«Ἡ ὁσιακή καί μαρτυρική ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη μέσα ἀπό τίς ἀσθένειές του» (video)

Ἐκδήλωση τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς

Δεῖτε τὴν ὁμιλία ΕΔΩ

Τό Σάββατο τό ἀπόγευμα, 16 Μαρτίου 2019, ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς πραγματοποίησε ἐκδήλωση μέ ὁμιλία τοῦ κ. Νικολάου Μπαλδιμτσή, Ἰατροῦ Παθολόγου καί προσωπικοῦ Ἰατροῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου κατά τήν τελευταία πενταετία τῆς ζωῆς του μέ θέμα: «Ἡ ὁσιακή καί μαρτυρική ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη μέσα ἀπό τίς ἀσθένειές του».

Τήν ἐκδήλωση τίμησε μέ τήν παρουσία του ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, ὁ Πρωτοσύγκελλος, Ἱερεῖς τῆς πόλεώς μας καί πλῆθος κόσμου.

Ὁ ἐπόπτης τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης, π. Θεμιστοκλῆς Τσιτσιρίκης, προλόγισε καί ἀναφέρθηκε στό νόημα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας πού ἦταν ἡ Κυριακή της Ὀρθοδοξίας. Εἶπε ὅτι Ὀρθοδοξία σημαίνει σωστή γνώση. Πρόκειται γιά τήν τέλεια πίστη πού εἶχαν οἱ Θεόπτες ἅγιοι, στήν καθαρή καρδιά τῶν ὁποίων ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεός. Αὐτοί εἶναι οἱ φορεῖς καί οἱ μεταδότες τῆς παραδόσεώς μας. Ἕνας τέτοιος Θεόπτης εἶναι καί ὁ ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ ὁποῖος ἔζησε στίς ἡμέρες μας. Γιά νά τόν γνωρίσουμε καλύτερα καλέσαμε τόν προσωπικό του ἰατρό νά μᾶς ὁμιλήση μέσα ἀπό τίς ἐμπειρίες πού εἶχε ἀπό τόν Ἅγιο.

Εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ἱερόθεο καί τόν ὁμιλητή, κ. Νικόλαο Μπαλδιμτσή.

Ἀκολούθησε ἡ ὁμιλία. Ὁ ὁμιλητής στήν ἀρχή ἀνέφερε λίγα λόγια ἀπό τό Συναξάρι του Ἁγίου.

Ὁ Ὅσιος Γέροντας Ἰάκωβος γεννήθηκε τό 1920 στήν Μάκρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἦταν γόνος ἱερατικός. Τό 1922 βρέθηκε στόν Ἅγιο Γεώργιο Ἄμφισσας μέ τούς γονεῖς του καί στήν συνέχεια στά Φαράκλα τῆς Β. Εὔβοιας. Μετά τό προσκύνημα στό μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαβίδ δέχεται τό θαυματουργικό κάλεσμα τοῦ Ἁγίου καί μένει ἐκεῖ γιά 39 ὁλόκληρα χρόνια. Ἦταν τόσο χαριτωμένη ἡ ψυχή του, ὥστε, καθώς ἔλεγε ὁ ἴδιος, ποτέ ὡς νέος δέν εἶχε περάσει ἀπό τόν νοῦ του σαρκικός πειρασμός. Πρότυπά του ἦταν οἱ Ἅγιοι καί κυρίως ὁ Ὅσιος Δαβίδ. Οἱ προσευχές καί ἡ νηστεία, οἱ ἀγρυπνίες καί ἡ ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί τούς ἀνθρώπους μέχρι αὐτοθυσίας, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ταπείνωση καί ἡ ὑπομονή στίς ἀσθένειες ἦταν τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς ζωῆς του. Εἶχε τό χάρισμα τῆς προοράσεως καί τῆς διοράσεως. Μέ θαυμαστό τρόπο ἐπῆλθε τό τέλος τῆς ζωῆς του κατά τήν διάρκεια τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Ὁ ὁμιλητής ἀναφέρθηκε στήν γνωριμία τοῦ ἰδίου, άλλά καί τῆς οἰκογενείας του μέ τόν Ἅγιο. Ὕστερα ἀπό πληροφορία πού εἶχε ὁ Ἅγιος ἀπό τόν Ὅσιο Δαβίδ δέχτηκε τόν γιατρό νά τόν ἐξετάση. Τό σῶμα τοῦ Ἁγίου, ἄν καί γεμάτο οὐλές, εὐωδίαζε. Τίς δοκιμασίες του τίς ἀντιμετώπιζε μέ ἰώβειο ὑπομονή. Γνωστό εἶναι τό γεγονός μέ τά κατάγματα πού τόν κράτησαν τρεῖς ἑβδομάδες ἀκίνητο χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, μέσα στό κρύο μέ φοβερούς πόνους. Στίς τρεῖς ἑβδομάδες μέ τήν βοήθεια τοῦ Ὁσίου Δαβίδ σηκώθηκε καί κάθισε νοιώθοντας ἔτσι τήν Χάρη τῆς ἱερωσύνης τοῦ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος μιλοῦσε μέ πράξεις γιατί μέ τήν Χάρη πού εἶχε γνώριζε ὅτι τά λόγια δέν ὠφελοῦν καί ὑπάρχει κίνδυνος νά παρερμηνευτοῦν. Προβλήματα ὑγείας ἀντιμετώπιζε μετά τά 55 του χρόνια. Κιρσοί ἀπό τήν πολύωρη ὀρθοστασία, οὐρολογικό καί καρδιακό πρόβλημα ἦταν τά κύρια θέματα πού ἀντιμετώπιζε. Ἔκανε ἐπεμβάσεις μόνο, ὅταν κινδύνευε ἡ ζωή του. Ὁ Ἅγιος δέν ἐκδήλωνε στούς ἀνθρώπους τούς πόνους καί τά βάσανα πού εἶχε, ἀλλά πάντα τό πρόσωπό του ἦταν εὐχάριστο καί γελαστό. Εἶχε μεγάλη πραότητα. Ἔλεγε: «Ἄν ἐγώ ὑποφέρω, τί μοῦ φταῖνε οἱ ἄνθρωποι νά ξεσπῶ πάνω τους; Κάνω ὑπομονή καί προσεύχομαι». Ἡ σοβαρότερη ἀσθένειά του ἦταν ἡ πάθηση τῆς καρδιᾶς του πού τήν ἔπαθε, ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος, μετά ἀπό ἕναν πειρασμό, «μεγάλη στενοχώρια». Γι’ αὐτό πάντα συμβούλευε: «Τίς στενοχώριες τῆς ζωῆς νά μήν τίς βάζετε μέσα σας, νά τίς ρίχνετε ἔξω». Ὅποιος ἄνθρωπος τόν πλησίαζε ἔπαιρνε ἀπό τόν Ἅγιο και ἕναν καλό λόγο. Ὁ ἔπαινος τοῦ Ἁγίου ξυπνοῦσε τήν συνείδηση τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁδηγοῦσε στήν μετάνοια θεωρώντας ὅτι αὐτή ἦταν ἡ αἰτία τοῦ ἐπαίνου. Αὐτό τό εἶχε σκοπό ὁ Ἅγιος, διότι, ὅπως ἔλεγε, δέν μᾶς ἀξίζουν οἱ ἔπαινοι, ἀλλά πρέπει νά ἀγωνιστοῦμε μέ τά πάθη μας.

Ἄς μᾶς ἔχει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὑπό τήν προστασία του, ἰδιαίτερα στίς ἀσθένειές μας, ἀφοῦ ἡ ἀσθένεια καί ὁ πόνος εἶναι μιά πραγματικότητα στήν ζωή ὅλων.

Μετά τήν ὁμιλία ἀκολούθησε καταιγισμός ἐρωτήσεων, ἐκφράσεων, ἐντυπώσεων, πράγμα πού φανέρωνε τήν μεγάλη ἀπήχηση πού εἶχε στό ἀκροατήριο ἡ ὁμιλία. Αὐτό ἔδωσε τήν εὐκαιρία στόν ὁμιλητή νά ἀναδείξη ἀκόμη περισσότερο τήν πίστη καί τήν τέλεια ἐμπιστοσύνη πού εἶχε ὁ Ἅγιος στόν Θεό, εἰδικά στίς ἀσθένειές του. Ἀκόμη νά φανῆ ἡ οἰκειότητα πού εἶχε ὁ Ἅγιος μέ τούς Ἁγίους καί ἡ δύναμη τῶν λόγων του πού ἐμπεριεῖχαν τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Σεβασμιώτατος ζήτησε ἀπό τήν σύζυγο τοῦ ὁμιλητή νά πῆ δυό λόγια. Ἐκείνη ἑστίασε στό ὅτι ἡ γνωριμία μέ τόν Ἅγιο καί ἡ καθοδήγησή του ἦταν μέγιστης σημασίας γιά τήν οἰκογένειά τους. Τά παιδιά τους κρατοῦν ζωντανά τά βιώματά τους ἀπό τόν Ἅγιο καί τόν ἐπικαλοῦνται μετά δακρύων, γιά νά ἀντιμετωπίζουν τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς τους. Εἶπε χαρακτηριστικά ὅτι τό πολυτιμότερο πράγμα πού δώσαμε στά παιδιά μας ἦταν αὐτή ἡ γνωριμία μας μέ τόν Ἅγιο. Ἡ ὁμολογία της χειροκροτήθηκε ἀπό τό ἀκροατήριο καί ὑπογραμμίστηκε ἀπό τόν Σεβασμιώτατο ὡς πολύ σημαντική.

Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος ἄφησε τό δικό του πολύτιμο θεολογικό καί ποιμαντικό στίγμα στήν ἐκδήλωση. Ἀνέφερε ὅτι καί ὁ ἴδιος συνέβαλε στήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ψηφίζοντας ὑπέρ της ὡς μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς. Εὐχαρίστησε τόν ὁμιλητή γιά τήν παρουσίαση καί εἶπε ὅτι ὁ καθένας μέσα ἀπό τό ἔργο του, ἐν προκειμένῳ τοῦ ἰατροῦ, μπορεῖ νά γνωρίζη καί νά ἐξυπηρετῆ Ἁγίους καί ἔτσι νά δοξάζεται ὁ Θεός.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος εἶχε ἀσθένειες πού τίς ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιά νά φανῆ ἡ ἀρετή καί ἡ ὑπομονή τοῦ, παρ’ ὅτι εἶχε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί θεράπευε ἄλλους. Οἱ δυσκολίες, οἱ ἀσθένειες καί οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς ἀντιμετωπίζονται μέ πίστη, προσευχή καί ὑπομονή.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἐπικοινωνοῦσε μέ τήν Οὐράνια Ἐκκλησία καί εἶχε οἰκειότητα μέ τούς Ἁγίους, ζοῦσε ἀπό τήν γῆ τόν Παράδεισο, εἶχε Ἀποστολική ζωή καί Ἀποστολική διαδοχή. Μέσα του ἐνεργοῦσε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτό πού γιά μᾶς εἶναι ὑπερφυσικό γιά τόν Ἅγιο εἶναι φυσικό. Ἡ φυσική ζωή εἶναι ἡ ζωή τῶν Ἁγίων. Οἱ ἅγιοι βοηθοῦν πάντοτε, ὅταν προσευχόμαστε σέ αὐτούς. Νά ζητᾶμε νά ἔχουμε κυρίως ψυχική ὑγεία γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τά προβλήματα τῆς ζωῆς μέ ἄλλον τρόπο. Νά ζοῦμε μέσα στούς λύκους καί νά εἴμαστε τά πρόβατα μέ εἰρήνη μέσα μας, ὥστε νά μήν μᾶς ἀγγίζη τό πνεῦμα τοῦ κόσμου.

Ὁ ἁπλός, ταπεινός, γλαφυρός καί πνευματικός τρόπος τῆς παρουσίασης τοῦ ὁμιλητή, οἱ καίριες θεολογικές καί ποιμαντικές παρεμβάσεις τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου καί ἡ εὐλογία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἔτερψαν ψυχικά καί κατά τήν ὁμολογία τῶν ἀκροατῶν δίδαξαν τόν ὀρθόδοξο τρόπο βίωσης τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Στό τέλος οἱ κυρίες τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης προσέφεραν ἕνα συμβολικό δῶρο στόν ὁμιλητή καί παρέθεσαν σέ ὅλους τους παρευρισκομένους ἐδέσματα πού ἑτοίμασαν γιά τήν καθιερωμένη δεξίωση.

Μ.Τ.-Χ.Μ.