Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 17 Αὐγουστου

Ἐωθινὸ Θ´ Ἰωάννου κ´ 19-31

Τὸ Ἑωθινὸ ποὺ διαβάστηκε σήμερα εἶναι πολὺ γνωστὸ γιατί τὸ πρῶτο τμῆμα του τὸ διαβάζουμε στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὸν ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης, τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ μάλιστα ὅπου ὑπάρχει ἡ δυνατότητα διαβάζεται καὶ σὲ πολλὲς γλῶσσες, καθὼς ἐπίσης διαβάζεται ὁλόκληρο τὸ κείμενο τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, ἐπειδὴ ἀναφέρεται σὲ ἐκεῖνον.

Στὸ Εὐαγγελικὸ αὐτὸ ἀνάγνωσμα περιγράφονται δύο ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ στοὺς μαθητὰς Τοῦ. Ἡ πρώτη ἐμφάνιση ἔγινε τὸ ἀπόγευμα τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, ἐνῷ ἀπουσίαζε ὁ Θωμᾶς καὶ ἡ δεύτερη ἐμφάνιση ἔγινε τὴν ἑπομένη Κυριακή, μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες, μὲ τὴν παρουσία τοῦ Θωμᾶ.

Στὴν πρώτη ἐμφάνισή Τοῦ ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητὰς Τοῦ ἐδωσε τρία μεγάλα δῶρα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ εἰρήνη. Τοὺς εἶπε «εἰρήνη ὑμῖν» . Εἶναι μία εἰρήνη ἐσωτερική, ποὺ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς ἐσωτερικὲς ἀμφιβολίες, τὴν ταραχή, τὸν φόβο, τὴν ἀνασφάλεια. Εἶναι ἡ εἰρήνη τῆς Ἀναστάσεως καὶ τέτοια εἰρήνη δημιουργεῖ στὴν ψυχὴ χαρά, γι' αὐτὸ λέγεται «ἐχάρησαν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον» . Τὸ δεύτερο δῶρο εἶναι ἡ ἀποστολὴ στὸν κόσμο. Τοὺς ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ἀποσταλοῦν σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Τοὺς εἶπε: "Καθὼς ἐμένα ἀπέστειλε ὁ πατέρας μου, ἔτσι καὶ ἐγὼ ἀποστέλλω ἐσᾶς στὸν κόσμο". Ἀπόστολος ὁ Χριστός, Ἀπόστολοι οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ τῶν μαθητῶν στὸν κόσμο δὲν ἦταν νὰ κάνουν ὅ,τι κάνουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ δὲν μποροῦν οἱ ἄλλοι νὰ κάνουν, ἤτοι νὰ συγχωρήσουν τὶς ἁμαρτίες τους. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ τρίτο δῶρο ποὺ τοὺς ἔδωσε. Ἔτσι, τοὺς ἔδωσε τὸ ἅγιον Πνεῦμα νὰ συγχωροῦν ἁμαρτίες. Ὁπότε, ὅποιοι δέχονται αὐτὴν τὴν ἀποστολή τους θὰ ἀποκτοῦν τὴν ἐμπειρία τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἐνῷ ὅσοι δὲν θὰ τοὺς δέχονται δὲν θὰ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες τους.

Ὅποιος βλέπει τὸν Ἀναστάντα Χριστὸ λαμβάνει αὐτὰ τὰ τρία δῶρα, ἤτοι εἰρηνεύει ὁ ἴδιος, ὑπερβαίνει τὸν θάνατο, ὁπότε γίνεται εὐεργετικὸς ἄνθρωπος στὴν κοινωνία καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ὅταν μάλιστα λαμβάνη καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, δηλαδὴ τὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, διὰ τῆς Ἐκκλησίας, τότε εὐεργετεῖ τοὺς ἀνθρώπους ποικιλοτρόπως μὲ τὴν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους.

Στὴν δεύτερη ἐμφάνισή Τοῦ μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες, παρόντος τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὴν φιλανθρωπία Τοῦ καὶ τὴν ἀγάπη Τοῦ, ἀφοῦ δέχθηκε νὰ ψηλαφηθῇ ἀπὸ τὸν Θωμᾶ, καὶ βέβαια ἔδωσε στὴν συνέχεια τὴν μεγάλη πίστη ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς ἐμπειρίας τῆς Ἀναστάσεως. Κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων μας ὁ Θωμᾶς δὲν ἦταν ἄπιστος Ἀπόστολος, ὅπως ἐμεῖς νομίζουμε καὶ ἐννοοῦμε τὴν ἀπιστία, ἀλλὰ ἤθελε νὰ προχωρήση ἀπὸ τὴν πίστη ἐξ ἀκοῆς στὴν πίστη ἐκ θεωρίας. Ἡ πίστη ἐξ ἀκοῆς εἶναι ἡ πίστη ποὺ συνδέεται μὲ τὶς πληροφορίες ποὺ μᾶς δίνουν οἱ ἄλλοι. Οἱ Μαθητὲς διαβεβαίωναν τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ ὅτι εἶδαν τὸν Χριστό, ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἀρκέστηκε στὴν πίστη αὐτὴ ἀλλὰ ἤθελε νὰ προχωρήση στὴν πίστη ἐκ θεωρίας, ἤθελε νὰ δὴ προσωπικὰ τὸν Χριστό. Ὁπότε ὁ Χριστὸς τὸν ἄφησε μιὰ ὁλόκληρη ἑβδομάδα νὰ εἶναι κατηχούμενος καὶ στὴν συνέχεια ἐμφανίσθηκε γιὰ νὰ τοῦ δώση τὴν πίστη ἐκ θεωρίας. Τότε ὁ Θωμᾶς εἶπε: «ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» .

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ πανηγυρίζουμε κάθε Κυριακή, εἶναι ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς, εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποκτήση ὁ ἄνθρωπος στὴν ζωή του. Εἶναι μύηση σὲ ἕνα μυστήριο, ποὺ εἶναι ταυτόχρονα μυστήριο ἀναγεννήσεως τῆς ὑπάρξεώς μας. Μιὰ τέτοια ἀλλοίωση δημιουργεῖ εἰρήνη, πίστη, χαρὰ μέσα σὲ ὅλη μας τὴν ὕπαρξη. Ἡ οἰκονομία καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅμως, μᾶς κάνει ὥστε νὰ μυούμαστε σταδιακὰ μέσα σὲ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἴσως γιατί δὲν θὰ μπορούσαμε διαφορετικὰ νὰ τὸ ἀντέξουμε. Δεχόμαστε τὸν λόγο τῶν αὐτοπτῶν μαρτύρων τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, παραμένουμε σὲ αὐτὸ καὶ ὕστερα μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ προσωπικὴ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ ἐκκλησιασμός μας κάθε Κυριακὴ καὶ ἡ ἀκρόαση τῶν λόγων τῶν συγχρόνων ἀποστόλων θὰ μᾶς δώσουν τὴν βεβαιότητα τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ