κάθε Ὑπηρεσία καὶ ἀπὸ κάθε Ἱερὸ Ναό;
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφεται στὸ Βούλευμα ὅτι τὰ μὴ ἐπίσημα βιβλία "ἦσαν στὴ διάθεση κάθε ἐλεγκτικοῦ ὀργάνου", ὅταν ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἀρνήθηκε νὰ τὰ προσκομίση στὴν Προϊσταμένη της Ἀρχή, στὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ὑπ' ἀριθμ. Πρώτ. 452/23-7-2001 ἔγγραφό του εἶχε ζητήσει νὰ προσκομισθοῦν οἱ οἰκονομικοὶ ἔλεγχοι τῶν ἐπιθεωρητῶν ποὺ ἐπικαλέσθηκε δημοσίως καὶ προκλητικῶς ἡ Μονή;
Γιατί δὲν ἐλέγχθηκε τὸ ποινικὸ ἀδίκημα τῆς ἀπιστίας ἀπὸ τοὺς δικαστές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑποχρεωμένοι ἐκ τοῦ νόμου νὰ τὸ κάνουν; Καὶ ἀφοῦ δὲν ἐλέγχθηκε τὸ ποινικὸ ἀδίκημα τῆς ἀπιστίας, τότε γιατί ἰσχυρίζονται οἱ μοναχοὶ ὅτι ἡ δικαιοσύνη ἀποφάνθηκε "ὅτι δὲν ὑφίσταται γι' αὐτοὺς κανένα θέμα κατηγορίας καὶ τοὺς ἐκήρυξε ἀθώους" καὶ ὅτι "ἔτσι ὑπογραμμίσθηκε καὶ πάλι ἐπίσημα ἡ τιμιότητα, ἡ νομιμότητα, ἡ ἀθωότητα καὶ ἡ καθαρότητα τῶν ἀφιερωμένων στὸν Θεὸ Μοναχῶν";
Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκληφθῇ ὡς ἀθώωση μιὰ πράξη συγκαταβάσεως ἐκ μέρους τῆς δικαιοσύνης, ἡ ὁποία ἐνήργησε ἔτσι ἐνδεχομένως ἀπὸ σεβασμὸ στὸ ράσο καὶ τὸν θεσμὸ τοῦ μοναχισμοῦ, γιὰ νὰ μὴ σύρωνται οἱ μοναχοὶ στὴν ἀκροαματικὴ διαδικασία γιὰ τέτοιες παράνομες πράξεις;
Ἡ πεισματικὴ ἄρνηση τοῦ ἡγουμένου νὰ δεχθῇ τὸν νόμιμο οἰκονομικὸ ἔλεγχο ἀπὸ τὰ Ὄργανα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μήπως συνδέεται καὶ μὲ τὸ ποῦ πῆγαν, ποῦ κατεχωρίσθησαν, τὰ χρήματα τοῦ ἐπιστραφέντος Φ.Π.Α.; Μήπως δὲν πῆγαν στὸ Μοναστήρι, ἀλλὰ σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ποικιλώνυμους Συλλόγους ἢ Ἀστικὲς Ἑταιρεῖες ἢ Ε.Π.Ε. ποὺ λειτουργοῦν ἐκεῖ;

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ νομικὸς Σύμβουλος τῆς Μητροπόλεως κ. Διονύσιος Πελέκης ἐζήτησε νὰ καταχωρισθῆ ἡ ἑξῆς νομικὴ ἄποψή του:

"Ἐδῶ ἐπιβάλλεται μία καίρια ἐπισήμανση. Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 390 Ποίν. Κώδ. τὸ ἀδίκημα τῆς ἀπιστίας διώκεται αὐτεπαγγέλτως. Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 37 παρ. 1 Κώδ. Ποινικῆς δικονομίας οἱ ἀνακριτικοὶ ὑπάλληλοι ὀφείλουν ν' ἀνακοινώσουν χωρὶς χρονοτριβὴ στὸν ἁρμόδιο Εἰσαγγελέα ὄ τιδήποτε πληροφοροῦνται μὲ κάθε τρόπο γιὰ ἀξιόποινη πράξη, ποὺ διώκεται αὐτεπαγγέλτως. Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ τὸν Δικαστὴ σύμφωνα μὲ τὴν παραγρ. 1 του ἀρ. 38 Κώδ. Ποίν. Δικονομίας. Τὸ δὲ Συμβούλιον Ἐφετῶν ἔχει ὑποχρέωση νὰ μεταβάλη τὴ κατηγορία ἀπὸ ὑπεξαίρεση σὲ ἀπιστία, ὅταν τὰ γεγονότα, ποὺ ἐτέθησαν ὑπ' ὄψη του συγκροτοῦν τὴν ἀντικειμενικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀξιοποίνου ἀδικήματος τῆς ἀπιστίας, ἀντὶ τῆς ὑπεξαιρέσεως καὶ ὑποχρεοῦται νὰ κρίνη τὴν πρᾶξιν αὐτήν. Εἶναι πρωτάκουστο καὶ πρωτοφανὲς νὰ λέγη τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν στὸ ὑπ' ἀριθμ. 19/2003 Βούλευμά του ὅτι τὰ ἐνώπιόν του τεθέντα στοιχεῖα δὲν ἀποτελοῦν ὑπεξαίρεσιν, ὅτι μποροῦν νὰ συγκροτοῦν ἀπιστίαν, καί, ἀντὶ νὰ μεταβάλη τὴ κατηγορίαν εἰς ἀπιστίαν καὶ νὰ τὴν κρίνη ὡς τοιαύτην, σὲ μία ἔκκρηξιν πρωτοφανοῦς καὶ ἰδιοτύπου, ὅλως δὲ ἀνεξηγήτου, δικαστηριακοῦ "σαβουὰρ βὶβρ" ἀποφαίνεται ὅτι "δὲν εἶναι τῆς παρούσης", δηλαδὴ ἡ σιωπή, ἢ ἄλλως ἡ ἐπιλεκτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ παραμείνη ἀνέλεγκτον, τώρα ἢ ἀργότερα". Ἡ Ἱερὰ Μονὴ εὐχαριστεῖ τοὺς δικαστάς, εἰσαγγελεῖς, ὑπαλλήλους, δικηγόρους, δημοσιογράφους κλπ. γιὰ τὴν βοήθεια τὴν ὁποία τῆς προσέφεραν, ὅμως στὴν πραγματικότητα ὅσοι βοήθησαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ στὴν ἀνταρσία τῆς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας προσβάλλουν τὸ κῦρος τῆς Δικαιοσύνης καί, βεβαίως, θὰ δώσουν λόγο στὸν Θεό, καὶ τοῦτο, διότι ὅποιος ἔχει δίκαιο, δὲν χρειάζεται τὴν βοήθεια κανενός. Ἡ παροχὴ βοηθείας δίδεται πρὸς ἀνατροπὴ τοῦ δικαίου καὶ τῆς νομιμότητος. Αὐτὸ νὰ μὴ λησμονῆται.

4. Ὅσο κι ἂν αἰσθάνωνται ἐσταυρωμένοι αὐτοὶ οἱ μοναχοί, στὴν πραγματικότητα εἶναι ἀσταύρωτοι καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὕφος καὶ τὸν τρόπο ποὺ γράφουν καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν ὑπακούουν στὴν Ἐκκλησία, ἤτοι τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ τὸν Μητροπολίτη τους. Πρέπει νὰ γίνη σαφὲς ὅτι οἱ τρεῖς Συνοδικὲς Ἐπιτροπὲς ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ τὸ θέμα, τὰ πορίσματα τῶν ἐλεγκτῶν ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὴν Ἐπιθεώρηση τῆς ΕΚΥΟ, ἡ εἰσήγηση τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου Ἠλεῖας κ. Γερμανοῦ στὴν Ἱεραρχία, οἱ σχεδὸν 20 ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ποὺ δὲν τηροῦνται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ κλπ. δείχνουν ὅτι στὴν Ἱερὰ Μονὴ ὑπάρχουν τεράστια κανονικὰ καὶ νομικὰ προβλήματα ποὺ δὲν καλύπτονται ἀπὸ τὶς βαπτιζόμενες ὡς "ἀθωωτικὲς" ἀποφάσεις. Πρέπει ὁ ἡγούμενος νὰ καταλάβη ὅτι ἔχει ἐπάνω του τὴν "κατάρα" τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Δαμασκηνοῦ, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ἀρθῇ, καὶ τὴν ἀγανάκτηση τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν του καὶ τῶν Ἱερέων τῆς Μητροπόλεως. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ πρόσφατη περιπέτεια τοῦ εὐλαβεστάτου Ἱερομονάχου Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κομπούγια, ποὺ βρέθηκε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν δαιμονιώδη ἔκρηξη τοῦ ἡγουμένου. Ἐπὶ τέλους ὁ Ἡγούμενος πρέπει νὰ ταπεινωθῇ, νὰ ἀντιληφθῆ ὅτι ἂν δὲν σταυρωθῇ ὁ ἴδιος προηγουμένως ἑκούσια ὡς πρὸς τὰ πάθη του, τότε πάντοτε θὰ αἰσθάνεται ὅτι οἱ ἄλλοι τὸν σταυρώνουν, θὰ διαπνέεται ἀπὸ τὸ σύνδρομο τῆς μανιοκαταδιώξεως, ὁπότε δὲν θὰ ἠσυχάση ποτέ, ἀκόμη καὶ ἂν ἱκανοποιηθῇ ὁ διακαὴς ἀνεκπλήρωτος πόθος του νὰ γίνη Ἐπίσκοπος.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸν τίτλο τοῦ Περιοδικοῦ "Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν", θὰ πρέπη νὰ ἀλλαχθῇ, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν καὶ εὐπρεπὲς νὰ ἐμπλέκεται ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μὲ τέτοιες ἐπίγειες ἐμπαθεῖς ἐπιδιώξεις, σὲ ἕναν χῶρο ὅπου κυριαρχοῦν πλουσίως τὰ ἀνθρώπινα πάθη, γιὰ τὰ ὁποῖα κυρίως εὐθύνεται ὁ ἡγούμενος, ἀλλὰ συνευθύνεται καὶ κάθε ἄλλος ποὺ ἀμέσως ἢ ἐμμέσεως συμπαρίσταται σὲ ἐκεῖνον.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως