Skip to main content

Ἀρχιμανδρίτου Δοσιθέου Κανέλλου: “Κατειλημμένη”

Ἀρχιμανδρίτου Δοσιθέου Κανέλλου, Ἡγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης,

"Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χοροστάτησε κατὰ τὴν θεία Λειτουργία στὸν Ἅγιο Γεώργιο Ἐδιρνὲ Καποῦ. Ἐκεῖ ψηλὰ στὰ κάστρα. Ἕνας στενὸς δρόμος χωρίζει τα Θεοδοσιανὰ τείχη ἀπὸ τὸν αὐλόγυρο τοῦ Ναοῦ. Ἀρκετοὶ οἱ πιστοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς Πόλεως. Ἱκανὸς καὶ ὁ ἐξ Ἑλλάδος ἀριθμός. Λειτουργὸς ὁ Πατριαρχικὸς ἐφημέριος π. Βαρθολομαῖος. Διάκονος ὁ Ἀρχιερατεύων π. Στέφανος. Ὁμιλητὴς ὁ Μέγας Ἐκκλησιάρχης π. Βενιαμίν... Ψάλτης ὁ Ἄρχων Πρωτοψάλτης Λεωνίδας Ἀστέρης. Στὸ ἀριστερὸ ἀναλόγιο ὁ β` δομέστικος Στυλιανὸς Φλοῖκος. Ἔψαλαν μὲ τὴν καρδιά τους καὶ κατέκηλαν τὰς ἀκοάς μας. Μετὰ τὴν διανομὴ τοῦ ἀντιδώρου ὑπὸ τῆς Α.Θ. Παναγιότητος, ἐπηκολούθησε δεξίωσις εἰς τὸν αὔλειο χῶρο τοῦ Ναοῦ. Ὡμίλησεν ὁ Ἀρχιερατικὸς Προϊστάμενος Κερατίου Κόλπου, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Συνάδων κ. Διονύσιος, εὐχαριστήσας τὸν Παναγιώτατον γιὰ τὸ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον τοῦ πρὸς τοὺς Ναοὺς τῆς Πόλεως καὶ εἰδικῶς γιὰ τοὺς Ναοὺς ποὺ εὑρίσκονται μέσα στὴν παλαιὰ Πόλη καὶ ποὺ ἔχουν τόσες ἀνάγκες. Ἐπηκολούθησεν ὁμιλία τοῦ ἐφημερίου, τοῦ κατὰ πάντα σεβαστοῦ πατρὸς Φιλοθέου, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη εἰς τὰ κατ' αὐτόν. Ἐγεννήθη τὸ 1912 καὶ ἐχειροτονήθη διάκονος τὸ 1946 ἐπὶ Μαξίμου τοῦ Ε'. Τὸ 1948 ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος καὶ διωρίσθη ἐφημέριος εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἐδιρνὲ Καποῦ καὶ ἔκτοτε λειτουργεῖ σ' αὐτὸν τὸν Ναὸ 56 (πεντήκοντα ἔξ) συναπτὰ ἔτη ὡς πιστὸς οἰκονόμος, ὡς ταπεινὸς καὶ ἁπλοῦς, ἄγνωστος τοῖς πολλοῖς, γνωστὸς τῷ Θεῷ. Ἐφημέριος σ' αὐτὴν τὴν γωνιὰ τῆς Πόλεως. Ὡμίλησεν κατόπιν ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος καὶ εὐχαρίστησεν τὸν Πατριάρχην, διότι ἠγαθύνθη νὰ ἔλθη καὶ νὰ χοροστατήση εἰς τὸν Ἅγιον Γεώργιον... Ἐγερθεῖς ὁ Πατριαρχης ὡμίλησεν εὐθαρσῶς καὶ ἐν τόλμῃ ἐπαινετὴ διὰ τὰς ἀδικίας ποὺ γίνονται εἰς βάρος τῆς Ρωμαίϊκης Κοινότητος εἰς τὴν Πόλιν. Ἐνῷ εἶναι Τοῦρκοι ὑπήκοοι, ὑπηρετοῦν ὡς στρατιῶται, φορολογοῦνται, δὲν ἔχουν ἴσα δικαιώματα μὲ τοὺς Τούρκους, παρ' ὅλον ὅτι τὸ Σύνταγμα ἐγγυᾶται την ἰσοπολιτείαν...

Ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στερεῖται ποιμνίου. Ὅλοι ἔφυγαν. Ἄλλοι στὸ ἐξωτερικό, ἄλλοι σὲ ἄλλες συνοικίες τῆς Πόλεως, ὅπου οἱ συνθῆκες διαβιώσεως εἶναι ἀνθρωπινότερες. Καὶ ἡ ἀπὸ τριχὸς κρεμωμένη δαμόκλειος σπάθη πίπτει ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῆς Ὁμογενείας. Ἡ Κοινότης κηρύσσεται ὑπὸ τῆς Γενικῆς Διευθύνσεως Βακουφίων (εὐαγῶν ἱδρυμάτων) dolu, δηλαδὴ κατειλημμένη, κατεχομένη. Ὅλα τὰ ἔσοδα πηγαίνουν σὲ εἰδικὸ λογαριασμὸ τοῦ κράτους. Ἄν, δηλαδή, μία κοινότης ἔχη δύο ἢ τρία ἀκίνητα, τὰ ἐκ τῶν ἐνοικίων ἔσοδα πᾶνε στὸ Τουρκικὸ κράτος, καὶ τί μένει στὸν Ναό; Τὸ παγκάρι. Ναί, ἁπλὰ τί ἔσοδα ἔχει τὸ παγκάρι, ὅταν ποίμνιο δὲν ὑπάρχη καὶ ὅπου τελοῦνται ἐλάχιστες λειτουργίες τὸν χρόνο καὶ πῶς θὰ ἐπιδιορθωθὴ ἕνας παλαιὸς Ναός, πῶς θ' ἀλλάξη ἕνα σπασμένο κεραμῖδι; Καταδίκη εἰς θάνατον. Καὶ τέτοιες Κοινότητες-Ναοὶ ὑπάρχουν ἀρκετοὶ στὴν Πόλη. Προσωπικῶς γνωρίζω ὅτι dolu ἔχουν κηρυχθῇ ὁ Ἅγιος Γεώργιος Ποτηρᾶς, ὁ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Σωσθενίου στὸν Βόσπορο, ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἐδιρνὲ Καποῦ. Αὐτοὺς γνωρίζω ἐγώ. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι. Καὶ ὁπωσδήποτε θὰ προστεθοῦν καὶ ἄλλοι. Πνίξιμο συστηματικὸ χωρὶς σχοινί.

Σὲ ἕνα κράτος δημοκρατικὸ ποὺ σέβεται τὶς μειονότητες ἡ λῦσις θὰ ἦτο ἄλλη. Ἡ περιουσία τῆς μιᾶς Κοινότητος θὰ περιήρχετο εἰς ἄλλην ὅμορον. Κάτι τέτοιο ἐζήτησε καὶ μία ἀντιπροσωπεῖα τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων ποὺ ζοῦν στὴν Τουρκία (Ὀρθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικῶν, Ἀρμενίων καὶ Συροχαλδαίων) ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Ἐσωτερικῶν τῆς Τουρκίας. Αὐτὸς παρεδέχθη (;) τὴν ἀδικία καὶ ὑπεσχέθη διόρθωσιν. Θὰ τὴν δοῦμε; Ἢ ἦτο ὑπόσχεσις γιὰ νὰ τοὺς ξεφορτωθῇ; Ὀψόμεθα.

Β`. Τὴν τρίτη μεταμεσημβρινὴ ἔγινε Ἑσπερινὸς στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ, στὸ Ὀρθόδοξο Κοιμητήριο Ἐγρὴ Καποῦ, ἔξω ἀπὸ τὰ κάστρα. Αὔριο εἶναι ἡ μνήμη του, 30 Σεπτεμβρίου. Εἶναι ἕνα ταπεινὸ ἐκκλησάκι χτισμένο μὲ πέτρα καὶ κουρασάνι στὸ μέσον τοῦ Κοιμητηρίου. Γύρω του τάφοι μαρμάρινοι ἀπὸ χρόνια ξεχασμένα. Πελώρια κυπαρίσσια, πλατάνια καὶ ἄλλα ἀγριόδενδρα ἔχουν μὲ τὶς ρίζες τους καὶ τοὺς κορμοὺς τοὺς ἀναποδογυρίσει τάφους, ταφόπλακες καὶ σταυρούς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐντελῶς γυμνή. Οὔτε εἰκόνες, οὔτε ἀμφιάσματα, οὔτε ἱερὰ σκεύη. Τὰ τζάμια ὅλα σπασμένα. Τὰ κανδήλια ἀνύπαρκτα. Ὁ λόγος: Τὰ τουρκάκια σκαρφαλωμένα στὸν ψηλὸ μαντρότοιχο παρακολουθοῦν κάθε κίνηση καὶ μόλις νυχτώση σὰν ὕαινες ἐφορμοῦν. Πηδοῦν καὶ ἀφανίζουν ὅ,τι βροῦν. Σπάζουν σταυρούς, σκάβουν τάφους, πετοῦν κρανία, κόκκαλα. Ψάχνουν μανιασμένα μαζὶ μὲ τοὺς γονιούς τους γιὰ δόντια χρυσᾶ, γιὰ βραχιόλια, γιὰ ὅ,τι γυαλίζει. Σπᾶνε τὰ τζάμια τῆς ἐκκλησίας, κόβουν σιδερικά, ἀφανίζουν τὰ πάντα. Καὶ κανεὶς δὲν ἐπεμβαίνει. Τρισάγια διαβάζουν οἱ Ἱερεῖς καὶ τοὺς πετοῦν πέτρες καὶ σπασμένα μπουκάλια. Ἡ ἀστυνομία ἄφαντη. Κι ἂς ἀκούγονται λίγο παραπέρα οἱ σειρῆνες τῶν ἀστυνομικῶν αὐτοκινήτων.

Ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει, μὲ μόνη την εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καὶ τὰ λειτουργικὰ βιβλία ποὺ ὁ Ἱερεὺς τοῦ Ἁγιάσματος τῶν Βλαχερνῶν εἶχε φέρει ὑπὸ μάλης. Παρόντες ὁ ἅγιος Συνάδων κ. Διονύσιος, ὁ π. Φώτιος ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἁγιάσματος, ὁ π. Ἀλέξανδρος ἐφημέριος Ἁγίου Νικολάου Τζιμπαλὴ καὶ ἐμεῖς οἱ τρεῖς. Μετὰ τὴν ἀπόλυση τὰ βιβλία καὶ ἡ εἰκόνα πάλι μαζί μας. Ἡ πόρτα διπλο-τριπλοκλειδώνεται. Τὸ πρωΐ τὸ δεξιὸ παράθυρο τοῦ Ἱεροῦ ἦταν παραβιασμένο. Ἡ σιδεριά, τὸ κιγκλίδωμα σπασμένο. Εἶχαν μπῆ μέσα. Εἶδαν κόσμο τὴν προηγούμενη. Κάτι θὰ ἄφησαν. Δὲν βρῆκαν τίποτα καὶ τὰ ἔκαναν ὅλα ἄνω-κάτω. Λειτουργήσαμε μὲ ἱερὰ σκεύη, ἀμφιάσματα καὶ εἰκόνες, ποὺ σὲ εἰδικὴ βαλίτσα ἔφερε μαζί του ὁ π. Φώτιος. Τέσσαρες μὲ πέντε οἱ προσκυνηταί. Ἀλλὰ ἡ Θεία Λειτουργία ἔγινε. Ὁ Ἅγιος Κυριακὸς ἐτιμήθη. Φεύγοντας μᾶς κατέλαβε ὅλους μιὰ ἄφατη λύπη. Μαζεύτηκαν ὅλα πάλι στὴ βαλίτσα. Ὁ Ἅγιος ἔμεινε καὶ πάλι γυμνὸς μὲ τὰ τζάμια σπασμένα, χωρὶς εἰκόνα, χωρὶς κανδήλι, ἕρμαιο στὴ μανία τῶν φανατικῶν..."

  • Προβολές: 2468